The Sugarland Express (1974)

Blijft ook een komedie, raar dat dit hier niet echt benadrukt wordt op MovieMeter. De luchtige benadering is toch overduidelijk aanwezig.

Trailer @ Youtube

Leuk. De film heeft een soort kinderlijke naïviteit over zich heen. Dat heeft zijn charme, absoluut, en het plezier straalt gewoon van de prent af, maar het maakt ook dat de film absoluut geen meesterwerk is.

Een waargebeurd verhaal dus, al vroeg ik mij regelmatig af in hoeverre dit echt allemaal op feiten is gebaseerd. Of het is die kinderlijkheid weer, want hoe vaak de twee jonge geliefden al gepakt hadden kunnen worden, of hoe vaak de agent van dienst had kunnen ontsnappen, die zijn nauwelijks te tellen. Al wordt zeker door de twee mannen heel redelijk geacteerd en vooral Sacks als agent heeft een mooie rol die langzaamaan de gevoelens van zijn ontvoerders begint te begrijpen (en ook weet dat ze hem nooit wat kunnen aandoen). Alleen Goldie Hawn kon ik niet altijd even goed uitstaan. Te geacteerd naar mijn mening.

Maar het is vooral het magistrale camerawerk dat telt. Sowieso weet men heel goed een breed bioscoopformaat te vullen, met soms schitterende composities, maar ook de technisch knappe bewegingen en shots rond rijdende auto's mag genoemd worden. Hoe van de voorstoelen naar de achterbank wordt gegleden, hoe vanuit één auto de inzittenden te zien zijn alsmede de agent in de auto er pal naast, hoe de camera komt aanrijden vanaf een zijweg richting een patrouillewagen die ook komt aanrijden en zo steeds groter wordt. Ook het gebruik van spiegels, de hele mise-en-scène, en dat alles met echte rijdende auto's zonder blauw scherm: het is knap en bijzonder vindingrijk. De muziek van Williams geeft ten slotte de juiste toon en de mondharmonica van Thielemans (ik dacht steeds aan Baantjer, dat klopte dus achteraf bezien) doet de rest.

Uiteindelijk duurt de film wel iets te lang, maar de rest is erg vermakelijk. 3,5*.

Plezierige ontsnapping, gijzeling, achtervolging enz., dacht ik, met wat sneer naar politie en zo, maar dan gaat het zeer lang duren, overdrijving druipt er af en dan plots....

Schenkt in zijn geheel geen voldoening.

Inderdaad een vermakelijke film. Prachtig camerawerk. De muziek zette een heerlijke road-movie-sfeer neer. En... er werd verrassend goed geacteerd. In die zin dat de hoofdrolspelers hun karakter vol overtuiging en geloofwaardig hebben neergezet, terwijl het verhaal daarentegen zelf juist tegen koddigheid aanhing. Het bevreemd me, dat ikzelf nu ook op twee benen hink; was het nu een te weinig lollig drama, of een cartooneske vertelling met een ietwat verwaarloosde diepgang... Inderdaad 'iets' is licht onbevredigend, maar het neemt niet weg dat het lekker wegkijkt...

Voor mij een dikke 3*

De film die Spielberg hiervoor en de film die hij hierna maakte behoren nog steeds tot de besten uit zijn oeuvre. Deze achtervolgingsklucht is veel minder goed. De film is zeker 20 minuten te lang en de jolige sfeer vliegt regelmatig uit de bocht en wordt erg flauw en met name tijdens de climax speelt de film dat nogal parten. Verder wel aardig vermaak.

2.5*

Leuke roadmovie van Spielberg. Niet heel hoogstaand, maar wel behoorlijk vermakelijk.

Ik lees hier dat iemand het soms nogal kinderlijk vond. Dat idee kreeg ik ook tijdens het kijken. Vooral het personage dat Goldie Hawn neerzet, is door haar gedrag soms ontzettend kinderlijk en zit ook tegen het irritante aan. Johnson en Sacks vind ik ook net wat beter acteren en zetten leuke personages neer.

Spielberg filmt het allemaal wel goed. Vooral de manier waarop hij de totaalshots soms in beeld brengt, is mooi te noemen. Het verhaal ontbeert wel spanning. Hoewel het er soms indrukwekkend uitziet, is het ook wel wat lachwekkend, dat ze met meer dan 50 politieauto’s achter een stelletje kruimeldieven aanzitten, want veel meer dan dat, zijn ze in feite niet. Ik had trouwens een heel blij einde verwacht. Dat dat niet gebeurt, viel me ook mee.

In ieder geval leuk, om deze in ieder geval ook eens gezien te hebben.

3,0*

Verhaal is soms wat ongeloofwaardig, Spielberg weet het toch met snelheid, goed camerawerk en goede muziek neer te zetten dat het vermakelijk blijft. Hawn is wel van overacting.

Deze van Spielberg was op tv en omdat 'k hem nog nooit had gezien, eens verandering in gebracht. 'k vond het toch wel één van z'n mindere. Het leek me nochtans wel een goed verhaal, maar de film duurt toch wel te lang om het boeiend te houden. Gelukkig maakte het einde toch nog veel goed en was het gelukkig niet zo cliché als verwacht.

Het acteerwerk was er soms een beetje over, maar verder zag de film er wel prima uit.

Al bij al toch de moeite om eens gezien te hebben, maar het is wel een mindere van Spielberg.

Spielbergs eerste bioscoopfilm, waaruit blijkt dat de toen nog maar 28-jarige cineast barstte van het talent. Ondanks zijn ruim veertig jaar doet ‘The Sugerland Express’ geen moment gedateerd aan. Actie, drama en humor, Goldie Hawn die constant op jacht is naar spaarzegeltjes, houden elkaar mooi in balans zodat eer een heel evenwichtig eindresultaat ontstaat. Ondertussen deelt Spielberg nog een paar rake klappen uit aan de autoriteiten, voor wie een erewoord dus niets betekent. En aan de media die het publiek zo ophitst dat er complete drumbands uitrukken om de ‘helden’ te verwelkomen als ze door hun stadje rijden.

The Sugarland express was afgelopen week op TV en mijn interesse werd slechts gelokt omwille van het feit dat ene Steven Spielberg achter de schermen stond. Het is één van de eerste films van Spielberg en je zag toen al dat hij promising was. Cinematografisch is de film gewoon goed. Het is een roadmovie en de muziek is lekker aanvullend om een los amusant sfeertje te creëren.

Want dat is The Sugarland express ook: luchtig, los en puur entertainment. Erg hoogstaand of diepgaand wordt het allemaal niet. Ofwel heb ik het even gemist, maar ik begreep niet waarom Lou-Jean niet gewoon nog 4 extra maanden heeft gewacht tot de vrijlating van Clovis. Dan was dat probleem toch al van de baan. Geheel niet volgens plan wordt agent Slide ontvoerd en starten ze een doldwaas avontuur doorheen Texas op weg naar hun peuter. De relatie tussen hun drieën is dolkomisch te noemen en best aangenaam om te volgen. Het creëert sympathie bij de kijker en je hoopt dat het allemaal positief afloopt, liefst waarbij Slide de ogen toeknijpt ... Grappig is het wel wanneer het halve politiekorps achter een stelletje kinderlijke kruimeldieven aangaat. Ook de aanmoedigingen van passanten langs de weg maakt het alleen maar vreemder. En ook de pers doet lustig mee. Of wou Spielberg een bepaald standpunt over het moederschap innemen?

The Sugarland express is een vlotte film met een degelijk verhaal. Sterke acteerprestaties en een goede regie leiden tot een behoorlijke onderhoudende, maar vooral vermakelijke film. Net geen 3,5*.

Why don't you sit on your fist and lean back on your thumb

Een tijd geleden keek ik naar Spielberg (de documentaire uit 2017 over de regisseur) en hoewel me er iets teveel pluimen in het gat van Spielberg worden gestoken, had het wel als resultaat dat ik me nog wel eens wat meer met de cineast wou gaan bezig houden. Vooral zijn ouder werk lijkt me wel interessant en veel ouder dan deze The Sugarland Express kun je niet gaan. Gemaakt in een periode voor Spielberg bij het grote publiek bekend was geworden met onder andere Jaws en Indiana Jones.

Maar dit is duidelijk niet my cup of thea geworden. Interessant is wel dat het aanvoelt als een ietwat atypische Spielberg film en toch heeft dit echt veel te weinig om handen om de lange speelduur te rechtvaardigen. Ik ben altijd wel in de mood voor een roadmovie maar hier gebeurt nu eens werkelijk niets in. Het begin met de 'ontsnapping' van Clovis is nog wel leuk, maar verder voelt de driehoeksrelatie Clovis/Lou Jean/Slide geforceerd aan en daar komt dan ook nog eens bij dat het niet meteen de meest interessante personages zijn. Daardoor mist het donkere einde zijn effect, het was dan ook nog eens zo voorspelbaar als iets, en dat is toch jammer. Zeker omdat Spielberg hier al wel flarden van zijn talent toont. Visueel zitten er een paar leuke shots in (fun fact: Texas is blijkbaar zo plat dat de regisseur problemen had met zijn camera en lenzen om meer dan 7 of 8 auto's in hetzelfde shot te krijgen) en is het natuurlijk het begin van één van de meest lange samenwerkingen in de geschiedenis van de film in het algemeen, namelijk die tussen Spielberg en John Williams.

Dat zal nooit één van mijn favoriete componisten worden, maar er straalt toch een zekere degelijkheid uit zijn werk. Meteen ook mijn eerste kennismaking met Goldie Hawn, al kon ik zweren dat ik ze al wel eens eerder in iets had gezien. Geen idee of ze altijd zo nadrukkelijk aanwezig is, maar hier balanceert ze toch wel erg vaak op het randje van het hysterische en dat is nu net het type personage dat ik niet zo graag zie. Het maakt van Clovis, gespeeld door William Atherton, echter wel een leuk klankbord als ik eerlijk moet zijn. Zeker het begin van de film is een leuk heen en weer gespeel tussen hen. Een driehoeksrelatie is niet compleet zonder een derde persoon en die komt er hier in de vorm van Michael Sacks die de ietwat sullige Slide speelt. Ze kunnen echter de verplichte moraal zelf moeilijk slikken blijkbaar en het lukt hen ook niet om die geloofwaardig te brengen.

Hoewel The Sugarland Express gebaseerd is op waargebeurde feiten, begint het op den duur allemaal erg onrealistisch te ogen. Geen idee in welke mate dit nog evenredig loopt met het bronmateriaal, maar het is wel duidelijk dat het plot gewoon te weinig om handen heeft om de gehele tijd te boeien. Tel daar dan nog eens een Goldie Hawn op het randje bij, een cast die niet helemaal weet te overtuigen en je hebt gewoon een niet zo goede film. Veel degelijkheid weliswaar, maar niet voldoende.

2.5*

Herzien op blu-ray. Na het voor televisie gemaakte Duel feitelijk de eerste volwaardige speelfilm van Spielberg, en meteen een voltreffer. Vooral qua vormgeving, camerawerk en montage is dit van hoog niveau. Het verhaaltje en de personages stellen niet zoveel voor, maar het is allemaal net onderhoudend en vermakelijk genoeg. Visueel is de film echter een lust voor het oog en met het bekijken van de opgepoetste blu-ray versie valt pas echt op hoe goed Spielberg destijds zijn zaakjes al voor elkaar had.

Ik heb aan het voorgaande commentaar van james_cameron eigenlijk niet zoveel toe te voegen.

De film krijgt op MM de genreaanduiding “misdaad” mee. Daar heb ik bitter weinig van gezien. Het is veeleer een komische roadmovie met veel spitsvondige humor en heel af en toe een beetje drama.

Hoe dan ook, ik heb mij met deze Spielberg film voor de zoveelste keer kostelijk vermaakt, vooral dankzij de frivole Goldie Hawn, die alleen maar dingen doet die onder de gegevens omstandigheden eigenlijk helemaal niet kunnen. Een heerlijke film.

The real story behind Sugarland Express – The Tin Whistle - stevenhager.net

Spielbergs debuut op het grote scherm is niet zo bekend als z'n latere blockbusters, maar wel het ontdekken waard. Net als de tv-productie Duel (1971) is het een achtervolging op een autosnelweg. Het verhaal is losjes gebaseerd op waargebeurde feiten. De ontsnapping uit de gevangenis is echter fictief. Deze zet een luchtige toon in het begin, met Goldie Hawn in haar gebruikelijke komische stijl. Het echtpaar wiens auto gestolen wordt, staat waarschijnlijk nog langs de kant van de weg te wachten. Vanaf de gijzeling wordt het echter ernstiger. De twee hoofdpersonages zijn vreselijk dwaas, maar dwingen wel sympathie af. Hun gijzelaar vertoont tekenen van het Stockholmsyndroom. Zelfs de leidinggevende politieman (Ben Johnson) wil een tragische afloop vermijden.

De afstand die de auto's afleggen is niet gigantisch. Het speelt zich allemaal af binnen Fort Bend, een county in Texas amper zo groot als een Beneluxprovincie, al is er ook opgenomen in andere county's. Zoveel auto's in beeld brengen is geen eenvoudige klus. De jonge Spielberg laat z'n vakmanschap en creativiteit zien met panshots, tracking shots, een dolly zoom en goed gekozen cameraposities. Het tempo gaat er nooit uit, zodat je als kijker het gevoel krijgt mee in de auto te zitten.

serieuze tegenvaller vond ik

Een vroege Spielberg en de eerste Spielberg waarin de muziek door componist John Williams werd verzorgd. The Sugarland Express is een hectische actiekomedie met een onrustig en luid sounddesign. De score van Wiiliams gaat wat ten onder in het kabaal van de film. Autogeraas en piepende remmen penetreren de oorschelp. Politiesirenes gillen. De personages gebruiken een behoorlijk hoog volume bij de gespreksvoering. En dan is er nog Goldie Hawn, die op volle geluidssterkte aanwezig, is en alles en iedereen overschreeuwt. Ze werkt danig op de zenuwen.

Niet mijn favoriete actrice. Ook in deze film weer aanstellerig in de weer met een allesbehalve sympathieke uitstraling. Soms zo zenuwslopend aanwezig dat het plezier in de film (die verder leuk wegkijkt) zelfs wat wegviel. Leuke film verder. Een prima actiefilm met een komische inslag. Wilde achtervolgingen per auto. Chaotische schietincidenten. Bizarre interacties. Knallend en hectisch vermaak. Spektakel.

En opeens toch ook een beetje serieus. De film lijkt tussen neus en lippen ook een satirisch commentaar te willen geven op het gemak waarmee de massa zijn helden creëert en hen vervolgens als goden verheerlijkt. Het overkomt nobody-Hawn en haar nobody-man die op de vlucht voor de politie de sympathie van het grote publiek weten te verkrijgen. Sympathie die uitmondt in massahysterie en eigenlijk op niets wezenlijkers is gebaseerd dan op sensatie. Een merkwaardige vorm van bewondering die altijd weer verbazing wekt.

Ach. Het doet er eigenlijk ook verder niet toe. The Sugarland Express is gewoon een actierijk en lawaaiig spektakel met prima stunt- en camerawerk en is zelfs met een zeer aanwezige Goldie Hawn redelijk goed te pruimen.

Een Spielberg die ik al jaren probeerde te vinden en nu was het zover, mede dankzij de 70s challenge.

Veel humor, chaos en hectiek die ik later ook herkende in Jaws, al is de kwaliteit in het algemeen stukken minder.

Goldie Hawn test de kijker regelmatig met haar performance, kan natuurlijk ook aan het personage liggen.

Sowieso zijn de antihelden niet heel sympathiek, maar echt heel veel kracht verliezen doet de film daardoor niet.

Kijkt best wel lekker weg, er zitten een paar mooi gevonden shots tussen en de hoeveelheid actie is prima.

Een beetje achterhaalde film die qua kwaliteit en verhaal aanpassingen nodig heeft.

Opnieuw uitbrengen en het verhaal aan de tijd aanpassen. Hopelijk is het dan geloofwaardiger dan deze Express uit 1974.

Een 6+.

Weet iemand of hier een speciale editie van komt dit jaar?

Niks over bekend, maar ook hier zal nog wel een 4k van uitkomen. Of het dit jaar al is durf ik niet te zeggen., maar het is wel het 50-jarig jubileum.

Net daarom denk ik dat die er komt. Afwachten dus...