Wierzba dwubarwna

Wierzba dwubarwna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	malpigiowce
Rodzina	wierzbowate
Rodzaj	wierzba
Gatunek	wierzba dwubarwna
	Nazwa systematyczna
	Salix bicolor Ehrh. ex Willd.; Berlin. Baumz. 339. 1796
Synonimy
	Salix cantabrica Rech.f.; Salix schraderiana Willd.; Salix weigeliana Willd.;
	Salix cantabrica Rech.f.; Salix schraderiana Willd.; Salix weigeliana Willd.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wierzba dwubarwna^[4] (Salix bicolor Ehrh. ex Willd.) – gatunek krzewu należący do rodziny wierzbowatych.

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w górach Europy Środkowej: Pireneje, Wogezy, Masyw Centralny, Harz, Sudety, Karpaty, góry Półwyspu Bałkańskiego. W Polsce występuje tylko na pojedynczych stanowiskach w Karkonoszach. Podawane dawniej 2 stanowiska w Tatrach (Rysy i Czarny Staw pod Rysami) nie zostały potwierdzone^[5].

Pokrój: Krzew płożący się przy ziemi i osiągający zazwyczaj wysokość do 1 m (wyjątkowo do 2 m)^[5].
Pędy: Gałązki tylko za młodu owłosione, potem nagie. Pąki nagie, przylegające^[6].
Liście: Zazwyczaj o długości 3–4 cm (czasami większe – do 10 cm) i szerokości 1–2 cm (4 cm), odwrotnie jajowate lub eliptyczne, ogonkowe, całobrzegie, lub drobnopiłkowane, nagie. Z wierzchu zielone, spodem matowe i sinawe. Koniec blaszki zaostrzony, na spodniej stronie wyraźne nerwy. Ulistnienie skrętoległe, przylistków zwykle brak^[6].
Kwiaty: Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kwiatostan zwany kotką, o łuskach ciemniejszych na końcu. Kotki męskie o długości do 2,5 cm. Mają wolne pręciki o nagich nitkach. Kotki żeńskie do 4 cm długości, o szyjce słupka równej długością zalążni, znamiona słupka dużo krótsze. Męskie kwiaty posiadają jeden miodnik^[6].

Rozwój: Roślina wieloletnia, nanofanerofit. Kwitnie w czerwcu, jest owadopylna i wiatrosiewna^[5].
Siedlisko: Występuje wyłącznie w górach, na mokrych miejscach w piętrze kosówki^[5].
Liczba chromosomów 2n = 114^[5].
Czasami można spotkać różniące się od typowej formy, trudne do oznaczenia mieszańce z: w. czerniejącą, w. iwą, w. lapońską, w. oszczepowatą, w. purpurową, w. rokitą, w. śląską, w. śniadą, w. szarą, w. wawrzynkową, w. wiciową, w. wykrojoną, w. zielną^[6].

Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)^[7].

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-12-11] (ang.).
↑ ^a ^b The Plant List. [dostęp 2017-02-02].
↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
↑ ^a ^b ^c ^d Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.