Voss

Dit Woort hett noch annere Bedüden: kiek dorför ünner Voss (Mehrdüdig Begreep).

De Voss, latiensch Vulpes, is een Geslecht von Deerter, sünnerlich vun de Söögdeerten ut de Familie vun de Hunnen. Vossen sünn wat lütter as anner Hunnen un faaken bi Nacht ünnerwegens. In dat plattdüütsche Rebeet kümmt de Roodvoss vör.

Utkieken

Vossen hebbt een spitzere Snuut as anner Hunnen un sünd wat lütter as een Wulf. De Oogen sünd wat grötter, wat dormit tosomenhagt, dat se tomeist bi de Nacht togang sünd.

Oorten

De Roodvoss
De Polarvoss
De Fennek, ook Wüstenvoss

De Voss in Vertelln un Literatur

De Voss is een vun de Beester, över de veel Vertelln un Fabeln gahn. Sünnerlich is dat Reinke, de Voss. All 1487 keem dat Book Reynke de vos in Lübeck op medelöllerig Platt rut. De Voss gifft den Plietschen af, plietscher as anner Beester. Un hett dat bannig dick achter de Lepel. Is ook lögenhaftig un smeert de annern mit Botter in.