Akrotiri, Santorini
(el) Ακρωτήρι  | ||||
| ||||
| Tipo | xacemento arqueolóxico | |||
|---|---|---|---|---|
| Parte de | Santorini - Σαντορίνη | |||
| Situado na entidade xeográfica | Santorini - Σαντορίνη | |||
| Localización | ||||
| División administrativa | concello de Thira, Grecia | |||
| Localización | Akrotiri (en)  | |||
| ||||
| Características | ||||
| Sitio arqueolóxico catalogado de Grecia | ||||
Akrotiri (en grego: Ακρωτήρι) é un sitio arqueolóxico da civilización minoica da Idade de Bronce na illa grega de Santorini (antigamente illa de Thera) a uns 100 km ó norte de Creta. Esta illa forma parte do arquipélago das Cíclades.
O lugar correspóndese cun asentamento que, tendo en conta os estilos das olas de barro e das pinturas murais atopadas nas escavacións, descubriuse que se remonta á civilización minoica. O sitio arqueolóxico debe ó seu nome á vila grega que se atopa nun outeiro achegado, mentres que o nome orixinal é descoñecido. As descubertas durante as escavacións, comezadas no ano 1967 por Spyridon Marinatos, chegaron á conclusión de que as pinturas murais dos seus edificios reflectían a vida real da poboación.[1]
O formidábel estado de conservación do lugar —semellante ó das ruínas romanas de Pompeia— débese ó feito de que foi cuberta polo piroclasto dunha erupción volcánica (a erupción minoica) ocorrida a metade do segundo milenio aC.[2]
Historia
[editar | editar a fonte]As primeiras evidencias sobre a presenza humana en Akrotiri poden remontarse xa no quinto milenio a.C., cando era unha pequena vila mariñeira e agrícola. A finais do terceiro milenio, esta comunidade desenvolveuse e expandiuse significativamente. Un factor para o crecemento de Akrotiri pode ser as relacións comerciais que estableceu con outras culturas do Exeo, como se demostran os fragmentos de cerámica estranxeira no lugar. A posición estratéxica de Akrotiri na ruta de navegación principal entre Chipre e a Creta minoica tamén o converteu nun punto importante para o comercio de cobre.[3] permitindo así converterse nun importante centro de procesamento de cobre, como demostrou o descubrimento de moldes e crisois. A prosperidade de Akrotiri continuou uns 500 anos máis, as rúas pavimentadas, un amplo sistema de drenaxe, a produción de cerámica de alta calidade e unha maior especialización artesanal apuntan ao nivel de sofisticación alcanzado polo asentamento.
Non obstante, todo isto acabou no século XVI a.C. coa erupción volcánica de Thera. Hai unha gran variedade de probas de datación da erupción, pero non se sabe o seu ano exacto. A datación por radiocarbono sitúao moi probablemente entre o 1620 e o 1530 a.C., que tamén está de acordo co intervalo de datas de 1570 a 1500 a.C. suxerido polas semellanzas da cultura material con outros xacementos do Exeo. Os patróns de crecemento pouco comúns observados nos aneis das árbores en 1597, 1560, 1546 e 1544 a.C. son consistentes cun acontecemento volcánico importante nalgún deses anos. Estas tres últimas datas poden ser as mellores candidatas, xa que tamén se consideran posibles para os rexistros do Imperio Novo de Exipto que se pensa que fan referencia á erupción.
Asentamento cicládico
[editar | editar a fonte]O sitio de escavación de Akrotiri pertence a un asentamento da cultura cicládica na illa de Santorini, asociado á civilización minoica debido ás inscricións no lineal A, e estreitas semellanzas en estilos de artefactos e frescos.[4] A escavación recibe o nome da moderna vila de [[Akrotiri, Santorini |Akrotiri] situada nun outeiro próximo. O nome do sitio na antigüidade é descoñecido.
Akrotiri foi enterrada pola gran erupción de Theran a mediados do segundo milenio a.C.[5] (durante o Período final da IA minoica), resultando, como nas ruínas romanas de Pompeia, estár notablemente ben conservadas. No sitio descubríronse Frescos,[6] cerámicas, mobles, sistemas avanzados de drenaxe e edificios de tres andares.[7]
Escavacións
[editar | editar a fonte]As primeiras escavacións na illa de Santorini foron realizadas polo xeólogo francés F. Fouque en 1867, despois de que algúns locais atopasen antigos artefactos nunha canteira. Máis tarde, entre 1895 e 1900, as escavacións do arqueólogo alemán Barón Friedrich Hiller von Gaertringen revelaron as ruínas da antiga Thera en Mesa Vouno, que datan do período arcaico, moito despois da erupción minoica.[8] Tamén, un pouco máis tarde, R. Zahn escavou na localidade de Potamos, preto de Akrotiri, baixo os auspicios do Instituto Arqueolóxico Alemán de Atenas.
Spyridon Marinatos iniciou unha gran escavación moderna en 1967 e revelou o valor total deste sitio. A elección do sitio de Marinatos demostrou ser correcta e a poucas horas da escavación comezaron a descubrirse os restos da cidade enterrada.[9] O seguinte paso foi determinar a extensión da cidade, o que levou dúas tempadas enteiras 1967 e 1968. Nos primeiros anos da escavación prestouse moita atención á organización de instalacións axeitadas para a escavación, incluíndo importantes talleres, laboratorios para almacenamiento, reparación e tratamento e áreas de exame de achadegos arqueolóxicos.[9] Debido a que o xacemento se conservou en espesas cinzas volcánicas, Marinatos observou que moitos dos edificios conserváronse con máis dunha altura, creando desafíos únicos para a escavación. Experimentouse con túneles na pedra pómez, pero esta técnica abandonouse máis tarde.
Algúns historiadores sosteñen que este asentamento, así como o desastre que o deixou esquecido durante a maior parte da historia, foi a inspiración detrás da historia da Atlántida de Platón, como se mencionou nos seus diálogos [Timeo (diálogo) | Timeo]] e Critias. Instaláronse artefactos escavados nun museo distante do lugar (Museum of Prehistoric Thera), con moitos obxectos e obras de arte. Só se atopou un só obxecto de ouro, escondido baixo o chan, e non se atoparon restos de esqueletos humanos non enterrados. Isto indica que se realizou unha evacuación ordenada con pouca ou nula perda de vidas.
Unha ambiciosa estrutura de tellado moderno, destinada a protexer o sitio, colapsou xusto antes da súa finalización en 2005, matando a un visitante.[10] Non resultaron danadas ás antigüidades.[11] Como resultado, o sitio estivo pechado aos visitantes ata abril de 2012.[10][12] As escavacións paráronse desde 2005 por falta de financiamento. Retomáronse en 2016 co apoio dun patrocinador.[13]
En outubro de 2018 descubriuse un pequeno santuario cunha estatuíña de mármore dunha muller na "Casa da Thrania" situada preto de Xeste 3, onde se atopou unha cabra dourada en 1999.[14]
Frescos de Akrotiri
[editar | editar a fonte]
Os frescos de Akrotiri son especialmente importantes para o estudo da arte minoica porque se conservan moito mellor que os que xa se coñecían en Knossos e noutros sitios de Creta, dos que só sobreviviron pequenos fragmentos, normalmente caídos ao chan.
Todos os pigmentos empregados polos artistas de Akrotiri para pintar os frescos parecen baseados en minerais e, polo tanto, resultaron nunha gran conservación das pezas. As cores empregadas na pintura de Thera inclúen o branco, amarelo, vermello, marrón, azul e negro. A técnica empregada non é un verdadeiro fresco, salvo algúns casos illados, e no seu lugar aparece coma se a pintura comezase mentres o xeso aínda estaba mollado, pero coma se o artista non fixera ningún esforzo por mantelo mollado e bastarlle completar o traballo nunha superficie seca. Como resultado, a miúdo no mesmo fresco, a pintura penetrou no xeso nalgunhas áreas pero despréndese facilmente noutras. [9]
Precisáronse técnicas especializadas cando se descubriu no inicio do proceso da escavación que o xacemento contiña numerosas pinturas nas paredes ao fresco ben conservadas. Tassos Margaritoff, un dos principais restauradores de frescos bizantinos, é actualmente [cando?] o supervisor do proxecto Akrotiri. [9] Os primeiros fragmentos de fresco descubríronse en 1968 no sector Alfa e representan a cabeza dun africano, a cabeza dun mono azul e algúns grandes paxaros voadores azuis.
En 1969 descubriuse o fresco dos Monos azuis na sala Beta 6 e creou unha grande emoción no sitio. [9] A paisaxe rochosa que representan os monos subindo imita as rochas volcánicas similares que hai preto do sitio.
En 1970 descubriuse o Fresco de Primavera na sala Delta 2. É o primeiro fresco que se atopou perfectamente conservado e aínda en pé e instalada na súa posición orixinal. [9] A parede de apoio do fresco non estaba na mellor das condicións e, polo tanto, o fresco tivo que ser recatado inmediatamente para conservalo. O rescate do fresco foi un procedemento delicado e permitiu aos arqueólogos e restauradores desenvolver unha experiencia inestimable.
Atopáronse algúns frescos incluídos O pescador e a dama da casa das damas, aínda que separados da parede.
Obxectos de Akrotiri
[editar | editar a fonte]As escavacións en Akrotiri produciron unha gran variedade de artefactos que revelan numerosas variedades de cerámica cicládica tardía (LC I) da zona. A cerámica é o produto máis común e duradeiro na cultura da maioría das sociedades antigas e, polo tanto, é de grande importancia para os arqueólogos na interpretación das sociedades gregas antigas. En Akrotiri, a cerámica é particularmente abundante debido ás circunstancias que rodearon a desaparición da cidade, xa que a súa repentina evacuación fixo que os habitantes só puideran levar as súas posesións máis valiosas.[9]
Con moitos fins, a cerámica pode dicir moito sobre a sociedade na que se produciu. Os frascos grandes utilizáronse como recipientes para o almacenamento de mercadorías, mentres que outros como os frascos con estribos foron deseñados para o transporte de certos produtos. Tamén houbo vasos para preparar e cociñar alimentos, comer e beber e moitas outras actividades diversas, incluíndo bañeiras, braseiros, lámpadas de aceite, colmeas, macetas, etc. O máis evidente é a forma, o tamaño e quizais incluso a decoración dos vasos estaba intimamente relacionada co seu uso no mundo antigo. [9]
En canto aos mobles, as cinzas volcánicas que asolagaban a cidade a miúdo penetraban nas casas en gran cantidade e, nestas capas de po volcánico fino, producían negativos dos obxectos de madeira desintegrados. Usando estes negativos como moldes, pódese verter líquido xeso-de-París e producir moldes de pezas, ou incluso mobles enteiros como camas, mesas, cadeiras ou tallos. As mesas de ofrenda son un dos achados máis comúns en Akrotiri e estaban feitas de barro ou revestidas de xeso, decoradas coa mesma técnica que as pinturas murais e só tiñan tres patas moi decoradas e unha parte superior.[9]
Akrotiri hoxe: o camiño de chegada
[editar | editar a fonte]Hai un camiño que baixa das primeiras casas do moderno asentamento ao aparcadoiro das escavacións de Akrotiri, que conecta o antigo sitio de escavación coa cidade de Akrotiri. O camiño sinalizouse e reabriuse en setembro de 2012 e agora ten un mantemento regularmente grazas aos voluntarios internacionais. A poboación local foi o primeiro partidario desta iniciativa e encargada do mantemento do camiño, traballando xunto aos voluntarios. O camiño é adecuado para bicicleta de montaña, sendeirismo e moitas outras actividades.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Historia del Arte Espasa (2004 páx. 166).
- ↑ Floyd W. McCoy and Grant Heiken, Volcanic Hazards and Disasters in Human Antiquity, 2000
- ↑ Knappelt, Carl; Evans, Tim; Rivers, Ray (2008). "Modeling Maritime Interactions in the Aegean Bronze Age". Antiquity 82 (318): 1009–1024 [p. 1020]. doi:10.1017/S0003598X0009774X.
- ↑ Christos G. Doumas, Thera – Pompeii of the Ancient Aegean, Londres, 1983
- ↑ Floyd W. McCoy and Grant Heiken, Volcanic Hazards and Disasters in Human Antiquity, 2000
- ↑ Christos G. Doumas, "The Wall Paintings of Thera", Athens 1991
- ↑ C. Michael Hogan, Akrotiri, The Modern Antiquarian
- ↑ Centro universitario europeo per i beni culturali di Ravello, Ancient Buildings and Earthquakes : the Local Seismic Culture Approach. Edipuglia srl, 2005 ISBN 8872284031
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 9,7 9,8 Doumas, Christos (1983). Thera: Pompeii of the ancient Aegean. New York, New York: Thames and Hudson Inc.
- ↑ 10,0 10,1 "Ancient Akrotiri reopened to visitors". The Greek Island Specialists. 11 de abril de 2012. Arquivado dende o orixinal o 30 de maio de 2016. Consultado o 14 de maio de 2016.
- ↑ Although, those charged with criminal negligence were charged with "damaging a monument". Staff (3 de marzo de 2011) "O xuízo polo colapso mortal do tellado de Santorini comezará a próxima semana: doce persoas comparecerán no xulgado en relación á morte dun turista e danos no sitio arqueolóxico" Ekathimerini.Com, archived here by WebCite
- ↑ "Άνοιξε ο αρχαιολογικός χώρος του Ακρωτηρίου Σαντορίνης," Ta Nea, 10 de abril 2012 Arquivado 13 de abril de 2012 en Wayback Machine.
- ↑ "Santorini: Dreams do Come True Sometimes".
- ↑ "Santorini Excavation Brings to Light Impressive New Findings". Greek Reporter. 12 de outubro de 2018.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Akrotiri, Santorini  |
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Páxina oficial do sitio arqueolóxico Arquivado 03 de setembro de 2007 en Wayback Machine. (en inglés)
- Akrotiri en Therafundation.org (en inglés)
- Akrotiri - Santorini's Mystery Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine. (en inglés)
- Páxina turística de Santorini (en inglés)
