teologi

Ved skipinga av universiteta frå rundt år 1200 blei teologien oppfatta som det fremste faget og «mor til vitskapen». Den framståande stillinga til teologien ved universiteta gjaldt også etter reformasjonen. Dei teologiske fakulteta blei i høg grad presteskular som hadde nær tilknyting til kyrkja. Med framveksten av den moderne naturvitskapen blei teologien som vitskap utfordra. Trua på Gud som føresetnaden til teologien støytte mot objektivitetskravet frå den moderne vitskapen. Teologien endra tyngdepunkt frå ei teosentrisk (sentrert om Gud) til ei sterkare grad av antroposentrisk aksentuering med vekt på menneska sine tankar om Gud.

Dei teologiske disiplinane omfattar historisk teologi, som omfattar tolking (eksegese) av dei bibelske tekstane (Det gamle testamentet og Det nye testamentet) og studiet av historia til kristendommen, medan den systematiske teologien (samtidsteologi) utforskar det kristne læreinnhaldet (dogmatikk), (kristen) etikk og religionsfilosofi. Den praktiske teologien behandlar liturgikk, preikelære (homiletikk), religionspedagogikk og kyrkjerett.

Teologisk embetseksamen blei innført ved forordning av 27. mars 1629 som vilkår for tilsetjing i prestekall i Danmark-Noreg. I Noreg blir profesjonsstudiet gitt i teologi ved Universitetet i Oslo og Det teologiske Menighetsfakultet i Oslo, og ved VID vitenskapelige høgskole (tidlegare Misjonshøyskolen i Stavanger). Utdanninga fører fram til tittelen cand.theol. (candidatus/candidata theologiae) og varer i seks år medrekna eksamen frå praktisk-teologisk seminar (praktikum), som er ein føresetnad for å bli ordinert som prest i Den norske kyrkja.

Ved UiT Noregs arktiske universitet finst der tilbod om mastergrad i teologi i tillegg til praktisk-kyrkjeleg utdanning som kan takast ved Kirkelig utdanningssenter nord (BERRE) i Tromsø og kvalifiserer til presteteneste.

• religion
• kristendom
• kristendommens historie
• Gud – i kristendommen
• kristen truslære