Theodorus II Laskaris
| Theodorus II Doukas Laskaris | |
|---|---|
| Keiser van die Romeine (aanspraakmaker) | |
 Theodorus II, uit ’n manuskrip van die 15de eeu.
| |
| Titel | Keiser van Nicea (aanspraakmaker: Bisantynse keiser) |
| Bewind | 1254-1258[1] |
| Voorganger | Johannes III Doukas Vatatzes |
| Opvolger | Johannes IV Laskaris |
| Gebore | Omstreeks 1222 |
| Oorlede | 18 Augustus 1258 |
| Dinastie | Laskaris |
| Vader | Johannes III Doukas Vatatzes |
| Moeder | Irene Laskarina |
| Vrou | Elena van Bulgarye |
Theodorus II Doukas Laskaris (Grieks: Θεόδωρος Β΄ Δούκας Λάσκαρις, Theodōros II Doukas Laskaris; omstreeks 1222 - 18 Augustus 1258) was van 1254 tot 1258 keiser van die Niceense Ryk.
Hy was die enigste seun van keiser Johannes III Doukas Vatatzes en Irene Laskarina, die dogter van keiser Theodorus I Laskaris. In teenstelling met ’n vroeëre gebruik het sy pa hom nie as medekeiser laat kroon nie, hoewel hy sedert omstreeks 1241 in die regering betrokke was. Hy is ná sy pa se dood op 4 November 1254 deur die leër en hof tot keiser verklaar, maar is eers die volgende jaar gekroon ná die aanstelling van ’n nuwe patriarg.
Bewind
[wysig | wysig bron]Theodorus se opvolging is deur die Bulgare uitgebuit en hulle het Thracië in 1255 onder die leierskap van die jong en onervare Michael Asen I binnegeval. Theodorus het hulle verslaan en in 1256, op sy volgende veldtog, ’n gunstige vredesooreenkoms met die Bulgare gesluit. Theodorus het daarna sy beheer in die weste uitgebrei.
Binnelands het Theodorus burokrate van die middelklas bevoordeel bo lede van die groot aristokratiese families. Dit het aansienlike teenstand ontlok van die adel en eindelik gelei tot die verbanning van een van die lede van die aristokratiese faksie, die toekomstige keiser Michael VIII Palaiologos, wat van sameswering met die Seldjoeke beskuldig is. Te midde van die krisis het die keiser se epilepsietoestand vererger en hy is op 16 Augustus 1258 oorlede.[2] Sy minderjarige seun, Johannes IV Laskaris, was net sewe jaar oud en ’n regent, George Mouzalon, het namens hom regeer.[1]
’n Paar jaar later het Michael VIII Palaiologos die 11-jarige Johannes van die troon uitgesluit deur hom te laat verblind.[3]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ 1,0 1,1 Rosser 2011, p. 460.
- ↑ Albert Failler, "Chronologie et composition dans l'Histoire de Georges Pachymère", Revue des études byzantines, 38 (1980), pp. 20-23
- ↑ Nicol, Donald M. (1993). "The price of survival". The Last Centuries of Byzantium (1261–1453). New York: Cambridge University Press. ISBN 0-521-43991-4.
Bykomende bronne
[wysig | wysig bron]- Rosser, John H. (2011). Historical Dictionary of Byzantium (2 uitg.). Scarecrow Press. ISBN 978-0810874770.
{{cite book}}: Ongeldige|ref=harv(hulp) - The Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, 1991.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
Normdata  |
|
|---|