jus

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

jus < (παρωχημένο) *ious < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *yAus-

Ουσιαστικό

jus ^(la) και ius ουδέτερο

• το δίκαιο, ο νόμος

Ομώνυμα / Ομόηχα

• ius ζωμός

Άλλες μορφές

• jus naturale hominum, φυσικό δίκαιο
• jus gentium δίκαιο των εθνών, το μετέπειτα διεθνές δίκαιο
• jus possitivum, θετικό δίκαιο
• jus dispossitivum, επιτρεπτό δίκαιο
• jus summum αθροιστικό, δίκαιο της αυστηρότητας
• jus cogens επιτακτικό ή αναγκαστικό δίκαιο, Αριστοτέλης Ηθικά Νικομάχεια 1138a. 12 κ.ε.
• jus civitas οptimo jure το δίκαιο της πολιτικής θέσης απέναντι στους συμμάχους και υπηκόους λαούς ως προς τη Ρώμη.

Εκφράσεις

• de jure
• homo sui juris, αυτεξούσιο
• jura πλθ. τα δίκαια

Κλίση

αριθμός	ενικός	πληθυντικός
ονομαστική	jus	jură
γενική	juris	jurum
δοτική	jurī	jurĭbus
αιτιατική	jus	jură
κλητική	jus	jură
αφαιρετική	jure	jurĭbus
(γ' κλίση)

---

Γαλλικά (fr)

Προφορά

ΔΦΑ : /ʒy/

Ουσιαστικό

ενικός	πληθυντικός
jus	jus

jus ^(fr) αρσενικό

1. ο χυμός, το ζουμί
2. (οικείο) το ρεύμα
3. (οικείο) (μεταφορικά) η ενέργεια, η ζωντάνια

Παράγωγα

• jus de fruit
• pur jus: από σκέτο χυμό

---