Río Salween

Río Salween
Tipo	rio internacional (pt)
Inicio
Continente	Asia
División administrativa	Tíbet, República Popular da China
Localización	Nagqu (en)
Final
Localización	Mar de Andamán
	31°50′42″N 91°32′05″L / 31.845, 91.5347; B 16°09′02″N 97°33′26″L / 16.15064, 97.55719
Afluentes	Pai River (en) , Moei River (en) , Gyaing River (en) , Nam Pang River (en) , Teng River (en) , Nam Hka (en)
Conca hidrográfica	Salween River basin (en)
Características
Dimensións	2.815 () km ;
Atravesa	República Popular da China, Tailandia e Myanmar
Superficie da cunca hidrográfica	325.000 km²
Medicións
Caudal	4.876 m³/s

Este artigo amosa escritos birmanos. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

O río Salween, coñecido na China oficialmente como río Nu, é un río duns 2815 km que flúe dende o altiplano do Tíbet ata o mar de Andaman en Asia do sueste.

Drena unha estreita e montañosa conca dun 324 000 km² que se estende pola China, Myanmar e Tailandia. A súa conca contén unha biodiversidade comparábel coa do río Mekong e é o fogar de sete millóns de persoas. En 2003, áreas clave da rexión foron declaradas pola UNESCO Patrimonio da Humanidade xunto coas Áreas Protexidas dos Tres Ríos Paralelos de Yunnan.^[1]

Os pobos que viven no río Salween están relativamente illados do resto do mundo. O río só é navegábel nos primeiros 90 km dende a súa desembocadura, e tan só na estación das chuvias.

No século XX comezou a explotación forestal nas montañas arredor do Salween e danou a ecoloxía do río. Houbo tamén numerosas propostas de construír encoros no río, tanto na parte chinesa como na de Myanmar, que provocaron protestas sociais e ambientais e unha ampla oposición.^[2]^[3]

Nomes

Salween, oficialmente río Thanlwin,^[4] é unha transcrición do birmano birmano: သံလွင်မြစ် (|θàɰ̃lwɪ̀ɰ̃ mjɪʔ|). O nome do río noutras linguas locais é en tailandés: แม่น้ำสาละวิน, en phlone: (en birmano); en S'gaw Karen ဃိၣ်လီၤကျိ; e en mon: သာန်လာန် (|san lon|).

Na China, o río coñécese como río Nu ou Nujiang (chinés: 怒江,Nù Jiāng), polo pobo nu que vive na rexión.^[5] Entre os tai de Yunnan, é o río Hong (lingua tai nuea: ᥑᥨᥒᥰ xoong; lingua tai long: ၶူင်း xuung). A parte alta no Tíbet coñécese como Nagqu (tibetano: ནག་ཆུ, Wylie: nag chu, ZYPY: Nagqu), "río negro" (chinés: 那曲).

Historia

A ruta de Birmania foi construída entre 1937 e 1938 durante a segunda guerra chinesa-xaponesa e cruzaba o río na ponte Huitong. A ponte foi destruída polo exército chinés en retirada e o río converteuse en liña de fronte entre 1942 e 1944.

A campaña do Salween durante a segunda guerra mundial lanzouse para liberar a parte ocupada da China e abrir de novo a ruta de Birmania e conectala coa ruta de Ledo.

Notas

↑ Yanfei Sun and Dingxin Zhao, "Environmental Campaigns," in Kevin O'Brien ed. Popular Protest in China, Harvard University Press, 2008.
↑ Buckley, Michael (30 de marzo de 2015). "The Price of Damming Tibet's Rivers". New York Times (Nova Deli). p. A25. Arquivado dende o orixinal o 31 de marzo de 2015. Consultado o 1 de abril de 2015. Two of the continent’s wildest rivers have their sources in Tibet: the Salween and the Brahmaputra. Though they are under threat from retreating glaciers, a more immediate concern is Chinese engineering plans. A cascade of five large dams is planned for both the Salween, which now flows freely, and the Brahmaputra, where one dam is already operational.
↑ Yeophantong, Pichamon (2017). "River activism, policy entrepreneurship and transboundary water disputes in Asia". Water International 42 (2): 163–186. doi:10.1080/02508060.2017.1279041.
↑ "Eighth United Nations Conference on the Standardization of Geographical Names" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 28 de xullo de 2018. Consultado o 10 de agosto de 2020.
↑ Chellaney, Brahma (15 de setembro de 2011). Water: Asia's New Battleground. Georgetown University Press. pp. 260–. ISBN 978-1-58901-771-9. Consultado o 29 de setembro de 2011.

Véxase tamén

Bibliografía

Phoel, Cynthia M., "Bargaining Power", en Oxfam Exchange, outono de 2004.

Ligazóns externas

[OBrien-1] Yanfei Sun and Dingxin Zhao, "Environmental Campaigns," in Kevin O'Brien ed. Popular Protest in China, Harvard University Press, 2008.

[NYTimes2015-03-30-2] Buckley, Michael (30 de marzo de 2015). "The Price of Damming Tibet's Rivers". New York Times (Nova Deli). p. A25. Arquivado dende o orixinal o 31 de marzo de 2015. Consultado o 1 de abril de 2015. Two of the continent’s wildest rivers have their sources in Tibet: the Salween and the Brahmaputra. Though they are under threat from retreating glaciers, a more immediate concern is Chinese engineering plans. A cascade of five large dams is planned for both the Salween, which now flows freely, and the Brahmaputra, where one dam is already operational.

[tandfonline.com-3] Yeophantong, Pichamon (2017). "River activism, policy entrepreneurship and transboundary water disputes in Asia". Water International 42 (2): 163–186. doi:10.1080/02508060.2017.1279041.

[4] "Eighth United Nations Conference on the Standardization of Geographical Names" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 28 de xullo de 2018. Consultado o 10 de agosto de 2020.

[Chellaney2011-5] Chellaney, Brahma (15 de setembro de 2011). Water: Asia's New Battleground. Georgetown University Press. pp. 260–. ISBN 978-1-58901-771-9. Consultado o 29 de setembro de 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]