Cristo Si È Fermato a Eboli (1979)

Informatieve site over de film

Even ter correctie op de korte inhoud hierboven: Levi wordt niet verbannen naar Eboli, maar naar het kleine dorpje Gagliano in de streek Lucania in zuid-Italie.

Het Eboli uit de titel verwijst naar de plaats waar het laatste treinstation is op weg naar Gagliano. Eboli is de plaats waar de westerse (Christelijke) beschaving ophoudt. En dan is het dus nog een stuk verder naar Gagliano.

Overigens een wondermooie film met erg veel gevoel. En een schitterende hoofdrol van Volonte, vooral verrassend voor wie hem alleen kent van 'For a Few Dollars More' en 'Fistfull of Dollars'.

En God stopte inderdaad in Eboli. Wat een fantastische film van Francesco Rosi waar ik vanaf nu, alles van wil zien.

Gian Maria Volonté is uitermate briljant, maar waar deze film zo uitermate goed in is, is het filosofische/humanistische/politieke deel. Het personage van Levi is briljant neergezet, evenals de situatie in de jaren voor de oorlog, het is voor mij een verdubbeling van La Meglia Gioventu en Novecento.

In fantastische beelden, en heerlijk traag, en met enorm fascinerende discussies krijgt Francesco Rosi het voor elkaar om je volkomen te identificeren met de hoofdpersoon, en met zijn besluiten, en zijn dilemma's. Er wordt geen woord teveel in verteld, de beelden vertellen het verhaal. Beetje jammer dat de dvd-kwaliteit niet zo best was, was ook een RAI-film op 4:3.

En de muziek maakt het wel af. Er zit een fado bij die door je ziel snijdt, en een klarinetsolo en een heerlijk gezongen dorpslied.

Enorme kritiek verder op het etablishement die Italie de oorlog injoeg, en de boeren die dat wel WO 1 deden, maar hier uiterst terughoudend reageren.

Kortom, een meesterwerk, voorlopig nog een 4.5*

Wat een passie voor film en motief die Francesco Rosi laat zien.

Het aantal stemmen hier voor dit soort meesterwerken, is bedroevend laag

EDIT: verder uiterst trage film, misschien dat dat wel een aansporing is, om hem te zien

Salvatore Giuliano is mijn favoriete film van deze cineast.

Een trage, maar zeker niet vervelende film. Volonté had ik ook alleen gezien in de Sergio Leone -films, maar ik wist dat hij wel meer kon als dat (Porte Aperte staat nog op mijn 'te zien' lijst!). Hij komt zeer bedachtzaam en sympathiek in de ze film over.

Ik vind de film aangenaam en wel vergelijkbaar met bijvoorbeeld 'de Klompenboom' en 'Novecento', alhoewel ik die twee toch iets hoger acht.

Vreemd. Op mijn dvdhoes (label: Infinity Arthouse) staat een speelduur van ca. 200 mins, maar de speelduur was uiteindelijk maar zo'n 150 minuten? Hoe kan dit??? Iemand die dit weet?

De beeldkwaliteit was inderdaad niet best.

Even over de speelduur: er bestaat een TV-versie die 224 minuten bedraagt, de meest gebruikelijke versie is echter de 150-minuten Italiaanse bioscoop-versie.

Okay de film zelf:

Film die wat weg heeft van De Klompenboom al speelt deze film in 1935 in een afgelegen boerendorp in Zuid-Italië. Intellectueel Levi wordt door de Mussolini-clan verbannen naar dit dorp.

De burgermeester is één van de weinige zwart-hemden, de pastoor is een dronkaard, de boeren zijn bijgelovig.

Langzaam raakt hij steeds meer betrokken bij het dorp.

Mooie beelden van deze omgeving, vrij onherbergzaam vanwege de erosie die het hele dorp langzaam wegspoelt en natuurlijk alle prachtige karakters die Levi er ontmoet, mee praat en waar hij mee discussiert.

Hele mooie rustige & prachtige Italiaanse film, waar ik zo door 'overdonderd' ben dat ik het hier bij laat.

Heel mooi sociaal-politiek-historisch document. Misschien een tikkeltje langdradig.

De sterkste figuur vond ik de podestà (Paolo Bonacelli), de minst sympathieke... Carlo Levi (Gian Maria Volonté) zelf! Maar dat betekent niet dat Volonté zijn rol niet goed speelde. In het boek had ik van Carlo Levi zelf namelijk óók geen erg sympathieke indruk, zeker niet naar het einde toe. Zowel in film als boek leek hij mij een wat lijzige, verwende, weinig heldhaftige, soms bijna lafhartige figuur...

De verschillende dorpsfiguren, de sfeer en de taal (dialect) vond ik over het algemeen schitterend authentiek.

Ik zou De Klompenboom eens moeten herzien. Ik moest al vrij snel aan die film denken, hoewel het al eeuwen geleden is dat ik 'm zag en me er weinig/niets van bijstaat. Ook zuinig gewaardeerd, terwijl ik deze 'Cristo' prachtig vond. Ingehouden, niet heel opzienbarend met Volontè (als altijd fantastisch) als baken van rust en beminnelijkheid. Heerlijke film vond ik het , al had het einde wat gedenkwaardiger gemogen. Voordeel van 0.5* extra/minder twijfel.

Mooie ingetogen film van Rosi, met Volontè als verbannen arts/artiest Carlo Levi- aangezien de film gebaseerd is op zijn memoires lijkt me dat wel een beetje een selfkicker want Levi is de edelmoedigheid zelve zonder ook maar een spoortje zelfkritiek, het zit een beetje tegen het zelfgenoegzame aan. Laat onverlet dat hij kennelijk een positieve bijdrage geleverd heeft aan de lokale omstandigheden, zij het een tijdelijke.

De film heeft een heel rustig verloop maar de ontmoetingen, gebeurtenissen zijn interessant genoeg, soms best gruwelijk (de castratie van de varkens, uitgevoerd met de nonchalance van iemand die zoiets al duizenden keren heeft gedaan), en ook af en toe dubbelzinnig- wat ik nou van die pastoor moest denken? Prima hoofdrol van Volontè maar ook de iets te kleine rol van Irene Pappas mag hier wel genoemd worden. Mooie omgeving ook, hoewel die in de film troosteloos genoemd wordt vond ik het eerder schilderachtig, maar goed ik hoef er ook geen graan te verbouwen. Muziek wat al te melodramatisch naar mijn smaak, qua sfeer deed het me meer denken aan het werk van de Taviani broers dan aan de hier aangehaalde Klompenboom.

Wat mij betreft nog een tikkeltje beter dan de meermaals aangehaald Klompenboom van Olmi.

3,8*