Fear and Loathing in Las Vegas (1998)

Haha, wat een bullshit.

Totale onzin inderdaad. Vrienden van me vinden deze nog genialer dan ik hem al vind en die hebben in hun leven hoogstens wel eens wat geblowd. De setting, dialogen en prachtige surrealistische beelden worden heus wel door meer mensen gewaardeerd dan dat stelletje spacejunks die zijn blijven hangen in hun trip.

Voor de 2e keer een poging tot kijken gedaan, maar deze film is voor mij niet kijkbaar. Ik erger me drie keer in de ronte aan de irritante acteer prestaties van Depp. Het verhaal gaat nergens over en nergens heen. Nee, deze film is helemaal niets voor mij. Misschien over een tijdje weer eens proberen.

Nee, doe maar niet.

Ik weet niet eens meer hoe vaak ik deze film gezien heb, maar keer op keer op keer lag ik er dubbel van het lachen bij.

Dan te bedenken dat Hunter S. Thompson ook echt zo was!

(Helaas weet ik de naam niet meer van de documentaire die ik over hem gezien heb)

Wie nog geen genoeg van Hunter heeeft verwijs ik naar de meer biografische en eerder dan 'Fear & Loathing' uitgebrachte film 'Where the buffalo roam' (1980), waarin Bill Murray ook een uitstekende rol speelt (niet zo goed als Depp, maar zeker erg goed.)

Hunter S. Thompson, niet Thomas.

Klopt, foutje.

"Once you get locked into a serious drug addiction, the tendency is it to push it as far as you can."

Heerlijke film, vol met absurdistische scènes en briljante quotes. Vooral Depp steelt de show, met een heerlijke uitstraling, lekkere overacting en een briljante voice-over. Del Toro vult hem perfect aan en de twee praten elkaar steeds verder in hun paranoia. Ook leuke bijrolletjes van Tobey Maguire, Christina Ricci en Cameron Diaz. Unieke film. 5*

kan deze film niet vaak genoeg zien, geniaaal.

"I was right in the middle of a fucking reptile zoo, and somebody was giving booze to these goddamn things. Won't be long now before they tear us to shreds."

Wat blijft deze film geniaal.

En veel van die geniale quotes komen letterlijk uit het boek van Hunter S. Thompson.

In het begin wel vermakelijk en vooral grappig om Johnny Depp, maar het wordt wat te langdradig. Aan het eind zit echter nog een mooi boodschapje.

Met zo'n drugsfilm had wel meer gekund vind ik. Ik vind het regisseerwerk helemaal niet hoogstaand, maar dat vind ik nooit bij Terry Gilliam. Juist het camerawerk kan zo'n film veel interessanter maken en dat ontbrak eraan bij deze film, waardoor die wat saai werd na een tijdje.

3*

OMFG, het camerawerk saai noemen bij deze film...

Dat is het wel, het had echt veel beter gekund.

Ik heb Gilliam nooit echt goed gevonden en ik heb bij hem altijd het idee gehad dat hij nooit echt heeft geleerd hoe je een camera moet hanteren. Het is wat te veel handwerk zegmaar. Maar ook qua belichting en decor was deze film echt niets bijzonders en dat kan zo'n drugsfilm juist leuk maken.

Gilliam hanteert ook niet zelf de camera. Daar heeft hij een Director of Photography voor, in dit geval Nicola Pecorini.

Ik zie dat deze goed schijnt te zijn. Binnenkort maar eens kopen.

Zou 'm eerst maar eens kijken; de meningen verschillen nogal.

Ik vraag me af of je hem wel echt hebt gekeken? Ik heb nog nooit zulke vervreemdende camerashots en decors gezien in combinatie, en al helemaal niet in een film die daar qua onderwerp perfect bij aansluit.. ik verneem graag welke film (maker) dat dan beter doet?

Ik weet alleen niet hoelang het duurt wanneer die op t.v. komt.

Yup, dat is plan A.

Ik heb hem laatst voor 2 of 3 euro bij de mediamarkt gekocht. Hij had ook niet duurder moeten wezen...

Hij geeft toch duidelijk commentaar:

Kan ik mij goed in vinden. Daar waar drugs de reputatie hebben geestverruimend te werken, is het hier allemaal een wat dooie, muffe en ongrappige bedoeling. Zeker qua camerawerk en montage, die je toch als eerste mee zouden moeten sleuren in een trip die zijn weerga niet kent. Psychedelische roadtrip? Not even close! Wat dat betreft is Natural Born Killers, de film voor u!

Wie zegt dat een trip per se een heftige montage moet kennen? Je kan ook een hele relaxte trip hebben. Ik vond het hierin een stuk herkenbaarder dan het overdreven heftige gedoe uit NBK....

Deze film heeft gewoon een veel relaxtere vibe, daar past dus ook een minder heftige cameravoering en montage bij. De kracht zit 'm hier juist in de volledig relaxte manier waarop ze hun bizarre avonturen ondergaan. Enkel in de badkuidscene wordt het Del Toro wat te veel. Maar verder lijken zij zich volledig op hun gemakt te voelen tijdens hun diverse trips. Dat vind ik juist zo vermakelijk en ijzersterk hieraan.

Geef mij maar een heftige portie psychedelische film waarbij er daadwerkelijk wat te zien en te lachen valt, om het zwaar gestoorde karakter van de film. Dit is voor mij allemaal veel te mild uitgewerkt.

Deze film is voor mij allesbehalve bizar laat staan relaxed. Aangezien ik mij alleen maar hopeloos kon irriteren aan de hoofdrolspelers, die maar wat voor zich uit lopen te zwammen en dat bijna 2 uur lang.

Tja, als hoofdrolspelers je niet aanspreken (wat ik me. Bij deze film best kan voorstellen) is elke film kansloos.... Maar visueel is het echt niet de mindere van SS5+

Dat maak je de kat maar wijs. In SS5+ spatten de kleuren van het scherm af, zo gestileerd als de film is. Het kleurgebruik hier vond ik ook al niet echt om over naar huis te bellen.

Gaat over meer dan enkel felle kleurtjes. Ik vind ze in ieder geval wel aan elkaar gewaagd. De scene buj de incheckbalie vind ik beter dan alles uit SS5+. F&l is ook wat diverser. Maar dat wil je vast niet horen.

Vind niet dat je beide films echt kunt vergelijken qua stijl. Maar het was nooit Gilliams bedoeling om een tripfilm te maken.