Przejdź do zawartości

Jennifer Hudson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jennifer Hudson
Ilustracja
Jennifer Hudson (2018)
Imię i nazwisko

Jennifer Kate Hudson

Pseudonim

J.Hud

Data i miejsce urodzenia

12 września 1981
Chicago

Typ głosu

sopran

Gatunki

R&B, Jazz i Soul

Zawód

piosenkarka, aktorka i producentka

Aktywność

od 2003

Strona internetowa

Jennifer Kate Hudson (ur. 12 września 1981 w Chicago[1]) – amerykańska piosenkarka, aktorka i producentka.

Swoją karierę rozpoczęła w 2004 roku po zajęciu siódmego miejsca w programie American Idol. W 2008 roku wydała swój pierwszy studyjny album o nazwie Jennifer Hudson. Kolejne albumy, które wydała to: I Remember Me (2011), JHUD (2014) oraz album ze ścieżką dźwiękową do filmu Respect (2021). W latach 2017–2019 była trenerem w The Voice UK, zaś w 2017 i 2018 roku była trenerem w The Voice USA.

W 2006 roku wystąpiła w filmie Dreamgirls, który przyniósł jej uznanie w dziedzinie aktorstwa. Następnie zagrała w kolejnych produkcjach filmowych Hollywood np. Seks w wielkim mieście, Cats, Powtór oraz główną rolę w filmie Respect. W 2015 roku po raz pierwszy wystąpiła na Broadwayu w musicalu The Color Purple. Swoją karierę producencką rozpoczęła w 2021 roku stając się producentem wykonawczym filmu biograficznego Respect, bajki pod tytułem Baba Jaga oraz produkcji teatralnej A Strange Loop. W 2022 roku rozpoczęła prowadzenie swojego talk show pt. The Jennifer Hudson Show.

W swojej karierze Hudson otrzymała różne wyróżnienia zarówno za muzykę, jak i aktorstwo, w tym Oscara, dwie nagrody Grammy, Daytime Emmy Award, Złoty Glob, Screen Actors Guild Award oraz dziewięć nagród NAACP Image. W 2022 roku otrzymała również Nagrodę Tony, co czyni ją jedną z osób, które otrzymały EGOT. W 2013 roku otrzymała gwiazdę w Hollywood Walk of Fame[2]. Została uznana przez tygodnik „Time” za jedną ze 100 najbardziej wpływowych osób w 2020 roku[3]. W 2022 roku otrzymała nagrodę „People Of The Year”, przyznawaną przez magazyn „People”[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i edukacja[5]

[edytuj | edytuj kod]

Hudson urodziła się 12 września 1981 w Chicago w Illinois jako trzecie, najmłodsze dziecko Darnell Donnerson i Samuela Simpsona. Została wychowana na baptystkę i uczęszczała do Szkoły Zawodowej im. Paula Laurence’a Dunbara, naukę w której ukończyła w 1999. Jako siedmiolatka zaczęła śpiewać w chórze kościelnym oraz brać udział w teatrze społecznym pod okiem swojej babci, Julii. Studiowała na Uniwersytet w Langston, jednak zrezygnowała z nauki po pierwszym semestrze i przepisała się na Uczelnię im. Roberta F. Kennedy’ego i Martina Luthera Kinga Juniora.

2002–2005: Początek kariery i American Idol

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2002 Hudson podpisała swój pierwszy kontrakt płytowy z niezależną, wytwórnią muzyczną Righteous Records z siedzibą w Chicago[6]. Dwa lata później zerwała umowę z wytwórnią i zdecydowała się na wzięcie udziału w przesłuchaniach do trzeciej edycji programu American Idol w 2003[7].

W sierpniu 2003 wzięła udział w przesłuchaniach do programu American Idol organizowanych w Altancie. Podczas castingu wyznała, że od paru miesięcy śpiewała jako jedna z Muz Herculesa podczas wycieczek organizowanych przez Disney Cruise Lines. W trakcie przesłuchań zaśpiewała utwór „Share Your Love with Me” z repertuaru Arethy Franklin i awansowała do kolejnego etapu, w którym zaśpiewała numer „Imagine” Johna Lennona[8]. Po otrzymaniu dzikiej karty za interpretację utworu „I Believe in You and Me” grupy Four Tops przeszła do etapu odcinków na żywo. 6 kwietnia 2004 uzyskała największą liczbę głosów telewidzów za interpretację utworu „Circle of Life” Eltona Johna, a dwa tygodnie później (po zaśpiewaniu piosenki „Weekend in New England” Barry’ego Manilowa) odpadła z programu, zajmując siódme miejsce[9].

W maju 2009 została mianowana przez serwis MTV „szóstym najlepszym uczestnikiem programu”, a jej odpadnięcie uznano za „najbardziej zaskakujący wynik w historii talent show”[10]. W maju 2010 została uznana przez czasopismo „Los Angeles Times” za trzecią najlepszą uczestniczkę show (po Kelly Clarkson i Carrie Underwood)[11].

2006–2007: Dreamgirls

[edytuj | edytuj kod]
Jennifer Hudson ze swoim Oscarem za rolę w filmie Dreamgirls (2007).

W 2006 nagrała gościnnie utwór „The Future Ain’t What It Used to Be” w duecie z Meat Loafem[12]. Numer znalazł się na oficjalnej ścieżce dźwiękowej filmu Bat Out of Hell III: The Monster Is Loose z października 2006. We wrześniu wystąpiła na żywo w programie telewizyjnym Fox Chicago Morning News, podczas którego wykonała utwór „Over It”. W wywiadzie przeprowadzonym po występie zdradziła, że piosenka znajdzie się na jej debiutanckim albumie studyjnym, którego premiera zaplanowana była na początek 2007. W listopadzie podpisała kontrakt płytowy z wytwórnią Arista Records[13].

Kilka miesięcy wcześniej, w listopadzie 2005, otrzymała rolę Effie White w filmowej ekranizacji musicalu Dreamgirls, w którym zagrali także m.in. Jamie Foxx, Beyoncé Knowles i Eddie Murphy[14]. Zdjęcia do produkcji rozpoczęto na początku stycznia 2006, zaś światowa remiera filmu odbyła się 18 stycznia 2007[15]. W filmie Hudson zaśpiewała m.in. piosenkę „And I Am Telling You I’m Not Going”, którą w oryginale wykonała Jennifer Holliday[16].

Występ w filmie przyniósł artystce wiele pozytywnych recenzji od krytyków muzycznych i filmowych, za rolę Effie White Hudson otrzymała m.in. Oscara, BAFTA i Złotego Globa dla najlepszej aktorki drugoplanowej[17]. W marcu 2007 Hudson została trzecią afroamerykańską celebrytką oraz pierwszą afroamerykańską piosenkarką, która znalazła się na okładce magazynu „Vogue”[18]. Kilka miesięcy później ówczesny burmistrz Chicago, Richard M. Daley, mianował dzień 6 marca „dniem Jennifer Hudson”[19].

2008–2009: Jennifer Hudson

[edytuj | edytuj kod]
Jennifer Hudson podczas występu, 2007

W maju 2008 zagrała gościnnie w filmie Seks w wielkim mieście, w którym wcieliła się w rolę asystentki Carrie Bradshaw (Sarah Jessica Parker)[20]. Na potrzeby ścieżki dźwiękowej produkcji nagrała także utwór „All Dressed in Love”. W październiku zagrała postać Rosaleen w filmie Sekretne życie pszczół, zaś w 2009 wcieliła się w rolę Kathy Archenault w produkcji Skrzydlate cienie. W 2010 zaczęła pracę nad filmem biograficznym zatytułowanym Winnie Mandela opowiadającym o życiu południowoafrykańskiej polityk Winnie Mandeli[21].

W 2008 roku nawiązała współpracę z producentami, takimi jak m.in.: Timbaland czy Ryan Tedder. 10 czerwca 2008 wydała swój debiutancki singiel – „Spotlight”, który dotarł do 24. miejsca amerykańskiego notowania Hot 100. Pod koniec września ukazał się debiutancki album studyjny artystki zatytułowany Jennifer Hudson, nad którym pracowała z takimi twórcami i wykonawcami, jak m.in. Ne-Yo, Stargate, Timbaland, Missy Elliott, Robin Thicke czy Diane Warren[22]. Płyta zadebiutowała na drugim miejscu amerykańskiej listy Billboard 200 z wynikiem 217 tys. sprzedanych egzemplarzy[23]. W sierpniu 2009 odnotowano sprzedaż ponad 739 tys. kopii krążka, dzięki czemu uzyskał on status złotej płyty w kraju.

W sierpniu 2008 Hudson zaśpiewała krajowy hymn podczas Narodowej Konwencji Demokratycznej[24]. W październiku miał ukazać się drugi singiel promujący jej debiutancki album – „If This Isn’t Love”, jednak jego premierę przesunięto na styczeń 2009 po brutalnym morderstwie trzech członków rodziny artystki. W styczniu wytwórnia zdecydowała się zmienić datę wydania singla na luty. W tym samym roku Hudson otrzymała trzy nominacje do nagrody Grammy w kategoriach: Najlepszy występ piosenkarki R&B (za singiel „Spotlight”), Najlepszy występ wokalny duetu/grupy R&B (za „I’m His Only Woman” w duecie z Fantasią Barinno) oraz Najlepszy album R&B (za Jennifer Hudson)[25]. Piosenkarka otrzymała ostateczną statuetkę za wygraną w ostatniej kategorii[26].

2009–2011: I Remember Me

[edytuj | edytuj kod]
Jennifer Hudson w trakcie śpiewania hymnu podczas finału Super Bowl XLIII w 2009 roku

W lutym 2009 po raz pierwszy wystąpiła publicznie od czasu zamordowania kilku członków jej rodziny[27]. Piosenkarka zaśpiewała wówczas narodowy hymn podczas finału Super Bowl XLIII. W tym samym roku wyruszyła w trasę koncertową z Robinem Thicke’em. Na początku maja musiała przełożyć daty kilku koncertów z powodu „zmęczenia gardła”. Niedługo później nagrała swoją interpretację numeru „Neither One of Us (Wants to Be the First to Say Goodbye)” na potrzeby albumu American Idol Season 3: Greatest Soul Classics oraz pojawiła się gościnnie w utworze „Leaving Tonight” zawartym na drugiej płycie studyjnej Ne-Yo zatytułowanej Because of You.

W styczniu 2010 wystąpiła podczas telethonu Hope for Haiti Now: A Global Benefit for Earthquake Relief, w trakcie którego zaprezentowała utwór „Let It Be” zespołu The Beatles. Podczas transmisji wydarzenia zebrano łącznie ponad 61 milionów dolarów. W tym samym roku została sekretarzem akcji Strażnicy Wagi po tym, jak schudła prawie 25 kilogramów w poprzednim roku. W 2012 wydała książkę autobiografią, zatytułowaną I Got This: How I Changed My Ways and Lost What Weighed Me Down, w której zdradziła swoje sposoby na odchudzanie.

24 stycznia 2011 Hudson wydała pierwszy singiel zwiastujący jej nową płytę – „Where You At”, który został napisany przez R. Kelly’ego[28]. 13 lutego 2011, wystąpiła wraz z Christiną Aguilerą, Florence Welch, Yolandą Adams oraz Martiną McBride podczas 53. ceremonii wręczenia nagród Grammy, gdzie wykonały najsłynniejsze przeboje Arethy Franklin w hołdzie dla artystki[29]. 22 marca 2011 ukazał się jej drugi album studyjny zatytułowany I Remember Me, który zadebiutował na drugim miejscu amerykańskiej listy najczęściej kupowanych płyt, dzięki osiągnięciu wyniku ponad 165 tys. egzemplarzy w pierwszym tygodniu po premierze[30].

2012–2014: JHUD

[edytuj | edytuj kod]
Jennifer Hudson, 2011

W 2012 zagrała zakonnicę Rosemary w filmie Głupi, głupszy, najgłupszy[31]. 12 lutego, czyli dzień po śmierci Whitney Houston, zaśpiewała przebój artystki „I Will Always Love You” podczas 54. ceremonii wręczenia nagród Grammy organizowanej w Staples Center w Los Angeles[32]. W tym samym roku występowała kilkukrotnie w drugim sezonie serialu Smash[33].

24 lutego 2013 zaśpiewała kilku piosenek z filmowych wersji musicali podczas 85. ceremonii wręczenia Oscarów[34]. Pod koniec sierpnia wystąpiła podczas gali MTV Video Music Awards 2013, w trakcie której wykonała utwór „Same Love” razem z Macklemorem, Ryanem Lewisem i Mary Lambert. We wrześniu wydała swój nowy singiel „I Can’t Describe (The Way I Feel)” z gościnnym udziałem T.I.’a, który zwiastował jej trzeci album studyjny. 8 listopada zaśpiewała tę piosenkę w towarzystwie Chaki Khan, Evelyn Champagne King i T.I.’a podczas gali Soul Train Music Awards 2013. W listopadzie została wyróżniona swoją gwiazdą na Hollywood Walk of Fame.

23 września 2014 wydała swój trzeci album studyjny, zatytułowany JHUD, nad którym pracowała z producentami, takimi jak m.in.: Timbaland, Pharrell Williams, RedOne czy R. Kelly[35]. Drugim singlem z albumu został utwór „Walk It Out” z gościnnym udziałem Timbalanda[36].

2015–2019: Broadway, The Voice i Cats

[edytuj | edytuj kod]
Jennifer Hudson, 2018

W styczniu 2015 ogłosiła swój debiut na scenie na Broadwayu w musicalu The Color Purple, w którym wcieliła się w rolę Shug Avery[37]. Dodatkowo była jednym z autorów muzyki do występu, za co w 2016 roku otrzymała (wspólnie z Danielle Brooks, Cynthia Erivo i producentami) nagrodę Grammy w kategorii „najlepszy album teatru muzycznego”[38]. 10 maja 2016 roku zakończyła współpracę z producentami musicalu[39]. Otrzymała nominację do Drama League Award za wysoką jakość gry aktorskiej[40].

W czerwcu opublikowała teledysk do swojego nowego singla „I Still Love You”, którym wyraziła swoje poparcie dla środowisk homoseksualnych[41]. 28 czerwca 2016 Hudson podpisał kontrakt z Epic Records[42]. W tym samym roku miała miejsce premiera filmu animowanego ,,Sing'', w którym jedna z postaci była dubingowana przez artystkę[43]. W filmie zaśpiewała Beatlesów, a na ścieżce dźwiękowej Hudson pojawiła się z Tori Kelly w duecie „Hallelujah” Leonarda Cohena[44].

W 2017 roku została trenerką Brytyjskiej wersji programu The Voice[45]. 3 marca do sieci trafił jej singiel „Remember Me”[46]. 10 maja 2017 roku ogłoszono, że po wygranej podopiecznej Hudson w brytyjskim The Voice, piosenkarka dołączy do grupy trenerów amerykańskiego formatu programu[47]. 12 grudnia 2017 roku opublikowała singiel „Burden Down”[48]. W 2018 Jenifer Hudson powróciła jako trener piętnastego sezonu amerykańskiej wersji The Voice po jednosezonowej przerwie[49]. W 2018 roku zagrała jedną z głównych ról w filmie Cats[50]. Mimo negatywnego odbioru filmu, jej rola zdobyła uznanie[51]. W 2019 po pracy przy trzech sezonach nie pojawiła się ponownie jako trener w brytyjskim The Voice[52].

Podczas 87. Oscarów Hudson wykonała swoją piosenkę (pierwotnie z serialu NBC Smash) „I Can’t Let Go” Marca Shaimana i Scotta Wittmana jako hołd dla zmarłych w poprzednim roku[53]. Hudson powitała papieża Franciszka podczas jego pierwszej wizyty w Stanach Zjednoczonych, śpiewając jej wykonanie „Hallelujah” Leonarda Cohena[54]. W czerwcu 2016 roku Hudson zaśpiewała „Purple Rain” Prince’a na BET Awards[55]. 31 sierpnia 2018 wykonała utwór „Amazing Grace” podczas pogrzebu Arethy Franklin[56]. W 2019 roku podczas 91. ceremonii wręczenia Oscarów wykonała utwór ,,I'll Fight", który został nominowany w kategorii „najlepsza piosenka oryginalna”[57]. W grudniu 2019 wykonała „Hallelujah” podczas gali Global Citizen Prize[58].

2020–obecnie: Respect, rola producenta i The Jennifer Hudson Show

[edytuj | edytuj kod]

W 2020 roku poinformowano, że Jenifer Hudson będzie koproducentką i zagra główną rolę w filmie biograficznym o Arethie Franklin pod tytułem Respect[59]. Premiera filmu miała miejsce 8 sierpnia 2021 roku[60]. Wraz z filmem został opublikowany soundtrack do filmu, który został stworzony przez Hudson[61]. Rola artystki była komentowana bardzo dobrze oraz przyniosła jej Nagrodę Przewodniczącego na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Palm Springs oraz nominację do Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych za wybitną rolę aktorki w roli głównej[62][63][64].

W 2021 roku została producentem wykonawczym Baby Jagi, czyli 27-minutowej interaktywnej bajki stworzonej dla Oculus Quest[65]. We wrześniu 2021 r. Hudson zdobyła nagrodę Daytime Emmy dla wybitnych mediów interaktywnych za program dzienny[66]. W maju 2022, Hudson otrzymała nagrodę Tony dla najlepszego musicalu za pełnienie roli producenta musicalu na Broadwayu, A Strange Loop[27]. W związku z otrzymaniem Tony, Hudson stała się jedną z siedemnastu osób, które wygrały Oscar, Emmy, Grammy i Tony („EGOT”)[67].

W czerwcu 2022 roku Hudson potwierdziła na Twitterze, że jej nadchodzący talk show zadebiutuje 12 września 2022 roku[68]. Program będzie nagrywany w dawnym studiu dawnym studiu The Ellen DeGeneres Show[69].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Jennifer Hudson podczas promocji swojej książki autobiograficznej w 2012

Była żoną wrestlera Davida Otungi, z którym ma syna, Davida Daniela Juniora (ur. 10 sierpnia 2009). W listopadzie 2017 roku Otunga i Hudson rozwiedli się.

W piątek 24 października 2008 w rodzinnym domu Hudson w Chicago zostały znalezione zwłoki jej 57-letniej matki, Darnell Donerson, oraz 29-letniego brata, Jasona[70]. Trzy dni później odnaleziono ciało jej 7-letniego siostrzeńca, Juliana Kinga[71], który został wielokrotnie postrzelony z bardzo bliskiej odległości. Za wszystkie morderstwa odpowiadał 27-letni wówczas William Balfour, mąż siostry Hudson, Julii, ojczym Juliana, który otrzymał wyrok potrójnego dożywocia.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Albumy studyjne
Single
  • 2006 – „And I Am Telling You I’m Not Going”
  • 2008 – „All Dressed in Love”
  • 2008 – „Spotlight”
  • 2009 – „If This Isn’t Love”
  • 2009 – „Giving Myself”
  • 2011 – „Where You At”
  • 2011 – „I Remember Me”
  • 2011 – „No One Gonna Love You”
  • 2011 – „I Got This”
  • 2012 – „Think Like a Man” (z Ne-Yo i Rockiem Rossem)
  • 2013 – „I Can’t Describe (The Way I Feel)” (z T.I.)
  • 2014 – „Walk It Out” (z Timbalandem)
  • 2014 – „It’s Your World” (z R. Kellym)
  • 2014 – „Dangerous”
  • 2015 – „I Still Love You”
  • 2017 – „Remember Me”
  • 2017 –,,Burden Down”
  • 2018 – „I’ll Fight”
  • 2021 – „Ain’t No Mountain High Enough”
  • 2021 – „Here I Am (Singing My Way Home)”
  • 2021 – „Christmas (Baby Please Come Home)”

Filmografia[72]

[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne
Rok Tytuł Rola
2006 Dreamgirls Effie Melody White
2008 The Family That Preys
Sekretne życie pszczół Rosaleen Daise
Seks w wielkim mieście Louise
Skrzydlate cienie Kathy Hammet
2011 Winnie Winnie Mandela
2012 Głupi, głupszy, najgłupszy siostra Rosemary
2013 Pięć filmów o szaleństwie Maggie
Rodzinne święta Naima
The Inevitable Defeat of Mister and Pete Gloria
2014 Kołysanka Pielęgniarka Carrie
2015 Chi-Raq Irene
2016 Nominacja Angela Wright
Hairspray Live! Motormouth Maybelle
Sing Młoda Nana (głos)
2017 Sandy Wexler Courtney Clarke
2018 Powtór Pani Harmon
2019 Koty Grizabella
2020 Baba Yaga Las (głos)
2021 Respekt – królowa soul Aretha Franklin
Seriale telewizyjne
Rok Tytuł Rola
2012 Smash Veronica Moore
2015 Imperium Michelle White

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda Rok Film/Piosenka Kategoria Rezultat Przypis
Nagroda Akademii (Oscar) 2007 Dreamgirls Najlepsza aktorka drugoplanowa Wygrana [73]
Nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej 2007 [74]
Nagroda Emmy 2021 Baba Yaga Znakomite media interaktywne do programu dziennego (jako producentka) [75]
2023 The Jennifer Hudson Show. Znakomite Talk Series (jako producentka) Oczekuje [76]
Nagroda Grammy 2008 Dreamgirls: Music from the Motion Picture Najlepsza ścieżka dźwiękowa kompilacji dla mediów wizualnych Nominacja [77]
2009 Jennifer Hudson Najlepszy album R&B
Ona sama Najlepszy żeński występ wokalny R&B
2015 „It’s Your World” (feat. R. Kelly) Najlepsze wykonanie R&B w duecie lub grupie z wokalem
2017 The Color Purple Najlepszy album teatru muzycznego Wygrana
2022 Respect Najlepsza ścieżka dźwiękowa kompilacji dla mediów wizualnych Nominacja
„Here I Am (Singing My Way Home)” Najlepsza piosenka napisana dla mediów wizualnych
Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych 2007 Dreamgirls Wybitny występ aktorki w roli drugoplanowej Wygrana [78]
Znakomita wydajność obsady w filmie Nominacja
2022 Respect Znakomita rola aktorki w roli głównej [79]
Złoty Glob 2007 Dreamgirls Najlepsza aktorka drugoplanowa – Film Wygrana [80]
2022 Here I Am (Singing My Way Home) Najlepsza oryginalna piosenka Nominacja [81]
Tony Award 2022 A Strange Loop Najlepszy musical (jako producentka) Wygrana [82]
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Palm Springs 2007 Dreamgirls Nagroda za przełomowy występ [83]
2022 Respect Nagroda Prezesa [84]
Złoty Satelita 2006 Dreamgirls Najlepsza aktorka drugoplanowa – Film [85]
2022 Respect Najlepsza aktorka w filmie komediowym lub musicalu Nominacja
Here I Am (Singing My Way Home) Najlepsza oryginalna piosenka

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Matt Collar: Jennifer Hudson Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-07-16]. (ang.).
  2. ↑ Jennifer Hudson Honored With Star on Hollywood Walk of Fame – Take a Look! [online], E! Online, 14 listopada 2013 [dostęp 2022-07-13].
  3. ↑ Jennifer Hudson: The 100 Most Influential People of 2020 [online], Time [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  4. ↑ Jennifer Hudson, Quinta Brunson, Mila Kunis i Matthew McConaughey laureatami nagrody „People Of The Year” [online], www.rmfclassic.pl [dostęp 2022-12-02] (pol.).
  5. ↑ Jennifer Hudson | Biography, Movie Highlights and Photos [online], AllMovie [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  6. ↑ What Happened to Jennifer Hudson – What She’s Doing Now [online], Gazette Review, 16 lutego 2017 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  7. ↑ Pat Colander, TRUE CRIME: Academy-Award winner Jennifer Hudson was Cinderella, until she wasn’t [online], nwitimes.com [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  8. ↑ Jennifer Hudson’s American Idol Season 3 Highlights [online], ScreenRant, 14 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  9. ↑ Marcus James Dixon, Marcus James Dixon, 15 most successful ‘American Idol’ losers ever: Jennifer Hudson, Adam Lambert … [online], GoldDerby, 13 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  10. ↑ James Montgomery, The 10 Greatest ‘American Idol’ Contestants Of All Time [online], MTV News [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  11. ↑ The ultimate ‘American Idol’ power ranking: 120 contestants on, Kelly Clarkson still reigns supreme | Idol Tracker | Los Angeles Times [online], web.archive.org, 11 marca 2011 [dostęp 2022-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-11].
  12. ↑ The Future Ain’t What It Used To Be. 2006-01-01. [dostęp 2022-05-26].
  13. ↑ Jennifer Hudson signs with Clive Davis [online], TODAY.com [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  14. ↑ USATODAY.com – ‘Idol’ finalist Hudson lands lead in ‘Dreamgirls’ film [online], usatoday30.usatoday.com [dostęp 2022-07-13].
  15. ↑ Dreamgirls (2007) – Film – Obsada, zwiastun, recenzje [online], dlaStudenta.pl [dostęp 2022-07-13] (pol.).
  16. ↑ Emily Marek, Jennifer Hudson: 8 Major Milestones In Her Career So Far [online], CINEMABLEND, 20 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  17. ↑ Jennifer Hudson [online], Filmweb [dostęp 2022-07-13] (pol.).
  18. ↑ Wirtualna Polska Media S.A, Jennifer Hudson na okładce „Vogue” [online], film.wp.pl, 27 kwietnia 2007 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  19. ↑ City honours actress with own day [online], 7 marca 2007 [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  20. ↑ Leslie SImmons i inni, Hudson moves to ‘Sex and the City’ movie [online], The Hollywood Reporter, 11 września 2007 [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  21. ↑ Winnie – Jennifer Hudson and Terrence Howard « « MyWeku MyWeku [online], archive.ph, 29 stycznia 2013 [dostęp 2022-05-26].
  22. ↑ Jonathan Cohen, Jonathan Cohen, Debut Jennifer Hudson Album Due In September [online], Billboard, 19 maja 2008 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  23. ↑ Jennifer Hudson [online], Billboard [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  24. ↑ Jennifer Hudson to sing anthem on Obama’s big night, „Reuters”, 26 sierpnia 2008 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  25. ↑ Carrie Underwood and Jennifer Hudson to perform at Grammy Awards [online], Reality TV World [dostęp 2022-05-26].
  26. ↑ Lainey, Jennifer Hudson Grammy Awards 2009 [online], www.laineygossip.com, 9 lutego 2009 [dostęp 2022-07-13].
  27. ↑ a b Jackie Strause, Jennifer Hudson Is One Step Closer to EGOT Status After Tony Nomination [online], The Hollywood Reporter, 9 maja 2022 [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  28. ↑ Althea Legaspi, Althea Legaspi, Jennifer Hudson’s R. Kelly Collab ‘Where You At’ Has Vanished From Streaming [online], Rolling Stone, 7 października 2021 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  29. ↑ Aretha Franklin Medley [Christina Aguilera + Martina McBride + Florence Welch + Jennifer Hudson + Yolanda Adams] - Live The 53rd Annual Grammy Awards - 2011 - video Dailymotion [online], Dailymotion, 15 grudnia 2020 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  30. ↑ Facebook i inni, Album review: Jennifer Hudson’s ‘I Remember Me’ [online], Los Angeles Times, 22 marca 2011 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  31. ↑ Mike Fleming jr., Mike Fleming jr., Jennifer Hudson Joins ‘The Three Stooges’ [online], Deadline, 1 czerwca 2011 [dostęp 2022-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-27] (ang.).
  32. ↑ GRAMMY Rewind: Watch Jennifer Hudson Pay Tribute To Whitney Houston At The 54th GRAMMY Awards [online], www.grammy.com [dostęp 2022-07-13].
  33. ↑ Smash (TV Series 2012–2013) – IMDb. [dostęp 2022-07-13].
  34. ↑ Brian Lowry, Brian Lowry, TV Review: 85th Academy Awards [online], Variety, 25 lutego 2013 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  35. ↑ JHUD [online], www.empik.com [dostęp 2022-07-13] (pol.).
  36. ↑ Jennifer Hudson - Walk It Out ft. Timbaland. Zobacz teledysk na ESKA.pl! [VIDEO] [online], www.eska.pl [dostęp 2022-07-13].
  37. ↑ Jennifer Hudson – Broadway Cast & Staff | IBDB [online], www.ibdb.com [dostęp 2022-07-13].
  38. ↑ Variety Staff, Variety Staff, Grammy Nominations: Full List of Nominees for 59th Annual Awards [online], Variety, 6 grudnia 2016 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  39. ↑ Michael Paulson, Jennifer Hudson to Exit ‘Color Purple’; Enter Heather Headley, „The New York Times”, 7 kwietnia 2016, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  40. ↑ 2016 Drama League Awards nominations announced [online], Theater Cues, 21 kwietnia 2016 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  41. ↑ Sergiusz Królak: Jennifer Hudson wspiera gejów nowym teledyskiem. [w:] JazzSoul.pl [on-line]. jazzsoul.pl, 2015-06-04. [dostęp 2015-08-22]. (ang.).
  42. ↑ Jennifer Hudson podpisała kontrakt z nową wytwórnią [online], All About Music, 1 lipca 2016 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  43. ↑ Nana Noodleman [online], Sing Wiki [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  44. ↑ Sing (Original Motion Picture Soundtrack Deluxe). 2016-12-09. [dostęp 2022-05-26].
  45. ↑ The Voice UK 2017 coaches CONFIRMED! Sir Tom Jones is back and Jennifer Hudson joins | The Voice Kids UK 2018 | TellyMix [online], web.archive.org, 13 lipca 2018 [dostęp 2022-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-13].
  46. ↑ Nowy singiel: Jennifer Hudson – Remember Me [online], All About Music, 5 marca 2017 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  47. ↑ Greg Evans, Greg Evans, Jennifer Hudson Boards NBC’s ‘The Voice’ As Season 13 Coach [online], Deadline, 10 maja 2017 [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  48. ↑ Jennifer Hudson prezentuje nowy singiel [online], All About Music, 18 grudnia 2017 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  49. ↑ Erik Pedersen, Erik Pedersen, ‘The Voice’: Kelly Clarkson & Jennifer Hudson Returning As Coaches For Season 15 [online], Deadline, 11 maja 2018 [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  50. ↑ Musical ‘Koty’. Zagrają Taylor Swift, Jennifer Hudson, James Corden i Ian McKelle [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  51. ↑ 5 reasons why Jennifer Hudson’s version of ‘Memory’ is the best thing about the new Cats movie [online], Classic FM [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  52. ↑ Peter White, Peter White, ‘The Four’s Meghan Trainor To Replace Jennifer Hudson As Coach On ‘The Voice UK’ [online], Deadline, 27 września 2019 [dostęp 2022-05-26] (ang.).
  53. ↑ Erika Ramirez, Erika Ramirez, Oscars 2015: Jennifer Hudson Performs ‘I Can’t Let Go’ for In Memoriam [online], Billboard, 23 lutego 2015 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  54. ↑ Listen to Jennifer Hudson Sing „Hallelujah” in Welcoming Pope Francis [online], hallels.com [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  55. ↑ Jordan Runtagh, BET Awards 2016: Prince Tribute Features Jennifer Hudson, Stevie Wonder [online], PEOPLE.com, 1 grudnia 2020 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  56. ↑ Elias Leight, Elias Leight, Aretha Franklin Funeral: Jennifer Hudson Delivers Roaring Rendition of ‘Amazing Grace’ [online], Rolling Stone, 31 sierpnia 2018 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  57. ↑ Megan Stein, People Have a LOT of Thoughts About Jennifer Hudson’s Oscars Performance [online], Country Living, 25 lutego 2019 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  58. ↑ Jennifer Hudson performs Hallelujah | Global Citizen Prize 2019. [dostęp 2022-07-13].
  59. ↑ Vogue Polska, Jennifer Hudson jako Areta Franklin w pierwszym zwiastunie filmu [online], Vogue Polska, 29 czerwca 2020 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  60. ↑ RESPECT: Jennifer Hudson, Marlon Wayans And More Attend Red Carpet Premiere [online], Bossip, 9 sierpnia 2021 [dostęp 2022-05-26].
  61. ↑ Respect (Original Motion Picture Soundtrack) [online], empik.com [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  62. ↑ Palm Springs International Film Awards Presents Jennifer Hudson with the Chairman’s Award | Palm Springs International Film Festival [online], psfilmfest.org [dostęp 2022-05-26].
  63. ↑ Vogue Polska, Znamy nominacje do nagród SAG 2022 [online], Vogue Polska, 13 stycznia 2022 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  64. ↑ Yola Czaderska-Hayek, Jennifer Hudson. Ona nie gra Arethy Franklin, ona jest Franklin [online], gwiazdy.wp.pl, 26 listopada 2021 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  65. ↑ Kate Winslet, Jennifer Hudson i Glenn Close dołączają do obsady Baby Jagi z Baobab Studios – Cartoons Online [online], Cartoni Online, 26 sierpnia 2020 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  66. ↑ Paweł Lichota, Jennifer Hudson bliska zdobycia EGOT [online], JazzSoul.pl, 14 września 2021 [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  67. ↑ J. Kim Murphy, J. Kim Murphy, Jennifer Hudson EGOTs With Tony Win for Producing ‘A Strange Loop’ [online], Variety, 13 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  68. ↑ From Dreamgirl to Daytime! Find Out When You Can Catch Jennifer Hudson’s Brand New Talk Show | Parade: Entertainment, Recipes, Health, Life, Holidays [online], parade.com [dostęp 2022-08-23].
  69. ↑ Elizabeth Wagmeister, Elizabeth Wagmeister, Jennifer Hudson’s Talk Show Set to Launch in September With ‘Ellen’ Producing Team [online], Variety, 16 czerwca 2022 [dostęp 2022-08-23] (ang.).
  70. ↑ Tragedia w rodzinie zdobywczyni Oscara w Filmweb.pl.
  71. ↑ Odnaleziono ciało siostrzeńca Jennifer Hudson w Filmweb.pl.
  72. ↑ Jennifer Hudson [online], Filmweb [dostęp 2022-05-26] (pol.).
  73. ↑ Jennifer Hudson [online], Oscars Wiki [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  74. ↑ Film in 2007 | BAFTA Awards [online], awards.bafta.org [dostęp 2022-06-14].
  75. ↑ Jolie Lash, Jennifer Hudson’s a Tony away from an EGOT with new Emmy – and she’s already got the ring for it [online], EW.com, 9 sierpnia 2021 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  76. ↑ Michael Schneider, Daytime Emmys: ‘General Hospital’ Leads 2023 Nominations; Variety Lands Two Nods [online], Variety, 26 kwietnia 2023 [dostęp 2023-04-26] (ang.).
  77. ↑ ARTIST Jennifer Hudson WINS* 2 NOMINATIONS* 8 [online], grammy.com [dostęp 2022-06-14].
  78. ↑ Screen Actors Guild award winners [online], East Bay Times, 29 stycznia 2007 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  79. ↑ Here’s the full list of 2022 Screen Actors Guild Award nominations [online], Los Angeles Times, 12 stycznia 2022 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  80. ↑ The 64th Annual Golden Globe Awards. Chris Donovan Dick Clark Productions, Hollywood Foreign Press Association (HFPA). 2007-01-15. [dostęp 2022-06-14].
  81. ↑ Ryan Lattanzio, Ryan Lattanzio, 2022 Golden Globe Nominations: ‘Licorice Pizza,’ ‘Squid Game,’ ‘West Side Story,’ and More [online], IndieWire, 13 grudnia 2021 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  82. ↑ Nie do wiary! Jest dopiero siedemnastą osobą w historii, która tego dokonała [online], film.interia.pl [dostęp 2022-06-14] (pol.).
  83. ↑ Palm Springs International Film Festival (2007) [online], IMDb [dostęp 2022-07-13].
  84. ↑ Jennifer Hudson to Receive Chairman’s Award at Palm Springs Film Festival [online], 22 listopada 2021 [dostęp 2022-06-14] (ang.).
  85. ↑ Satellite Awards (2006) [online], IMDb [dostęp 2022-06-14].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Laureaci EGOT (Emmy, Grammy, Oscara i Tony)
Laureaci
Laureaci niekonkursowi
Nagroda Akademii Filmowej dla najlepszej aktorki drugoplanowej
1936–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039
Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020-2029

Nagroda BAFTA dla najlepszej aktorki drugoplanowej
1968–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych za wybitny występ aktorki w roli drugoplanowej
1994-1999
2000-2009
2010-2019
2020-2029
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jennifer_Hudson&oldid=74481412”