Jump to content

animadverto

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /a.ni.madˈwer.toː/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·ni·mad·ver·tō — morphologica: anim-ad-vert-o

Notatio

[+/-]
← Latineanimus + advertō (advertere)

Verbum transitivum

[+/-]

animadvert|ō, -ĕre, -ī, animadversum

  1. Mentem in rem aliquam intendere, animum ad aliquid attendere
  2. Oculis animoque advertere
  3. Considerare et notare quidquid minus rectum sit, idque reprehendere

Coniugatio

[+/-]

Verbum finitum

­
Thema Vox activa
animadvert- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. animadvertō animadvertam   animadvertēbam animadverterem animadvertam  
II. sing. animadvertis animadvertās animadverte! animadvertēbās animadverterēs animadvertēs animadvertitō!
III. sing. animadvertit animadvertat   animadvertēbat animadverteret animadvertet animadvertitō!
I. plur. animadvertimus animadvertāmus   animadvertēbāmus animadverterēmus animadvertēmus  
II. plur. animadvertitis animadvertātis animadvertite! animadvertēbātis animadverterētis animadvertētis animadvertitōte!
III. plur. animadvertunt animadvertant   animadvertēbant animadverterent animadvertent animadvertuntō!
Thema Vox passiva
animadvert- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. animadvertor animadvertar   animadvertēbar animadverterer animadvertar  
II. sing. animadverteris animadvertāris animadvertere! animadvertēbāris animadverterēris animadvertēris animadvertitor!
III. sing. animadvertitur animadvertātur   animadvertēbātur animadverterētur animadvertētur animadvertitor!
I. plur. animadvertimur animadvertāmur   animadvertēbāmur animadverterēmur animadvertēmur  
II. plur. animadvertiminī animadvertāminī animadvertiminī! animadvertēbāminī animadverterēminī animadvertēminī
III. plur. animadvertuntur animadvertantur   animadvertēbantur animadverterentur animadvertentur animadvertuntor!
Thema Vox activa
animadvert- Tempus perfectum plusquam perfectum futurum
exactum
Persona indicativ. coniunct. indicativ. coniunct.
I. sing. animadvertī animadverterim animadverteram animadvertissem animadverterō
II. sing. animadvertistī animadverteris animadverterās animadvertissēs animadverteris
III. sing. animadvertit animadverterit animadverterat animadvertisset animadverterit
I. plur. animadvertimus animadverterimus animadverterāmus animadvertissēmus animadverterimus
II. plur. animadvertistis animadverteritis animadverterātis animadvertissētis animadverteritis
III. plur. animadvertērunt animadverterint animadverterant animadvertissent animadverterint

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa
animadvertere animadvertisse animadversūrum,
-am, -um esse
animadvertēns   animadversūrus,
-a, -um­
Vox
passiva
animadvertī animadversum,
-am, -um esse
animadversum īrī   animadversus,
-a, -um
 

Gerundium Gerundivum Supinum
animadvertendī animadvertendus, -a, -um animadversum animadversū

Dictiones collatae

[+/-]

Synonyma

  1. Attendere
  2. Observare, considerare, cognoscere
  3. Reprehendere, castigare, punire

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Animum ad aliquid attenderedilatare ▼
Animum ad aliquid attenderecollabi ▲
Oculis animoque adverteredilatare ▼
Oculis animoque adverterecollabi ▲
Considerare et notare quidquid minus rectum sit, idque reprehenderedilatare ▼
Considerare et notare quidquid minus rectum sit, idque reprehenderecollabi ▲

Loci

[+/-]
Vitruvius
ca. –80…–15
Petronius Arbiter
ca. 14–66
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

  • Cum autem animadverto ab indoctis et inperitis tantae disciplinae magnitudinem iactari et ab iis, qui non modo architecturae sed omnino ne fabricae quidem notitiam habent, non possum non laudare patres familiarum eos, qui litteraturae fiducia confirmati per se aedificantes ita iudicant: si inperitis sit committendum, ipsos potius digniores esse ad suam voluntatem quam ad alienam pecuniae consumere summam. —De architectura Vitruvii [1][2]

saec. I.

  • Iam reliqui revolutam passimque per totum effusam pavimentum collegerant fabam, orbatique, ut existimo, duce redierant in templum, cum ego praeda simul atque vindicta gaudens post lectum occisum anserem mitto, vulnusque cruris haud altum aceto diluo. Deinde convicium verens, abeundi formavi consilium, collectoque cultu meo ire extra casam coepi. Necdum liberaveram cellulae limen, cum animadverto Oenotheam cum testo ignis pleno venientem. Reduxi igitur gradum proiectaque veste, tanquam expectarem morantem, in aditu steti. —Satyricon T. Petronii Arbitri [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber sextus, Prooemium. [6] — animadverto
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: animadverto.
  3. 3.0 3.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. CXXXVI. — animadverto