Rechten: NBC Television, Public domain, via Wikimedia Commons.

John Cassavetes

Acteur (43) Schrijver (13) Regisseur (13) Editor (3) Producent (2)

Overleden op: 03-02-1989 (59)

Geboren: 9 december 1929 in New York, Verenigde Staten

Bekend van: Rosemary's Baby, The Dirty Dozen en Columbo

Wikipedia: John Cassavetes (wikicode: 6391 )

Media met John Cassavetes

39 reacties

Bekend van

Volledige filmografie (74)

3,73 (1.647)

Samengewerkt met

Gena Rowlands

Martin Scorsese

Peter Falk

Val Avery

Ben Gazzara

Reginald Rose

Lelia Goldoni

Al Ruban

Nicholas Colasanto

Peter Bogdanovich

William Link

Paul Mazursky

Seymour Cassel

Richard Levinson

Mark Hartley

Reacties

39 berichten

* denotes required fields.

39 BERICHTEN

zoeken in: gebruikersnaamgebruikers bericht beide

Vorige 1 2Volgende

danuz

12935 berichten
0 stemmen

14 december 2009, 11:11 uur

Vond dat Cavett er wel aardig mee om weet te gaan en, zoals je zegt, maakt Cassevetes het wel weer goed, door het voorgaande uur in context te plaatsen.

kappeuter (crew films)

73729 berichten
5837 stemmen

19 april 2012, 13:58 uur

Jesper187

6434 berichten
2462 stemmen

3 augustus 2012, 16:53 uur

John Cassavetes: To Risk Everything to Express It All (1996)

- Youtube: 1, 2, 3, 4, 5

danuz

12935 berichten
0 stemmen

3 augustus 2012, 18:49 uur

Thanks, best een interessante docu.

timmienoelie

1518 berichten
4254 stemmen

5 augustus 2012, 19:59 uur

held!

Ik Doe Moeilijk

1144 berichten
197 stemmen

7 januari 2013, 12:46 uur

timmienoelie schreef:

held!

Wauw, vurig pleidooi van iemand die gelooft in de kracht van zijn eigen kunst. Het is precies het ideaal van liefde, dat Cassavetes hier uitspreekt(in een theatrale stijl), wat ik in al zijn films terugzie. Liefde voor andere mensen, voor de kunst, voor het goede leven. Levenskunst eigenlijk. Als we in onze maatschappij allemaal rollen spelen, laten we dan tenminste de meest fantastische, liefdevolle, interessante rollen spelen. Het kan gemakkelijk als naief worden weggezet, maar de echte uitdaging is om het in de praktijk, die vol is van contradicties en beperkende structuren, na te streven.

Ik Doe Moeilijk

1144 berichten
197 stemmen

7 januari 2013, 23:11 uur

Uit een artikel over Cassavetes in de Filmkrant

Mythe 4: Ray Carney is 's wereld grootste Cassavetes-expert.

[hij (Carney) is] eigenhandig verworden tot een groot obstakel voor de juiste waardering van Cassavetes. [...]Het poortwachter-deel van deze jammerlijke situatie creëert het materiële probleem. Lezers die het geluk hadden in 2004 op het International Film Festival Rotterdam te zijn zagen het unieke filmische document dat Carney presenteerde: de originele versie van shadows. Vijf jaar later is dat document nergens meer te vinden. Wat gemakkelijk via dvd of het net verspreid had kunnen worden zodat iedereen het kon zien, werd door Carney achter slot en grendel gestopt. En dat is alleen de top van de wetenschappelijke ijsberg. Hij is erin geslaagd dozijnen zeldzame onaffe scenario's, videotapes en ander materiaal op te bergen. Zijn exclusieve eigendomsrecht dat hij claimt over al deze buit, is verontrustend en werkt averechts. Carney blokkeert de weg voor nieuwe onderzoekers - vooral degenen die zijn interpretatie in twijfel trekken.

Dit is niet helemaal juist. Het schijnt dat Cassavetes weduwe Gena Rowlands de publieke release van de eerste versie van Shadows tegen heeft gehouden. Dat staat op Carneys website (naar beneden scrollen tot vlak boven de film clips.

Erg jammer dit. Want de eerste versie schijnt erg goed te zijn geweest. Dat blijkt uit wat Amerikaanse experimentele filmmaker Jonas Mekas schreef na het zien van beide versies:

"I have no further doubt that whereas the second version of Shadows is just another Hollywood film - however inspired, at moments - the first version is the most frontier-breaking American feature film in at least a decade. Rightly understood and properly presented, it could influence and change the tone, subject matter, and style of the entire independent American cinema."

At the end of his piece, Mekas expressed the hope that Cassavetes would come to his senses, suppress the second version and release the first version; but it was not to be. Cassavetes withdrew the earlier print and refused to allow it to be screened again. From that point on, the only version of Shadows anyone would ever see - and the version that comes down to us today - was the re-edited version.

Geciteerd van een artikel van Carney over de zoektocht naar de eerste versie van Shadows gepubliceerd op de website van the Guardian. Hopelijk komt de eerste versie ooit nog eens uit op DVD, voor de Cassavetes verslaafden onder ons. Anderzijds zijn het juist dit soort verhalen die de mythe rondom de man en zijn oeuvre versterken.

Ik Doe Moeilijk

1144 berichten
197 stemmen

7 januari 2013, 23:26 uur

Overigens relativeert filmcriticus Jonathan Rosenbaum de lovende woorden van Mekas over de eerste versie van Shadows op zijn website.

the initial version is far more riddled with technical flaws than the second: bad lip sync, klutzy exposition, an overall sense of narrative sprawl in spite of all the dogged obeisance to certain narrative conventions.

Part of what makes this score experimental is the way it periodically editorializes on the characters and action [...] Insofar as this editorializing seems to take over the jobs of the actors and director, thus pointing up certain weaknesses in the dramaturgy, it’s easy to see why Cassavetes eliminated it in the second version.

More often, the weaknesses in the first version aren’t so much omissions as belt-and-suspenders overstatements and reinforcements - scenes offering cumbersome explanations or rationalizations of what we’ve just seen that were sensibly stripped away in the upgraded 1959 version.