Aladdin (1992)

Een van mijn favo Disney klassiekers die vandaag nog makkelijk mee kan komen met moderne tekenfilms. De prachtig getekende beelden gaan hand in hand met het doordachte kleurgebruik. Blauw, zwart, geel, paars en rood voeren de hoofdtoon die de film zijn toch wat duistere karakter geven. De film kan daardoor best heftig en eng zijn, kan ik mij herinneren van toen ik nog een kind was en de marktkoopman die oproept om iemands keel door te snijden staat in mijn geheugen gegrift. De muziek en het meeslepende up-tempo verhaal maken het totaalplaatje compleet.

Degelijke Disney met romantiek en fantasy en een fijne 1001 nachten wereld. Het gaat wel allemaal erg vlug vond ik. Het iets te vlugge tempo waardeerde ik wat minder. Aladdin vond ik in deze Disney productie een wat kleurloos personage. Zijn romantische verzuchtingen kregen veel meer aandacht dan zijn avonturen had ik de indruk. Humor gemiddeld; toch zelden echt moeten lachen, maar als er een goeie kwam, dan was het meestal van de djinn afkomstig, die erg entertainend overkwam. De djinn en vooral het tapijt vond ik indrukwekkend tot leven gebracht. Je moet er maar eens bij stilstaan hoe ze het flikken om een voorwerp als een tapijt van gevoelsuitdrukkingen te voorzien. Meesterlijk gewoon.

Verplicht kijkvoer voor mij begin jaren 90, twee meiden die toen helemaal gek waren van deze tekenfilm, trouwens van nog wel meer van Disney. Ik moet zeggen ik vond het toen ook wel een aangename film met een goed verhaal en goede muziek. Nu in het dvd tijdperk zie ik de film regelmatig en dat bevalt nog steeds goed. Net als in veel andere Disney films wordt de film eigenlijk gemaakt door de bijrollen, die geven deze films vaak net dat kleine zetje waardoor de Disney tekenfilms boven de middelmaat worden uitgetild. Kan iedereen deze film aanraden.

Disneyfilm met het hoogste entertainment gehalte gespot! Man man man, wat is dit de ideale film om uit de kast te trekken als je zin hebt in humor, zelfspot en een portie Las Vegas/Pop gehalte. Tevens zorgt dit wel voor het enige minpuntje dat ik had doorheen de film : door de grote focus op de humor vond ik de diepgang wat missen in het verhaal. Uiteraard , dit is een Disneyfilm en enorme diepgaande dialogen en scenes moeten we niet verwachten maar ik vond de verhaallijnen van The Little Mermaid en Beauty And The Beast gewoon wat interessanter en mooier opgebouwd.

De personages zijn meesterlijk. Aladdin is de ideale held waar kleine jongens naar opzien en jonge meisjes verliefd op werden, de mannelijke versie van Ariel dus. Jasmine en de sultan zijn niet de meest hoogstaande nevenpersonages maar zijn ook nooit irritant. Abu en de Geest zorgen voor de humor en in tegenstelling tot de kinderachtige grollen in Rescuers Down Under vind ik de humor hier wel geslaagd. Telkens de Geest op het scherm verschijnt moet ik lachen. De 'I Can't believe it, I'm losing to a Rug' quote was geniaal, onverwacht en onwijs grappig.

De animatie is niet zo schitterend als in The Beauty And The Beast maar is van goede kwaliteit. De liedjes zijn over de gehele lijn geslaagd met verve. Klinkt mooi in het oor en memorabel. Never had A Friend Like Me, Arabian Nights, A Whole New World, Prince Ali , One Jump Ahead ... allen perfect.

Jafar is toch wel een van mijn favoriete schurken. Hij heeft zowat alles wat ik in een Disneyschurk wil zien. Hij is juist geanimeerd, grappig , gek , donkere stem en gaat wild tekeer op het einde van de film. In tegenstelling tot Ratigan blijft hij wel iets braver maar dat neemt niet weg dat de transformaties op het einde toe zeer dreigend overkomen.

Echt donker is deze film niet maar ik krijg toch altijd kippenvel als ik die duivelse lach van Jafar hoor gepaard met die dreigende blik. Het eindgevecht tussen Aladdin en Jafar is voor kinderen wel spannend. Er zitten dus wat momenten in maar het donkere die Disney zo prachtig kon toveren in de eerdere films zal nooit meer terug te zien zijn in de nieuwere films (buiten Hunchback dan).

Geweldig leuke film dus. 4*

Oi! Ten thousand years will give you such a crick in the neck.

Aladdin is wel een tijdloze Disneyfilm geworden die ik altijd graag zie. Destijds als kind zelfs in de bioscoop gezien, dat weet ik nog goed. Maar ondanks het goede gevoel heb ik altijd tijden het kijken wel aanmerkingen gehad op de film. Het gevoel wat bijvoorbeeld The Lion King opwekte is Aladdin nooit bij me gelukt.

Maar dit keer was ik ook behoorlijk onder de indruk van Aladdin. De Arabische sfeer is geweldig, de muziek blijft heerlijk sfeervol (nummers als Arabian Nights en A Whole New World zijn zó herkenbaar fijn om weer te horen) personages als Geest en Abu zijn erg geestig en Jafar blijft toch misschien wel de meest kwaadaardige Disney-vijand. Alles is slecht aan hem en zeker op het einde brengt hij zijn grootsheid ook aardig in de praktijk. Als grote, kwade geest op het einde is hij behoorlijk indrukwekkend. Wel jammer dat hij op een wat lullige manier wordt verslagen. Dat hebben andere Disneyfilms toch beter gedaan met hun bad guys. Nee, deze film moet het vooral van de sympathieke personages, het feel good gevoel en vooral de humor hebben. Robin Williams is echt geestig (oei ) in zijn rol en het ADHD gedrag wat Geest erbij vertoont slaat gewoon goed aan.

Tijd om de film eens een verdiende verhoging te geven na de categorie topfilms. Het is nog altijd geen niveautje Lion King, maar Aladdin behoort wel de betere, leukere Disney films.

4* (was 3,5*)

Erg onderhoudend en niet echt verouderd.

“I'm history! No, I'm mythology! Nah, I don't care what I am. I'm free-hee!”

Nog steeds één van mijn favoriete animatiefilms. Alles wat animatiefilms van Disney zo interessant en vermakelijk maakt om naar te kijken zit hier in. Sterke personages, schitterende animatie, leuke humor, heerlijke muziek, drama, spanning en zelfs wat romantiek. Met uiteraard een feel good einde. Alle stemacteurs zijn uitstekend, maar Robin Williams als Genie springt er wel uit. Al zijn scènes zijn goud. Met perfecte bijpersonages als Abu, Iago, Sultan en bad guy Jafar. En ik ben nog steeds een beetje verliefd op Princess Jasmine, één van de beste vrouwelijke personages die uit de stal van Disney is gekomen.

Blijft een geweldige film, ben benieuwd wat ze met de remake gaan doen.

Aladdin is een feel-good film die gewoon plezier met zichzelf lijkt te hebben. Het omarmt alle clichés waar Disney bekend om staat zoals de bombastische musical liedjes, een oud sprookjesverhaal dat in een nieuwe jas wordt getrokken, de Princess die “meer wilt in het leven”, de maffe vijand die uit is op macht, een liefdesrelatie die ontstaat tussen uit mensen die elkaar pas een middag kennen en de komische dieren-sidekicks. Ondanks dat dit de zoveelste keer is dat Disney deze elementen behandelt weet Aladdin ze toch op een leuke manier te brengen. De lieden zijn heel aanstekelijk en bleven lang na de film nog in mijn hoofd zitten, Jafar is heerlijk over-the-top in hoeveel plezier hij aan zijn daden heeft, en de zijpersonages zoals Genie of Iago hebben aardig wat komische momenten. Er zat zelfs verrassend veel spektakel in verwerkt. Al deze elementen gecombineerd maken een fijne zit, voor als je even wilt genieten van een zorgeloze avonturenfilm ala Disney.

De animatie is zoals gewoonlijk van hoog niveau. De Arabische setting zorgt voor een paar interessante, nieuwe gebieden die zich onderscheiden van andere Disneyfilms. De stemacteerprestaties mogen er ook zeker wezen. Voornamelijk Robin Williams steelt de show met zijn energie. Het blijft tragisch om te zien dat een man die zo hard zijn best deed plezier aan andere te brengen het zelf zo zwaar had, achteraf gebleken.

Wat nadelen betreft heeft de film even nodig om op gang te komen. Aladdin en Jasmine vind ik niet bepaald interessante characters omdat ze standaardtjes aanvoelen, zelfs voor Disney, waardoor de eerste 30 minuten (die vooral op hun gefocust is) minder goed aanslaan. De film moet het wat dat betreft vooral van de zijpersonages hebben.

Leuke film om weer gezien te hebben. Ben benieuwd naar de remake!

3,5/4*

Na die beroerde live-action remake van Guy Ritchie besloten om deze na vele jaren eens een herziening te gunnen. En gelukkig, deze animatiefilm staat nog wel gewoon overeind. Het is geenszins een meesterwerk, maar de animatie is nog steeds van hoog niveau en de film is vermakelijk genoeg. Dat ligt niet aan de hoofdpersonages, want die zijn - zoals vaker in dit soort films - erg saaie figuren. Het zijn vooral de bijrollen die de film leuk maken. Jafar is een lekkere over de top schurk, waarvan je je alleen afvraagt hoe incompetent alle mensen rondom de gehersenspoelde Sultan zijn. Want deze beste man - met ringbaardje, oogschaduw en slangenstaf - heeft het woord ‘slechterik’ praktisch op zijn voorhoofd geschreven.

Als kind, maar nu nog steeds, wordt de film pas leuk als figuren als de geest en het vliegende kleedje verschijnen. Vaak spat de creativiteit van het scherm en de film heeft maar zelden een dip. De geest, met de energieke vertolking van Robin Williams, steelt vaak de show en zorgt voor wat leven in de brouwerij tussen de nogal saaie figuren en het nogal standaard romantiek-verhaaltje. Normaliter ben ik ook geen fan van musicals of liedjes, maar dat viel me hier erg mee; de liedjes die voorbij komen zijn erg catchy en halen het tempo niet echt uit de film. Maar het beste aan de film is vooral de energie van Williams. Hoewel ik - net als de meeste generatiegenoten - vooral de stem van Pierre Bokma kent. En eerlijk is eerlijk, die is ook erg sterk gecast. En daar moest regisseur Arnold Gelderman nog flink voor knokken, dus die heeft ook uitstekend werk geleverd. En dat mag ook wel eens gezegd worden.

3,5 sterren.

Prachtige film om samen met je kinderen tekijken,prachtige humor

heb ik al jaren geleden gezien,

Net de live action remake gekeken en hoewel die nog best meevalt blijft deze getekende versie superieur

gelukkig blijft in deze versie ook de kleine maar oo zo bewust ingestopte feministische ondertoon achterwege .

En natuurlijk is jafar in deze versie de veel angstaanjagendere slechterik .

Onlangs uitgebracht op een mooie 4K transfer, maar omdat die geen Nederlandse ondertiteling heeft, heb ik maar de gewone Blu Ray versie bekeken en die is ook gewoon goed van kwaliteit. De film is inmiddels alweer 27 jaar oud, maar kijkt nog steeds heel erg lekker weg. Bij tijd en wijle ook erg grappig. De papegaai doet het leuk en later ook die olifant al komt ie helaas maar weinig in beeld. De muziek is natuurlijk aanwezig, maar niet extreem veel, zodat we lekker kunnen genieten van het verhaal. Dat verhaal is overigens wel behoorlijk aangepast als we naar het originele script kijken, maar ik denk dat dat alleen maar goed is. De lamp is er pas later ingekomen. Helaas is wel de moeder van Aladdin gesneuveld. Maar voor het verhaal is dat niet zo heel erg.

De muziek heeft een hoog musical gehalte, maar hij valt toch te pruimen. Zag laatst Brave en daar zaten gelukkig maar twee liedjes in, maar dat waren dan ook geen musical songs. Dat is in deze Aladdin wel, maar zoals gezegd best leuk om te horen. De animatie is natuurlijk van die tijd, maar ziet er toch heel behoorlijk uit. Of de Live Act een verbetering is weet ik niet. Volgens de meesten hier niet.

Afijn heb me zeker vermaakt met deze oude Aladdin uit 1992.

Aladdin is toch één van mijn favoriete Disney's naast The Lion King en De kleine zeemeermin. Zeer fijne animatiefilm die bol staan van de spanning, de actie en het avontuur, de catchy songs en bovenal een erg leuk en goed verhaal. De personages zijn fijn en de erg mooie Jasmine is naast Ariel altijd al mijn favoriete geweest. Als kind was ik er stiekem verliefd op ...

Onlangs in een modern live action kleedje gestoken door Ritchie met onder meer Will Smith, was toen niet slecht, maar het origineel biedt zoveel meer. De setting alleen al is prachtig met zijn Arabische invloeden. Verder is Aladdin grappig, niet zozeer door de Geest, maar alles wat daarrond hangt. Al doet Robin Williams het uiteraard fantastisch.

Pure nostalgie deze Aladdin, dergelijke films doen me hunkeren om de tijd terug te draaien en als kind vol magie naar deze animatiefilm te zien, maar als volwassene krijg ik ook al veel terug. Mooi!

Als kind heb ik deze film vele malen gezien in het Nederlands; nu was het tijd voor de Engelse versie, die ik in tandem met de live action heb gezien. Duidelijk is dat dit pre-9/11 gemaakt is en de live-action post-9/11, gezien dat in deze film Allah nog wordt aangehaald, terwijl elke verwijzing naar Allah in de live action film rigoureus verwijderd is.

Dit is denk ik de eerste film van Disney waar de moraallesjes over je eigen identiteit vinden hun entree maken. Van mij had dat allemaal niet gehoeven, maar gezegd moet worden dat het redelijk past binnen het plot dat verder loopt als een trein. Er wordt naar mijn gevoel precies de juiste hoeveelheid tijd aan elke scène besteed. Te weinig had voor onduidelijkheden kunnen zorgen, teveel had ervoor kunnen zorgen dat de film gaat hakkelen en haperen, iets waar de live action duidelijk last van heeft.

Een belangrijke rol is natuurlijk de geest, die erg goed gedaan is door Robin Williams, al moet ik zeggen dat in de Nederlandse versie Pierre Bokma ongeveer eenzelfde soort intensiteit en veelzijdigheid in zijn stem laat horen en wat mij betreft dus weinig onder doet voor Williams (ik heb even op YouTube wat Nederlandse fragmenten teruggekeken). Verder had de papagaai Iago ook wel zijn momenten, met name in de scène met de geile flamingo. Jafar ziet er een beetje queer uit, dat is iets dat Disney wel vaker bij de antagonisten deed, bijvoorbeeld ook bij Scar uit The Lion King en dat had wat mij betreft anders gekund.

Bij de grot der wonderen zie je er wel aan af dat er van de computer gebruik gemaakt is, maar verder zijn de beelden kleurrijk en actievol. De liedjes zijn verder niet te irritant, waarbij het liedje tijdens de tapijtscène eigenlijk best wel passend is.

De film zit uiteindelijk ergens tussen 2,5* en 3* in. Ik rond toch maar naar boven af. 3* dus.

Disney doet waar het goed in is: je als kijker 90 minuten lang onderdompelen in een crazy parallel universum. Robin Williams schittert als Genie, al blijft de papegaai (Gilbert Gottfried) mijn favoriet. Sure, bepaalde grappen zijn wat kinderachtig, maar zolang je het niet al te serieus neemt zul je je ook als “volwassene” prima vermaken.

Dus ja, ik vind Aladdin nog steeds een geweldig avontuur. En dat melige liedje op het vliegend tapijt heeft ook wel iets (past prima bij de zweverige sfeer). Haters gonna hate. 4*

Vanaf de late jaren ‘80 kende Disney een heropleving, met deze vrije bewerking van een sprookje van Duizend-en-een-nacht als een van de hoogtepunten. Oriëntaalse clichés werden aangewend: een fakir op een nagelbed, een zwaardslikker, een bazaar en een harem. Opvallend zijn de heldere lijnen en kleuren, de hagelwitte tanden, de blinkende juwelen, en spectaculaire scènes met veel beweging.

De drie belangrijkste menselijke personages - Aladdin, Jasmine en Jafar - hebben een dierlijke metgezel. Deze dieren hebben menselijke eigenschappen, leven mee en zorgen voor een komische noot. Hetzelfde geldt voor het vliegende tapijt. De goede personages dragen meestal blauw en wit; de slechteriken rood en zwart. Goed en kwaad worden ook vertegenwoordigd door twee metalen attributen: de wonderlamp en de slangvormige staf van Jafar, de boosaardige raadgever met het demonische uiterlijk. Jasmine is de mooiste van alle Disneyprinsessen, en ze speelt een actievere rol dan haar voorgangsters. Voor humor zorgt vooral de Geest met z’n vele gedaanteverwisselingen.

Een leger aan medewerkers was nodig om tot een indrukwekkend visueel resultaat te komen. Alle fases werden doorlopen, met vroege schetsen, storyboards en livesessies. De dialogen werden opgenomen voordat de beelden bestonden, met een improviserende Robin Williams die heel wat stemmetjes en imitaties in z’n rol van Geest verwerkte.

Het is een musical in animatievorm, met een vlotte afwisseling tussen dialogen en passende liedjes. De muziek van Alan Menken zorgt afwisselend voor oriëntalisme, humor en romantiek. Bij elke liefdesscène klinkt het thema van A Whole New World, het duet waarvan de beste versie pas tijdens de aftiteling te horen is, gezongen door Peabo Bryson en Regina Belle. Hoewel voor kinderen bedoeld, blijft vooral de originele Engelstalige versie ook heel leuk voor volwassenen.

Een standaard prima Disney product dat wat meer op kinderen is gericht dan volwassenen

Tja, het is echt Disney. Je kunt alle cliches afvinken. Maar in 1992 was dit wel echt goed gedaan. Het verhaal is prima, de stemmen zijn goed. Vooral de papagaai is briljant. De slechterik wordt te overdreven neergezet. Mijn voornaamste kritiek is dat de film meer is gericht op kinderen dan op volwassenen. De grappen zijn vaak te flauw, de liedjes te talrijk, te zoet en duren te lang. Eigenlijk verrast er niets meer omdat het allemaal zo braaf is. Maar als je zin hebt in een typisch Disney product uit de jaren 90, dan ga je hier veel plezier aan beleven.