uitdijen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From uit (“out”) + gedijen (“to thrive”).
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]uitdijen
- to expand
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitdijen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitdijen | |||
| past singular | dijde uit | |||
| past participle | uitgedijd | |||
| infinitive | uitdijen | |||
| gerund | uitdijen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | dij uit | dijde uit | uitdij | uitdijde |
| 2nd person sing. (jij) | dijt uit, dij uit2 | dijde uit | uitdijt | uitdijde |
| 2nd person sing. (u) | dijt uit | dijde uit | uitdijt | uitdijde |
| 2nd person sing. (gij) | dijt uit | dijde uit | uitdijt | uitdijde |
| 3rd person singular | dijt uit | dijde uit | uitdijt | uitdijde |
| plural | dijen uit | dijden uit | uitdijen | uitdijden |
| subjunctive sing.1 | dije uit | dijde uit | uitdije | uitdijde |
| subjunctive plur.1 | dijen uit | dijden uit | uitdijen | uitdijden |
| imperative sing. | dij uit | |||
| imperative plur.1 | dijt uit | |||
| participles | uitdijend | uitgedijd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||