Eskişehir

Bu kısa makalede Eskişehir’de derneğimizde listesi bulunan Kırım Tatar köylerinin nüfusları üzerine bilimsel bir araştırma yapılmıştır. Listede 29 tane Kırım Tatar köyü vardır. Bunun yanında Çifteler ve Alpu ilçelerinden de Kırım Tatar nüfusu bulunmaktadır. Ayrıca Eskişehir şehir merkezinde bazı mahallelerde nüfus ağırlıklı olarak Kırım Tatarıdır. Fakat bu nüfusu ölçmek mümkün olmamıştır.

Yunus Emre lived in a period of political changes in Anatolia. Social life in the region, where political authority has disappeared, has also been affected by the developments. He became a servant in the place of Tapduk Emre during a period of political troubles. The process of getting away from the world expresses the process of transcendental structuring. For him, love is fundamentally against Allah and His Messenger Muhammad. The conception of the Prophet was largely composed of love. While the love expressed today is largely interpersonal, he preferred divine love. He stated that the world was built on divine love. Many poets wrote poems about the Prophet Muhammad. Yunus Emre also devoted most of the Divan to the prophet and his love for him. The understanding of Gül Muhammad is very precious. As some poets did, he symbolized his love for the Prophet through the word rose. The concept of ummah is important for Yunus Emre. Perhaps due to the political troubles of his time and the deterioration of the unity of governance, he attached great importance to the understanding of the ummah. He thinks that the understanding of unity of Muslims may be around the message of the Prophet. Perhaps he says that he expects help in the Hereafter as a part of the Prophet's understanding. Looking at the Islamic understanding of Yunus Emre, it is understood that he knew religion and learned the life of the Messenger of Allah. There is not enough information about his life and education. However, from the concept of the Prophet, it was understood that he visited different scientific centers who were educated at a certain level and became aware of Islamic knowledge. Yunus Emre has shown that there is not only behavior training in the derwish lodge but also the direction of science. This determination is achieved by looking at the dies that contain the information he gave about the Messenger of Allah and other prophets.

Soil is one of the most basic building materials used at ancient times and adobe buildings have been seen in Anatolia since the prehistoric period. Mesudiye is one of the rural settlements in Eskişehir where traditional houses are made of adobe bricks was founded in 1898 by a group of immigrants who came from Rumelia and in the following 40 years, it continued to allow immigrants from Crimea. There are 132 traditional adobe brick houses in Mesudiye and within the context of the master thesis, 22 of them were examined in detail in terms of their architectural features and conservation problems. Mesudiye has a grid plan based on three long axes and three short axes. Seydisuyu River is located about 1 km northwest of the village where people supplied materials to build houses such as arid soil and straws. The single-storey adobe houses and service units have linear plan and they are situated in large courtyards due to the agriculture and livestock activities of the village people. It is seen that repairs are still done in some houses by using soil by the reason of short time of making, being economical, easily accessible and sustainable material with adequate and necessary maintenance. The conservation problems observed in traditional houses of Mesudiye usually depend on the construction techniques, unqualified repairs, abandonment and earthquake. This paper aims to pay attention to preserving the village by conserving its architectural and cultural values and to focus on the possibility of future repairs by using traditional construction techniques and materials.

ÖZ
Ülkemizde kurum tarihi çalışmaları özellikle 90’lı yıllar itibariyle artan ve gelişmekte
olan bir alandır. Ömrü otuz yıldan fazla olan işletmeler büyümeye, kurumsallaşmaya
ve/veya varisler arasında pay edilerek her biri ayrı ayrı planlamalara yönelmektedirler.
Bu aşama ve sonrasında geçmişlerine yönelik detaylı ve doğru bir tarih bilgisine
ihtiyaç duymaktadırlar. Ayrıca kurum tarihi çalışmalarından eğiticiler ve ilgili
alanda benzer bir geleceği hedefleyen işletmeler de faydalanabilmektedirler. Bu ve
benzeri fayda beklentileriyle, çalışmada 1960 yılında kurulmuş olan Yasin Sucukları’nın
kurum tarihinin yazılması amaçlanmıştır. Bu doğrultuda işletmenin kurucusu,
yöneticisi, çalışanları, komşu esnafı, kanaat önderi ve müşterisi ile 2012 Ağustos-
Eylül aylarında sözlü tarih görüşmeleri yapılmıştır. Ardından görüşmeler çözümlenerek,
amaca uygun şekilde metne dönüştürülmüştür. Daha fazla kaynak kişi ile görüşülerek
ve farklı dokümanlar ile çalışmanın genişletilmesi ve daha anlamlı hale
getirilmesi düşünülmektedir.
Anahtar sözcükler: Sözlü tarih, kurum tarihi, şarküteri, et ürünleri, Yasin Sucukları.
(04 - 05 Nisan 2014). . III. Disiplinlerarası Turizm Araştırmaları Kongresi. Kuşadası, Aydın, s. 733-744, ISBN: 978-605-5216-98-6.

Kültür ve şehir, disiplinler arası çalışmaların odağındaki iki kavramdır ve ekonomik bağlamda birbirleriyle yoğun etkileşim içerisindedirler. Bunun yanında kültür, ekonomi ekseninde değerlendirilirken yozlaşma tehlikesi ile karşı karşıyadır.
Bu çalışmada, kültürel mirasın, etkinliklerin ve ürünlerin tanıtılması, korunması ve geliştirilmesinin ekonomik boyutu olan “kültür ekonomisi” yaklaşımı ile “şehir pazarlanması” arasındaki ilişki 2013 yılında Türk Dünyası Kültür Başkenti seçilen Eskişehir özelinde incelenecektir.

Öz Film festivalleri filmleri, sanatçıyı, sinema emekçilerini ve izleyici kitlelerini buluşturan önemli organizasyon-lardır. Festivallerde film seyretmeye gitmek, gündelik yaşamda sinemaya gitmekten farklıdır. Film festivalleri sadece sinema seyircisini bir araya getirmekle kalmaz, film sanatı ile ilgilenenlere de yeni kapılar aralar. Ben-zer şekilde yönetmen, oyuncu, senaryo yazarı gibi film üretiminde yer alan kişilerle ya da gösterim olanağı bulamamış filmlerin seyirci ile buluşmasına aracılık eder. Aynı içeriği seyredenlerin, filmlerin ardından ko-nuşabilmesi için zemin hazırlar. Sinema tarihinin öne çıkan filmlerini sinema salonu atmosferinde seyredile-bilmesine fırsat verir. Elbette bir film festivalinin kişiye, topluma ve gerçekleştirildiği kente katkıları bu sayılan-larla sınırlı değildir. Bu araştırma ile 18 yıllık bir geçmişe sahip Uluslararası Eskişehir Film Festivali'nin izleyici profilini tanımlan-ma çalışmaktadır. Bu amaçla 06-14 Mayıs 2016 tarih-leri arasında rastlantısal örneklem alma tekniği ile bir anket çalışması gerçekleştirilmiştir. Geçerli 250 anket, SPSS programı ile değerlendirilmiş ve araştırmacıların festival organizasyonu deneyimleri ile harmanlanarak yorumlanmıştır. Ayrıca 2016 yılında Türkiye' deki film festivallerinin bir panoraması ortaya konulmuş ve film festivallerinin sinema sektörüne ve topluma olan etki-lerini ortaya koymak amacıyla yapılan yayınların ge-nel bir taraması da yapılmıştır. Abstract Film festivals are highly important events and organizations that unite films, artists, cinema workers and the viewing audience. Attending a screening at a festival is different than going to the local cinema throughout our daily lives. Film festivals not only unite moviegoers, it also opens new doors for everyone interested in the art of film. Similarly, it facilitates the opportunity for the audience to meet directors, actors, screenwriters and everyone else participating in the production of films as well as the screening of films that previously had not been screened. It provides a platform of discussion for the viewers of common content. It allows prominent films in cinema history to be experienced within the atmosphere of a movie theatre. The contributions of film festivals to individuals, society, and the hosting city are not limited to these influences. This study attempts to determine the audience profile of the Eskisehir International Film Festival, which has been a recurring event for 18 years. In this regard, a survey was conducted between 6-14 May 2016 using random sampling. The 250 valid questionnaires obtained were analysed with the SPSS statistical software and the results were combined with the researchers' festival organisation experiences for interpretation. Additionally , a portrayal of the film festivals in Turkey in the year 2016 was established along with a meta-analysis of the publications regarding the influence of film festivals on the film industry and on society.

Öz

Türk tarihinin yetiştirdiği dünyâca ünlü ilim ve fikir adamlarından biri olan Mehmed Fuad Köprülü (1890-1966), özellikle Osmanlı tarihinin kuruluş devri hakkındaki tartışmaların iyice alevlendiği bir dönemde en zorlu tartışmalara eğilerek, ortaya koyduğu keskin ve iddiâlı tezlerle bir döneme damgasını vuran en önemli isimlerden biri olmuştur. Onun bu tezlerinin en meşhur olanları; Wittek'in Kayı menşei ile ilgili itirazlarına yönelik güçlü savunması ve Osmanlılar'ın atalarının Anadolu'ya göçünün -bilinenin aksine- Cengiz istilâsı sırasında değil, Anadolu'nun ilk fethi sırasında gerçekleştiği yönündeki iddiâsıdır. Bu iki konu Köprülü'nün ölümünden sonra da uzun yıllar tartışılmış; ancak her ikisi hakkında da çağdaş kaynaklar ışığında kalıcı bir çözüme ulaşılamamıştır.

Bu makale, hâlâ üzerinde tartışılan bu iki konu hakkında, şimdiye kadar devrin aslî kaynaklarına bakılmaksızın geliştirilen yüzeysel ve şahsî düşüncelere dayalı tezlerin aksine, ilk kez dönemin İslâm kaynakları ve Bizans kroniklerindeki kayıtları Osmanlı rivâyetleriyle karşılaştıran bir tez ortaya koyarak, ikisi hakkında da kesin ve kalıcı bir çözüme ulaşmak amacıyla kaleme alınmıştır.

Anahtar Kelimeler: Mehmed Fuad Köprülü, Osmanlı Kuruluş devri, göç ve yerleşim, Cengiz Han istilâsı, Anadolu’nun fethi.


Abstract

Mehmed Fuad Köprülü (1890-1966) who is one of the worldwide known scientists and intellectuals raised by Turkish history, was one of the most important names who left his mark on an era by giving thoughts on the most difficult discussions and putting forward sharp and assertive hypothesis in an environment where the debates about Ottoman Empire’s establishment period had escalated. His most famous hypotheses in this regard were; his strong defense against Wittek’s objections towards origins of Kayı and his claim that migration of Ottomans’ ancestors to Anatolia took place during the first conquest of Anatolia and -contrary to general belief- not in the course of Cenghis invasion. These two issues have been discussed for a long time even after Köprülü’s death, but no permanent conclusion was able drawn in the light of contemporary sources for neither of them.

This article is written to put forward a hypothesis which for the first time compares Islamic sources and records in Byzantine chronicles to Ottoman narratives contrary to the superficial and personal opinion based claims that were raised without going through main sources of the time and to reach a precise and permanent conclusion for both of the two issues which are still being debated over.

Keywords: Mehmed Fuad Köprülü, Ottoman Establishment Period, Migration and Settlement, Cenghis Khan’s Invasion, Conquest of Anatolia.

Bu makalede, Osmanlı Beyliğinin kurulduğu Karacahisar Kalesi’nde 2011-2014 yılları
arasında gerçekleştirilen kazı çalışmalarında ele geçen sikkelerin küçük bir bölümü ele
alınmıştır. Bir Ortaçağ kalesi olan Karacahisar Kalesi, il merkezinin 7 km güney batısında,
Porsuk Çayı’nın kenarında, 1010 metre yükseklikte bir plato üzerinde bulunmaktadır.
Kalede 2011-2014 yılları arasında sürdürülen kazı çalışmalarında toplam 244 adet sikke
ele geçmiştir. Ele geçen bu sikkelerin dönemlere göre ayrımı yapıldığında sikkelerin 237’si
Osmanlı Dönemine ait iken 5 sikke Bizans Dönemine aittir. Okunan sikkelerden 2’si
gümüş iken, 10 adeti bakırdır. Okunan sikkelerin kronolojik dizimi, kalenin I. Murad
döneminden Fatih devrine kadar kesintisiz kullanıldığını desteklemektedir.

Bu çalışmada kırsal mimari yapısıyla ele alınan Eskişehir ilinin, Mahmudiye ilçesine bağlı Hamidiye ve Mahmudiye köylerindeki iki yerleşmeden oluşan “Çifteler Köy Enstitüsü” örneği üzerinden gidilerek kuruluş ve projelendirilmesinde dikkat edilen tasarı ilkeleri ve bu aşamaların çevre sistemleriyle ilişkisi, tarihsel bir süreç içerisinde irdelenmiştir.
Temel hedefi kırsal kesimde yaşayan insanların eğitilmesi ve bu sayede, ülke bütününde ekonomi ve eğitim koşullarının geliştirilmesi olan köy enstitüleri kuruluşlarından itibaren benzer hikâyelere tanık oldular. Kente uzak, tabiatla baş başa, sürekli üretime yönelik; kendi öğrenci ve öğretmenlerinin el emeği ve alın teri ile yaratılmış olmaları ile 1954 yılına kadar ayakta kalabildiler. Şimdi ise bir kaçı tamamen kapalı, bir kaçıysa varlığına Öğretmen Okulu fonksiyonuyla devam ediyor. Çifteler Köy enstitüsü de, bu amaçlarla var edilen, ulusal eğitimimizin kırsal bölgelere ulaştırılması sürecinde kurulmuş olan ilk iki enstitüden biridir ve günümüzde varlığını Yunus Emre Öğretmen Lisesi olarak devam ettirmektedir.

Toplumsal hafıza olarak da adlandırdığımız köy enstitü modellerinin öncüsü ve laboratuar’ı olarak sayılan; Fay Kirby tarafından ilk ” Proto-köy enstitüsü” ismiyle adlandırılmış enstitü; 1941 yılında teslim edilen yarışma projesi sonucu uygulanmış ve kendinden sonra gelen kurumlar için, gerek çevresiyle etkileşimi, gerekse rasyonel plan tipiyle mimari bir rol üstlenmiştir. Tasarımlarında yalınlık ve işlevselliği ön plana çıkaran Yüksek Mimar Prof. Emin Onat ve ilk kadın mimarımız Leman Tomsu’nun projelendirdiği kurum, 2.Dünya Savaşının ardından gelen yokluğa rağmen; yapılanma ve yerleşimde oldukça gelişerek tasarlanmış, gerekli altyapı sistemlerinin de geliştirilmesi ile Hamidiye ve Mahmudiye köyleri için büyük önem taşımıştır.

Çifteler için açılan bu yarışmadan sonraki müsabaka şartnamelerinde iklim bölgelerine göre tasarım fikrine de gidilmiştir, fakat bu proje için şartnamede özellikle üzerinde durulan konular, çevre düzenlemesi ve altyapı eksiklerinin tamamlanmasıdır. Şartnamede 2 yerleşkeden birinde 30, diğerinde 35 yapı ile yer alan enstitünün uygulama aşamasında da esas sorunun tarla(toprak) ve yer seçimi olduğu görülür. Bu yapılanma için Tarım Bakanlığı’ndan alınan arazinin büyük kısmı projenin doğal öğelerini( sebze-meyve üretimi, tarla tarımı) oluşturur. Diğer bir doğal etmense köyün karakterini oluşturan, Seydisuyu olarak bilinen çay ve onunla birlikte ilerleyen karayolun çevresinde düzenlenen kavaklıklardır.  Projenin uygulandığı senelerde, ilk inşa edilen müdürlük binalarının her 2 köyde de, bu çay ve kara yolunun hemen yanında tasarlanmış olması ile alana bir bütün olarak bakıldığında; çay, tarla, çayır ve sebzeliklerin bu projede bir omurga hattı oluşturduğu görülür. Dolayısıyla bu hat boyunca 2 köyün birbirine işlevsel bağlamının dışında, doğal çevre ile yapılı çevre arasında köprü kurulması sağlanmıştır.
Ana yol dışında, yamaçlar ve tepe kısımlar da coğrafi sistemler göz önünde bulundurularak peyzaj öğeleri düzenlenmiştir. Arsa ne kadar büyük olursa olsun, binaların köy ve yolla bir şehircilik bağı vardır, dolayısıyla bu tür düzenlemeler kurumu köyle bir bütün olarak arz eder. Fakat enstitünün kapatılması ve liseye dönüşümü ile, eklenen ve harap olan binalar tüm alan içerisinde gözlendiğinde; kuruluş yıllarında yeni bir Anadolu kırsal konsepti önerisi getiren projenin bu amacına hizmet etmediği gözlenir. Köyün sosyal çevresiyle bağları kopmuş olan enstitüyü bugün incelediğimizde; sadece lise ve yatakhane binalarının kullanılması ile birçok tarihi bina yeni bir fonksiyon yüklenemediği için boş bırakılmakta ve gün geçtikçe yok olmaktadır. Bu veriler ışığında, yapıyı günümüzdeki kullanımı ve 70 yıl önce uygulanan haliyle karşılaştırdığımızda sosyal ve yapılı çevrede birbirinden ayrı birçok değişim gözlemleyebiliriz.

Bu bildiri kapsamında; enstitü ve çevresine ait mimari çizimler, belgeler, analiz ve veriler doğrultusunda; 1940 yılında yapılan yarışma ile ülkemize kazandırılan kurumun; yarışma süreci, uygulama aşaması;  kapatılması-liseye dönüşümü ve günümüzdeki kullanımı dikkate alınarak, yapıların işlevsel ve mimari yönden karşılaştırılması, bu süreçler içerisindeki mimari değişikliklerin, çevre sistemleri ile birlikte bir bütün olarak ele alınıp irdelenmesi hedeflenmektedir.

Anahtar Kelimeler: Çifteler Köy Enstitüsü, Kırsal Mimari, Çevre Sistemleri

Kurtulus Savasi’nin ardindan buyuk kayiplar veren ve Cumhuriyet’in kurulmasi ile birlikte yaralarini sarmaya calisan Eskisehir’e, pek cok sanayi yatirimi yapilmaya baslanmistir. Bu yatirimlar beraberinde sehre gelen devlet adamlari, sanatcilar, is adamlari, egitimciler gibi misafirlerin kalabilecegi iyi bir otel ihtiyacini gundeme getirmistir. Porsuk Cayi uzerindeki adada kurulan Porsuk Oteli, gerek fiziksel ozellikleri gerekse hizmet kalitesi ile o donemin kosullarinda bu ihtiyaca cevap verebilen tek otel olmustur. Bu baglamda Porsuk Oteli ve Otel’in kurum tarihi acisindan arastirilmasi, Eskisehir’in turizm tarihine katkisi bakimindan onemlidir. Alanyazin incelendiginde Porsuk Oteli’ni konu alan akademik bir calismaya rastlanmamis olmasi, arastirmanin ozgun degerini ortaya koymaktadir. Bu arastirmanin amaci, Cumhuriyet’in ilk yillarinda sehre kattigi degerle anilan Porsuk Oteli’nin kurum tarihini inceleyerek sehrin turizm tarihine isik tutmak ve Otel’in onemini vurgulamaktir. Birin...

Tarihte ilk çağlardan bu yana bazı insanlar, çaresiz kaldıkları durumlarda,
dileklerini yerine getirmek amacıyla farklı eylemler yapmışlar, buna bağlı olarak
da çeşitli büyüsel ve törensel işlemler uygulamışlardır. Bu işlemlerin başında da
adak adama gelmektedir. Eskişehir halkından bir kısımı, Eskişehir Odunpazarı
mezarlığında bulunan Şeyh Edebalı’nın makamını, sorunlarına derman ya da
dileklerine imkan sağlayan bir araç olarak değerlendirmektedir. Adakta bulunan
kişiler türbenin içinde yer alan kum havuzuna okul ev ,araba, çocuk, gibi sahip
olmak istedikleri olguların ifadesi olan şekiller çizmekte ve çeşitli eşyalar
gömmektedirler. Edebalı Türbesine adakta bulunan kişiler için Şeyh Edebalı’nın
şahsiyeti, yani, Osmanlı Devleti’nin kuruluşunda çok önemli bir rol oynamış bir
devlet adamı olması ya da bir tarikat ya da bir ahi şeyhi olması çok önemli değildir.
Adakta bulunan kişiler bu algının çok ötesinde; gelenekleri ve görgüleriyle
taşıdıkları adak kültünü, dertlerine derman bulmak ya da dileklerini
gerçekleştirmek amacı ile türbeyi araç olarak kullanmaktadırlar. Bu çalışmanın
amacı Eskişehir Şeyh Edebalı Türbesindeki adak uygulamalar ile ilgili
gözlemlerimizi ortaya koyarak, Türk adet ve gelenekleri, Anadolu inanışları, adak
uygulamaları, atalar kültü, büyü gibi folklorik çalışma yapan araştırmacılara bir
zemin oluşturmaktır.

ÖZET
Bu eserde İç Anadolu Bölgesi’nin Yukarı Sakarya Bölümü’nde yer alan Odunpazarı ve Tepebaşı ilçelerinin (Eskişehir) idari sınırları dâhilindeki sahanın Beşeri ve Ekonomik Coğrafya özellikleri araştırılmıştır. Toplam 2.682 km² yüzölçümüne sahip bu alandaki nüfus ve yerleşme sayısı XIX ve XX. yüzyıllarda Osmanlı’nın kontrol ve himayesinden çıkan Kırım, Kafkasya ve Balkanlar’dan yapılan göçlerle artmıştır. Bu artış da gerek kırsal ve gerekse kentsel alanda ekonomik açıdan hızla kalkınmayı sağlamıştır.
Coğrafi konumu nedeniyle 1892’de İstanbul demiryolunun geçmesi ve ardından da Cer Atölyesi’nin kurulmasıyla Eskişehir kenti, ticaret ve sanayi açısından hareketlenmeye başlamıştır. Cumhuriyet devrinde uçak bakım, şeker, tuğla-kiremit, basma, çimento, bisküvi gibi sanayi yatırımları ile daha da gelişerek ülkenin en gelişmiş kentlerinden biri haline gelmiştir. Ancak bu hızlı gelişme; gecekondulaşma, çarpık kentleşme yeşil alanların tahribi ve trafik tıkanıklığı gibi birtakım olumsuzlukları da beraberinde getirmiştir.
Kentteki hızlı büyüme ve gelişmeye karşın kırsal kesimde ise tarımda makineleşme, miras yoluyla toprakların bölünmesi, işsizlik, daha iyi yaşam isteği, eğitim ve sağlık hizmetlerinin yetersizliği, sosyal ve kültürel ihtiyaçlarının karşılanamaması gibi nedenlerle daha çok şehre yapılan göçlerle nüfus sürekli azalmaktadır. 6 Aralık 2012 tarihinde yürürlüğe giren Büyükşehir Yasası’nın getirdiği ekstra yaptırımlar nedeniyle 1950’den itibaren sürekli kan kaybeden kırsal nüfusun yakın gelecekte daha da gerilemesi beklenmektedir.
Her şeye rağmen bugün ülkenin önemli bir ticaret, eğitim, sanayi ve tarımsal üretim alanlarından biri olan sahanın gelecekte daha da gelişmeye aday bir yer olduğunu söylemek mümkündür. Ancak beşeri ve ekonomik coğrafya açısından tespit edilen birtakım sorunlara karşı alınacak tedbirler, hem inceleme alanının daha da gelişmesine, hem de ülke kaynaklarının yerinde kullanılmasına katkı sağlayacaktır. İşte bu çalışmada da sahanın mevcut durumunun coğrafi metodolojiye uygun bir şekilde tespiti amaçlanmıştır.
Çalışma, beşeri faaliyetlerin fiziki coğrafya şartlarından bağımsız olamayacağı düşüncesinden hareketle, doğal çevre özellikleri üzerine inşa edilmiştir. Buna göre üç bölümden oluşan çalışmanın I. Bölüm’ünde Doğal Çevre Özellikleri, II. Bölüm’ünde Beşeri Coğrafya Özellikleri, III. Bölüm’ünde ise Ekonomik Coğrafya Özellikleri irdelenmiştir. Son olarak da karşılaşılan sorunlar ve alınması gereken önlemlere Sonuç ve Öneriler kısmında değinilerek araştırma tamamlanmıştır.

Anahtar Kelimeler: Beşeri Coğrafya, Ekonomik Coğrafya, Eskişehir, Odunpazarı, Tepebaşı


ABSTRACT
Anthropogeography and economic geography features of the area which is in the governmental borders of Odunpazarı and Tepebaşı counties (Eskişehir) that are located in Upper Sakarya Section of Central Anatolian Region are researched in this piece. Both population and the number of the settlement of this area which has 2.682 km² acreage increased with migrations from Crimea, Caucasia and the Balkans that didn't accept the protection of the Ottoman Empire in XIX and XX. Centuries. This increase provided a rapid economic development in both rural and urban areas.
The city center of Eskişehir started to liven up in trade and industry because Istanbul railway line passed from this city in 1892 due to its geographical position and Cer Atölyesi (traction workshop) was founded. It became one of the most developed city of the country by developing more and more with industrial investments such as aircraft maintenance, sugar, brick-tile, cloth, cement, biscuit. Yet, this rapid development brought with it some problems such as squattering, irregular urbanization, deforestation, traffic jam.
Unlike the rapid growth and development in the city center, the rural area decreased by the immigrations to the especially city center and migrations because of the reasons such as agricultural mechanization, sharing the lands by inheritance, unemployment, desire for a better life, inadequacy of medical and educational services, not being met  of social and cultural needs. Rural population which has decreased since 1950 due to the extra sanctions of Büyükşehir (Metropolitan) Law gone in effect in 6th December 2012 is expected to decrease more and more in the near future.
Nonetheless, it is possible to say that this area which is one of the important fields of trade, education, industry and agricultural production in the country today, is a candidate place to develop more and more in the future.  Yet, precautions that will be taken against some problems determined in terms of anthropogeography and economic geography, contribute both to the development of the investigation area and to the correct usage of the country resources. In this piece, the detection of this area’s present condition according to geographical methodology is aimed.
This work is built over the features of natural environment considering the fact that human activities cannot be independent from the conditions of physical geography. According to that, in this work which has three parts, " The Features of Natural Environment" in the first part, "The Features of Anthropogeography" in the second part, and "The Features of Economic Geography" in the third part is examined. Finally, this work is completed by mentioning encountered problems and precautions that should be taken in the "Result and Suggestions" part.

Key Words: Human Geography, Economic Geography, Eskişehir, Odunpazarı, Tepebaşı

Regional cuisine and hence regional food has an important role in terms of both their intangible cultural heritage property and being among the destinations attractive elements. Preserving regional food and transferring them to future generations can be provided through promoting recognition and use. This study includes a qualitative research wich on the menus of hotel restaurants and independent food and beverage businesses in order to determine the extent of Eskisehir cuisine provided, analyzing the local food defined through literature review. The research is based on content analysis of menus of 53 food and beverage companies, conducted in April, 2016. The results of this study not only show the current situation about the local dishes which is an important tourist attraction how used in Eskişehir but also guide the determination of the local foods that can be offered in the enterprises operating in Eskişehir. The results indicate that Eskisehir cuisine is not provided enough both by hotel restaurants and independent food and beverage businesses, and majority of the businesses do not offer local foods in their menus.

ESKİŞEHİR ODUNPAZARI MAHALLE ÇEŞMELERİ Öz Tarih öncesi dönemlerden başlayarak günümüze değin kesintisiz bir yerleşime sa-hip olan Eskişehir'de kentin güney bölümünü oluşturan tarihi Odunpazarı yerleşi-minin Türk dönemi ile birlikte kurulduğu kabul edilmektedir. Günümüze ulaşan ta-rihi Odunpazarı semti Alanönü, Akarbaşı, Akcami, Akçağlan Cunudiye, Dede, Or-ta, Paşa, Karapınar ve Şarkiye mahallelerinden oluşmaktadır. Bu bölgede yaptığı-mız kısa bir araştırma sonucunda Alanönü, Dede, Karapınar, Orta, Paşa ve Şarkiye mahallelerinde, farklı fonksiyonları olan (Cami, konut, vb.) yapılara bağımlı yada bağımsız, olarak inşa edilmiş yirmi adet çeşme tespit etmiş bulunmaktayız. Çeşme-lerin büyük bir çoğunluğu 19. yy'ın sonu ile 20. yy'ın ilk yarısına tarihlenmektedir. Bazı Çeşmelerin inşa tarihi tespit edilememiştir. Suya bağlı olarak inşa edilen yapı-lar tarih boyunca kentlerin hem sosyal alanları olmanın yanı sıra beraberinde inan-ca bağlı olarak dini faaliyetlerin gerçekleşmesine yardımcı olmaları ve temel ihti-yaçların karşılanması açısından her zaman önem teşkil etmişlerdir. Bu bağlamda hamamlar temizlik ihtiyaçlarının karşılanmasına olanak sağlarken, çeşmeler su ih-tiyacının karşılanmasının yanı sıra bulundukları alanlarda bir toplanma merkezi olarak sosyal bir işlevde üstlenmişlerdir.

Araştırma alanı, Çifteler ilçesinin idari sınırlarını kapsamaktadır. Bu sınırlar coğrafi açıdan, İç Anadolu Bölgesi’nin Yukarı Sakarya Bölümü’nde, idari açıdan ise Eskişehir ili sınırları içerisindedir. İlçenin yüz ölçümü 820 km² olup bu alan üzerinde 2007 yılı itibariyle yerleşim olarak bir ilçe merkezi ve 22 köy bulunmaktadır.

Saha tabii ve beşeri ortam özelikleri bakımından çeşitlilik arz etmektedir. Bu nedenle çalışma Çifteler ilçesini coğrafi metodolojiye göre araştırarak ilçenin tanıtımını yapmak, mevcut durumu, sorunları yerinde tespit etmek ve sonuçta alınması gereken önlemleri belirlemek amacıyla yapılmıştır.
2000 yılı nüfus sayımına göre 18.545 kisinin yasamakta olduğu Çifteler ilçesi XIX ve XX. yüzyıllarda çeşitli ülkelerden yapılan Türk göçleriyle büyük nüfus artışına sahne olmuştur. Bu durum sahada farklı kültürlerin birbirinden etkilenmesine ve bir kültür sentezi oluşmasına zemin hazırlamıştır. Bu durum beşeri coğrafya açısından da incelenmeye değer bir durum ortaya çıkarmıştır.

XX. yüzyılın basında dış göçlerle nüfusu hızla artan ve 1965’te en yüksek nüfusa ulasan ilçe, günümüzde ülkemizin temel problemlerinden biri olan büyük merkezlere göç olgusuyla karsı karsıyadır. Bu nedenle ilçenin kırsal kesiminden ilçe merkezine ve büyük kentlere dogru hızlı bir göç vardır. Bu çalısmayı yapmamızın bir nedeni de lokal ölçüde bu durumu irdelemektir.

Bu çalışma; “İlçenin Doğal Çevre Özellikleri, Beşeri Çevre Özellikleri ve
Ekonomik Coğrafya Özellikleri” olmak üzere üç bölümden oluşmaktadır. Karşılaşılan sorunlar ve alınması gereken önlemlere ise sonuç kısmında değinilerek çalışma tamamlanmıştır.

ABSTRACT

This research includes the administrative boundaries of Çifteler. These
boundaries are in Upper Sakarya Section (Turkish: Yukarı Sakarya Bölümü) of The Central Anatolia Region (Turkish: İç Anadolu Bölgesi) as to geography, however, these boundaries are in Eskişehir as to administrative. The are of Çifteler is 820 km² and it contains one city center and 22 villages, in 2007.

This area have variety of natuural and human properties. So, the aims of
this research are to introduce the Çifteler and to know the situation and the problems and to have the solutions as a geographical methodology.
In Çifteler the population is 18.545 as a research of 2000. The population of Çifteler increased, because of the Turkish immigration in XIX and XX century, fort his reason different cultures have effected each other and cultural variety have occured here. This situation must be searched as human geography, this is also the aim of this research.

The population increased rapidly because of the immigration at the
begining of the XX century and the population was maximum in 1965. Nowadays, Çifteler has a problem like most of the cities in Turkey, immigration to big centers. So, there is a big immigration from villages to city centers and to metropolises. The other aim of this research is to search this situation in this limited area.

This research has three parts, Natural Environment Properties, Human
Environment Properties and Economic Geography Properties of Çifteler. In the conclusion, I mentioned about the problems and precautions , then I completed the research.

On dokuzuncu yüzyıldan günümüze Eskişehir’de eğitim, sanayi ve sosyo-kültürel alanlarda yaşanan gelişmeler şehir tarihinin oluşmasında önemli bir yere sahiptir. Her döneme damgasını vuran yerel işletmelerin kurulması da bu gelişmelere katkı sağlamıştır. 1959 yılında üretim hayatına başlayan Süreyya Pastanesi, Eskişehir’in o dönemdeki nadir pastanelerden biri olarak önemli bir yere sahiptir. İki kardeşin başlattığı bu işletme Ferit Parlak ve oğlu İsmail Parlak’ın isteği ile 1986 yılında Süreyya
Pastanesi’nden ayrılarak yeni bir isim ve mekân olarak Petifürcü Lalezar adını almıştır. Kendisinden hiçbir ödün vermeden bu yeni ismiyle günümüze kadar devam etmiştir. Aynı zamanda baba-oğul geleneğini de günümüze kadar ulaştırmış bir işletmedir. Petifürcü Lalezar’ın Süreyya Pastanesi’nden itibaren elli dokuz yıllık öyküsünü aktarmayı amaçlayan bu çalışma, sözlü tarih görüşme yönteminden yararlanılarak hazırlanmıştır. Farklı kesimlerin işletme hakkındaki gözlemlerini de yansıtabilmek amacıyla işletme sahibi, çalışanları ve müşterileriyle görüşmeler gerçekleştirilmiştir. İlk kurulduğu yıllardaki durumu, mekân görünümü, imalathanesi, üretim yöntemleri, iş bölümü, müşteri profili ve günümüze kadar olan değişimleri hakkında bilgiler alınmıştır. Bu görüşmelerden elde edilen bilgiler, teknolojik ve yazılı kaynaklar ile desteklenerek, Petifürcü Lalezar’ın kurum tarihi, ikinci ve üçüncü kuşağın faaliyetlerini de kapsayacak şekilde ele alınmıştır. Çalışma sonucunda, Eskişehir’in henüz gelişmekte olduğu bir
dönemde kurulan bu işletmenin model alınmasıyla kırsal alanlarda turizmin canlandırılmasına katkı sunulabileceği önerilmektedir.

Kaya Alp/Kayır Hân’ın “Gök Alp” ve “Gündüz Alp” adlarını taşıyan iki oğlu ve “Tuğrul/Er-Tuğrul” adını taşıyan torunu, Ahlat’a gelişlerinin üzerinden çok geçmeden Selçuklu Sultânı I. Alâeddîn’in Uç savaşlarına katılmak üzere Batı Anadolu serhaddine ulaşacak, burada fethettikleri “Sultan-önü” merkezli stratejik bölgeye yerleşerek, Oğuzlar’ın zamanla kalıcı en son vatanlarına dönüşecek olan Osmanlı cihân devletinin zeminini hazırlayacaklardı.

İlk kez bu araştırmamızda yayımlanan çağdaş tarihî kanıtlar, Osmanlılar’ın atalarının Horasan’dan Anadolu’ya uzanan ilerleyiş seyrinde ulaştıkları en son nokta olan Sultan-önü’ne göç, fetih ve yerleşim süreçlerinin bilinmeyen tarihî arka plânına ve kronolojisine ayrıntılı bir biçimde ışık tutmakta; literatürde isimleri dışında hiçbir şey bilinmeyen Osman Gâzî’nin dedesi “Gündüz Alp”, amcası “Gök Alp” ve babası “Er-Tuğrul Gâzî”nin meçhûl biyografileri ile bölgedeki siyâsî ve askerî faaliyetleri hakkında Osmanlı rivâyetlerini dönemin kaynakları ile birleştiren nitelikli târihî bir sentez ortaya koymaktadır.

Kuruluşa zemin hazırlayan bu iki mühim atanın “Sulṭān-öñü” sınırından yaptıkları akın ve fetihlerle bu küçük coğrafya üzerinde kurdukları Türkmen Uç beyliği, çok geçmeden sınırlarını aşıp üç kıt’aya birden yayılarak, “Osmanlı Cihân Devleti” adıyla târihteki yerini alacaktır.

Eskişehir'in Seyitgazi ilçesinin bir köyü olan Kümbet, Eskişehir-Afyon Antalya karayolu üzerinde, anayoldan batıya doğru 2 km. içeride yer alır. Köy, prehistorik bir höyük ve geniş bir kayalık alim üzerine kurulmuştur. .. • Prehistorik höyükten toplanan yüzey keramikleri, İlk Tunç çağı, Il.Bin Hitit, ve Frig dönemlerine tariblenme!<tedir. Kümbetin\ bulunduğu kayalık alanın kuzeyinde, Frig kült alanı ve yöre halkı tarafından\ Yarımağa Konağı olarak adlandırılan yapıdan kalan 19. yüzyıla ait ocak kalıntısı; doğusunda ise. Frig kaya mezarı dikkati çeker. Mezar, Roma döneminde anıtsal bir biçime dönüştürülmüş ve "Solon Mezarı" olarak adlandırılmıştır. Antik kaynaklarda Metropolis olarak tanınan yerleşimin, aslında Ayazin yakınında olduğu ileri sürülmektedir. 5. yüzyılda Anadolu'daki kent liStelerini hazırlayan Hierokles'in kaynaklarına dayanarak Ramsay, Kümbet'in Bizans dönemi yerleşiminin Meros olduğunu ileri sürer ve Ayazin yakınında olabileceği. ni belirtir; ancak kesin bir bilgi vermekten kaçınırl. Hierokles'in kent listeinde (Polybotos, Dokimion, Metropolis, Meiros, Nakoleia) Metropolis'in, Frigya Salutaria denilen bölgenin bir kenti olarak da adı geçer2. Aynı şekilde Stephanus Byzantinus'da adı geçen bu kentler arasında Metropolis'in Kümbet'in 3 km. doğusunda Oyneş denilen yer olabileceği belirtilir3.

Sürekli gelişen şehirler, nüfus artışı ve iklimsel koşullar gibi ekosistem de meydana gelen olumsuz etkenler ile arazi kullanımı değişime uğramaktadır. Uzaktan algılama uyduları tarafından üretilen veriler, yeryüzü araştırmalarda önemli bir rol oynamaktadır. Arazi örtüsü/kullanımı haritaları bu veriler kullanılarak hazırlanmaktadır. Arazi örtüsü haritaları, su ve biyokimyasal döngüler, enerji değişimleri veya biyolojik çeşitlilik değişiklikleri gibi çevresel süreçleri daha iyi anlamamıza yardımcı olur. Bu çalışma, Google Earth Engine bulut platformunda arazi kullanım haritalarının üretilebilirliğini test etmek amacıyla gerçekleştirilmiştir. Bu amaçla 01/01/2019 ve 01/01/2020 tarihleri arasında Landsat 8, Sentinel 1 ve Sentinel 2 uyduları tarafından çekilen tüm görüntüler kullanılmıştır. Daha sonra 5 farklı endeks; NDVI (Normalleştirilmiş fark bitki örtüsü endeksi), EVI(Gelişmiş Bitki Örtüsü Endeksi), NDWI (Normalleştirilmiş fark su endeksi), NDBI (Normalleştirilmiş fark oluşturma indeksi) ve UI (Kentsel indeks) hesaplanmış ve 19 farklı veri kombinasyonu dikkate alınmıştır. Daha sonra bu kombinasyonların her biri Destek Vektör Makineleri yöntemi(LibSVM) kullanılarak 5 sınıfa (Şehir alanı-yollar, su, ormanlık-koruluk, tarım dışı araziler ve tarım arazileri) ayrılmıştır. Her sınıflandırma için genel doğruluk ve Kappa Katsayısı hesaplanmış ve sonuçlar karşılaştırılmıştır. En iyi sınıflandırma, Landsat8, Sentinel-2, Sentinel-1 (VV), Landsat 8'den NDVI, Sentinel-2'den NDVI, NDBI, UI ve NDWI veri kombinasyonuna aittir. Bu kombinasyonda toplam doğruluk 96.62 ve kappa katsayısı 95.76 olmuştur.

Birinci Dünya Savaşı boyunca Osmanlı Devleti Milli İktisat politikaları uygulayarak ekonomide Müslüman-Türklerin lehine düzenlemeler yapmaya çalışmıştır. Bu bağlamda kapitülasyonlar kaldırılmış, Duyun-ı Umumiye'nin hükümet lehine çalışması sağlanmış, gayrimüslim unsur tehcir edilmiş, yabancı sermaye denetim altına alınmış, yabancı şirketlerdeki yazışmaların Türkçe olmasına dair kanunlar çıkmıştır. Bu politikalara paralel olarak Teşvik-i Sanayi Kanunu çıkarılmış, İstanbul'da ve Anadolu'da kooperatifler, anonim şirketler ve bankalar açılarak Müslüman-Türk nüfusun ekonomideki etkinliği artırılmıştır.
1877-1878 savaşından sonra gelen göçler, demiryolunun ulaşması ve pazar için üretim yapılması ile Anadolu'nun önemli bir şehri haline gelen Eskişehir; Birinci Dünya Savaşı'nda bağımsız livaya dönüştürüldü. Milli İktisat politikasına paralel olarak Eskişehir'de de şirketler kuruldu. Eskişehir Milli Ticaret ve Sanayi Anonim Şirketi eski Bursa Milletvekili Abdullah Sabri Bey öncülüğünde kurulan bir şirkettir. Şirket Eskişehir'de bayındırlık, tramvay ve elektrik projeleri üretti fakat projeler hayata geçemedi. Cumhuriyetin ilanından sonra şirket Lületaşı Madeni Türk Anonim Şirketi ile birleşti. Milli İktisat politikaları umulduğu gibi Milli Burjuvazi oluşturma anlamında başarısız bulunsa da Türkiye Cumhuriyeti'nin ekonomik politikalarının temellerini attı.

Abstract
Su yaşamın kaynağı ve canlıların sürekli ihtiyacıdır. Öyle ki canlıların suya duydukları ihtiyaç, yaşadıkları bölgeyi tayin etmelerinde en belirleyici etkenlerin başında gelmiştir. Bu duruma bağlı olarak, akarsu kenarları tarih boyunca insan yaşamının yoğun şekilde gözlemlendiği alanlar olmuştur. Sakarya Irmağı’nın en uzun kolu olan Porsuk Çayı ve İç Anadolu’nun en önemli kentlerinden biri olan Eskişehir arasında da böyle bir bağ vardır. Çay içinden geçtiği şehre karakteristik özellikler kazandırmış ve zamanla şehir ahalisiyle arasında bir bağ oluşmuştur. Bu araştırma projesinde başlıca şu konular ele alınmıştır: (1) Eskişehir ve Porsuk Çayı Hakkında Genel Bilgi (2) Porsuk Çayı’nın Şehir Üzerinde ki Etkisinin Genel Olarak Ele Alınması (3) Porsuk Çayı’nın Şehir Üzerinde ki Negatif Etkisi ve Problemler (4) Doğal Nedenlere Bağlı Negatif Etkiler (5) Beşeri Nedenlere Bağlı Porsuk Çayı’nın Kirletilmesi. (6) Porsuk Çayı’nın Şehir Üzerinde ki Negatif Etkisinin Giderilmesi (7) Porsuk Çayı’nın Şehir Ahalisi Üzerindeki Etkisi.

                                              Abstract
Water described as “life source” and “continuos demand” for human being. In fact , the desire of the water  is the initial factor when human being choose the place where they live in. Therefore,  riversides are the most living spaces for humans in the past and in our daily life. There is that kind of correlation between Porsuk which is the longest affluent of Sakarya River  and Eskişehir. Porsuk bring in characteristic features to Eskişehir and established a strong relationship with citizens. These are the main titles which this research examined: (1) Guideline About Eskişehir and Porsuk (2) General Effect of Porsuk on Eskişehir (3) Negative Effects of Porsuk and Problems (4)  Negative Effects of Porsuk  Based on Natural Causes (5) Water Pollution based on Human Activities (6) Fulfilling the Negative Effects of Porsuk  (7) The Effects of Porsuk on Townspeople

Bu çalısmada, Eskisehir’in Sivrihisar ilçesinde bulunan Surp Yerortutyun Kilisesi hakkında
yapılan arastırmalar sunulmaktadır. Arastırma kapsamında, Surp Yerortutyun Kilisesi
incelenerek ayrıntılı fotografları çekilmistir. Yapının tarihçesi, konumu, mimari ve süsleme
özellikleri konusunda bir degerlendirme yapılmıstır. Mimari ayrıntılar tanımlanmıs ve Ermeni
kiliseleri ile karsılastırılarak benzer mimari uygulamalardan bahsedilmistir. Yapının mevcut
durumu degerlendirilerek Ermeni kilise mimarisi içindeki konumu açıklanmıstır.

Ak Cami, Eskişehir Odunpazarı İlçesi’nde Selçuklu ve Osmanlı dönemi mimari
dokusunun kısmen muhafaza edildiği bölgede yer almaktadır. Bu yapı, Anadolu
Türk mimarisi içerisinde işlev değişikliği ile özgün bir kullanım kronolojisi
yansıtmaktadır. Ak Cami’nin adı, yer aldığı mahalleye de isim olarak verilmiştir.
Özgününde hamam olarak inşa edilen yapı, eşine az rastlanır bir uygulama ile
camiye çevrilmiştir. Selçuklu dönemi hamam mimarisi planına sahip olan yapının
soyunmalık kısmı, caminin harim bölümü olarak düzenlenmiştir. Yapının hamam
olarak inşa edildiği ve camiye dönüştürüldüğü tarihler tam olarak bilinememekte,
İshak Fakih’in yaşam süresi içinde (1349-1440) camiye çevrildiği
varsayılmaktadır. Duvarlarının tuğla hatıllı kaba yonu kesme taş örgüsü, hamamın
13.yüzyıl sonu 14. yüzyılın başlarında inşa edildiğini göstermektedir.

El sanatları; üretildiği toplumun kültürel özelliklerini yansıtan zenginleştirici unsurlardır. İnsanoğlunun tarih sahnesine çıktığı ilk andan itibaren üretmekte olduğu ve ait olduğu kültürün parmak izini işlediği ürünlerdir. El sanatları, özellikle topluma sağladığı ekonomik ve sosyo-kültürel yararları dikkate alındığında, kültür turizminin de gelişmesine destek olmaktadır. Temel ekonomik faaliyetleri arasında turizmin yer aldığı ülkeler, bölgeler ve şehirler turizm destinasyonu olarak adlandırılmaktadır. Eskişehir’in ilk yerleşim merkezi olan Odunpazarı da önemli gelişmelere ev sahipliği yapmış bir turizm destinasyonudur. Yaklaşık yirmi yıl öncesine kadar ölü bir bölge olan Odunpazarı Evleri restore edilerek mimari açıdan desteklenmiş ve çeşitli el sanatları ustalarının katkısı ile kültürel açıdan zenginleştirilmiştir. Bu durum Türk kültürünün tanınması ve devamlılığı konusunda da gelişim sağlamış ve birçok ustamızın kültürümüzü küresel çapta tanıtmasına vesile olmuştur. Dünya’nın genelinde büyük problemlere yol açan Covid-19 virüsü ve girilen pandemi dönemi, pek çok el sanatı ustamızın sanatını icra etme konusunda çeşitli sorunların ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Bu bildiride Eskişehir’in ilçelerinden Odunpazarı’nın en turistik bölgesi olan Odunpazarı Evleri’nde icra edilen el sanatları ve ustalar ele alınmış, bu el sanatlarının turizm açısından canlılığını koruyabilmesi adına çözümler üretilmiştir. Öncelikle söz konusu sanatların Türk kültüründeki yerinden kısaca bahsedilmiştir.  Daha sonra seçilen araştırma bölgesinde zanaatını sürdüren ustaların icra ettikleri sanat ve pandemi dönemindeki faaliyetlerle alakalı eleştiri ve görüşleri alınmıştır. Küreselleşen ve değişen dünyada yukarıda adı geçen geleneksel el sanatlarının canlılığını koruyabilmesi ve tanıtımının yeni formlarda devam edebilmesi için ustaların geçmiş tecrübelerinden yola çıkılarak saptadığı problemler tartışılmış, el sanatlarının üretiminin devamı için çözüm önerileri irdelenmiştir.

Şarhöyük (Dorylaion) lies on the Eskişehir plain, the north-western extension of the Central Anatolian plateau, connecting natural passes from north and west to the heartland of the Hittite empire. Excavations carried out at Şarhöyük have revealed significant evidence about a long-lasting Hittite settlement. The layers that have been unearthed suggest a Hittite settlement at least 250 m in diameter yielding a thick Hittite deposit. Those so far explored give the 16th century BC as the earliest level of Hittite occupation, but excavation has not yet reached the first settlement phase of the Hittites on the mound. Studies carried out so far provide a rough stratigraphy of the Hittite levels, represented by five main phases, from the 16th century until the end of the 13th century BC. Possible fortification walls or palatial residences have not been unearthed yet. However, finds such as high official sealings, and the similarity of material such as pottery with that from the Hittite heartland indicate that this was an important city, marking the western Hittite border. Representing the very last known stronghold before the hilly zone of north-western Anatolia, Hittite Şarhöyük promises a lot from future investigation.

Seyitgazi is a small town with its 13.000 population at a district of Eskişehir Province. However, it has become a vibrant centre from the Phrygians due to its position on historical trade routes. Byzantine city Nakoleia was named as Seyitgazi after the construction of zaviye and a tomb dedicated to Battal Gazi, a Muslim saint and warrior in the 8th century. The zaviye containing a tomb was built in 1208 on a hill overlooking the town by Ümmühan Hatun, wife of the Anatolian Seljuk Sultan Gıyaseddin Keyhüsrev. During the Islamization of Anatolia, these structures established by the Sultans connected to the Sunni Islamic belief have become a sacred religious centre of the Kalenderî-Alevî-Bektashi community too and further extended in 1511 by the Ottomansultans to serve the rituals of more than one religious community. The shrine and the adjoining complex remain popular with local as well as foreign visitors. Given the fact that this multi-layered cultural heritage is a special architectural complex with its utmost importance, the interventions need to be carried out with detailed studies here. The interventions, which are generally viewed as technical issues within the field of preservation aren't limited to the survival of structures. The liturgical meaning of the architecture-between worship and the space in which it occurs- must not be erased during the arrangements of the space. The wider definition of cultural heritage and conservation also brings responsibility for the preservation of cultural diversity. According to the proposal titled tourism in the Valletta Principles adopted by the ICOMOS in 2011: “The development of tourism in historic towns should be based on the enhancement of monuments and open spaces; on respect and support for local community identity and its culture and traditional activities; and on the safeguarding of regional and environmental character.” Within the scope of this study, the restoration of Seyyid Gazi Complex realized in 2006-2009 and implementation made within the scope of the "Tourism Potential Development Project" initiated jointly by Seyitgazi District Governorate and Bursa-Eskişehir-Bilecik Development Agency (BEBKA) in 2014 has been evaluated taking into account the deep mutual commitment between the tangible and intangible cultural heritage.

Eskişehir'de pedagoji alanında hizmet almak isteyen ve pedagog arayan bir çok kişi öneri ve tavsiye almak için incelemelerde bulunmaktadır. Bu nedenle Uzman Psikolog İlker KÜÇÜK Eskişehir Psikoloji Pedagoji Psikoterapi Aile Danışmanlığı olarak pedagoji ve pedagoglar ile ilgili kapsamlı bir yazı hazırladık. Pedagoji nedir? Pedagojinin birçok tartışması, bunu öncelikle öğretimle ilgili olarak görme hatasını yapar. Mark K. Smith, bu yazıda pedagojinin kökenlerini ve onunla ilişkili sıklıkla gözden kaçan düşünce ve uygulama geleneklerini araştırıyor. Smith, uzman bir rol olarak öğretime odaklanmanın en iyi şekilde başka şekillerde anlaşıldığını savunur. Pedagojinin, öğrencilere eşlik etmek isteyen eğitimcilerin düşünce ve uygulamaları yoluyla araştırılması gerekir; onlar için ve onlarla ilgilenmek; ve öğrenmeyi hayata geçirir. Öğretim uygulamalarının sadece bir yönüdür. Ayrıca pedagojik düşüncenin gelişimiyle ilgili bazı konulara da bakıyor. Son yıllarda İngilizce eğitim tartışmaları içinde 'pedagojiye' ilgi artmıştır. İvme farklı yönlerden geldi. Paulo Freire gibi 'ezilenlerin pedagojisi' ya da 'eleştirel pedagojisi' arayanlar oldu; sosyal pedagoji fikri ile bakım ve eğitimin sınırlarını yeniden ele almak isteyen uygulayıcılar; ve belki de en önemlisi, tercih edilen 'pedagojilere' bağlı kalmak suretiyle öğretmenlerin faaliyetlerini kısıtlamak isteyen hükümetler. Pedagojiye yaklaşmanın yaygın bir yolu, öğretme sanatı ve bilimi (ve hatta zanaat) gibidir. Göreceğimiz gibi, pedagojiyi bu şekilde görmek hem tarihsel deneyimi onurlandırmaktan hem de teori ve pratiğin önemli alanlarını birbirine bağlamakta başarısız olur. Burada pedagojiyi keşfetmenin iyi bir yolunun, eşlik eden öğrencilerin süreci olduğunu öneririz; onlara ve onlara bakmak; ve öğrenmeyi hayata geçirmek. Yeni başlayanlar için bir tanım : Pedagoji insanlarla birlikte olmanın bir yoludur. • Gelişme ve hayata ilişki getirmek için onlarla bir araya gelme (animasyon) • ihtiyaçları ve diğerlerinin ihtiyaçları ve refahı konusunda endişe etmek ve yardım etmek için pratik adımlar atmak (önemsemek); • yansıma, bağlılık ve değişimi teşvik etmek (eğitim). animasyon bakım eğitmek Bir yönelim, bir dizi süreç ve bir düşünce biçimidir (Smith 2019).