จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิโคนิง
光仁天皇 |
|---|
 |
| จักรพรรดิญี่ปุ่น |
|---|
| ครองราชย์ | ค.ศ. 770–781 |
|---|
| ราชาภิเษก | 23 ตุลาคม ค.ศ. 770 |
|---|
| ก่อนหน้า | โชโตกุ |
|---|
| ถัดไป | คัมมุ |
|---|
|
|---|
| ประสูติ | 18 กรกฎาคม ค.ศ. 708
ชิรากาเบะ (白壁) |
|---|
| สวรรคต | 11 มกราคม ค.ศ. 782(782-01-11) (73 ปี)
เฮโจเกียว (นาระ) |
|---|
| ฝังพระศพ | ทาฮาระ โนะ ฮิงาชิ โนะ มิซาซางิ (田原東陵; นาระ) |
|---|
| คู่อภิเษก | อิโนเอะ |
|---|
| พระราชบุตร |
|
|---|
| พระสมัญญานาม |
|---|
ชิโงแบบจีน:
จักรพรรดิโคนิง (光仁天皇)
ชิโงแบบญี่ปุ่น:
อาเม็ตสึมูเนะ-ทากัตสึงิ โนะ ซูเมรามิโกโตะ (天宗高紹天皇) |
|
| ราชสกุล | ราชวงศ์ญี่ปุ่น |
|---|
| พระราชบิดา | เจ้าชายชิกิ |
|---|
| พระราชมารดา | คิ โนะ โทจิฮิเมะ |
|---|
จักรพรรดิโคนิง (ญี่ปุ่น: 光仁天皇; โรมาจิ: Kōnin-tennō; 18 พฤศจิกายน ค.ศ. 708 – 11 มกราคม ค.ศ. 782) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 49[1] ตามที่ได้จัดเรียงไว้ในลำดับการสืบราชบัลลังก์แบบดั้งเดิม[2] รัชสมัยของโคนิงอยู่ในช่วง ค.ศ. 770 ถึง 781[3]
เรื่องราวแบบดั้งเดิม
[แก้]พระนามส่วนพระองค์ของจักรพรรดิโคนิง (อิมินะ) คือ ชิรากาเบะ (ญี่ปุ่น: 白壁; โรมาจิ: Shirakabe)[4] ในฐานะพระราชโอรสในเจ้าชายชิกิและพระราชนัดดาในจักรพรรดิเท็นจิ[5] พระนามเรียกขานของพระองค์คือเจ้าชายชิรากาเบะ ตอนแรกชิรากาเบะไม่อยู่ในสายการสืบทอดราชบัลลังก์ เนื่องจากจักรพรรดิเท็มมุและฝ่ายของพระองค์ครองบัลลังก์อยู่
โคนิงสมรสกับเจ้าหญิงอิโนเอะ พระราชธิดาในจักรพรรดิโชมุ ซึ่งให้กำเนิดพระราชธิดาและพระราชโอรส หลังจากจักรพรรดินีโชโตกุสวรรคต พระองค์จึงได้รับเลือกเป็นรัชทายาท ข้าราชบริพารชั้นสูงอ้างว่าจักรพรรดินีทรงทิ้งพินัยกรรมไว้ในจดหมายที่แต่งตั้งให้พระองค์เป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง ก่อนหน้านี้ โคนิงถือเป็นผู้ที่มีความสุภาพและไม่มีความทะเยอทะยานทางการเมือง
โคนิงมีพระมเหสี 5 พระองค์และพระราชโอรสธิดารวม 7 พระองค์[6]
เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของโคนิง
[แก้]ภายหลังการสวรรคตของจักพรรรดินีโชโตกุ เจ้าชายชิรากาเบะเสด็จขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นจักรพรรดิโคนิงในวันเดียวกันและได้มีพิธีราชาภิเษกเมื่อวันที่ 23 ตุลาคม ค.ศ. 770 และในวันนั้นได้มีการเปลี่ยนปีรัชศกเป็นปี โฮกิ ในวันที่ 29 มกราคม ค.ศ. 773 จักรพรรดิโคนิงได้สถาปนาเจ้าชายยะมะเบะพระราชโอรสองค์ใหญ่ขึ้นเป็นรัชทายาทแทนเจ้าชายโอะซะเบะที่ถูกปลด
จักรพรรดิโคนิงได้สละราชบัลลังก์ให้กับเจ้าชายยะมะเบะขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น จักรพรรดิคัมมุ เมื่อวันที่ 30 เมษายน ค.ศ. 781 หลังจากครองสิริราชสมบัติได้ 10 ปีก่อนจะสวรรคตเมื่อวันที่ 11 มกราคม ค.ศ. 782 ขณะพระชนมายุได้ 72 พรรษา
ปีในรัชสมัยโคนิงมีมากกว่าหนึ่งชื่อศักราช (nengō)[7]
[8]
- ↑ Emperor Kōnin, Tahara no Higashi Imperial Mausoleum, Imperial Household Agency
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 60.
- ↑ Brown and Ishida. Gukanshō, pp. 276–277; Varley, H. Paul. Jinnō Shōtōki, pp. 147–148; Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp. 81–85., p. 81, ที่กูเกิล หนังสือ
- ↑ Brown and Ishida, p. 276, Varley p. 149.
- ↑ Varley, p. 147.
- ↑ Brown and Ishida, p. 277.
- ↑ Titsingh, p. 81; Brown and Ishida, p. 277.
- ↑ "Genealogy". Reichsarchiv (ภาษาญี่ปุ่น). April 30, 2010. สืบค้นเมื่อ 27 January 2018.
- Brown, Delmer M.; Ishida, Ichirō (1979). The Future and the Past (a translation and study of the Gukanshō, an interpretive history of Japan written in 1219). Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0. OCLC 251325323.
- Imperial Household Agency (2004). 光仁天皇 田原東陵 [Emperor Kōnin, Tahara no Higashi Imperial Mausoleum] (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ February 4, 2011.
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
]]
