Antoine Meillet
| Antoine Meillet | |
|---|---|
 | |
| Doğumu | 11 Kasım 1866 Moulins, Fransa |
| Ölümü | 21 Eylül 1936 (69 yaşında) Châteaumeillant, Fransa |
| Alma mater | Paris Üniversitesi |
| Kurumu | Fransızca: Collège de France, Institut national des langues et civilisations orientales, |
| İlgi alanları | Karşılaştırmalı dilbilim, Ermenice, Filoloji |
| Önemli fikirleri | Epithets in Homer, Meillet's law |
Etkilendikleri | |
Etkiledikleri
| |
Antoine Meillet (Paul-Antoine-Jules Meillet), (d. 11 Kasım 1866, Moulins, Allier - ö. 21 Eylül 1936, Châteaumeillant), Fransız dil bilimci.
Kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]Meillet, dil çalışmalarına Michel Bréal, Ferdinand de Saussure ve Année Sociologique üyelerinden etkilendiği Sorbonne Üniversitesi'nde başladı. Karşılaştırmalı dil bilgisi geleneğiyle yetişti. Ferdinand de Saussure'ün derslerini izledi. 1890'da Ermeni araştırmaları yapmak üzere bir Kafkasya turuna çıktı. Saussure'ün Cenevre'ye dönüşü sonrası karşılaştırmalı dil bilgisi derslerini yürütmek üzere École des Hautes Études'de onun yerini aldı. Meillet, 1897 yılında Recherches sur l'emploi du génitif-accusatif en vieux-slave (eski Slovanik'te ilgi-belirtme durumunun kullanımı üzerine bir araştırma) adlı çalışmasıyla doktorasını tamamladı.
1902'de École des langues orientales'de Ermeni kürsüsünü aldı. 1906'da Michel Bréal'in yerine Hint-Avrupa dillerinin yapısı ve tarihi üzerine dersler vereceği Collège de France'a seçildi. Dil bilimciler Paul Pelliot ve Robert Gauthiot ile yakın çalışmalarda bulundu. Çalışmaları, yeni dilbilgicilerin karşılaştırmalı yöntemine art zaman ve dil durumu kavramlarını kattı. Toplum bilimci Émile Durkheim'ın etkisinde kaldı, dilin toplumsal yönünü vurguladı.
Etkileri
[değiştir | kaynağı değiştir]Öğrencisi, Hratchia Acharian, Ermeni bölgesel diller bilimi kurucusu oldu. Émile Benveniste'i Ermenice dil eğitimi almaya teşvik etti. Amerikalı dil bilimci Leonard Bloomfield'a kelime birlikleri uyumu tanımıyla esin kaynağı oldu.
Bugün Meillet, Émile Benveniste, Marcel Cohen, Georges Dumézil, André Martinet, Aurélien Sauvageot, Lucien Tesnière, Joseph Vendryes gibi kendisinden sonra gelen 20. yüzyıl dil bilimci kuşağının yol göstericisi olarak hatırlanır.
Yayınları
[değiştir | kaynağı değiştir]- (1902-05), Études sur l'étymologie et le vocabulaire du vieux slave. Paris, Bouillon.
- (1903), Esquisse d'une grammaire comparée de l'arménien classique.
- (1903), Introduction à l'étude comparative des langues indo-européennes.
- (1908), Les dialectes indo-européens.
- (1913), Aperçu d'une histoire de la langue grecque.
- (1913), Altarmenisches Elementarbuch.
- (1917), Caractères généraux des langues germaniques (rev. edn. 1949)
- (1921), Linguistique historique et linguistique générale.
- (1923), Les origines indo-européennes des mètres grecs.
- (1924), Les langues du monde (co-editor with Marcel Cohen). (Collection linguistique, 16.) Paris: Champion. (2nd edn. 1952)
- (1924), Le slave commun
- (1928), Esquisse d'une histoire de la langue latine.
- (1928), La méthode comparative en linguistique historique (The comparative method in historical linguistics translated by Gordon B. Ford, Jr., 1966)
- (1932), Dictionnaire étymologique de la langue latine.
