Przejdź do zawartości

Ethel Barrymore

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ethel Barrymore
Ilustracja
Ethel Barrymore (1901)
Imię i nazwisko

Ethel Mae Blythe

Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1879
Filadelfia

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1959
Los Angeles

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Russel Griswold Colt (1909–1923)

Lata aktywności

1895–1957

podpis

Ethel Mae Blythe (ur. 15 sierpnia 1879 w Filadelfii, zm. 18 czerwca 1959 w Los Angeles) – amerykańska aktorka, siostra Johna i Lionela Barrymore’ów, stryjeczna babcia Drew Barrymore.

Czterokrotnie nominowana do Oscara, statuetkę odebrała raz za rolę drugoplanową w filmie Nic oprócz samotnego serca.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ethel Barrymore urodziła się jako Ethel Mae Blythe w Filadelfii, jako drugie dziecko pary aktorów Maurice’a Barrymore’a (którego prawdziwe nazwisko brzmiało Herbert Blythe) i Georgiany Drew. Dzieciństwo spędziła w Filadelfii, gdzie uczęszczała do katolickich szkół.

Ethel jest siostrą aktorów Johna i Lionela, ciotką aktora Johna Drew Barrymore’a oraz cioteczną babką aktorki Drew Barrymore. Jest również siostrzenicą Johna Drew, Jr. i Sidneya Drew. Matką chrzestną aktorki była polska aktorka Helena Modrzejewska.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Ethel Barrymore była cenioną aktorką teatralną w Nowym Jorku, jedną z najjaśniejszych gwiazd Broadwayu. Dziś wielu uważa ją za największą aktorkę swojego pokolenia.

Jej pierwszy występ na Broadwayu, to rola w 1895 roku w sztuce The Imprudent Young Couple, w którym wystąpiła u boku swojego wuja Johna Drew, Jr. i Maude Adams. Ponownie zagrała z Drew i Adams w 1896 roku w przedstawieniu Rosemary. Grała Norę w Domu lalki Ibsena (1905) oraz Julię w Romeo i Julia Szekspira (1922).

Była także zdecydowanym działaczką związku Actors’ Equity Association, brała udział w głośnych strajkach w 1919 roku. W 1926 roku osiągnęła jeden ze swoich największych sukcesów, odtwarzając rolę wyrafinowanej żony w komedii Williama Somerseta Maughama The Constant Wife.

W filmie debiutowała w 1914 roku występując w niemym filmie The Nightingale. W 1932 roku zagrała w Ostatniej cesarzowej, w towarzystwie swoich dwóch braci, Johna i Lionela. W filmie wcieliła się w postać w carycy Aleksandry.

Barrymore była fanką baseballu i boksu. Jej podziw dla boksu zakończył się, kiedy na żywo widziała walkę pomiędzy Dempseyem a Willardem z 4 lipca 1919, walki niezwykle brutalnej, w której Dempsey wybił ze szczęki Willarda kilka zębów. Ethel nie brała później udziału w innym spotkaniu bokserskim, choć oglądała boks w telewizji.

Otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę w filmie z 1944 r. Nic oprócz samotnego serca, gdzie wystąpiła u boku Cary’ego Granta. 22 marca 2007 r., jej Oscar był oferowany do sprzedaży w serwisie eBay. Aktorka była jeszcze trzykrotnie nominowana do Nagrody Akademii Filmowej w tej samej kategorii, jednak nagrody nigdy więcej nie otrzymała.

Wystąpiła m.in. w Krętych schodach (1946) w reżyserii Roberta Siodmaka, Akcie oskarżenia (1947) w reżyserii Alfreda Hitchcocka oraz Portrecie Jennie (1948). Jej ostatni występ w filmie to Johnny Trouble z 1957 roku. Aktorka również sporo występowała w serialach telewizyjnych po 1950 roku.

Do najbliższych przyjaciół aktorki należał Winston Churchill, który podobno kiedyś proponował jej małżeństwo.

Aktorka była trzecią kobietą, której twarz zdobiła okładkę tygodnika Time (nr. z 10 października 1924 roku).

Ethel Barrymore zmarła z powodu choroby układu krążenia[1] w 1959 roku, w swoim domu w Hollywood, w stanie Kalifornia. Została pochowana w Calvary Cemetery w Los Angeles.

Ethel Barrymore Theatre w Nowym Jorku jest nazwany jej imieniem. Aktorka posiada również własną gwiazdę w Hollywood Walk of Fame znajdującą się przy 7000 Hollywood Boulevard[2].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Barrymore na zdjęciu z 1940 roku
Filmy fabularne
Seriale telewizyjne

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ethel Barrymore Is Dead at 79; One of Stage’s ‘Royal Family’. [w:] The New York Times [on-line]. nytimes.com, 1959-06-19. [dostęp 2014-06-20]. (ang.).
  2. Jack Smith, Ethel Barrymore – Hollywood Star Walk, projects.latimes.com, 19 czerwca 1959 [dostęp 2014-06-20] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]