Dufenila ureo
Aspekto
Dufenila ureo | ||
Dufenila ureo | ||
Dufenila ureo troviĝas en la kokoslakto. | ||
Alternativa(j) nomo(j) | ||
| ||
Kemia formulo | ||
CAS-numero-kodo | 102-07-8 | |
ChemSpider kodo | 7314 | |
PubChem-kodo | 7595 | |
Merck Index | 15,1786 | |
Fizikaj proprecoj | ||
Aspekto | blanka kristaleca solidaĵo | |
Molmaso | 212,252g mol−1 | |
Denseco | 1,214g/cm−3[1] | |
Fandpunkto | 239 °C [2] | |
Bolpunkto | 374,6 °C [3] | |
Refrakta indico | 1,692 | |
Ekflama temperaturo | 180,4 °C | |
Solvebleco | Akvo:0,15 g/L | |
Mortiga dozo (LD50) | 197 mg/kg (buŝe) | |
GHS etikedigo de kemiaĵoj | ||
GHS Damaĝo-piktogramo | ||
GHS Signalvorto | Averto | |
GHS Deklaroj pri damaĝoj | H302, H312, H332 | |
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P261, P264, P270, P271, P280, P301+312, P302+352, P304+312, P304+340, P312, P330, P363, P501 | |
(25 °C kaj 100 kPa) |
1,3-Dufenila ureo[4] aŭ C13H12N2O estas organika kombinaĵo apartenanta al la funkcia grupo de la ureoj. Ĝi estas blanka solidaĵo malmulte solvebla en akvo kaj solvebla en acetono, alkoholo kaj kloroformo kaj iom solvebla en piridino. Dufenilureo estas endogena metabolaĵo trovata en plantoj kaj vegetaloj, kaj estis unue izolita el la kokoslakto en 1955. Kune kun la kazeina hidrolizato, ĝi promocias transporton de fotosintezaĵoj en la vaskula histo de la karotoj kaj aliaj plantoj rezultante en plantokreskado. Ĝia citokinina efiko estas malforta, sed aliaj pli potencaj fenilureatipaĵoj estis raportataj.
Reakcioj
[redakti | redakti fonton]Reakcio 1
[redakti | redakti fonton]- Preparado de dufenila ureo per interagado de klorobenzeno kun ureo:
Reakcio 2
[redakti | redakti fonton]- Preparado de ureo per interagado de benzeno, kloro kaj ureo:
Reakcio 3
[redakti | redakti fonton]- Preparado de dufenila ureo per interagado de bromobenzeno kun ureo:
Reakcio 4
[redakti | redakti fonton]- Preparado de dufenila ureo per interagado de anilino kun ureo:
Reakcio 5
[redakti | redakti fonton]- Preparado de dufenila ureo per hidratigo de la fenila izocianato