The Wedding Singer (1998)

Hele leuke film vind het nog iets meer romatiek dan komedie maar soms kan je er lekker om lachen (zoals bij dat oudje) ook wel goed verhaal ik ben nu niet alleen jimcarrey gek maar (als ik mijn naam kon veranderen) jimcarreygek/adem sandler

Leuk filmpje, goede acteurs maar het verhaal is niet zo origineel. Echt een zondagnamiddagfilmpje

Pas toen Robbie zo raar keek toen zijn vrouw hem voor het altaar in de steek liet had ik in de gaten dat het Sandler was die voor mn neus stond te acteren, toen vond ik de film beter worden. 3,0***********

Een van mijn favorieten films, goede afwisseling van romantiek en komedie en sandler :

5,0*

Haha, dit vond ik nog wel een leuke film, vooral die oudere man in de bar .

3,5***

Zowaar een hele aardige film met Adam Sandler/Drew Barrymore.

Een van Sandlers leukste!! Hij doet in ieder geval niet zo 'overdreven leuk' hier. Goeie chemistry met Drew Barrymore (alhoewel dat bij haar niet moeilijk is). Hilarische bijrollen van o.a. Steve Buscemi, Jon Lovitz en Billy Idol. Goeie muziek en leuke kapsels.

Gisteren even herbekeken. Sandler bewijst in deze film, meer te kunnen dan mensen alleen maar op hun bek te timmeren. Nog wel gelachen om de oude man in het café.

Het zal toch niet zo zijn dat ik Adam Sandler echt nog leuk ga vinden? Welke overacting, annoying actor ga ik dan telkens afkraken? Ik moet een nieuw slachtoffer zoeken, geloof ik.

Waar Sandler stijgt, daalt Drew Barrymore. Ik vind haar niks, kan er niks aan doen. Als ik haar gezicht zie denk ik al: ''Daar hebben we haar weer.'' Soms heb je dat gewoon direct bij bepaalde mensen, ik heb dat bij Drew. Maar, toegegeven, ze doet het niet rampzalig slecht en irritant. Al had ik liever een andere actrice gezien voor deze rol.

Heerlijk sfeertje hangt er in de film. Alles is zo lekker disco/80's: de kapsels, de muziek, de kleding.. Super! Af en toe lekker zoetsappig, de clichés worden uit de kast getrokken en de humor is niet altijd even goed getimed en geslaagd, maar het is een prima onderhouden genrefilmpje.

Aangename RomKom dat lekker wegkijkt ook de cast doet van zich spreken gewoon een lekkere feelgood film.

Fijne feelgood movie!

Geen hoogvlieger, ondanks de realistisch opgebouwde sfeer uit the Eighties. Deze ontzettend voorspelbare romantische komedie volgt namelijk een soort weggetje dat iedereen van kilometers afstand ziet liggen. Een film die dus enkel gericht is op mensen die hier genoegen mee kunnen nemen en een wandeling willen maken die avontuurlijk blijft, zonder een vervelende gids die bij elke paddenstoel een ingestudeerde uitleg opdreunt. Zo eentje die zijn overgewicht probeert te camoufleren met weetjes over de lijsterbes of het bosviooltje. De geslaagde grappen zijn spijtig genoeg op de vingers van een hand te tellen. De hand van iemand die heel onhandig met scherp gereedschap omspringt weliswaar. De meerderheid van de geintjes mist doel wegens te flauw of te braaf. De algemene sfeer is echter wel redelijk te pruimen en zuigt je als kijker door het kleine kijkgaatje langs waar je de schaamte opwekkende taferelen moet aanschouwen. In mijn geval probeerde ik dit tegen te werken en kwam ik aldus halverwege vast te zitten in dat gaatje, wat overigens resulteerde in een zeer oncomfortabele zit. Perfect voorbeeld van niet weten te huilen of lachen. Feit is dat ik me na verloop van tijd even gemoedelijk als onbehaaglijk ging voelen, omdat ik niet meer wist of het nog uitmaakte of een paddenstoel nu giftig is of niet. Een typisch randgeval dus, om de schuld voor de verandering eens in de pantoffels van de marginalen te schuiven.

2,50

Ik bedoelde natuurlijk mensen die geen avontuurlijke wandeling willen maken. Want die zijn er ook. Voor meer informatie over het bosviooltje, zie deze website.

Vandaag bekeken, en vond het een redelijke film, ik had slechter verwacht. Omdat Drew Barrymore erin speelt moest ik deze film wel kijken, Adam Sandler vind ik vrij oninteressant zoals altijd. Hij zet zijn rol meestal nooit goed neer, waardoor het niet echt overtuigend overkomt. Hij is waarschijnlijk een lieve man en dat laat hij ook zien want dat soort rollen zijn op zijn lijf geschreven maar het is altijd net niet.

Het verhaal tja, lekker voorspelbaar en genietbaar voor elk persoon. Het komt allemaal nooit echt in de buurt van een goed standaard komedie/drama/romantiek. Drew Barrymore moest in het begin erg wennen, maar misschien moest ik wel erg aan haar wennen, en daarom werd ze pas leuk na zeker een half uur van de film. Je kan zien aan haar dat dit soort rollen voor haar geweldig liggen en ze gaat er ook echt helemaal voor, en dat vind ik knap. Toen was ze nog gewoon een simpel meisje kwa uiterlijk, maar ze is nu een schoonheid geworden. Dat hoor je vaak dat vrouwen mooier worden als de leeftijd stijgt.

Verder heb ik me vermaakt, en dat is het dan ook. Soms zakte ik bijna weg, en vroeg me steeds af wanneer de film nou eens afgelopen zou zijn, ookal duurt de film niet zolang.

2,5*

Ik vond (en vind) dit nog steeds een geweldige film. Met een flinke knipoog naar de jaren 80.

Al die 80's dingen erin, maken deze film tot een lekkere feel-good movie. En sommige dingen zijn echt heel grappig. Zoals die Boy George look-a-like, die oude gast in de bar en Billy Idol die een klein rolletje in deze film heeft.

Net voor t eerst gezien. Verwachtte veel, gezien de positieve reacties hier. Muziek dik in orde, film minder. Vooral dat lijzige praten van Adam, tja, wor je niet vrolijk van. Viel mij allemaal wat tegen. Te traag, niet echt dat gevoel wat je bij veel andere romcoms wel hebt. een van de mindere in mijn ogen.Slecht geacteerd door de meesten.

Fijne romcom, lekker sfeertje en leuke cast. Verhaal is voorspelbaar zoals hoort bij een romcom. Geinige liedjes, vooral grow old with you natuurlijk. Grapjes zijn erg leuk. Adam Sandler is ok, Drew Berrymore is lief. Maar de bijrollen van Steve Buscemi en Jon Lovitz zijn natuurlijk het meest bijzonder en Allen Covert.

3.5*

Ondanks dat het verhaal niet echt origineel is, toch een zeer te genieten Komedie. Het verhaal steekt leuk in elkaar, en Sandler en de rest, vullen hun rollen op een leuke manier in. Verder zijn de meeste grappen wel geslaagd, en is de sfeer prima. 3 Sterren.

Aardig.

Zoals de meeste van die romantische Sandler-vehikels. Dame in kwestie dit keer Drew Barrymore, het levert een fijne combinatie op. Sandler's personage is ditmaal wat normaler, al doet het eigenlijk weinig aan z'n acteerwerk. Sandler blijft gewoon Sandler.

Laatste half uur start wat vervelend, maar de payoff is oké, want erop duidt dat de film an sich wel werkt. Absoluut geen verrassend einde (wie het niet ziet aankomen vanaf het begin ...) maar wel geslaagd.

Enige jammere is eigenlijk dat 80s sfeertje. Heb er niks mee, en behalve wat lachen omdat het fouter dan fout is kan ik er verder ook niks mee. Zal blij zijn als 2020 zich aanmeldt en we dat hele 80s gedoe eindelijk achter ons kunnen laten.

Simpele romcom, volgens het boekje, maar wel geslaagd te noemen.

2.5*

Leuke film.

Helemaal in de stijl van de jaren '80 met ook veel bekende muziek uit dat decenium.

De personages waren wel erg typisch.. Ik kan me niet herinneren dat iedereen er toen uitzag als de idolen van die tijd, maar voor de film was die herkenbaarheid juist wel erg leuk.

Het verhaal had iets weg van een muzikaal jaren '80 sprookje en was heel fijn om te volgen.

Mooi geacteerd door alle karakters en zelfs een rolletje voor niemand minder dan Billy Idol.

Het blijft een goeie film voor wie wel houdt van de eighties en voor liefhebbers van het romantisch komische genre.

3,5 sterren

In tegenstelling tot de meeste Adam Sandlerkomedies, is dit gewoon heel aardig. Je hebt zowaar het gevoel dat sommige mensen er enigszins over na hebben gedacht en enigszins hun best hebben gedaan, wat meer is dan je van zijn meeste films kunt zeggen. De jaren '80-soundtrack is ook leuk, dus er valt eigenlijk maar weinig te klagen.

Ontspannende, romantische komedie die al bij al niet tezeer vervalt in het doldwaze maar een feelgood indruk nalaat en waarbij ge voor beide hoofdpersonages alleen maar sympathie overhoudt.

Bevat meerdere aardige songs, niet noodzakelijk alle uit de jaren 80; de ballade "That's All" stamt uit de jaren 50 en werd zowel door Nat "King" Cole als door Frank Sinatra op de plaat gezet.

Zag onlangs nog "50 First Dates" (2004) waarin Adam Sandler en Drew Barrymore eveneens keurig samenspeelden.

Ontzettend leuke romantische komedie, en het eerste werk van Sandler en Barrymore samen dat ik heb gezien. Misschien is het verhaal wat cliché maar het goede acteerwerk en de hilarische en goede muziek (Somebody kill me please ) maken dit weer goed. Ben benieuwd naar 50 First Dates en Blended. 4,5*

Hoogst mogelijke score...5 stars. Waarom???? 1 tis sandler,2 de muziek...eighties never been better !!!!!

Prima romcom!

Normaal ben ik niet erg van de romcoms maar dit vond ik toch best leuk naar te kijken. Een goede mix tussen comedy en romantiek.

Volgens mij is dit ook de eerste film dan Adam Sandler en Drew Barrymore samen in een film speelden.

Lekker luchtige film met zeker ook grappige momenten.

3,0*

Ach.

Dit soort films zijn eigenlijk typisch Coraci op niveau. Ik had laatst een keer genoemd dat ik zijn naam steeds plotseling op de films zie die ik tegenwoordig kijk. Het is me afgelopen twee maanden zowat vier keer overkomen. Nog steeds herken ik weinig echte stijlelementen van hem, hij lijkt vooral te doen wat de hoofdkomiek wil doen.

In dit geval is dat wederom Sandler die dat pad voor hem mag gaan aanleggen. Als acteur doet hij tegenwoordig serieuzer werk, maar vroeger was het toch wel erg veel van dit soort films. Dat maakt van die films eigenlijk niet perse slechtere films, maar het is wel alleen te genieten voor een beperkt publiek. Ik kom vaak erg vlotjes door dit soort films heen, maar hard lachen doe ik niet.

Sandler past goed in de rol, vandaar dat ook de betere momenten vanuit zijn kant komen. Barrymore vond ik echter wat tegenvallend. Waarschijnlijk komt dat omdat de excentriekheid van haar personage nauwelijks tegenop de overige personages kan, waardoor ze vooral verloren raakt. Sowieso kunnen wat lawaaierigere komediefilms weinig met subtielere elementen, en The Wedding Singer is daar niet bepaald anders in.

Het kijkt vlot weg, alleen ontbreekt het de film echt aan de afmakers. Het komt allemaal nergens echt volledig los, en wanneer de film dan eindelijk echt lekker begint te flowen is het zowat alweer geëindigd. Een voldoende zit er uiteraard wel in, net zoals bij wel meerdere Coraci-films, maar memorabel is het niet bepaald. Gewoon goed tijdverdrijf voor een regenachtige zondagmiddag.

Pijnlijk ongrappig. Drew is lief, maar doe mij dan toch 50 First Dates maar.

Fijne komedie, met het en der de typische humor die we van Sandler gewend zijn. De jaren 90’ sfeer is voor mij een dikke plus en het geheel kijkt lekker weg. Simpelweg niet al te serieus nemen.

Hier hoeven niet al te veel woorden aan vuil gemaakt te worden. Prima vermaak voor een loze zondag middag.

Gisteravond voor het eerst in bijna 10 jaar nog eens gezien... althans, gisteravond én twee weken geleden. Een tijdje geleden mijn VHS opnieuw aan de praat gekregen om enkele classics opnieuw te kunnen kijken, maar de tape van The Wedding Singer bleek het niet meer te trekken. Dus op dvd aangeschaft... Maar deze bleef een kwartier voor het einde vasthangen Teruggestuurd en een nieuw exemplaar gekregen. Gisteravond dus de complete film nog eens bekeken.

Het feit dat ik besloten heb de film weer helemaal opnieuw te kijken, en niet alleen het laatste kwartier, is veelzeggend. Ik was in mijn (late) kindertijd groot fan van Adam Sandler en heb zijn films verslonden. Het afgelopen jaar geregeld al eens wat films van hem teruggekeken en hoewel de amusementswaarde bij het gros van zijn films hoog blijft en mijn waardering qua cijfer niet heel erg afwijkt van 'vroeger', zijn er wel degelijk films die in mijn herinnering leuker waren dan bij de herziening. The Wedding Singer is eigenlijk de enige film waarbij het juist precies het tegenovergestelde is: mijn waardering is gestegen. Sterker nog, dit hoort wat mij betreft zeker bij zijn betere films, zeker op komisch gebied.

Het moet wel gezegd worden dat de film ook wel wat afwijkt van zijn andere films. Daar waar Happy Gilmore, Big Daddy en Little Nicky vooral als doel hebben je zo vaak mogelijk aan het lachen te maken, daar is The Wedding Singer een stuk ingetogener. Het is vooral een heel lief filmpje dat zich focust op de opbloeiende gevoelens tussen Sandler en Drew Barrymore. Sandler zelf speelt ook een personage dat een stuk rustiger is dan normaal en de twee hebben absoluut chemie, waardoor het leuk is om hun personages te blijven volgen. Ook Allen Covert, Christine Taylor en Steve Buscemi leveren allemaal leuke bijdragen. De film omarmt ook het 80s thema: de kapsels, de kleding en een weinig subtiele soundtrack: je moet van deze bont stoet houden, maar ik vind het helemaal geweldig.

De film heeft een lekker tempo en nauwelijks overbodige scènes. De humor die erin zit werkt ook wel: iets dat in latere Sandler-films nog wel eens een euvel blijkt (niet is zo ongemakkelijk bij een komedie als mislukte pogingen aanschouwen). Het is subtiel, maar wel charmant. Met The Wedding Singer weet Sandler eigenlijk precies de juiste snaar te raken. Zowel fans van zijn wat flauwere werk als de liefhebbers van zijn serieuzere films zouden hier allebei eigenlijk wel aan hun trekken moeten komen. Vernieuwend is het zeker niet (bereid je voor op de welbekende clichés), maar de uitvoering is dusdanig prettig dat ik het terecht vind om de score op te waarderen.

4*

Zeker een hele leuke feel good film.

Ik heb nog een gouden tip voor je.

Dit was vroeger een grote hit film.

En ook deze behoort in het rijtje meest ultieme eighties classics.

Deze film zouden ze weer eens moeten vertonen ook op tv.

Ook voor de nieuwe generaties.

Voor mij behoort ook deze bij een van de beste en aller gaafste en leukste eighties giganten.

The last Dragon uit 1985 een onvergetelijke zeldzame film.