Witte Flits (2024)

Vanaf 26 september 2024 in de bioscoop (Gusto Entertainment)

Tevens openingsfilm NFF.

De 42-jarige Rick Paulusma [Sanne den Hartogh] is al zeven jaar bezig om toestemming te krijgen voor vrijwillige euthanasie. Na 20 jaar van onderzoeken, complexe diagnoses en meerdere pogingen om op een andere manier een einde aan het leven te maken, is zijn geduld op. Zijn ouders Aagje [Renée Soutendijk] en Toon [Raymond Thiry] proberen onder de omstandigheden zo positief mogelijk te blijven, maar wanneer Rick eindelijk de definitieve goedkeuring krijgt en zijn dood ook werkelijk aanstaande is, verandert alles. Soutendijk en Thiry zijn een match made in heaven in dit familiedrama dat pas op gang komt vanaf de goedkeuring van de euthanasie. Den Hartogh is vooral in de eerste helft minder overtuigend.

Wat een fantastische indrukwekkende film is Witte Flits. Integer en liefdevol. Als je meer begrip wilt krijgen voor psychiatrisch patiënten en hun verlangen naar rust via de dood, moet je deze film zien. Ik beveel de film van harte aan.

Indringende film die je niet snel loslaat. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de ouders. Dat geeft een heel andere kijk waardoor je echt een ander verhaal krijgt. De film is documentaire achtige met filmische effecten. Dat beklijft.

Deze raakte me behoorlijk, ik zat te grienen in de zaal. Het is een heel lastig onderwerp om te behandelen, maar door het verhaal van René Johannesma - hier Rick Paulusma geheten - te vertellen, is dat toch heel mooi gelukt. De film vertelt heel treffend hoe de ouders van een zoon met een diepe doodswens hiermee omgaan. Wat kunnen ze voor hun kind betekenen en hoe moeten ze dit zelf een plek gaan geven? Zijn er nog alternatieven?

Een magistrale cast en een integere regie bouwen op tot een zeer ontroerend eindresultaat. Lees mijn recensie hier.

Buitengewoon intense film over het zeer actuele onderwerp "euthanasie bij psychisch lijden". Erg mooi in beeld gebracht, sterk acteerwerk van Soutendijk en Thiry vooral. De film verveelt geen seconde, duurt geen moment te lang, werd zo in de emotie gezogen. Heel mooi gemaakt!

Hele sterke film. Waarom is deze film niet ingezonden voor de Oscars? Want de film voelt ook enorm Nederlands en kneuterig aan (je mag best eens zo'n film inzenden als typisch product uit dit land) met die interieurs en flats en woonwijken maar is qua thematiek ook enorm boeiend en volgens mij wel echt Oscar-materiaal. En qua invalshoek ook redelijk uniek volgens mij?

Wat de film vooral sterk maakt zijn twee dingen. Ten eerste het script dat zich enkel richt op de ouders en hun relatie met hun kind. De broer en zus komen nauwelijks aan bod, wat de ouders verder doen in hun leven (werken ze nog?) komt nergens ter sprake. Een film dus over onvoorwaardelijke liefde voor een kind, ook al is die jongen zo'n 40 jaar oud. De film is hierdoor enorm strak, duurt geen seconde te veel en kan zich helemaal focussen op die relatie.

En het tweede punt is het geweldige spel van zowel Soutendijk als Thiry. Zeer ingetogen maar enorm naturel en daardoor zo indringend. Verdriet en opluchting zijn voelbaar. Thiry zegt ergens halverwege dat hun zoon op is maar dat zijn zij ook en proberen er maar het beste van te maken. Geen wilde huilbuien, geen theatraal gedoe, maar echte mensen zoals de hele film enorm geloofwaardig aanvoelt. De rest van de cast verbleekt een beetje daarbij.

Er zitten wel enkele schoonheidsfoutjes. De pacing is soms niet helemaal optimaal, ondanks het strakke script. De drone shots en dromerige stukken vond ik qua toon niet echt passen bij deze verder enorm naturalistische film. En af en toe een valse noot (die medewerkster in de hospice met haar protocollen, dat niet kunnen starten van de auto aan het eind). Visueel passend degelijk maar hier had wel iets meer schoonheid mogen zitten nog al is zo'n shot aan het eind als de camera weg gaat bij de kamer waar de euthanasie plaatsvindt wel erg mooi. 4,0*.

Van Witte Flits - ikruikversemosterd:

"Witte Flits, een krachtig en intiem euthanasie-drama dat met gemak tussen de filmtoppers van dit jaar past, heeft nauwelijks filmmuziek. Ik kan mij in elk geval geen soundtrack herinneren. Als ik een nummer mag suggereren dat mijns inziens perfect past bij de slotscène, als de camera zich zachtjes terugtrekt, dan kies ik het gemoedelijke Mooie dag van BLØF.

Eerst het lieflijke gitaartokkeltje. En dan de liedtekst, eindigend met "wat een mooie dag, voor de dood.""