Galateo (luno)
|
Por samtitola artikolo vidu la paĝon Galateo. |
| Galateo | |
| Natura satelito de Neptuno (VI) | |
.svg) astronomia simbolo
| |
 | |
| natura satelito de Neptuno • Paŝtist-satelito | |
|---|---|
| Oficiala nomo | Neptuno VI[1] |
| Aliaj nomoj | S/1989 N 4 |
| Astronomia simbolo | vd
|
| Nomita laŭ | Galateo vd |
| Malkovro | |
| Malkovrintoj | Voyager Science Team[1] |
| Dato de malkovro | julio 1989[1] |
| Loko de malkovro | Kosmoesplorilo Voyager 2[1] |
| Orbitaj ecoj | |
| Granda duonakso | (61 953 ± 1) km |
| Discentreco | 0,00004 ± 0,00009 |
| Klinangulo | 0,052±0,011° (rilate al la ekvatoro de Neptuno); 0,06° (rilate al la loka ebeno de Laplace) |
| Periodo | 0,42874431 ± 0,00000001 tagoj |
| Fizikaj ecoj | |
| Dimensioj Diametro |
(204×184×144 ± 10) km 176 ± 8 km (averaĝe) |
| Maso - Denso |
(2,12 ± 0,08) × 1018 kg (0,75 ± 0,1) × 103 kg/m3 |
| Rotacia periodo | Supozeble kaptita |
| Aksa kliniteco | Supozeble 0° |
| Atmosferaj kaj surfacaj ecoj | |
| Surfaca temperaturo | ~51 K (supozeble) |
| Geometria albedo | 0,08 |
| Observaj ecoj | |
| Videbla magnitudo | 21,9 vd |
Galateo estas la kvara plej interna natura satelito de la planedo Neptuno, post Najado, Talaso kaj Despino. Ĝi estis malkovrita dum julio 1989, danke al la fotoj senditaj teren de la usona kosmosondilo Voyager 2, la ununura kiu ĝis nun vizitis Neptunon kaj ĝian lunaron. La satelito ricevis sian nunan nomon omaĝe al Galateo, nimfo kaj nereidino laŭ la helena mitologio.
Ĝi ricevis sian nunan nomon la 16-an de septembro 1991; antaŭe, ĝi estis ricevinta la provizoran nomon S/1989 N 4.
Galateo posedas neregulan formon, kaj ĝin ne karakterizas ajna geologia aktiveco; temas supozeble pri tutsimpla amaso da eroj el la originaj satelitoj de Neptuno, kies orbitoj grave ŝanĝiĝis post la eniro de Tritono en la neptunan lunaron pro gravita kapto.
La galatea orbito, samkiel tiu de la plej internaj satelitoj Najado kaj Talaso, preskaŭ tuŝas la atmosferon de Neptuno, kaj estas aparte malstabila; tajda interago kun Neptuno estas malpliiĝanta ĝian averaĝan alton super la plej altaj nuboj de la planedo, kaj la luno antaŭvideble kolizios kun Neptuno, aŭ diseriĝos kiam la tajda streĉo atingos sojlan nivelon.
Galateo ŝajnas esti paŝtluno de la ringo Adams, kiu situas mil kilometrojn ekster ties orbito. Resonanco je la rilato de 42 al 43 estas la plej verŝajna kaŭzo kiu estigas arkojn en la ringo. La mason mem de Galateo eblas taksi ĉefe per analizo de ties perturba efiko je la ringo.