Enerxía escura

n cosmoloxía, a enerxía escura é unha forma hipotética de enerxía que estaría permeada no espazo, tendo unha forte presión negativa. De acordo coa teoría da relatividade, o efecto de tal presión negativa sería semellante, cualitativamente, a unha forza que axe en larga escala en oposición á gravidade. Tal efecto hipotético é frecuentemente utilizado por diversas teorías actuais que tentan explicar as observacións que apuntan a un universo en aceleración, así como para explicar a porción significativa de masa en falta no universo.

Porcentaxes de materia e enerxía no Universo

Os datos das sondas COBE e WMAP sinalan que o universo está formado nun 5 % de materia e enerxía ordinarias, nun 25 % de materia escura (que xera gravidade, consonte os datos obtidos da rotación das estrelas nas galaxias), e nun 70 % de enerxía escura (que mantén a súa densidade fixa no universo, a diferenza da materia e enerxía ordinarias que se dilúen pola expansión do universo), datos tamén confirmados polo experimento BOOMERanG.

Hoxe en día propóñense dúas hipóteses explicativas posíbeis para a enerxía escura: a constante cosmolóxica (unha densidade enerxética que preenchería o espazo de forma homoxénea) e a "quintesencia" (un campo dinámico cuxa densidade enerxética podería variar no tempo e no espazo). Optar por unha destas dúas alternativas presuporá medidas rigorosas da expansión do universo para comprender de que forma varía co tempo a velocidade da expansión. A taxa de expansión é parametrizada pola ecuación de estado cosmolóxica.

Descuberta da enerxía escura

Aínda que foi Albert Einstein o que postulou no século XX a existencia dunha enerxía á que chamou constante cosmolóxica, e que despois desdeñou coma un dos seus maiores erros, non sería ata o ano 1998 cando dous equipos científicos demostraron a expansión acelerada do universo e polo tanto a existencia da chamada enerxía escura. Un deles chamado "Proxecto Cosmolóxico Supernova"(Supernova Cosmology Project) dirixido por Saul Perlmutter no Laboratorio Nacional Lawrence Berkeley (Estados Unidos); e o outro chamado "Equipo de Busca de Supernovas de Alto Z" (High-z Supernova Search Team) dirixido por Brian Schmidt da Australian National University en Weston Creek (Australia), e no que tamén traballa Adam G. Riess da Jhons Hopkins University e do Space Telescope Science Institute de Baltimore (Estados Unidos). Ambos os equipos estudando as explosións de supernovas de tipo IA -como candelas estándar- descubriron de xeito independente a expansión acelerada do universo, isto é a separación entre os obxectos do universo aumenta de xeito exponencial en todas as direccións. Dende entón, a aceleración tense confirmado por outras fontes: medidas do fondo cósmico de microondas, lentes gravitacionais, nucleosínteses primixenias de elementos lixeiros, estrutura a grande escala do universo, medidas melloradas de supernovas IA, todas elas teñen sido consistentes co modelo Lambda-CDM. Saul Perlmutter, Brian P. Schmidt, e Adam G. Riess foron galardoados co Premio Nobel de Física no ano 2011 polo descubrimento da expansión acelerada do universo.

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas

Este artigo sobre astronomía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.