The Breed (2006)

Op dol geslagen honden die hun tanden wel even wilden slijpen. Niets nieuws, maar een film die eens de tijd doodt.

Het verhaal zelf trekt op niets natuurlijk, (bijna) alle clichés passeren de revue. De dialogen zijn al even lomp met seks on top, alsof de personages nu eens echt niets zinnigs wisten te zeggen. Ik begrijp gewoon niet hoe makers van dit soort film, geen leuke conversaties kunnen verzinnen of de personages toch op z’n minst wat uitdiepen. Het script rammelt toch al van de clichés, dus het is al overduidelijk dat je geen moeite wil doen om de film naar een hoger niveau te tillen. Maar langs de andere kant hoeft dat hier ook niet. Ik kon ook moeilijk anders verwachten natuurlijk.

Het einde (met de hond verstopt in de boot) deed de rest wat vergeten. Maar je stelt je natuurlijk wel vragen aan de slimheid van de honden. Of kregen ze dit mee ingespoten toen er met hen werd geëxperimenteerd? Ach, boeit mij het. De onoriginaliteit spat al van het verhaal en de beginscène af. De personages vragen er bijna ook allemaal om natuurlijk, of wat had je verwacht van deze bende meute?

Van de acteurs springt er geen enkel bovenuit, maar Michelle Rodriguez en haar liefje waren niet zo vermoeiend als de anderen. De zwarte was gewoon zo dom en lomp (wie gaat er nu alleen naar de kelder als er een bende vrolijke viervoeters je aan stukken willen scheuren) En hoe onhandig kan je zijn?!
De blonde voegde niet veel toe en broertje kon ook eens wat enthousiasme tonen. Maar reeds gezegd zijnde, het is niet dat ik was teleurgesteld, want hoge verwachtingen had ik sowieso al niet. Enkel jammer dat het niet iets extra heeft te bieden.

Aardig gedaan deze film,maar niet meer dan dat.
Michelle Rodriquez maakt het enigzins nog goed voor mij.
Maar die acteur van ´Rules of engagement´kon ik helaas niet al te serieus nemen.
Wat me overigens wel moeilijk lijkt is om met die honden te werken en er bepaalde scenes mee op te nemen.

"Give Cujo my best.." ... " !!!

Heerlijke Horrorfilm (Heropfrissing) !!! 'The Breed' is ook alweer toe

aan mijn 3-de kijkbeurt in totaal. (productie van Wes Craven)

Zoveel aanbod ... maar heropfrissingen zullen er altijd zijn.

Zit een beetje in het genre ... vandaar dus dat deze film niet mocht

ontbreken in het 'korte' rijtje dat ik weer zie in het genre !

In deze film zijn het eens geen wolven ... maar bloeddorstige honden !

Echte honden ... dus qua realistisch overkomen zat het dus wel snor.

De schrikmomentjes kwamen aardig uit de verf ... en daar is het tenslotte

toch over te doen. De girls in deze film moeten vooral sexy wezen ... en uiteraard

worden ze ook 'gebruik' als loslopend wild voor de hongerige honden !

De spanning wordt mooi opgebouwd, net zoals de spanning !

Geen overdreven gore ... maar dat wordt ruimschoots goed gemaakt

met bovenvermelde positieve zaken !!

Het leek wel een eeuw te duren voor er iets noemenswaardig op til stond in deze film. Eenmaal de beesten in beeld komen, is het echter plezier verzekerd. De goed afgetrainde dieren stalen de show, want de acteurs boden geen enkele meerwaarde. Soms leek het wel een horrorkomedie met hilarische scènes, zoals de hond die door het raam sprong of de pijl in het been van Rodriguez na de minutenlange slow-motion. Zeker eens de moeite waard voor de liefhebbers van het genre.

Geen geweldige acteerprestaties of verhaal, maar wel een vermakelijke film.

De honden zijn totaal niet eng, maar dat is ook omdat je ziet dat ze veel plezier hebben in het acteren, wel veel leuke rassen langs zien komen en ze zijn erg goed getraind.

Het verhaal zelf is magertjes, maar ik vond het een leuke film.

Redelijke horrorfilm, in het begin gebeurd er eigenlijk vrij weinig, na een half uur komt de spanning er wel in en word hij ook beter, echt goor of bruut word hij nergens omdat de honden er niet echt angstig uitzien, maar de film is verder niet slecht, maar ook niet goed.

Aardige horrorfilm. Michelle Rodriguez is altijd in haar sas als tough lady maar voor mij zijn het vooral de honden die de film redden. 3 sterren

Prima horrorfilm met spannende momenten.

Wes Craven is een bekende naam, die met films als The Hills Have Eyes, A Nightmare on Elm Street en Scream zijn stempel op het horrorgenre heeft gedrukt. Bij the Breed staat zijn naam groots boven de titel, maar nadere beschouwing leert dat het hier meer om namedropping gaat dan dat Craven veel wezenlijke bijdrage aan de film levert. Niet veel kunstzinnige bijdrage althans. Hij zal daarentegen de geldbuidel waarschijnlijk wel wezenlijk hebben opengetrokken.

De regisseur heet Nick Mastandrea, die jarenlang de regieassistent van Craven was en met deze film debuteert als volwaardig regisseur. Waarschijnlijk heeft Craven hier en daar wel wat beschermende handelingen verricht, waardoor de film nog enigszins kijkbaar is. Erg goed is de film namelijk niet.

Het plot klinkt als een standaard plot van één van de talloze horrorfilms met dieren uit de jaren 70. Een groep twintigers brengt een paar dagen door in een hut op een afgelegen eiland. Al snel worden ze belaagd door agressieve honden. Dat klinkt behoorlijk afgezaagd en is in werkelijkheid ook zo.

De film is voorspelbaar en heeft onbedoelde humoristische momenten, die er nogal sneu uitzien. De personages zijn ontzettend cliché en moeilijk verdraagbaar. Ze vallen je daarbij ook nog eens lastig met het spuien van stompzinnige teksten die de verdraagbaarheid nog eens extra onder druk zet. Daartegenover staan een paar leuke actiescènes met de goed getrainde en angstaanjagende honden die ervoor zorgen dat de aandacht niet al te veel verslapt.

En dat is het wel.

Fantastische overtuigende acteerprestaties van de honden! Al is de film niet echt een aanrader voor de hondenliefhebbers. Mensengedoe is van C-film-niveau en de looks zijn ook allemaal van het goedkope soort, verhaal hoef je ook niet voor op te blijven, maar dankzij de honden absoluut overtuigende horror.

Het gevaar komt van gemuteerde honden die twee broers, een vriend en twee vriendinnen terroriseren. Tja er waren honden...grote en gemeen uitziende honden maar verder waren het gewoon honden. Oké het was handiger dan de gemiddelde hond, want nu tjonge... wisten deze honden de spanning erin te houden! Het ene moment zijn ze slim genoeg om ervoor te zorgen dat het vliegtuig niet kan worden gebruikt, maar niet veel later lijkt het alsof ze niet eens weten wat ze moeten doen om aan te vallen. De trouwe viervoeters dachten trouwens ook aan de nachtrust want 's nachts lieten ze je gewoon met rust! Sara werd gebeten wat zorgt ervoor dat je je ​​... een beetje prikkelbaar gedraagt (ze steekt koelbloedig een pannenkoekje eraan) en aanhalerig in je ondergoed rondloopt. Een paar keer leek het alsof ze een van de honden werd, of zoiets (maar dat was een te goed idee!) Ja veel beter kan je opeens honden laten verschijnen in afgesloten kelder, twee jongens in een auto rond laten rijden naar...hum ja wat? Of last laten krijgen van een prikkeldraadhek dat bij weg naar binnen er blijkbaar niet was? OMG, hoeveel plotgaten kan je creëren? Het is een nog slechter teken als je daar op gaat letten i.p.v. de rest van de film!? Tja...Michelle Rodriguez zal door haar bijdrage aan de Fast & Furious-films wel de bekendste actrice zijn geweest dus mag ze ontsnappen zonder een schrammetje... eind goed, al goed, zullen we maar zeggen!

Ik zal horrorfilms uit de jaren '00 nooit begrijpen.

The Breed doet denken aan die killer dog-films uit de jaren 70 en 80 en soms werkt dat wel in zijn voordeel. Het grootste probleem is wat de meeste horrorfilms in de jaren nul hadden: Ze zien er lelijk uit, mensen lopen constant geil rond en er zit niet echt diepgang in iemand of iets.

Michelle Rodgriguez is kicking major ass, dus dat is een pluspunt.

2*