Grumman E-1 Tracer
Wygląd
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Załoga |
4 |
Historia | |
Lata produkcji |
1954 – ? |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 x Wright R-1820-82A |
Moc |
1525 HP każdy |
Wymiary | |
Rozpiętość |
22,3 m |
Długość |
13,8 m |
Wysokość |
5,1 m |
Powierzchnia nośna |
46,3 m² |
Masa | |
Własna |
9359 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
365 km/h |
Prędkość przelotowa |
262 km/h |
Prędkość wznoszenia |
341 m/min |
Pułap |
4815 m |
Zasięg |
1610 km |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
US Navy |
Grumman E-1 Tracer – pierwszy samolot wczesnego ostrzegania należący do US Navy i zaprojektowany specjalnie do spełniania tego zadania. Był wersją rozwojową Grumman S-2 Tracker i wszedł do służby w 1954, zastąpiony został przez E-2 Hawkeye na początku lat 70.
Pierwszym oznaczeniem samolotu jeszcze według starego systemu US Navy było WF, z czego wywodziła się jego potoczna nazwa „Willy Fudd”. S-2 Tracker, którego rozwinięciem był E-1, był wcześniej oficjalnie znany jako S2F, a popularnie jako „Stoof”, a drugą popularną nazwą E-1 było "Stoof with a Roof" (Stoof z dachem).