Real Madrid Baloncesto

	Real Madrid
Información xeral
Liga	ACB / Euroliga
Fundación	8 de marzo de 1931
Cores	Branco, azul
Presidente	Florentino Pérez
Adestrador	Pablo Laso
Patrocinador	Palladium
Vestimenta	Adidas
Localización
Cidade	Madrid, España
Pavillón	WiZink Center
Capacidade	17 453
Inauguración	6 de febreiro de 2005
Campionatos
Euroliga	10 (1964, 1965, 1967, 1968, 1974, 1978, 1980, 1995, 2015, 2018)
Saporta	4 (1984, 1989, 1992, 1997)
Copa Korać	1 (1988)
Eurocup	1 (2007)
Liga	37 (1957, 1958, 1960−1966, 1968−1977, 1979−1980, 1982, 1984−1986, 1993, 1994, 2000, 2005, 2007, 2013, 2015, 2016, 2018−2019, 2022, 2024)
Copa	28 (1951−1952, 1954, 1956−1957, 1960−1962, 1965−1967, 1970−1975, 1977, 1985−1986, 1989, 1993, 2012, 2014−2017, 2020)
Supercopa	8 (1985, 2012−2014, 2018−2021)
	realmadrid.com/basquetebol

O Real Madrid Baloncesto, coñecido comunmente como Real Madrid, é un equipo profesional de baloncesto con sede na cidade de Madrid (España). É a sección de baloncesto do Real Madrid Club de Fútbol, creada en 1932 da man de Angel Cabrera. É o club máis laureado de España e do baloncesto FIBA, e o único, xunto ao Club Joventut de Badalona que, unha vez nela, nunca baixou da máxima categoría do baloncesto español.

Historia

Fundación

Co fútbol xa consolidado, o entón presidente do Real Madrid, Luis Usera Bugallal, quixo potenciar outros deportes que engrandecesen ao club. Ángel Cabrera, pioneiro e un dos impulsores do baloncesto en España, publica o 8 de marzo de 1931 un anuncio no diario ABC para localizar xogadores voluntarios para a creación desta sección.^[1]

Se ruega a todos los señores interesados en la práctica de este deporte pasen por la secretaría del club, Caballero de Gracia, 15, para recibir instrucciones
Prégase a todos os señores interesados na práctica deste deporte que se acheguen ao secretariado do club, Caballero de Gracia 15, para recibir instrucións.

Os primeiros xogadores do proxecto foron Eric Hermes, Luís Hoyos, Emilio Gutiérrez Bringas, Juan Castellví, Jenaro Olives, Máximo Arnáiz, Juan Negrín, Midel, Delgado, Chairo e o alemán Midelman, que xunto a Cabrera formaron o primeiro elenco que se oficializou o día 22 do mesmo mes baixo o nome de Real Madrid Basket-Ball.^[1] O mesmo ano da súa fundación o club gañou o seu primeiro trofeo, a Copa Chapultepec,^[2] despois de disputar a súa primeira competición nacional oficial, o Campionato de Castela, no que finalizou en terceira posición por detrás do Rayo Club, o maior rival do club até o estoupido da Guerra Civil Española.^[3]

En 1933 o club disputa a primeira edición do Campionato de España de baloncesto. Debutou caendo derrotado por 21−17 fronte ao Iluro Bastek-Ball Club en Mataró. Após remontar no partido de volta en Madrid, terminou como subcampión ao caer derrotado na final por 21−11 fronte a un Rayo formado por varios exxogadores madridistas. Foi o primeiro de catro subcampionatos antes de que, finalmente, puidese proclamarse campión de España grazas ao continuo crecemento da sección coas primeiras incorporacións internacionais e que lle serviron para converterse no dominador español. Das antigas colonias españolas de Cuba, Porto Rico e Filipinas chegaron ao club grandes xogadores como Freddy Borrás, Rafael Deliz, Willo Galíndez, Toñín Casillas ou Johnny Báez. Con eles o club conseguiu tres títulos do Campionato de España. En 1952 chegou un dos momentos chave da historia do club cando, coincidindo coas vodas de ouro da entidade, Santiago Bernabéu, decidiu solicitar axuda á Federación Española de Baloncesto para organizar un campionato de baloncesto e que derivou na chegada ao club dunha das súas máximas figuras: Raimundo Saporta.

A época de Raimundo Saporta

Raimundo Saporta converteuse rapidamente na man dereita de Santiago Bernabéu. Naceu así unha dupla que levou ao club todo o máis alto de Europa e que converteu a Saporta nunha das máximas figuras do baloncesto en Europa. Os éxitos comezaron na temporada 1952−53 tras alzarse coa Copa Latina, competición de recente creación e que foi a precursora da Copa de Europa, actual Euroliga, sendo o primeiro título internacional do club. Baixo a súa dirección, o club continuou co crecemento da sección e foi un dos creadores das diversas competicións que darían proxección ao baloncesto, como a Liga Nacional de Baloncesto que o club disputou na súa nova cancha do Frontón Jai Alai, coñecido como Fiesta Alegre. Tras a honra de ser o primeiro líder na súa clasificación tras vencer na primeira xornada ao seu veciño e máximo rival, o Club Baloncesto Estudiantes por 76−61, terminou por conquistar o título ás ordes de Ignacio Pinedo. No equipo destacaban xogadores como Joaquín Hernández, Luís Trujillano, William Brindle ou o pivote Alfonso Martínez, sendo o máximo anotador da liga con 180 puntos.

Desde entón o club nunca descendeu de categoría sendo o único en disputar todas as súas edicións xunto ao Club Joventut de Badalona. O éxito na competición valeulle para representar a España na primeira edición da Copa de Europa, competición creada da man de Raimundo Saporta a semellanza da Copa de Europa de Fútbol que vira a luz tres anos antes. Así, ambas as competicións foron creadas e impulsadas polo club.^[4] O seu primeiro partido nesta competición foi fronte o Barreirense Basket. O encontro, de oitavos de final, acabou con vitoria para o equipo castelán por 51−68. Os máximos anotadores do equipo foron Alfonso Martínez e Johnny Báez con 16 puntos. Tras superar a eliminatoria por un 154−91 global, e a seguinte fronte ao Royal Brussels, o club foi descualificado en semifinais tras o impedimento do réxime político de España liderado por Francisco Franco de competir fronte ao ASK Riga da soviético debido ás discrepancias políticas da época entre ambos os países. Ante o contratempo, Raimundo Saporta propuxo xogar a eliminatoria a un único partido en París, circunstancia que non foi aceptada pola FIBA polo que o equipo español foi eliminado sen poder disputar a súa eliminatoria fronte ao posteriormente campión do tres primeiras edicións do torneo.

Pese ao éxito na Copa Latina, o club non conseguía trasladar os seus éxitos á nova competición europea. Debido a iso Saporta decidiu incorporar ao plano técnico á que se convertería cos anos nunha das máximas figuras do baloncesto mundial e membro do Salón da Fama, Pedro Ferrándiz. Baixo a súa dirección o equipo conquistou quince Campionatos de Liga, catorce Campionatos de España de Copa e catro Copas de Europa.

De Ferrandiz a Sáinz

Antes da retirada de Ferrándiz e Saporta da sección, lograron sumar cinco títulos de dobrete de Liga e Copa de maneira consecutiva, asinando unha xeira de oitenta e oito partidos seguidos sen perder en Liga. Como sucesor no banco escolleron a Lolo Sáinz, un dos integrantes da exitosa época anterior. A elección pronto se viu reflectida como un acerto. Sen chegar a igualar ao seu antecesor, cultivou un gran número de títulos nacionais e europeos nas dúas décadas nas que dirixiu ao primeiro equipo. O seu substituto na cancha foi Juan Antonio Corbalán, que capitaneou ao equipo noutra grande época xunto a Wayne Brabender, Rafael Rullán, Carmelo Cabrera, Juanma López Iturriaga, Fernando Romay,Chechu Biriukov e Fernando Martín. Todos contribuíron a que non se detivesen os éxitos do club. O citado Martín foi considerado como un dos mellores xogadores que deu o club e o baloncesto español, xa que entre outros méritos foi o primeiro xogador do territorio e o segundo europeo en participar na National Basketball Association (NBA) con Portland Trail Blazers.

Con Sáinz como adestrador, o club chega até as dez ligas consecutivas, sendo até a actualidade a mellor serie asinada por un equipo español. Porén, a hexemonía na Copa viuse freada polo Barcelona, deixando para a historia unhas das máis igualadas contendas do panorama baloncestístico xunto coa producidos fronte ao Pallacanestro Varese. Fronte aos italianos o Real Madrid disputouse a hexemonía en Europa, chegando a enfrontarse en catro finais da máxima competición europea de clubs, cun balance de dúas vitorias para cada equipo. Nesta époc destaca Walter Szczerbiak, que consegue anotar 65 puntos antes o Club Baloncesto Breogán en 1976. O gran crecemento que experimentaba o baloncesto viuse particularmente reflectido na creación da Asociación de Clubs de Baloncesto e a Liga ACB.

Tras vencer en 22 das 27 edicións da Liga Nacional, o Real Madrid anotouse as tres primeiras edición da ACB. Tras a volta de Fernando Martín dos Estados Unidos, onde permaneceu unha única temporada, o club reforzouse con Dražen Petrović, a grande estrela dun dos seus grandes rivais europeos, a Cibona Zagreb. Co croata o equipo consegue unha Copa do Rei e a Recopa de Europa, sendo Lolo Sáinz o primeiro adestrador que gañaba o tres títulos continentais (Copa de Europa, Recopa e Korać). Na temporada 1989−90, após quince anos como adestrador branco, Lolo Sáinz deixa o banco para ocupar a secretaría técnica. No seu lugar colocou a un adestrador NBA, George Karl á vez que Petrović facía o camiño inverso, recaendo de novo o peso do equipo en Fernando Martín. Con todo o destino cruzouse no seu camiño o 3 de decembro de 1989, cando o pivote madrileño sufriu un accidente de tráfico mortal. Tráxicamente e en circunstancias similares, o xogador croata falecía o 7 de xuño de 1993.

Tras a desgraza sufrida por Fernando Martín tendo un tremendo impacto na sociedade española e en particular e no club., que se viu moi afectado animicamente e cedeu a testemuña como club dominador en favor do Barcelona. Isto non privou á sección de seguir conquistando trofeos, pero xa sen a autoridade de épocas anteriores. Na temporada seguinte, soportando aínda o tráxico suceso, repetíronse os acontecementos unha terceira vez. Na final da Copa Korać o entón adestrador Ignacio Pinedo, faleceu dun infarto cando apenas levaban 16 minutos da final do partido de ida. Aquela imaxe impactou tanto nos xogadores que non puideron sobreporse na prórroga do partido de volta daquela final. Con todo, na seguinte tempada puideron dedicarlle un triunfo coa conquista dunha emotiva final da Recopa de Europa en Nantes grazas á canastra de Ricky Brown e con Clifford Luyk no banco.

Etapa de transición

Ao redor da figura do lituano Arvydas Sabonis, reforzado coa fichaxe do norteamericano Joe Arlauckas, comezou a proxectarse un equipo que volvese á cima europea. O traballo tróuxolles un dobrete na temporada 1992−93 e unhas semifinais da Copa de Europa. Unha nova perda, do vicepresidente Mariano Jaquotot, precedeu á conquista en 1995 da Euroliga, a oitava do club, ás ordes do laureado Želimir Obradović. A temporada seguinte estivo cerca de repetir guión ao acadar novamente a Final Four, aínda que esta vez ficaron ás portas da final ao perder en semifinais ante a Virtus Bologna a pesar dos 63 puntos de Arlauckas.

A pesar dos seus éxitos deportivos, a sección atravesaba graves problemas económicos acrecentados por unha reestruturación económica a nivel global na entidade. Isto, unido á saída dalgúns dos seus referentes como Sabonis ou Pep Cargol ou as retiradas de Biriukov e Antonio Martín, fixeron que se interrompese o proxecto e houbese de empezar case de cero. Con todo, coa chegada ao equipo de Alberto Herreros e Dejan Bodiroga, xunto a un grupo de xogadores experimentados como Pablo Laso, Alberto Angulo ou Juan Antonio Orenga, o equipo conseguiu a Recopa de Europa de 1997. En 1998, debido ás grandes perdas financeiras que xeraba, especulouse coa posibilidade de disolver a sección, algo que finalmente non ocorreu.

Apó gañar a ACB en 1999, na temporada 2002−03, con Javier Imbroda de técnico, o club queda fóra dos playoff por primeira vez na historia. Isto siginificaba ficar fóra de competicións europeas. Porén, a ULEB decidiu invitar ao club a participar na EuroCup en lugar do equipo ao que lle correspondería por clasificación, o Breogán de Lugo. Así, na tempada seguinte o club acada a final desta competición continental caendo na final fronte o Hapoel Jerusalem B.C. (72−83).

Tras unha serie de malos anos, coa chegada do técnico Božidar Maljković, o Real Madrid consegue un novo títulos de liga, a 2004−05. Cómpre destacar a conclusión desta temporada, xa que deu lugar a un dos finais de Liga máis destacábeis da historia. No quinto e definitivo xogo da final, o club madrileño perdía por 8 puntos a falta de 42 segundos para a conclusión contra do Baskonia en Vitoria. Após unha serie de ataques rápidos, o Real Madrid conseguiu remontar cunha canatra tripla desde o recuncho de Alberto Herreros nos intres finais do encontro, facendo subir o definitivo 69-70 ao marcador e outorgando aos madrileños o título.

Coa chegada á presidencia de Ramón Calderón, contrátase a Joan Praza que consegue gañar na su primeira temporada, a 2006−07, a liga e a EuroCup. Nesta temporada destacou a incorporación do base Sergio Llull. Porén, entre 2007–08 e 2011–12 o club non consegue volver gañar un título de Liga. Coa chegada de Florentino Pérez á presidencia en 2009, no que sería o seu segundo mandato, iniciase un novo proxecto que toma forma coa chegada ao banco dun ex-xogador do club, Pablo Laso.

A época de Pablo Laso

Coa chegada de Laso, a tónica do equipo fixo que desde o club realizase un esforzo económico pola sección. O seu estilo ofensivo reforzouse con fichaxes contrastadas ou de proxección como Sergio Rodríguez, Jaycee Carroll, a chegada do NBA Rudy Fernández ou a do canteirán Nikola Mirotić. Na temporada 2011−12, tras a volta ao Pazo de Deportes, o club consegue despois de dezanove anos unha nova Copa do Rei, ademais de conquistar o seu trixésimo primeiro título de Liga cun rexistro de 38 vitorias en 44 partidos. En Europa, conseguiu tras 18 anos chegar á Final Four da Euroliga, perdendo o título fronte ao Olympiacos de Vassilis Spanoulis por 100−88. As temporadas seguintes o club seguiu aumentando o seu palmarés nacional.

Na temporada 2014−15 o club reforzouse con K. C. Rivers, Jonas Mačiulis, Andrés Nocioni e Gustavo Ayón ante a baixa de Nikola Mirotić, quen puxera rumbo á NBA. Co novo elenco, o club chegou por terceiro ano consecutivo á Final Four, esta vez celebrado en Madrid. En semifinais derrotaron ao Fenerbahçe Ulker, volvéndose encontrar na final Olympiacos do Pireo. Porén, esta vez, con Nocioni como MVP da final, o Real Madrid conseguiu proclamáronse campión por novena vez, sendo o seu vixesimoterceiro título internacional. Ao título sumouselle a Liga e a Copa do Rei, conseguindo o club a súa terceira tripla coroa. Ademais, conseguiron gañar a Copa Intercontinental, pechando así un ano con catro títulos nunca logrado no europeo. Este éxito tamén se extendía polo deporte base, onde despuntaba un mozo Luka Dončić, o cal xa debutara co primeiro equipo.

Para a campaña 2015−16, con Dončić xa como xogador primeiro equipo e xunto a Willy Hernangómez, o club marcouse como obxectivo reter o título europeo. Durante a nova temporada Llull, que rexeitara irse á NBA onde tivese sido o rookie mellor pagado da historia, converteuse no máximo asistente histórico do club con 1 160 asistencias, superando ao seu excompañeiro Sergio Rodríguez. Na Euroliga, a pesar de conseguir unha vitoria histórica ante o Barcelona no Palau Blaugrana por 63−102, esta vez o club non consegue chegar á Final Four. Na competición doméstica, porén, o club revalida o título. Tras unha temporada 2016−17, na que o club só consegue gañar a Copa do Rei, na temporada 2017−18, o Real Madrid consegue a súa décima, e até o momento última, Euroliga após vencer na final ao Fenerbahçe por 85-80.

Pavillóns

Artigo principal: Pazo de Deportes da Comunidade de Madrid.

O club utilizou ao longo da súa historias os seguintes pavillóns como local.

Fronton Fiesta Alegre (1955–1965)
Colegio Maravillas (1965)
Pavillón da Cidade Deportiva do Real Madrid (1966–1986)
Pazo de Deportes da Comunidade de Madrid (1986–1998)
Polideportivo Parque Corredor en Torrejón de Ardoz (1998–1999)
Pavillón Raimundo Saporta (1999–2004)
Palacio de Vistalegre (2004–2010)
Caja Mágica (2010–2011)
Pazo de Deportes da Comunidade de Madrid (2011–presente)

Xogadores

Cadro actual

Real Madrid 2022−2023

Xogadores

Adestradores

Pos.	#	Nac.	Nome	Altura	Peso	Procedencia
1.0 !B	0	!	Williams-Goss, Nigel	1,91 m (6 ft 3 in)	86 kg (190 lb)	Lokomotiv Kuban (2021)
3.0 !A	1	!	Causeur, Fabien	1,96 m (6 ft 5 in)	91 kg (201 lb)	Brose Bamberg (2017)
3.0 !A	3	!	Randolph, Anthony	2,11 m (6 ft 11 in)	104 kg (229 lb)	Lokomotiv Kuban (2016)
3.0 !A	5	!	Fernández, Rudy	1,96 m (6 ft 5 in)	84 kg (185 lb)	Denver Nuggets (2012)
3.0 !A	6	!	Abalde, Alberto	2,02 m (6 ft 8 in)	93 kg (205 lb)	Valencia Basket (2020)
3.0 !A	8	!	Hanga, Ádám	2,00 m (6 ft 7 in)	98 kg (216 lb)	FC Barcelona (2021)
3.5 !AP	11	!	Hezonja, Mario	2,03 m (6 ft 8 in)	110 kg (243 lb)	UNICS Kazan (2022)
1.0 !B	12	!	Alocén, Carlos	1,94 m (6 ft 4 in)	84 kg (185 lb)	Zaragoza (2020)
1.0 !B	13	!	Rodríguez, Sergio	1,91 m (6 ft 3 in)	83 kg (183 lb)	Olimpia Milano (2022)
3.5 !AP	14	!	Deck, Gabriel	1,98 m (6 ft 6 in)	105 kg (231 lb)	Oklahoma City Thunder (2022)
5.0 !P	17	!	Poirier, Vincent	2,13 m (7 ft 0 in)	110 kg (243 lb)	Philadelphia 76ers (2021)
4.5 !AP-P	21	!	Cornelie, Petr	2,11 m (6 ft 11 in)	108 kg (238 lb)	Grand Rapids Gold (2022)
5.0 !P	22	!	Tavares, Edy	2,20 m (7 ft 3 in)	120 kg (265 lb)	Raptors 905 (2017)
2.0 !E	23	!	Llull, Sergio	1,90 m (6 ft 3 in)	95 kg (209 lb)	Bàsquet Manresa (2007)
4.0 !AP	28	!	Yabusele, Guerschon	2,01 m (6 ft 7 in)	118 kg (260 lb)	ASVEL (2021)
3.0 !A	31	!	Musa, Džanan	2,05 m (6 ft 9 in)	101 kg (223 lb)	Breogán (2022)

Adestrador: Jesús Mateo
Asistente(s): Francisco Redondo; Isidoro Calín

Lenda

(C) Capitán
Lesionado

Cadro
Actualizado: 12−10−2022

Dorsais retirados

N°	Xogador	Posición	Etapa
Dorsais retirados polo Real Madrid
10	Fernando Martín	Pivote	1981–1986, 1987–1989

Membros do Salón da Fama

Os seguintes antigos xogadores e adestradores do Real Madrid son membros do Salón da Fama do baloncesto:

Dražen Dalipagić (1982–1983). Introducido en 2004.
Antonio Díaz-Miguel (1958–1961). Introducido en 1997.
Pedro Ferrándiz (1959–1962, 1964–1965, 1966–1975). Introducido en 2007.
Dražen Petrović (1988–1989). Introducido en 2002.
Arvydas Sabonis (1992–1995). Introducido en 2011.

Destacados

Galardóns individuais

MVP da ACB

Arvydas Sabonis – 1994, 1995
Dejan Bodiroga – 1998
Tanoka Beard – 1999
Felipe Reyes – 2009, 2015
Nikola Mirotić – 2013
Sergio Llull – 2017
Luka Dončić – 2018

MVP das Finais da ACB

Arvydas Sabonis – 1993, 1994
Alberto Angulo – 2000
Louis Bullock – 2005
Felipe Reyes – 2007, 2013
Sergio Llull – 2015, 2016
Rudy Fernández – 2018
Facundo Campazzo – 2019

Mellor Equipo da ACB

Elmer Bennett – 2004
Felipe Reyes – 2007, 2008, 2009, 2015
Ante Tomić – 2011
Sergio Llull – 2012, 2015, 2017
Rudy Fernández – 2013, 2014
Nikola Mirotić – 2013, 2014
Sergio Rodríguez – 2013, 2014, 2016
Luka Dončić – 2018
Walter Tavares – 2019
Facundo Campazzo – 2019, 2020

Segundo Mellor Equipo da ACB

Gustavo Ayón – 2016
Anthony Randolph – 2017
Facundo Campazzo – 2018
Walter Tavares – 2020

Campión do Concurso de Triplas da ACB

Alberto Herreros – 1998, 1999
Alberto Angulo – 2000
Louis Bullock – 2004, 2006, 2008
Jaycee Carroll – 2015, 2016

Campión do Concurso de Mates da ACB

Mickaël Gelabale – 2004, 2005

Xogador máis espectacular da ACB

Rudy Fernández – 2013
Sergio Rodríguez – 2014

MVP da Copa do Rei

Sergio Llull – 2012
Nikola Mirotić – 2014
Rudy Fernández – 2015
Gustavo Ayón – 2016
Facundo Campazzo – 2020

MVP da Supercopa de España

Rudy Fernández – 2012
Sergio Rodríguez – 2013
Sergio Llull – 2014, 2018
Facundo Campazzo – 2019, 2020

MVP da Euroliga

Sergio Rodríguez – 2014
Sergio Llull – 2017
Luka Dončić – 2018

MVP da Final Four da Euroliga

Arvydas Sabonis – 1995
Andrés Nocioni – 2015
Luka Dončić – 2018

Primeiro Equipo All-Euroleague

Rudy Fernández – 2013, 2014
Sergio Rodríguez – 2014
Felipe Reyes – 2015
Sergio Llull – 2017
Luka Dončić – 2018
Walter Tavares – 2021

Segundo Equipo All-Euroleague

Sergio Llull – 2011
Nikola Mirotić – 2013, 2014
Rudy Fernández – 2015
Gustavo Ayón – 2016, 2017
Walter Tavares – 2019

Xogador revelación da Euroliga

Nikola Mirotić – 2011, 2012
Luka Dončić – 2017, 2018
Usman Garuba – 2021

Mellor defensor da Euroliga

Walter Tavares – 2019, 2021

Adestradores

A seguinte relación detalla cronoloxicamente a todos os adestradores que tivo o Real Madrid.

Ángel Cabrera (1930−1933)
Juan Castellví (1931−1934)
Máximo Arnáiz (1934−1935)
Segundo Braña (1935−1936)
Cholo Méndez (1939−1943)
Anselmo López (1943−1947)
José Borrero (1947−1948)
Felipe Kaimo Calderón (1948−1949)
Freddy Borrás (1949–1954)
Ignacio Pinedo (1954–1958)
Jacinto Ardevínez (1958–1959)
Pedro Ferrándiz (1959–1962)
Joaquín Hernández (1962–1964)
Pedro Ferrándiz (1964–1965) 1966–1975
Robert Busnel (1965–1966)
Pedro Ferrándiz (1966–1975)
Lolo Sainz (1975–1989)
George Karl (1989–1990)
Wayne Brabender (1990)
Ignacio Pinedo (1990–1991)
Ángel González Jareño (1991)
George Karl (1991–1992)
Clifford Luyk (1992–1994)
Željko Obradović (1994–1997)
Miguel Ángel Martín (1997)
Tirso Lorente (1998)
Clifford Luyk (1998–1999)
Sergio Scariolo (1999–2002)
Javier Imbroda (2002–2003)
Julio Lamas (2003–2004)
Božidar Maljković (2004–2006)
Joan Plaza (2006–2009)
Ettore Messina (2009–2011)
Emanuele Molin (2011)
Pablo Laso (2011–presente)

Palmarés

Nacional

Liga

Campións (37): 1957, 1958, 1959–60, 1960–61, 1961–62, 1962–63, 1963–64, 1964–65, 1965–66, 1967–68, 1968–69, 1969–70, 1970–71, 1971–72, 1972–73, 1973–74, 1974–75, 1975–76, 1976–77, 1978–79, 1979–80, 1981–82, 1983–84, 1984–85, 1985–86, 1992–93, 1993–94, 1999–2000, 2004–05, 2006–07, 2012–13, 2014–15, 2015–16, 2017–18, 2018–19, 2021–22, 2023–24

Subcampións (12): 1958−59, 1966−67, 1977−78, 1982−83, 1987−88, 1988−89, 1991−92, 1996−97, 2000−01, 2011−12, 2013−14, 2016−17, 2020–21, 2022–23

Copa do Rei

Campións (28): 1951, 1952, 1954, 1956, 1957, 1960, 1961, 1962, 1965, 1966, 1967, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1985, 1986, 1989, 1993, 2012, 2014, 2015, 2016, 2017, 2020

Subcampións (21): 1933, 1944, 1948, 1949, 1953, 1955, 1958, 1963, 1969, 1976, 1978, 1981, 1982, 1988, 2001, 2005, 2007, 2010, 2011, 2018, 2019

Supercopa

Campións (8): 1986, 2012, 2013, 2014, 2018, 2019, 2020, 2021

Subcampións (4): 1985, 1987, 2004, 2009

Internacional

Euroliga

Campións (10): 1963–64, 1964–65, 1966–67, 1967–68, 1973–74, 1977–78, 1979–80, 1994–95, 2014–15, 2017–18

Subcampións (8): 1961–62, 1962–63, 1968–69, 1974–75, 1975–76, 1984–85, 2012–13, 2013–14

Copa Saporta

Campións (4): 1983–84, 1988–89, 1991–92, 1996–97

Subcampións (2): 1981–82, 1989–90

Copa Korać

Campións (1): 1987–88

Subcampións (1): 1990–91

EuroCup

Campións (1): 2006–07

Subcampións (1): 2003–04

Copa Intercontinental

Campións (5): 1976, 1977, 1978, 1981, 2015

Subcampións (2): 1968, 1970

Tripla Coroa

Campións (3): 1964–65, 1973–74, 2014–15

Historial

Ano	Nivel	Liga	Pos.	V–D	Copa do Rei	Outras copas		Competicións europeas
1931–56	Copa do Rei		4 veces campión (1951, 1952, 1954, 1956), 6 veces subcampión (1933, 1944, 1948, 1949, 1953, 1955)
1957	1	1ª Div.	1º	7–3	Campión
1958	1	1ª Div.	1º	16–2	Subcampión			1 Copa de Europa	SF	3–3
1958–59	1	1ª Div.	2º	19–3	Semifinais			1 Copa de Europa	OF	1–1
1959–60	1	1ª Div.	1º	20–2	Campión
1960–61	1	1ª Div.	1º	21–1	Campión			1 Copa de Europa	SF	5–1
1961–62	1	1ª Div.	1º	18–0	Campión			1 Copa de Europa	2º	5–4
1962–63	1	1ª Div.	1º	14–2	Subcampión			1 Copa de Europa	2º	7–4
1963–64	1	1ª Div.	1º	19–3	Cuarto lugar			1 Copa de Europa	1º	8–2
1964–65	1	1ª Div.	1º	13–1	Campión			1 Copa de Europa	1º	6–2
1965–66	1	1ª Div.	1º	16–2	Campión			1 Copa de Europa	CF	5–3
1966–67	1	1ª Div.	2º	18–2	Campión			1 Copa de Europa	1º	10–2
1967–68	1	1ª Div.	1º	18–2	Semifinais			1 Copa de Europa	1º	10–3
1968–69	1	1ª Div.	1º	18–1–3	Subcampión			1 Copa de Europa	2º	10–3
1969–70	1	1ª Div.	1º	19–3	Campión			1 Copa de Europa	SF	6–6
1970–71	1	1ª Div.	1º	21–1	Campión			1 Copa de Europa	SF	7–1–4
1971–72	1	1ª Div.	1º	21–1	Campión			1 Copa de Europa	SF	8–4
1972–73	1	1ª Div.	1º	30–0	Campión			1 Copa de Europa	CF	7–3
1973–74	1	1ª Div.	1º	27–1–0	Campión			1 Copa de Europa	1º	12–1
1974–75	1	1ª Div.	1º	20–2	Campión			1 Copa de Europa	2º	11–2
1975–76	1	1ª Div.	1º	29–3	Subcampión			1 Copa de Europa	2º	12–3
1976–77	1	1ª Div.	1º	21–1	Campión			1 Copa de Europa	SF	12–4
1977–78	1	1ª Div.	2º	19–3	Subcampión			1 Copa de Europa	1º	14–3
1978–79	1	1ª Div.	1º	19–2–1	Semifinais			1 Copa de Europa	SF	12–4
1979–80	1	1ª Div.	1º	20–2	Cuartos de final			1 Copa de Europa	1º	14–3
1980–81	1	1ª Div.	3º	18–2–6	Subcampión			1 Copa de Europa	SF	10–6
1981–82	1	1ª Div.	1º	25–1	Subcampión			2 Recopa de Europa	2º	10–1
1982–83	1	1ª Div.	2º	25–2	Semifinais			1 Copa de Europa	SF	8–6
1983–84	1	ACB	1º	31–5	Terceiro lugar			2 Copa de Europa	1º	8–1
1984–85	1	ACB	1º	33–3	Campión	Supercopa	1º	1 Copa de Europa	2º	10–1–4
1985–86	1	ACB	1º	30–4	Campión	Supercopa	2º	1 Copa de Europa	SF	9–5
1986–87	1	ACB	4º	23–12	Cuartos de final	Supercopa	2º	1 Copa de Europa	SF	7–7
1986–87	1	ACB	4º	23–12	Cuartos de final	Copa Príncipe	CF	1 Copa de Europa	SF	7–7
1987–88	1	ACB	2º	32–7	Campión	Copa Príncipe	2º	3 Copa Korać	1º	10–2
1988–89	1	ACB	2º	36–11	Campión	Copa Príncipe	SF	2 Recopa de Europa	1º	10–1
1989–90	1	ACB	3º	26–15	Semifinais			2 Recopa de Europa	2º	8–3
1990–91	1	ACB	5º	26–12	Cuarto lugar	Copa Príncipe	SF	3 Copa Korać	2º	8–6
1991–92	1	ACB	2º	33–15	Cuartos de final			2 Recopa de Europa	1º	13–1–1
1992–93	1	ACB	1º	35–10	Campión			1 Euroliga	4º	16–4
1993–94	1	ACB	1º	34–6	Semifinais			1 Euroliga	CF	9–7
1994–95	1	ACB	3º	27–19	Cuarto lugar			1 Euroliga	1º	13–5
1995–96	1	ACB	5º	28–12	Terceiro lugar			1 Euroliga	4º	13–8
1996–97	1	ACB	2º	37–8	Cuartos de final			2 EuroCup	1º	15–4
1997–98	1	ACB	3º	29–13	Cuartos de final			1 Euroliga	FG	7–9
1998–99	1	ACB	3º	30–11	Semifinais			1 Euroliga	CF	11–9
1999–00	1	ACB	1º	32–15	Cuartos de final			1 Euroliga	OF	10–8
2000–01	1	ACB	2º	33–12	Subcampión			1 Euroliga	CF	10–5
2001–02	1	ACB	5º	26–13	Cuartos de final			1 Euroliga	T16	12–8
2002–03	1	ACB	10º	17–17	Cuartos de final			1 Euroliga	TR	6–8
2003–04	1	ACB	5º	21–17	Cuartos de final			2 Copa ULEB	2º	12–5
2004–05	1	ACB	1º	35–12	Subcampión	Supercopa	2º	1 Euroliga	T16	9–11
2005–06	1	ACB	6º	20–18	Semifinais	Supercopa	3º	1 Euroliga	CF	12–11
2006–07	1	ACB	1º	34–13	Subcampión			2 Copa ULEB	1º	13–4
2007–08	1	ACB	5º	29–7	Semifinais	Supercopa	SF	1 Euroliga	T16	14–6
2008–09	1	ACB	4º	26–12	Cuartos de final			1 Euroliga	CF	12–8
2009–10	1	ACB	3º	31–11	Subcampión	Supercopa	2º	1 Euroliga	CF	12–8
2010–11	1	ACB	3º	29–11	Subcampión	Supercopa	SF	1 Euroliga	4º	14–9
2011–12	1	ACB	2º	33–13	Campión	Supercopa	SF	1 Euroliga	T16	12–4
2012–13	1	ACB	1º	38–6	Cuartos de final	Supercopa	1º	1 Euroliga	2º	21–8
2013–14	1	ACB	2º	38–6	Campión	Supercopa	1º	1 Euroliga	2º	25–6
2014–15	1	ACB	1º	35–8	Campión	Supercopa	1º	1 Euroliga	1º	24–6
2015–16	1	ACB	1º	37–8	Campión	Supercopa	SF	1 Euroliga	CF	12–15
2016–17	1	ACB	2º	31–11	Campión	Supercopa	SF	1 Euroliga	4º	26–10
2017–18	1	ACB	1º	38–5	Subcampión	Supercopa	SF	1 Euroliga	1º	24–12
2018–19	1	ACB	1º	36–7	Subcampión	Supercopa	1º	1 Euroliga	3º	26–9
2019–20	1	ACB	5º	21–7	Campión	Supercopa	1º	1 Euroliga	—	22–6
2020–21	1	ACB	2º	34–2	Subcampión	Supercopa	1º	1 Euroliga	CF	22–17