The Shining (1980)

Creepy sfeer.

De film blijft je goed boeien

4*

Nope, not for me. Dat verwachte ik al, vandaar dat ik em al jaaaaaren voor me uit schoof. Dat voorgevoel bleek te kloppen.

Het is allemaal erg traag en er gebeurd niet zo bijster veel. Traag zijn in uitvoering is niet verkeerd, maar dan moet het wel interessant blijven. Zou et eigenlijk ook geen horror willen noemen. Eerder een psychologische thriller. Eentje die nooit eng wist te worden overigens. Dat jochie acteerde bijzonder sterk maar Shelley Duvall (although aandoenlijk) is in het beste geval slechts middelmatig en Nicholson maakt zich naar mijn smaak teveel schuldig aan overacting.

Sowieso is zijn character al vanaf minuut 1 bijzonder onsympathiek. Wat dat betreft had de transformatie denk ik meer impact gehad als hij niet al standaard zo'n totale asshole was. Vervelend en vooral oninteressant personage.

Wat rest is een prachtige locatie en een aardig laatste halfuur. Krappe 2,5* en totaal niet mijn ding.

Met enorme belangstelling en verbijstering gekeken naar The Shining: Analysis of Kubrick's Film & Psychosis, dat hierboven door atropine wordt getipt. Heel erg bedankt hiervoor.
Te zien op YouTube: een drie uur durende analyse van een van 's werelds beroemdste horrorfilms die het griezelverhaal over het gezin Torrance 180 graden omdraait als het ware; het is niet Jack die langzaam grip op de werkelijkheid verliest en doorslaat, maar juist Wendy die aan een soort van Munchhausen by Proxy psychose lijdt. Kubrick zelf heeft de grens tussen waan en werkelijkheid met subtiele hints aangegeven.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik best in shock was na het zien van deze uitermate boeiende analyse en natuurlijk wilde ik meteen de film weer zien om te kijken of het ook allemaal wel echt klopt en hoe ik de film nu zou ervaren.
Het probleem was alleen dat ik per se de Amerikaanse versie wilde zien, die van 146 minuten, en niet de Europese van nog geen twee uur, die ik in huis heb. Even gegoogeld en teleurgesteld moest ik vaststellen dat de extended edition enkel te verkrijgen is op 4K en ik had echt geen zin om alleen daarvoor een dure 4K-speler aan te schaffen.
Op Prime vond ik de "Special Edition", maar daar stond bij dat ie maar 120 minuten duurt, slechts 6 minuten langer dan de Europese versie, en in die 6 minuten had ik ook geen zin eigenlijk, had ook niet het idee dat daarin de weggelaten scène zou zitten met de dokter die Danny onderzoekt, toch wel een belangrijke scène met betrekking tot de Wendy-theorie.
Maar, van de week, ik zat wat op Prime door de titels te bladeren, dacht ik opeens ik zal 'm toch eens even aanklikken, en wat zie ik tot mijn grote verrassing? Dat het wél de lange versie is van 2 uur 26 minuten!

Gezien door Wendy's psychose krijgt het verhaal een heel andere dimensie; ik had het gevoel dat ik naar een totaal andere film zat te kijken. Bijzonder dat een ruim 40 jaar oude film mij een van de mooiste kijkervaringen opleverde in de afgelopen pakweg 10 jaar.
Shelley Duvall speelt fantastisch als de zachtaardige moederlijke Wendy. Wat een mooie vrouw en wat een onalledaagse schoonheid. Het moment dat ze die radio niet aan de praat krijgt, de kamer uitloopt, een soort van bocht maakt (de camera beweegt voor haar uit) en terwijl ze dit doet nog een trek van haar sigaret neemt. Ontzettend cool ziet dat eruit! Ook dat loopje buiten door de sneeuw ergens in het laatste halfuur, met dat mes in haar hand, prachtig klungelig loopje, heb het 3 keer teruggespoeld.
En uiteraard nog de iconische shots van haar als ze in dat hoekje staat weggekropen terwijl Jack met een hakbijl de deur doormidden splijt; die enorme open mond van haar als ze schreeuwt, eigenlijk meer een groot zwart gat. Het zal niet lastig zijn daar Goya's Saturn devouring his son in te zien.

Toegegeven, het is af en toe wel wat lastig de film vanuit Wendy's perspectief te zien en niet alles is even goed te verklaren of net iets te vergezocht, maar er zitten ook wel echt rare dingen in, zoals de Dopey- sticker die bij een tweede scène opeens weg is of het papier dat ineens weer terug zit in het typemachine.
In een van de comments las ik trouwens een wel heel creepy theorie, dat Danny op het moment dat hij room 237 in gaat, daar vermoord wordt door zijn moeder en dat de scène erna waarin Danny de Colorado Lounge komt binnengelopen met een rode wurgplek op zijn nek een waanvoorstelling is van Wendy. Ook de sexual abuse theorie komt af en toe bovendrijven, zoals de scène waarin huisbewaarder Grady een gesprek voert met Jack en Danny nogal dubbelzinnig een "ondeugende" jongen noemt.

Maar van welke kant je de film ook beziet, The Shining blijft een ongeëvenaarde horror. Het geluid dat Danny maakt als hij op zijn fietsje door de lege gangen van het Overlook Hotel scheurt en steeds onderbroken wordt door het zachte tapijt dat er ligt. Voorbij iedere bocht kun je weer iets huiveringwekkends verwachten. Het is overigens niet de tweeling die eng is of het bloed dat uit de lift stroomt, nee het is de muziek en de angst op Danny's gezicht waardoor het zo angstwekkend wordt. Het is de angst zelf die het zo eng maakt.

Je zou op deze website de Amerikaanse versie kunnen kijken.

En bedankt voor de tip, de video staat in mijn watchlist. Eerst maar eens de langere versie van The Shining bekijken, voordat ik aan de analyse begin.

Net als bij jou was het voor mij ook een geheel nieuwe kijkervaring. De film is als een doolhof waarin men kan verdwalen, verkeerde afslagen neemt of als een labyrinth waar men steeds dichter bij de waarheid meent te komen. Maar toch, uit welk perspectief je de film ook bekijkt , je krijgt het nooit helemaal kloppend. Het is een puzzel die onopgelost blijft.

Ik heb nu bijna alle Kubrick films gezien. Ik denk dat dit, the Shining zijn meesterwerk is wat hij voor ons heeft achtergelaten.

O, dank voor de tip, nooit van gehoord. Ik had het ook net zo goed kunnen vragen hier natuurlijk.

Mooi gezegd, ja voor mij is dit ook zijn meesterwerk.

Halfje bovenop gedaan, net als A Clockwork Orange op 4,5* gezet. Toch wel een iconische prent. Stijlvol in beeld gebracht in dat geweldige hotel, met hier en daar de gekende sardonische humor van Kubrick, een meesterlijke Nicholson en een paar onvergetelijke scènes.

Bij het herbekijken van het oeuvre van Kubrick lijk ik zijn werk nog meer te kunnen waarderen dan een paar jaar geleden. In The Shining, bij momenten nochtans ook erg spannend, weet hij het horrorgenre te overstijgen met een veelgelaagde film die je zelf op verschillende manieren kan/mag interpreteren.

Een paar weken geleden deze film voor het eerst helemaal gezien. Enorm van genoten! Een originele film die ontzettend goed geregisseerd is. Vooral in de eerste helft heerst er continu spanning. Jack Nicholson speelt hier de rol van zijn leven. Wat kan die man acteren, zeg!

Enig minpunt: Het einde kon beter vond ik. Moeder en zoon wisten te ontsnappen en Jack overleed. Daarna stopte het. Het had daarom voor mij een abrupt einde.

Heel begrijpelijk dat dit een klassieker is!

Ik vond Jack Nicholson al vanaf het begin iets sinisters hebben. Daardoor vond ik het geleidelijk aan krankzinnig worden niet goed vertolkt.

Ik stoorde me verschrikkelijk de onbenulliheid van Wendy.

Camerawerk was fantastisch en "Midnight the stars and you" maakte de sfeer nog spookachtiger. Maar eng vond ik deze film echt niet.

De eerste keer, jaren terug, dat ik de film keek vond ik hem geweldig, had hem toen iedereen aangeraden om ook te kijken. Nu ik een stukje ouder ben kan The Shining mij iets minder boeien en vind hem zelfs bij momenten traag. Dat wil niet zeggen dat ik het acteerwerk van Jack Nicholson en Shelley Duvall niet apprecieer, ze doen het voortreffelijk. Ik erger me wel aan de kleine jongen “Danny”, vind hem overacteren, gaf niet dat extra creepy gevoel, geen type voor een (horror)film. Maar dat is mijn mening natuurlijk, mogelijk ben ik de enige die zo denk

Geweldig filmpje: https://youtu.be/ipBpO2C5LTU?si=p9uDzI0I1GTYvmQZ

Kubrick explains the ending

Héél erg leuk dit! Erg goede montage ook met die split screens en fades, love it! Bedankt