Across the Universe (2007)

Ik heb na het herzien van deze film de score aangepast van 5 naar 4 sterren. Ik was destijds schijnbaar teveel caught up in the moment tijdens een sneak preview op een filmfestival in Amsterdam. Ik durf nu niet nogmaals te kijken, want dan zal die 4 sterren waarschijnlijk verder dalen. Shit, ik had deze nooit moeten herzien...

Mijn avatar is zelfs op deze film gebaseerd, misschien eens een andere kiezen.

Hm.

Beetje de voorganger van Mamma Mia maar dan voller, serieuzer en vooral slordiger. Mamma Mia heeft ook een totaal andere omgeving, wat mij betreft de juiste voor dit soort films. Een serieus, soms politiek drama verbinden met een overdaad aan liedjes. Wat mij betreft 1 van de meest dubieuze combinaties.

Taymor maakt er ook regelmatig een behoorlijk potje van. Ze wil zo veel mogelijk nummers van The Beatles in de film stoppen, waardoor de film vol en rommelig aanvoelt. Sommige nummers hadden niet gehoeven, en verschijnen op compleet willekeurige momenten. De film krijgt hierdoor een geforceerd gevoel.

Er worden pogingen gedaan om de karakters uit te diepen, door ze meerdere interesses te geven. Maar Taymor slaagt er niet in om van de karakters iets memorabels te maken. Platte personages, een exacte herhaling van andere personages en koppels eigenlijk. Ik zie niets unieks in de hoofdpersonages.

Visueel wordt er na 50 minuten op los geëxperimenteerd, waardoor de film naar een hoger niveau springt. Sommige experimenten pakken extreem slecht uit, sommige zijn dan weer heel mooi. Op een gegeven moment geeft Taymor de film over aan de artistieke beelden en vanaf dat moment gaat de film een eigen smoel krijgen.

Zodra de protesten ook beginnen in te breken begint de film beter te worden, maar in zijn algemeenheid heeft de film te veel personages. Dat kan Taymor niet aan, want er worden er heel veel verwaarloosd. Sommige krijgen zelfs enkel een liedje, een intro en een plek waar ze mogen staan en dan mogen ze weer thuis aan het bier zitten.

De liedjes zelf zijn ook niet zo indrukwekkend. De timing is bijna waardeloos, de teksten zijn al eerder geschreven want ja, The Beatles, en ze zijn vaak hetzelfde qua uitvoering. Subtiele, rustige nummers. Niks luchtigs of vrolijks eigenlijk. Het gaat op den duur wat vervelen. Ik tel maar 2 nummers die iets anders waren dan de rest. Revolution en It Won't be Long

Met dank aan goede acteurs en soms geslaagde experimenten werkt de film zichzelf naar een hoger niveau, maar ontkomt niet aan de rommel waar de film zichzelf vanaf het begin in liet vallen. Hierdoor is het als geheel matig. Ik verwachtte trouwens vooraf een tijdreisverhaal, geen idee waarom.

Zeer teleurstellend.

De film: het leek er op alsof de songs leidend waren, dat er zo veel mogelijk songs in de film gepropt moesten worden en dat het verhaal was gebaseerd op de volgorde van de songs. M.a.w. Niet het verhaal was leidend met de songs als ondersteuning, maar het verhaal was bij de songs gefantaseerd en dat leidde tot een slap, vervelend, traag, ongeïnspireerd en vaak onlogisch filmpje.

Dan de muziek: ik ben een groot liefhebber van de songs van The Beatles, maar vond de uitwerkingen in deze film toch ver onder de maat; slap, krachteloos en inspiratieloos. Dieptepunt wat mij betreft was "Revolution" dat klonk alsof het op een maandagmorgen na een nacht diep doorzakken was opgenomen en dat elke vinnigheid miste. Hoezo revolutie? Slaap verder!

Nu hou ik toch al niet van musicals, maar dit was er een die ik met grote moeite heb uitgekeken, telkens hopend op een positieve ommekeer die echter nooit kwam.

De film deed me niet zo veel. De Beatles covers waren niet super en het verhaal vond ik ondanks de gekozen onderworpen (Vietnam-oorlog bijvoorbeeld) met te weinig echte diepgang uitgewerkt. Je blijft achter met de vraag waar je nu precies naar hebt gekeken. Drama ? Musical ? Romantiek ? Uiteindelijk is het van alles te weinig. IMDB waardering onbegrijpelijk hoog vind ik.