• 12.902 nieuwsartikelen
  • 168.984 films
  • 11.071 series
  • 31.725 seizoenen
  • 629.097 acteurs
  • 196.116 gebruikers
  • 9.176.637 stemmen
Avatar
 
banner banner

La Bête (2023)

Romantiek / Drama | 146 minuten
3,45 77 stemmen

Genre: Romantiek / Drama

Speelduur: 146 minuten

Alternatieve titel: The Beast

Oorsprong: Frankrijk / Canada

Geregisseerd door: Bertrand Bonello

Met onder meer: Léa Seydoux, George MacKay en Guslagie Malanda

IMDb beoordeling: 6,5 (8.276)

Gesproken taal: Frans en Engels

Releasedatum: 9 mei 2024

  • On Demand:

  • Pathé Thuis Bekijk via Pathé Thuis
  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot La Bête

In de nabije toekomst worden emoties als een bedreiging gezien. Gabrielle besluit om haar DNA te zuiveren met behulp van een daarvoor voorziene machine. Tijdens het proces wordt ze met haar vorige levens geconfronteerd. Enige tijd later ontmoet ze Louis en voelt ze zich sterk met hem verbonden, alsof ze hem van vroeger kent.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Alle Media

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van IH88

IH88

  • 9342 berichten
  • 3139 stemmen

Een nieuwe film van Bonello. Met Seydoux. Nocturama heb ik vorig jaar pas voor het eerst gezien. Smaakt naar meer.


avatar van John Milton

John Milton

  • 22576 berichten
  • 12295 stemmen

IH88 schreef:

Een nieuwe film van Bonello. Met Seydoux. Nocturama heb ik vorig jaar pas voor het eerst gezien. Smaakt naar meer.

Die staat al tijden op mijn watchlist. Maar gebaseerd op de poster zal ik deze eerder zien.

I Know. I'm quite simple.


avatar van kos

kos

  • 46400 berichten
  • 8629 stemmen

John Milton schreef:

(quote)
Die staat al tijden op mijn watchlist. Maar gebaseerd op de poster zal ik deze eerder zien.

I Know. I'm quite simple.

I am also a simple man en ik ga met je mee.


avatar van John Milton

John Milton

  • 22576 berichten
  • 12295 stemmen

Kapp ook zo te zien, er is gelijk een nieuwe poster


avatar van joolstein

joolstein

  • 9870 berichten
  • 8163 stemmen

Nadat Léa Seydoux eerst de Schoonheid speelde in La Belle et la Bête (2014) , speelt ze nu dus een beest....en ik heb daar helemaal niets op tegen!


avatar van Jotil

Jotil (crew bioscoopreleases)

  • 1825 berichten
  • 426 stemmen

Vanaf 14 maart 2024 in de bioscoop (Imagine Filmdistributie)


avatar van kappeuter

kappeuter (crew films)

  • 74277 berichten
  • 5917 stemmen

avatar van Pecore

Pecore

  • 919 berichten
  • 1675 stemmen

Zo, dit was me even een ervaring zeg. Nog niet eens de helft begrepen, maar fascineren deed het zeker! Kan niet wachten tot de eerste goede analyses om het daarna nogmaals te aanschouwen. Dit was romantisch, spannend, sfeervol, mysterieus en wat al niet meer. Prachtfilm!


avatar van Jotil

Jotil (crew bioscoopreleases)

  • 1825 berichten
  • 426 stemmen

Jotil schreef:

Vanaf 14 maart 2024 in de bioscoop (Imagine Filmdistributie)

EDIT: vanaf 9 mei 2024 in de bioscoop



avatar van Richardus

Richardus

  • 1953 berichten
  • 1010 stemmen

Ehhh, wow.

Ten eerste; wil men de producer(s) ofzo even zeggen dat ik de rust en tijd van een aftiteling best wel waardeer? En dat ik tijdens de film mijn telefoon uit heb?

Dan de film. Lynchiaans tot en met. Misschien bijna té. Je moet het dan wel goed doen. En dat vond ik lang niet voldoende slagen. Tot het einde. Toen viel het samen, met nog een slag aan de gelaagdheid, en zat ik met kippenvel. Het enige aspect waarin ik het nog tekort vond schieten was de overtuiging in het overbrengen van de diepte van de liefde, dat toch alles in gang zette en bezielde (of niet, gheghe).

Erg fijne mindfuck, bij gebrek aan Lynch.

En Seydoux natuurlijk, die kunnen ze naar buiten het zonnestelsel sturen als een ideaal prototype van een vrouw, en vrijwel perfecte actrice, wat mij betreft.


avatar van mrklm

mrklm

  • 9583 berichten
  • 8921 stemmen

In 2044 heeft AI de mens zodanig in zijn grip gekregen dat bepaalde menselijke emoties als overbodig worden beschouwd. Gabrielle Monnier [Léa Seydoux] heeft een psychosomatische angst en ondergaat een zuivering, waarbij ze verschillende momenten uit haar verleden(s) opnieuw onder ogen komt. Ze vraagt Louis Lewanski [George MacKe] om haar te vergezellen tijdens een reis die de grenzen van tijd en plaats overschrijdt. Episodisch en pretentieus, maar het grootste probleem is dat deze pseudo-Lynchiaanse nonsens geen enkele reden geeft om sympathie te hebben voor Gabrielle, ook al omdat we niets over haar te weten komen. Seydoux gooit moedig haar niet geringe talent in de strijd om haar personage van vlees en bloed te voorzien, maar er valt amper een touw aan vast te knopen.


avatar van De filosoof

De filosoof

  • 2209 berichten
  • 1502 stemmen

De film switcht aldoor tussen met name drie verschillende tijdvakken (begin 20ste eeuw, 2014 en 2044) waarin telkens dezelfde jongedame en jongeman een diepe aantrekkingskracht tot elkaar voelen. In die zin deed het me even denken aan de film Past Lives maar hier gaat het niet om reïncarnatie maar om een (virtueel) tijdreizen vanuit 2044 waar de jongedame (en de jongeman) worden ‘gezuiverd’ van al te heftige emoties om een baan te kunnen krijgen in concurrentie met AI. Door het aldoor heen en weer gaan tussen de verschillende maar parallelle levens waarbij eveneens aldoor dezelfde raadselachtige elementen terugkeren is de film erg verwarrend – je weet niet goed waar je naar zit te kijken – maar ook intrigerend: de film doet in dat opzicht aan die van Lynch denken, al vallen de puzzelstukjes uiteindelijk toch enigszins in elkaar.

Helemaal duidelijk werd het me overigens niet: de sessies in 2044 waarin de jongedame toch emoties blijft ervaren als ze haar eigen dood ziet lijkt een verwerking van echt beleefde levens (zodat ze zelf toch een soort onsterfelijke pop/robot is geworden die ze in de film verwijt niet eens te kunnen sterven) maar dat is zo incoherent dat haar voorgaande levens virtueel zullen zijn – door AI gegenereerd – om als een videogame te kunnen oefenen in stoïcisme. Dat verklaart ook dat ze een groot onheil voorvoelt want in elk leven zal ze sterven en haar geliefde verliezen: de film wijst naar de klimaatverandering als rampen die op ons af komen maar het gaat hier om een fundamenteler levensgevoel. Ik denk dat het zelfs de oudste angst is die ook aan de basis ligt aan de tragedie waar ik onlangs een stuk over heb geschreven (alles wat leeft zal gestraft worden met de dood) en waarvan Nietzsche meende dat de dood van de held wel een individuele tragedie is maar dat het leven altijd triomfeert – het verspilt haar beste exemplaren uit overvloed – met een eeuwige terugkeer van het leven (dat in de film uitdrukking lijkt te vinden in de telkens herleefde jongedame). Over de oerangst van het leven las ik toevallig vandaag nog in Spenglers ‘De Ondergang van het Avondland’:

Zoals al het worden gericht is op een geworden-zijn, waarmee het eindigt, raakt het oergevoel van het worden, het verlangen, al aan dat andere gevoel dat samenhangt met het geworden-zijn: de angst.


Het leven geeft angst voor de dood en omgekeerd geeft angst je pas echt het gevoel te leven. De film lijkt ook naar Baudrillard te verwijzen: de apocalyps (het einde van de geschiedenis) is al geweest, zodat we ons nu alleen maar kunnen vervelen en een nieuw, onsterfelijk leven in virtual reality kunnen scheppen. Hoe dan ook, de jongedame ontdekt dat heftige emoties – angst, liefde – het leven pas de moeite waard maken. We schrijden voort naar een onsterfelijk maar levenloos leven – we veranderen zelfs onze lichamen al in poppen door middel van cosmetische chirurgie – en verliezen daarmee juist het meest waardevolle: onze menselijkheid. De film verwijst onder meer naar Puccini’s Madame Butterfly hetgeen een opera is over een geisha die verliefd wordt om dan te ontdekken dat haar minnaar met een andere vrouw is getrouwd waarna ze zelfmoord pleegt. Het leven is een tranendal – zelfs als je geluk vindt voel je angst om het te verliezen – maar deze heftige emoties maken ons voelend, menselijk en levend. Niet voor niets is de vroeg 20ste eeuwse jongedame een musicus: muziek is de uitdrukking van dat innerlijke gevoelsleven in ons (en heeft ze moeite met Schönbergs sterk cerebrale ‘nieuwe’ muziek).

Uiteindelijk is de boodschap van de film aldus apocalyptisch zodat we allemaal het gevoel zouden moeten hebben dat een vreselijke ramp op ons afkomt: dat is niet (alleen) klimaatverandering of andere uitwendige rampen zoals oorlogen maar bovenal dat we onze menselijkheid aan het verliezen zijn. In de oudheid had je de epicureërs die hedonisten waren maar tot de conclusie kwamen dat je het best totaal kunt matigen in alles om pijn te vermijden – zoals de toekomstige mensen in deze film – maar de cyrenaïci, een andere hedonistische school, repliceerden al dat dat niet de bedoeling kan zijn omdat zo’n prikkelloos, gevoelsarm leven in feite het leven van een dode is.

De film is aldus rijk aan ideeën, is bewust verwarrend verteld en biedt science fiction, romantiek en thriller-elementen met scherpe maatschappijkritiek maar is ook repetitief waarbij de lange duur voelt alsof een compleet boek is verfilmd – de film gaat maar door en door – terwijl het verhaal en boodschap van de film uiteindelijk heel eenvoudig is.


avatar van Graaf Machine

Graaf Machine

  • 9149 berichten
  • 1188 stemmen

Richardus schreef:

Ehhh, wow.

Ten eerste; wil men de producer(s) ofzo even zeggen dat ik de rust en tijd van een aftiteling best wel waardeer? En dat ik tijdens de film mijn telefoon uit heb?

Ik vroeg me af wat je daarmee bedoelde. Nu weet ik het. Ik was er wel op tijd bij (ik heb mijn telefoon enkel op stil/niet storen staan) dus als je alsnog in alle rust de aftiteling wilt zien: aftiteling La Bête


avatar van Drulko Vlaschjan

Drulko Vlaschjan

  • 444 berichten
  • 396 stemmen

Ondanks de trage start is dit toch wel mijn film van het jaar tot nu toe. Ik geloof ook niet dat ik ooit zo'n lynchiaanse film gezien heb, met uitzondering van de films van Lynch zelf, allicht.

Het duurde best lang voordat ik in de gaten had hoe de vork in de steel zat, en ik weet niet of ik het uiteindelijk helemaal begrepen heb. Het zou best kunnen dat het allemaal vrij ambigu bedoeld is. Wat is er echt gebeurd, wat niet? Wat mij betreft doet het er niet toe. Dat hele liefdesverhaal kan me ook gestolen worden. Wat me aanspreekt is de originaliteit, de durf om onduidelijk te zijn, de onverwachte wendingen.

Het gevaar bij films waarin de waarheid/werkelijkheid geen logisch geheel vormt, is dat er van alles kan gebeuren zonder dat die dingen bijdragen aan het geheel. Die fout wordt hier knap vermeden. Alles draagt bij aan het geheel. Is het niet qua plot, dan toch zeker qua sfeer. Die scène waarin Gabrielle steeds opnieuw de deur opendoet bijvoorbeeld. Geen idee wat daarmee precies verteld wordt, maar ik vond het fantastisch om te zien - juist vanwege de onduidelijkheid.

Ik snapte niet alles, maar er zat wel iets consistents in mijn onbegrip; dat is denk ik het gevoel dat deze film achterliet. Prima gevoel, kan ik je vertellen.


avatar van predator

predator

  • 1659 berichten
  • 1933 stemmen

Een film waar niet iedereen gelukkig van zal worden, maar ik vond het echt geweldig bedacht en uitgewerkt. Misschien zitten er net iets te veel dingen in gestopt en verstopt, maar heerlijk om over na te praten. En een 10 voor Seydoux.


avatar van keukenzout

keukenzout

  • 414 berichten
  • 455 stemmen

Geniale film, fantastische soundtrack. Die clubscenes waren zó Xavier Delon, "We fade to grey" is echt m'n favoriete liedje.

Ik begrijp alleen niet zo goed wat er niet aan te begrijpen viel? Heb ik iets gemist?


avatar van predator

predator

  • 1659 berichten
  • 1933 stemmen

keukenzout schreef:

Geniale film, fantastische soundtrack. Die clubscenes waren zó Xavier Delon, "We fade to grey" is echt m'n favoriete liedje.

Ik begrijp alleen niet zo goed wat er niet aan te begrijpen viel? Heb ik iets gemist?

Ha, ha, dat viel me ook al op in de bios. Ik heb na afloop nog een aantal dingen uitgelegd aan een paar andere bezoekers. Ik denk dat het switchen tussen de diverse periodes en de rol van AI daarbij voor kijkers toch lastig is om open voor te staan.


avatar van aSMoDeuS

aSMoDeuS

  • 1095 berichten
  • 4979 stemmen

Godverdomme, wat is het toch een prachtige actrice!


avatar van umbra

umbra

  • 3895 berichten
  • 3614 stemmen

Ik moest er zeker eerst wat inkomen, maar als je hem eenmaal volledig hebt uitgekeken, laat ie best ferme indruk na. Ook wel dikke pluim voor Léa Seydoux als Gabrielle, die het werkelijk verbluffend doet. Dikke 8/10


avatar van james_cameron

james_cameron

  • 6431 berichten
  • 9394 stemmen

Vaag, pretentieus romantisch rommeltje dat zich afspeelt in meerdere tijdlagen. Na een dodelijk saai eerste uur wordt het zowaar een beetje spannend en best onderhoudend, maar het einde is dan helaas weer bijzonder slap. Léa Seydoux is altijd wel leuk om naar te kijken, maar ook zij kan deze veel te lange headscratcher uiteindelijk niet redden. Hier en daar een beetje David Lynch-achtig, maar dan geef ik regisseur Bertrand Bonello eigenlijk teveel eer.


avatar van Seam

Seam

  • 847 berichten
  • 2133 stemmen

Hmm, niet slecht. Dit moet even bezinken.


avatar van Lavrot

Lavrot

  • 748 berichten
  • 0 stemmen

Zo hé, wat een film en wat een fenomenale actrice is Lea Seydoux die uitgerekend het kapsel van Diane Selwyn (Naomi Watts in Mulholland Dr) perfect op het lijf geschreven krijgt. Dus zit ik middenin een Lynchiaanse onderdompeling, waarin alles om de liefde draait met als tegenhanger: angst. Maar deze film is evengoed een amalgaam van The Matrix en Equals. Vanavond duik ik nogmaals onder en open en sluit ik de deuren een keertje of zeven.


avatar van Lavrot

Lavrot

  • 748 berichten
  • 0 stemmen

En dan eindigt de film met een QR-code. WTF. Mijn domme gsm ondersteunt deze nieuwigheid niet, maar in de berichten op dit forum vond ik een link naar de extra filmbeelden en de aftiteling. Daarbij beleefde ik het Cowboy-gevoel uit Mulholland Dr die een waarschuwing in nogal dubbelzinnig bewoordingen uitkraamt. In La Bete is het de waarzegster die door de 4e wand breekt. Komt zij nu uit 2044 of 2014? En, bevestigt zij met haar verschijning dat de mens van de toekomst ingeplugd met de AI-wereld geen herinneringen verzamelt?


avatar van blurp194

blurp194

  • 4822 berichten
  • 3781 stemmen

Visueel vooral in het begin erg mooi, deze film - eigenlijk de eerste film sinds, ehh, misschien zelfs La Belle Personne (2008) waarin Seydoux naar mijn opvatting ietwat flatterend in beeld komt, en niet eens alleen door de opzienbarende kapsels. Erg fraai gespeeld, sterk tegenspel van MacKay ook die met zijn wat vreemde (en in dit geval ook vervreemdende) kop precies in de gevraagde rol past.

Narratief is het wat minder, vind ik. Op de een of andere manier herinnert de film me qua sfeer enorm aan het boek Sophies World van Jostein Gaarder dat begin jaren-90 nogal opgang maakte maar inhoudelijk een even smakeloze nothingburger bleek te zijn. Jammer, met een wat minder pretentieuze benadering had er een veel mooiere film uit kunnen komen. Of tenminste toch een die je minder onvervuld de straat op gooit.