Ataturk

This article explores the current ambiguous position of the cult of Atatürk in Turkish society and politics, as both a state cult that is not entirely desired by the ruling party and a fragmen- ted and contested people’s cult. The article argues that the commodification and personal appropriation of the cult of Atatürk in the 1990s and 2000s blurred the lines between state and society and between political ideologies, eventually turning the cult into a much more inclusive realm than before, which enables debating national identity in Turkey despite the contentious political environment.

Despite the plethora of publications about him, no one has seriously and
systematically studied the military Atatürk. Furthermore, no Westerner has researched in the military archives on this topic, or, for that matter, in other archives in Turkey. In addressing this deficiency in Western scholarship, I conducted the bulk of my archival research in the Archives of the Directorate of Military History and Strategic Studies (ATASE), but also worked in the Institute of the History of the Turkish Revolution (TİTE), the Prime Ministry’s Archives of the Republic (BCA), the Atatürk Presidential Archives (CAA), and the Prime Ministry’s Ottoman Archives (BOA). These archives contain mainly hand-written Ottoman documents in the Arabic script, and thus are inaccessible to many researchers on Atatürk who have to rely solely on the Latin alphabet publications.

Gazi Mustafa Kemal Atatürk, Mustafa Kemal Atatürk, Atatürk, Atatürk'ün Hayatı, Atatürk ve İslam, Türkiye Cumhuriyeti, Türkiye Cumhuriyeti Tarihi, Bilim, Mühendislik, Bilim ve Mühendis, Bilim ve Mühendislik, Atatürk’ün Bilime Verdiği Önem, Atatürk’ün Mühendislere Verdiği Önem, Atatürk’ün Bilime ve Mühendislere Verdiği Önem, Atatürk’ün Jeoloji Bilimi İle İlgili Yapmış Olduğu Çalışmalar, Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün Bilime ve Mühendislere Verdiği Önem İle Jeoloji Bilimi İle İlgili Yapmış Olduğu Çalışmalar, Ankara, Jeoloji, Jeoloji Mühendisliği, Jeoloji Yüksek Mühendisi, Türkay Ercan Şengöz. (Türkay Ercan Şengöz tarafından yayımlanan her çeşit harita, bilgi ve belgelerin her hakkı saklıdır. Her ne şekilde ve amaçla olursa olsun bu bilgi ve belgelerin kaynak belirtilmeden kullanılması, yazılı izin alınmadan elektronik, optik, mekanik veya diğer yollarla dağıtılması, çoğaltılması, basılması, değiştirilmesi, paylaşılması, kopyalanması ve internet sitelerinde kullanılması durumunda gerekli hukuki yollara başvurulacak ve yasal işlem başlatılacaktır. Önemle duyurulur. Bu platformda veya diğer platformlarda paylaşmış olduğum tez veya akademik kapsamdaki çalışmalarımın içerisindeki bütün bilgilerin etik davranış ve akademik kurallar çerçevesinde elde edilerek sunulduğunu, akademik çalışmalarımın tez yazım kurallarına uygun olarak hazırlandığını hatırlatıyor, bana ait olan her türlü ifade ve bilginin kaynağına eksiksiz atıf yapılması gerektiğini bildiriyor, sevgi ve saygılarımı sunuyorum.)

MİLLİYETÇİ HAREKETİNİN DOĞUŞU VE DIŞ POLİTİKASI (1919)
Edgar Elbakyan

Makalede Birinci Cihan Harbi'nde ezici bir yenilgiden ve İngiltere tarafından kabul ettirildiği Mondros Mütarekenamesinden sonra Osmanlı İmparatorluğu'nun durumu kısa bir biçimde anlatılmaktadır. Yazar tarafından Türkiye'de Milliyetçi hareketinin doğuşuna getiren nesnel dahili ve harici nedenleri tartışılmaktadır. Bu nedenler dizinde Türk-İslam alemine savaşa götüren en önemlisi olarak Hıristiyan-Yunanların batıda ile Hıristiyan-Ermenilerin güneyde (Fransız ordularıyla) ve doğuda (Ermenistan Cumhuriyeti olarak) meydana geldiğinin altını çizilmektedir.
Makalede Mustafa Kemal'in ilk diplomatik adımları ele alınmaktadır - Sovyet Rusya temsilcisi Budyonni ile yapılmış gizli görüşmesi, Erzurûm ile Sivas kongrelerinin toplanması ve Fransız resmî temsilcisi Georges-Picot ile yapılmış öngörüşmeleri bu adımlar sırasındadır.
Bu görüşmeler esnasında  Mustafa Kemal Türk tarafının "plan-minimum'u" öneri çıkmıştır (tam bağımsızlık, Kilikya'nın geri alınması), az ehemmiyetli meseleler üzerine ise (Sultan ile Halife'nin kaldırılması, Türkiye’de komünist rejiminin kurulması, Türkiye tarafından tercih edilen suretiyle Amerikan mandasını alması, Fransız tarafına Türkiye’de ekonomik ayrıcalıkların verilmesi v.b.) manevralar yaparak görüşmelerinin bozulmaması ve gelecek gelişmesini sağlayabilmiştir.

When on May 27th 1960 the first coup d’ état was staged in Turkey, the President of the country Celal Bayar, the Prime Minister Adnan Menderes, several ministers, and many Democratic Party members were arrested. At the same time, the Milli Birlik Komitesi (National Unity Committee) forced 235 generals and more than 3000 commissioned officers to retirement. In addition, no less than 500 judges and public prosecutors and 1400 university faculty members were removed in an effort to purge the corrupt regime that Celal Bayar and Adnan Menderes had tried to install for no less than 14 years ever since the ominous Democratic Party was incepted in 1946 as a tool of political perversion and coercion, and as a means of destruction of the state of Kemal Ataturk. Some of the arrested were sentenced to death, whereas others were condemned to life imprisonment only to be later released. The fact that there is now a Celal Bayar University at Manisa demonstrates that Turkey is populated by people whose memory is short.

Shoot Erdogan dead now!

In the next coup d’ état, President Erdogan must be shot dead at once. The Turkish army generals and colonels and the Turkish statesmen, who will stage it, and the businessmen, academics and journalists, who will support it, will have to arrest even fewer officers, judges, and public prosecutors. In striking contrast with the 1960 coup d’ état, the forthcoming one must offer people the chance to express their indignation for the disastrous manner in which Turkey’s affairs have been managed by the AKP (Justice and Development Party) gangsters over the past 12 years.
First published on 18th September here:
https://www.turkishnews.com/en/content/2014/09/18/turkey-the-last-chance-to-save-the-state-of-kemal-ataturk/

Bu makale, Türk Nümismatik Derneği'nin 2010 tarihli ve 42 numaralı bülteninde yayınlanmış olup, tedavül etmemiş oldukları ve başka hiç bir yerde yayınlanmamış oldukları için daha önce bilinmeyen 4 adet deneme parasını konu almaktadır. Makalede, Atatürk Portreli 2. Emisyon 1 Türk Liralarının hangi şartlar altında basılmış olduğu konusu incelenmektedir.

Paraların Özellikleri:
Boyutlar: 125 mm x 64 mm
Matbaa: Thomas de la Rue & Company Limited. Londra.
Seri Numaraları: Seri D20 00000
İmzalar: Umum Müdür: Kemal Zaim Sunel, Umum Müdür Muavini: Said Erda
Portre ve Filigran: Atatürk
Arka Yüzdeki Resim: Halkevi, Ankara (Bu resim daha sonra İnönü portreli 50 Kuruşluk banknotlarımızda kullanılacak; fakat kaderin garip bir cilvesi olarak aynı resimle basılan bu ikinci paramız da, bu kez banknotları taşıyan İngiliz gemisinin 7 Nisan 1941 tarihinde Pire Limanında Almanlar tarafından bombalanması nedeniyle tedavüle çıkamayacaktır).
Tarihler: Her dört parada da bulunan matbu “11 Haziran 1930 tarih ve 1715 numaralı kanuna göre çıkarılmıştır” ibaresine ilaveten, ikinci, üçüncü ve dördüncü paranın ön yüzlerine el yazısı ile tarih düşülmüştür. Birinci parada bulunmayan fakat ikinci ve üçüncü paralar üzerinde çok net okunan bu tarih 16.11.38 olup, dördüncü paradaki 38 yazısının hatalı olarak 36 yazıldığı ve dolayısıyla bu el yazılarının paraların basım tarihi olarak 16 Kasım 1938’i, işaret ettiği görüşündeyiz. (Bu durumda bu paralar basıldığında Atatürk’ün vefatı üzerinden daha 1 hafta bile geçmemiştir; dolayısıyla muhtemelen bu paralar Atatürk portresiyle basılmış son paralar olacak ve yerlerini yeni Reisicumhur İsmet İnönü portreli paralara bırakacaktır.)

Johann G. Fichte'nin Felsefe'ye en büyük kötülüğü, "Ben" ve "Ben-Olmayan"ı bıçakla keser gibi ayırmak oldu. Öyle ki, bir daha bu ikisini ortak bir yerlerde buluşturmak mümkün ol(a)madı. Kendisinden sonraki dönemde kavramlar ve içerikleri değişti; ama, bu dikotomik yapı, hemen her fikir tartışmasının üzerinde hissedildi. Örneğin, Marksist-Leninist ideoloji, temele sınıfsal çelişkileri koydu. Devrim, üretim araçlarının özel mülkiyetinin belirli bir sınıfın-burjuvanın-elinden alınması ve ortak mülkiyet sistemine geçiş anlamına geliyordu. Daha sonra ortaya çıkan "ulusal(!) kurtuluş mücâdelesi" temeline dayalı Sultan Galiyev hareketi, emperyalist devletler ve mazlum milletler çelişkisini konu edindi. Bu harekette devrim, sömürge ve yarı sömürgelerin gerek ekonomik, gerekse de siyâseten tam bağımsızlığı anlamına geliyor ve üretim araçlarının özel mülkiyetinin millî devlet ve millî ekonomi modeline göre belirlenmesi amacını taşıyordu. Mazlum milletlerin kuracakları bir ittifakla tam bağımsızlığı her alanda güçlendirmeyi amaçlıyordu. Bu tartışmalar önemlidir; fakat, tarafların kullandığı dikotomik yapılarda çok ciddî sorunlar vardır. Galiyev hareketi şüphesiz ki, sınıflaşma öncesi toplumlarda emek-sermâye çelişkisini çok isâbetli bir biçimde açıklar. Çünkü, bu toplumlarda "burjuva" yoktur ki "proletarya"yı sömürsün. Sömürgeleş(tiril)miş bu toplumlarda öncelikli olarak yapılması gereken şey, anti-emperyalist bir millî mücâdeledir. Galiyev hareketi aslında, sınıflaşma olgusuna aykırı değildir ve hattâ bendeniz, "mazlum milletler dayanışması" çağrısını, yeni bir tür "enternasyonalizm" olarak görmekteyim. Gerçekten de bu "dayanışma", emperyalizmle mücâdelede zorunludur ve sağlıklı düşünen bir zihnin kolayca varabileceği bir sonuçtur. "Millî sınırlar dâhilinde" istediğimiz kadar anti-emperyalist bir mücâdele versek de emperyalizm ahtapotu, önünde sonunda bizi tekrar sarmalar ve kendimizi, daha beter bir hâlde buluruz. Tıpkı, bugünün Türkiye'sinde olduğu gibi! Nitekim, bugünün Türkiye'sinde temel sorun, ne hükümet-yargı kutuplaşmasıdır, ne laiklik, ne de türbandır. Bu sorun, Kemalizm ve demokrasi ilişkisinin bir türlü doğru düzgün anlaşılamamasıdır.

Mustafa Kemal'in 9. Ordu Müfettişi olarak 19 Mayıs 1919'da Samsun'a çıkmasıyla başlayan süreç; Türk halkının emperyalist işgale ve Osmanlı yönetiminin işgalcilerle işbirliğine karşı savaşımını, Mustafa Kemal'in ulusal ölçekte bir direniş örgütü kurmasının ilk adımlarını ve Türk Devrimi'nin temel yönelimlerinin ilk göstergelerini içermektedir. Mustafa Kemal, ulusal bağımsızlık için çalıştığı ve Anadolu'yu örgütlediği anlaşıldığında, Samsun'a çıkışından tam üç hafta sonra İngilizlerin isteği üzerine İstanbul'a geri çağrılmıştır.

It is my distinct honor to present you Mr. M. Orhan Tarhan and publish here his – otherwise unpublished – article ‘The Holy Cow Democracy”. Few have Mr. Tarhan’s knowledge, life experience, perspicacity, and clarity; I believe all will see the current developments in Turkey better through the lines of this excellent paper.

Mr. M. Orhan Tarhan was born in Istanbul, Turkey, where he made his high school education in Turkey’s elite boarding school “Galatasaray”. He won a competitive examination that sent him to his chemical engineering education in Germany between 1937 and 1943. All his professional life he worked for steel industries, as operating engineer in a coke plant in Turkey and after 1953 as research engineer in charge of coke plants in the United States. He published several technical articles, 16 U.S. and foreign patents, and a book titled “Catalytic Reactor Design”. At Bethlehem Steel Corporation, where he worked for a quarter of a century, research engineers were trained continuously in technical report writing. After retiring in 1982, he did several years of consulting and he taught one semester of Catalytic Reactor Design at Lehigh University, Bethlehem, PA.

He learned French at 9, German at 16, and English at 24.

During his retirement he wrote articles in Turkish-American magazines on Turkey, on Turkish-Americans , and on the United States. At 2002, “The Turkish Times” stopped publication. At the urging of several of his readers, he started a newsletter that he is distributing by e-mail. He likes to hear comments on his articles.

Mr. Tarhan’s father was a class-mate of Mustafa Kemal Ataturk at the previous turn of the century at the General Staff School. They worried about the crumbling of the Ottoman Empire and tried to find out why Europe was flourishing.

They studied European history of the last three centuries and the French writers of the Enlightenment. They concluded, that to become survivable in the modern world, Turkey has to do everything Europe did during the last three centuries. They found also that Islam was part of the problem. After the Republic of Turkey was founded, Ataturk abolished the Caliphate, outlawed the Sharia part of the Koran, emancipated the women and changed the identity of Turkey to a Western nation. Mr. Tarhan lived during the wonderful years of Ataturk’s presidency and saw with his eyes how a backward, ignorant, Islamic nation was converted to a progressive, educated, laic, democratic nation.

Mr. Tarhan is the author of a newsletter titled “The Orhan Tarhan Letter” that is issued twice a month and is distributed by e-mail, The article called “The Holy Cow Democracy” is taken from the letter No.106.

First published in the American Chronicle, Buzzle and AfroArticles on 12th December 2010
......................
Eliminate Fethullah Gulen Now!

A second Islamist party will rise soon in Turkey; it will get full support from both, the US and the EU. It will come to clash with AKP, Erdogan’s party, and it is this project that the Freemasonic and Zionist masters of the Euro-parliamentarian puppets are concerned with. Offering a few dozens of seats at Ankara’s Grand National Assembly to the ignorant, fanatic followers of the vicious yet smiley gangster Fethullah Gulen is tantamount to final dissolution of Turkey. Particularly, when a Kurdish separatist party will also be given a few seats, due to EU illegal money channeling…. 

This is the way the fallacious Freemasonic – Zionist propaganda tool Wikipedia presents the treacherous, uneducated and uncultured pseudo-Muslim – who is not a Sufi –: https://en.wikipedia.org/wiki/Fethullah_G%C3%BClen

You must be either a Freemason or one of their slaves or puppets to get such support and exposure in the Wikipedia!

Initiated in anti-Islamic, Freemasonic rites, involved in incredible sexual ritualistic orgies, engaged to totally destroy Turkey from distance, and supported by the Luciferian branch of the Apostate Freemasonic Lodge and the Rothschild banking dynasty, Fethullah Gulen is the point where the effort to guarantee Turkey’s future starts.

And the Turkish military must know that this effort must start now; when two abnormal parties, a Kurdish separatist group and an Islamist extremist movement, will emerge because of the ongoing European interference and thanks to EU / US money, Turkey’s political debate will be further radicalized and polarized around two genuinely anti-Turkish discourses. When clashes begin between the two emerging groups that have been under fabrication for decades, it will be too late for the Turkish military to react.

The Turkish Military Comeback

By now, the return in force is not an easy affair for the Turkish military; but it is the only means left to them, if they really want to preserve Turkey’s national integrity, historical identity, and political sovereignty.
........................

DÜNYA LİDERİ ATATÜRK’ÜN  İSMİNİN VERİLDİĞİ YERLERİN BİR KISMI....
Kaynakça
https://www.mynet.com/haber/foto-analiz/dunya-lideri-ataturkun-diger-ulkelerde-isminin-verildigi-29-yer-1547556-1
https://www.yenibalkan.com/tr/makedonya/merkez-jupada-ataturk-heykeli-dikildi

Great leader of the Republic of Turkey, Mustafa Kemal Ataturk, the founder of press in Azerbaijan, for example commander, successful, smart government, and were reflected in a man of ideas.  It is considered that great Mustafa Kemal Ataturk 'Azerbaijan joy is our joy, sorrow is our sorrow" and Azerbaijan great leader Heydar Aliyev’s words as “We are a two-state and one nation "history's most accurate expression of the relations between Turkey and Azerbaijan is the current perspective and excellent formula.
Azerbaijan newspapers and journals publicism has always been praised Ataturk with great love and respect. This respect was expanded in large public areal after Azerbaijan independence. Ataturk’s heroism in the wars, Turkish Republic after and before Ataturk, his astonishing and interesting personality which impressed hundred persons was described  as character, at the same time as a person in Azerbaijan newspapers and magazines publicism. Sometimes one question the rest of azerbaijanians readers in the dark why Ataturk is not loved by some persons. In connection with these ideas will be informed in the samples of Azerbaijan national press as that articles: Allahsukur Qurbanov’s  “The thoughts about Mustapha Kamal Ataturk, the spoken words by Ataturk”, Natiq Mammedli’s “Ataturk is with us”, Nigar Isfandiyargyzy’s “Ataturk was not the excellent turk, he was unadulterated türk simply”, Seyfeddin Altayli’s “Ataturk’s love”, Vilayet Quliyev’s “Poet, you are in the sovereign of presence” (Ataturk and Ahmed bey Agaoglu), “About Ataturk by M.A. Resulzade”.
It is very important to explore of Ataturk in the contemporary era reflecting the great leader, commander, state and thinker on the Azerbaijan press examples. The aim of the article is to analyze the opinions and attitudes of Azerbaijani magazines and newspapers about Atatürk, to explain various opinions, to investigate the political situation of Turkey after 1919, the role of Atatürk in the press pages of Azerbaijan. Ataturk is always in the notice of azerbaijanians publicists with internal world, also external world as invincible, proud, his soul struggling constantly for Turkey as genius. Because his wish of turk nation for live independent and the love of land relying although death decree which on the Istanbul Government with volition is not afraid of anything organized National Struggle. In paper will be used from the comparative-analytical and scientific description of methods of analysis. The author's point of view will be shown in concrete specimens.

As Turkey represents the main problem, circles related to an apostate Freemasonic lodge joined forces in an unprecedented support to Islamist extremist premier Erdogan, as they attempt to instrumentalize him against the military, judicial, academic, economic, intellectual and political establishment of Secular Turkey, and help him pull Turkey to the Islamist camp, who would thus – without knowing it – help them trigger the planned disastrous developments.

When Mr. Gul becomes ‘urbane’!
First published in the American Chronicle, AfroArticles, and Buzzle on 28th May 2007
Republished on 31st May 2007 in the blog:
https://armenians-1915.blogspot.com/2007/05/1721-media-scanner-31-may-2007.html

Tout comme Ismail Gasprinski, Ziya Gokalp pensait que le turc parlé à Istanbul devait être la langue commune de tout le monde turcophone. D’après Gokalp, faire de la langue turque d’Istanbul une langue littéraire pour tout le monde turcophone, est le devoir de tous les Turcs. Si cette mission est accomplie comme il se doit, les Turcs ne formeront qu’une seule et unique nation. Par ces déclarations, Gokalp a laissé un objectif en héritage aux générations futures : la coopération culturelle de haut niveau avec les communautés turques en dehors de la Turquie.