Przejdź do zawartości

Pajmon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pajmon według Słownika wiedzy tajemnej Collina de Plancy, 1863
Pieczęć Pajmona według Goecji Crowleya i Mathersa

Pajmon – w tradycji okultystycznej upadły anioł, demon, król piekła i wierny sługa Lucyfera. Znany również pod imionami Paimonia, Paymon i Paimon. Rozporządza 200 legionami duchów, a w tych legionach znajdują się anioły i potęgi. Przed upadkiem należał do chóru panowań. W Sztuce Goecji jest dziewiątym, a w Pseudomonarchii Daemonum dwudziestym drugim duchem.

Przywołuje się go z zachodu i by to zrobić potrzebna jest jego pieczęć, która według Sztuki Goecji powinna być zrobiona ze złota. Również do jego przywołania potrzebna jest ofiara.

Posiada on wiedzę o sztukach, naukach i innych sprawach tajemnych. Mówi o tym czym jest umysł i gdzie się znajduje. Dzieli się tajemnicą ziemi i kontynentów. Rozdaje i zatwierdza zaszczyty. Na prośbę maga, może również przyporządkować dla niego wybrany przedmiot, osobę lub zwierzę. Można od niego dowiedzieć się wszystkiego na temat dowolnej rzeczy. Rządzi duchami pomocniczymi, które mogą nauczyć przyzywającego różnych sztuk.

Ukazuje się pod postacią mężczyzny z twarzą kobiety, z bogato ozdobionym diademem na głowie, siedząc na wielbłądzie. Jego głos jest niezrozumiały i mag musi zmusić go do wyraźnego mówienia. Pojawia się ze swoją świtą, która składa się z legionu duchów, które grają na trąbkach, cymbałkach i innych instrumentach. Jeśli został wezwany za pośrednictwem libacji lub ofiary pojawia się w towarzystwie dwóch królów, Abalama i Labali (Dictionnaire Infernal podaje, iż są to Abalam i Bebal), a także 25 legionów duchów i innych potęg. Na prośbę maga Pajmon może się ukazać z całą świtą lub bez niej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]