Smile 2 (2024)

In principe beweer ik ook niet dat het heel snel gaat, het gaat alleen sneller dan deel 1.

Ik heb meer het idee dat ze juist niet zo focussen op het verhaal, dat is namelijk niet nieuw, de onderwerpen gaan wat vlotter voorbij en inhoudelijk gebeurt er meer. Dus in dat opzichte gaat het sneller mede door het niet hoeven uitleggen van het algehele concept.

Ik vond het ook best een slowburner, vooral het eerste uur. Zoals ik al zei in mijn mening, het was misschien té traag, want verschillende mensen gingen eerder weg omdat "er niks gebeurt".

Het tweede uur is beduidend het sterkst.

Nou, nee.

Los van een paar geinige momenten heeft de film weinig te bieden en kun je veel beter Smile 1 nog eens kijken. Origineler, spannender en interessanter.

vond deel 1 beter.... en toch vind ik de smile een rip off van de film truth or dare. Die 'smile' vond ik overigens enger.

Wat een fantastisch jaar voor horror. Van Longlegs tot The substance, nu Smile 2 en dan moet Terrifier 3 nog komen!

Smile was een aangename verrassing Paranoïde horror met effectieve schrik momenten. Wat opviel en nu met het vervolg is de regie en het schrijven van Parker Finn.  Vooral de regie is uniek. Met name het camerawerk. Laat ik establishing shots op ondersteboven filmen. Zulke opvallende dingen vind ik heerlijke toevoegingen en het werkt enorm goed. Maar ook de jumpscares/schrik momenten werken gewoon. Ok sommigen zie je wel aankomen, maar de meeste zijn uitstekend geregisseerd. 

Smile 2 is beter dan het   eerste omdat het gewoon lekker los gaat. Deel 1 was nog wat verlegen met bepaalde dingen, twee gaat gewoon los en met  geweldige acteerwerk van Naomi Scott Genre films worden vaak genegeerd bij de Oscars, maar ze verdient een nominatie wat mij betreft.  

Het beste aan Smile 2 en het origineel is de paranoia. Wat is echt? Iets wat Cronenberg zo goed deed met Videodeome en Existenz. Maar ook Polanski met Repulsion.  Parker Finn werkt op het moment aan een remake van Possession.  Nog een remake what else new. Maar met Parker Finn op de regisseurs stoel heb ik vertrouwen dat het goed komt. 

Het heeft 28 miljoen dollar gekost om de film te maken, en is goed in elkaar gezet al vond ik het begin wat telang duren tot er echt spanning in kwam. De horrorfilm die in 2024 gemaakt is, vind ik naar mijn mening een van de beste films die in 2024 is gemaakt.

Smile 1 vind ik een modern meesterwerk. Dat is zo'n verrassend goede horrorfilm die je eens in de paar jaar hebt (Insidious, Conjuring, Sinister, It Follows etc.). Dit vind ik geen gemakzuchtig en inspiratieloos cash in vervolg, daarvoor is het alleen audiovisueel al veel te goed en snapt de (zelfde) regisseur ook hoe horror werkt. Alleen tov deel 1 schiet het wel op een aantal punten tekort, maar ik blijf er ook bij dat films vaak beter op zichzelf staan en vervolgen amper beter zijn. Alleen bij the Conjuring vond ik het vervolg echt ijzersterk en persoonlijk zelfs beter (ook James Wan natuurlijk).

Dit vind ik alsnog bovengemiddeld leuk tov alle andere zooi dat uitkomt. Zo vaak deel ik geen 3,5jes uit aan bios horrors. Wat dit ook goed maakt is dat er memorabele scènes in zitten die ik vaker terug wil zien.

Itt jou kan ik de hoofdrol wel waarderen. Erg knap gespeeld. Volgens mij krijgt ze ook veel lovende kritieken. Maar als iets in je irritatiefactor gaat zitten dan snap ik ook wel dat je er verder niet meer zoveel mee kunt.

Hmm ik vind het lastig. Ik heb zelf het gevoel dat dit wel een te lange film is en dat het pas na drie kwartier een beetje op gang komt. Ik mis daardoor ook de onderhuidse spanning die deel 1 voor mij wel meer heeft. Wellicht dat hier iets teveel zijpaden worden bewandeld. Al zijn die wel weer belangrijk voor de mentale staat voor de protagonist.

Wat een heerlijk verrassende film was dit. Trage opbouw maar met effectieve jumpscares en ook met de

“gore” zit het wel snor. Geweldige rol van Naomi Scott die echt een nominatie verdient voor de Oscars. Wat een meesterlijk acteerwerk, die achtbaan van emoties. Ook een origineel verhaal rondom het succes van een artiest en alles waar ze mee moet dealen. Fijne bios avond gehad. Aanrader.

[Helemaal mee eens! Unieke regie en camerawerk. Origineel en effectief.]Wat een fantastisch jaar voor horror. Van Longlegs tot The substance, nu Smile 2 en dan moet Terrifier 3 nog komen!

Smile was een aangename verrassing Paranoïde horror met effectieve schrik momenten. Wat opviel en nu met het vervolg is de regie en het schrijven van Parker Finn.  Vooral de regie is uniek. Met name het camerawerk. Laat ik establishing shots op ondersteboven filmen. Zulke opvallende dingen vind ik heerlijke toevoegingen en het werkt enorm goed. Maar ook de jumpscares/schrik momenten werken gewoon. Ok sommigen zie je wel aankomen, maar de meeste zijn uitstekend geregisseerd. 

Smile 2 is beter dan het   eerste omdat het gewoon lekker los gaat. Deel 1 was nog wat verlegen met bepaalde dingen, twee gaat gewoon los en met  geweldige acteerwerk van Naomi Scott Genre films worden vaak genegeerd bij de Oscars, maar ze verdient een nominatie wat mij betreft.  

Het beste aan Smile 2 en het origineel is de paranoia. Wat is echt? Iets wat Cronenberg zo goed deed met Videodeome en Existenz. Maar ook Polanski met Repulsion.  Parker Finn werkt op het moment aan een remake van Possession.  Nog een remake what else new. Maar met Parker Finn op de regisseurs stoel heb ik vertrouwen dat het goed komt.  [/quote]

Goed vervolg !

Voor mij net zo goed als het eerste deel, het geslaagde concept van het eerste deel is dan ook onveranderd gebleven.

Uiterst vermakelijke kills met een doodenge lach, heerlijk ingrediënt voor een goede horror.

Alleen het einde vond ik wat vaag maar dat mocht de pret niet drukken.

Op naar een derde deel !

Zo goed en verassend deel 1 was zo tergend slecht is deel 2.

Als er ooit een deel 3 komt haak ik af. Vreselijk gewoon

Welkom bij de helse horroravond. We wensen je/u een griezelige voorstelling

Jaja, griezelig? Het zal wel. Die horror anno 2024 gaat me heus niet vernietigen, zogezegd.

Uh.

Ik heb ongeveer 3 jaar naar de vloer en alles gekeken, maar niet naar het scherm.

Er is een reden dat ik horror geluidloos kijk/wil kijken.

Ik zat een paar keer iig tegen het plafond.

(Overigens dacht ik/denk ik ook aan de film met Lucy Hale. Truth or Dare. Dezelfde score voor mij.)

WAT EEN MEESTERWERK! Echt oprecht zo’n geweldige productie en wat een beleving om dit te kijken! Dit moet je echt zien en kijk hem vooral in 4DX dan dragen de stoelbewegingen echt bij aan de scares. Maar echt wat een briliante productie dit!

Knap om toch een heel andere film neer te zetten dan deel 1. Had moeite om e.e.a. te begrijpen af en toe maar vindt de plot toch mooi bedacht. Benieuwd naar deel 3.

Ik vond het een steengoede horrorfilm, vooral dat je het kan interpreteren zoals jezelf wil. Maar toch was het einde wat overdreven hoor, dus daarom 4.5.

Een vervolg op een typische hedendaagse horror met weinig tot geen inhoudelijke diepgang. Obligate doch effectieve jumpscares, wat emmertjes gore en een dom cgi-monster om het af te maken. Een oppervlakkige glimlach weet het nog wel los te peuteren maar meer dan 3 sterren krijgt het niet van mij. Daarvoor ontbreekt de substantie.

Wat een goede film! Een mix van horror en een psychologisch drama rond hetzelfde thema als de eerste Smile film, maar verder en geraffineerder uitgewerkt. Veel oog voor detail en met uitstekend acteerwerk. Beslist geen gewone horrorfilm, door het dramatische verhaal rond zangeres Skye Riley heeft het duidelijk meer inhoud. Qua horror zit er een aantal heftige scènes in en de tamelijk onvoorspelbare schrikeffecten en weirde geluidseffecten zijn echt magistraal! Wat mij betreft een klein 5je - als er dan een kritiek punt is, is dat de film net iets te lang duurt en naar het einde toe te veel wisselt van de normale fysieke waarneming naar de "ingebeelde" paranormale beleving. Maar alles bij elkaar echt een verrassing deze Smile 2 - de film houdt moeiteloos twee uur je aandacht vast!

Heel sterk. Horror is niet mijn genre, en de schrikmomenten doen mij meestal weinig. Maar als je tijdens een film meerdere keren de rillingen over je rug voelt lopen en letterlijk kippenvel hebt, moet je dat wel kunnen waarderen. Zeker zo goed als deel 1, zij het iets minder verrassend.

4.0

Smile for the camera

In mijn review voor het origineel gaf ik aan dat ik de kans klein schatte dat een eventueel vervolg hetzelfde niveau zou kunnen behalen. Gelukkig bleek ik hier naast te zitten! Het vervolg is namelijk nog een stuk sterker. Niet in de laatste plaats door het hoofdpersonage, haar achtergrondverhaal en de setting waarin het verhaal zich afspeelt. De demonische entiteit die haar teistert lijkt daarnaast nog onuitstaanbaarder en venijniger geworden dan voorheen, al is het wat mij betreft een raadsel dat het niet eerder gekozen heeft om een host voor een groter publiek om te brengen. Het had zich dan al veel eerder op een grote schaal kunnen verspreiden.

En buiten bovenstaand vraagstuk kwamen er wel meer vraagtekens bij mij op. Een van de belangrijkste zaken die ik mij afvroeg was in hoeverre de hallucinaties van de entiteit zouden kunnen gaan. De reikwijdte is nooit gedefinieerd, waardoor in theorie alles mogelijk was, maar het ging hier nog een stuk verder dan in het eerste deel waar hallucinaties meer kortdurend waren. Zoals Skye's vriendin Gemma, die geen contact met haar bleek te hebben opgenomen, haar moeder die zij nooit vermoord bleek te hebben en de illegale kliniek waar zij nooit gearriveerd bleek te zijn. Het is daarnaast nog maar de vraag of dokter Morris überhaupt echt was. Deze voorbeelden laten een veel grotere reikwijdte zien dan ik voor mogelijk gehouden had. Hierdoor vraag ik mij af waar het wezen uiteindelijk allemaal toe in staat kan zijn.

We zullen er vanzelf achter komen, omdat het mij onwaarschijnlijk lijkt dat er geen vervolg komt. Het slotakkoord biedt namelijk veel mogelijkheden en ruimte voor creatieve ideeën, mits wederom in de handen van een bekwaam regisseur. De vraagtekens die ik in mijn tweede alinea benoem zijn dus positieve vraagtekens omdat het de franchise ongekende mogelijkheden kan geven.

En dan heb ik nog niet stilgestaan bij de schrikmomenten. Het handelskenmerk van de glimlach is weliswaar voorspelbaar, maar de regisseur weet hier echt een aantal toffe nieuwe dingen mee te doen. Hoogtepunten zijn de dansscène in het appartement van Skye, en de confrontatie met haar vroegere zelf. Naast creepy, is dit verhaaltechnisch ook gewoon heel sterk gedaan.

De vele positieve punten zorgen ervoor dat ik de smetjes wellicht iets teveel met de mantel der liefde bedek. Zoals wanneer het wezen weer met overdreven monsterlijke stem gaat praten. Toen het “gewoon” de eigen stem van Riley gebruikte vond ik dat een stuk krachtiger omdat het subtieler is. Ook het monster in vol ornaat op het podium bestaat ook weer even net iets te opzichtig uit CGI. En even eerlijk: het is best knap om jezelf met een microfoon te vermoorden.

Ik heb dus wel een aantal kritiekpunten, maar toch; hoeveel films zijn er nu daadwerkelijk perfect en hebben niet hun eigen schoonheidsfoutjes. Smile 2 is ondanks wat aandachtspuntjes een van de beste horrors sinds jaren, die meteen een plek in mijn persoonlijke top 10 krijgt.

5,0*

Ik vond deel 1 al van een uitstekend niveau, maar de beoordelingen en recensies 2 maken me nu echt warm om deze snel te gaan zien.

Ik weet niet of je ze al hebt gezien, maar Oddity en Speak no evil (USA remake) waren ook van een zeer behoorlijk niveau. De meningen over The Watchers waren wat verdeeld, maar ik vond dat over het algemeen ook een prima verzorgde horror film. Voor de horror liefhebbers is het in ieder geval een prima jaar geweest.

Als dit niveau kan behouden worden mag men voor mijn part minstens blijven doorgaan tot aan Smile X.

Een beetje wat je krijgt als je Hollywood iets ala The Substance laat maken. Had zomaar een Blumhouse horror kunnen zijn.

Smile 2 is behoorlijk goed, maar doet toch onder voor het origineel. Editing en sound zijn opnieuw in goede handen en dat is de hele speelduur lang te merken, maar het origineel ging meer uit van suspense en huiveren terwijl Smile 2 het van de talrijke jumpscares moet hebben. Dat en veel gore. Ook goed voor mij. We worden zelfs getrakteerd op een glas-in-voetscène zoals we die niet meer gezien hebben sinds Revenge met Vincent Colombe. Ik kon het ook wel smaken dat de slotscène buiten beeld viel en de focus daarentegen op het getraumatiseerde publiek kwam te staan.

De prelude van de film is ijzersterk en het bruggetje met de eerste film is naadloos gemaakt, maar al vrij snel wordt het ook erg voorspelbaar. Van zodra je weet dat Skye een drugsverleden mee torst, valt het verdere verloop perfect te voorspellen. De pop muzikale intermezzo's zijn ei zo na te veel van het goede en doen wat denken aan Trap. Tegen het einde aan is er gelukkig een omwenteling waar je schrap van gaat zitten, waarbij de protagoniste, die deksels goed acteert, de pedalen volledig verliest. Haar gespeelde relatie herinnert aan die van Amber Heard en Johnny Depp. Ondanks een kleine en korte inzakking halverwege, blijft Smile 2 erg onderhoudend met enkele memorabele hoogtepunten zoals de choreografie in het huis van Skye en de benefietavond.

Smile 2

We volgen popster Skye Riley, die worstelt met trauma en schuldgevoelens na een fataal auto-ongeluk. Tijdens haar comeback wordt ze slachtoffer van de demonische entiteit uit de eerste film, die slachtoffers kwelt met hallucinaties en een onafwendbaar lot. Haar pogingen om de vloek te stoppen leiden tot een destructieve psychologische aftakeling en een verlies van grip op de realiteit​.

Wat mij betreft evenaarde Smile 2 zijn voorganger. Hoewel de film meer leunde op jumpscares, die overigens echt goed waren uitgevoerd, vond ik het verhaal misschien zelfs boeiender. Het visuele design, camerawerk, editing en de muziek waren bijzonder indrukwekkend en droegen bij aan de beklemmende sfeer. En die openingsscène... die zette meteen de toon!

Het absolute hoogtepunt vond ik Naomi Scott's acteerprestatie. Ze wist de emotionele worsteling met trauma, isolatie en schuldgevoelens op een manier neer te zetten die zowel kwetsbaar als krachtig was. Ik voelde echt met haar mee en als kijker wordt je volledig meegetrokken in haar hallucinaties, waardoor je zelf ook niet meer weet wat echt is.

Ik vond het einde briljant: de nadruk op de schok reactie van het publiek versterkte de impact van haar verhaal en liet veel aan de verbeelding over. Daarnaast impliceert het dat de vloek zich exponentieel zal verspreiden, omdat iedereen die haar sterfscène heeft gezien nu mogelijk het volgende slachtoffer kan worden. Een interessante basis voor een potentieel derde deel.

3,5 sterren.

Ik zeg: ik ga het nog eens een kans geven, 60 min zitten kijken en er gebeurde praktisch niets.

Het laatste uur was wat beter maar het deed me niets. Njah, ik heb het meer voor films als evil dead & saw & hostel.

Goed vervolg op deel 1.

Heb me er weer goed mee vermaakt. Zeer creepy sfeer en vond naomi scott een mengelmoes van Miley Cyrus en Lady Gaga en zette dat geloofwaardig neer

4*

Dit tweede deel van "Smile" kon niet echt een glimlach op mijn gezicht brengen (dat kon Max Verstappen vanmorgen overigens wel met zijn verdiende vierde achtereenvolgende gewonnen wereldkampioenschap in de Formule 1) en ik vond het ook niet beter dan de eerste film uit 2022.

Vlak voordat popster Skye Riley (Naomi Scott) aan haar nieuwe wereldtournee begint, krijgt ze te maken met allerlei onverklaarbare en angstaanjagende gebeurtenissen. De gruwelijke ervaringen en de druk van de roem worden haar te veel en Skye wordt gedwongen om de confrontatie aan te gaan met haar duistere verleden voordat haar leven totaal ontspoort.

De circa acht minuten durende openingsscène van de film brengt ons terug naar de gebeurtenissen rond agent Joel (Kyle Gallner), die we nog kennen uit de eerste film, waarna de film overschakelt naar Skye’s hectische bestaan als ster, waar ze zich door eindeloze verplichtingen en repetities heen worstelt, terwijl ze probeert om overeind te blijven in een wereld die haar van alle kanten onder druk zet.

Ik krijg de schijt ervan dat men tegenwoordig horrorfilms veel te lang laat duren en dat geldt ook alweer voor deze film, welke maar liefst 122 minuten (100 minuten was meer dan genoeg geweest) duurt en dat is ook weer iets langer dan de eerste film. Het gevolg daarvan is dat de film veel te langdradig is en dat is zeker het geval in de eerste circa 84 minuten, waarin de film het vooral moet hebben van een tweetal creepy fans (Iván Carlo als Alfredo en Margot Weintraub als jong meisje) en een aantal effectieve schrikmomenten qua horror. Ondanks deze schrikmomenten, ontbreekt het wel vaak aan echte verrassingen.

De structuur van "Smile 2" volgt ook hetzelfde patroon als zijn voorganger, waarbij het verhaal zich concentreert op het steeds erger wordende psychische verval van de hoofdrolspeelster. Hoewel er wat nieuwe elementen aan het verhaal zijn toegevoegd, voelt het geheel toch voorspelbaar aan, wat ten koste gaat van de spanning. Bovendien zijn sommige nevenpersonages (zoals Peter Jacobson als verpleegkundige Morris) oppervlakkig uitgewerkt, waardoor Skye’s isolement weliswaar wordt benadrukt, maar de film aan emotionele diepgang inboet.

Na circa 84 minuten werd het wel beter, enger (zoals de dansgroep die Skye achtervolgt in haar appartement), grover (zoals de gruwelijke manier waarop de moeder van Sky zichzelf van het leven berooft met een stuk glas van een spiegel) en goorder (zoals een stuk glas uit een voet peuteren), maar helaas was het einde (het wezen / demon zag er wel weer fraai uit) een domper i.p.v. een verrassing en zullen er waarschijnlijk nog meer delen volgen.

Hoofdrolspeelster Naomi Scott (als Skye Riley) doet inderdaad denken aan een soort van Miley Cyrus en Lady Gaga, maar ze kon me eigenlijk niet echt bekoren en ik leefde ook niet met haar mee. Ik vond haar juist soms irritant. Er valt ook geen naaktheid van haar te zien (wat ik ook niet verachtte), maar wel werd ze een keer gefist toen ze een hand in haar mond kreeg De beste scènes met haar zijn eigenlijk haar optredens, die vol zitten met gewaagde choreografie, hypnotiserende lichtshows en uitbundige outfits.

Naomi Scott (ze is in het echt ook een zangeres en danseres) is wel verreweg de beste actrice in deze film, want de overige cast stelde niet veel voor op misschien Rosemarie DeWitt (als moeder Elizabeth Riley) na dan. Verder was het leuk dat Drew Barrymore ook nog heel eventjes te zien was in een televisieshow, genaamd "DREW", waarin ze de gastvrouw was.

Al met al heb ik me door deze film heen geworsteld en heb ik me er ook niet echt mee vermaakt, laat staan dat ik de film boeiend of spannend vond.

Heerlijke film. Had na het eerste deel wat anders verwacht maar ook dit kwam goed uit de verf. Ik ben nooit zo van deel 1 is beter of deel 26 is slechter. Ik zie het gewoon als 2 films met een gemeenschappelijke deler. Heerlijke gore en een prima einde. Niet voor mensen die er niet tegen kunnen.