Kidô Keisatsu Patorebâ: The Movie 2 (1993)

Nog maar eens herzien. De animatie raakt stilaan wat oud, maar dit is eigenlijk gewoon genieten. Prachtig muziekje; veel oshii momenten zoals de helikopter die weerspiegeld word in de wolkenkraber en natuurlijk de scene op de boot. Je kan er dan ook niet omheen dat dit van dezelfde regisseur is als gits.

Het verhaal is idd wel redelijk ingewikkeld; maar naar mij inziens toch redelijk te volgen, ook al heb ik de serie van patlabor niet gezien. De minpunten waren toch die schreeuwerige sergeant en eigenlijk al hetgeen dat specifiek met mecha te maken had.

Prachtige film!

Oshii heeft er weer wat speciaals van weten te maken. Zoals altijdt/vaak bij Oshii hoef je hier geen actiefilm te verwachten, maar meer een diepgaande thriller. Hoewel de animatie idd. wel verouderd aanvoelt, zeker als je al films als ghost in the shell 2 hebt gezien, stoort dit nergens. Daar zijn het verhaal, de muziek en de sfeer te goed voor.

De filosofische kwesties die aan bod komen zoals god en of rechtvaardige oorlog niet beter is als valse vrede, zijn erg goed gebracht en uitgewerkt en werken goed. Dat het einde minder en te abrupt zou zijn, daar ben ik het deels mee eens. Het is idd. abrupt maar wel op een mooie en ook ietwat filosofische manier, wat ik eigenlijk alleen maar mooi vondt.

Om kort te zijn, dit is (alweer) een erg goede film van Oshii en eentje die ik nog vaak zal herzien. Voor nu 4.5*.

Beter dan deel 1, maar omdat ik de serie niet ken zit de gebrekkige karakterontwikkeling wel een echt genieten in de weg. Knap gedaan hoe sci-fi elementen in een realistische setting zijn geplant. Ook grappig, we leven nu in 2007, 5 jaar nadat het zich afspeelt en het is in 1993 als futuristisch gemaakt De soundtrack was beter, het verhaal sprak meer aan maar kon me nog niet grijpen...het filosofische van Oshii is mooi gedaan. De animaties vond ik niet bijzonder.

Ik denk dat ik echt de serie moet kennen om deze films meer te gaan waarderen. Als stand-alone krijgt deel twee 3* van mij.

Voor wie van details houdt,

Prachtig uitgewerkte animatiefilm. De film scoort vooral punten doordat hij ongelofelijk veel sfeer uit weet te stralen. De straatlantaarn die de personages in hun auto even belicht om ze weer voor even in het donker achter te laten tot aan de volgende lantaarnpaal, de sneeuwvlokjes die zich tussen 2 flatgebouwen naar beneden laten vallen en waarvan er enkele kans zien om zich in het gezicht te laten waaien van enkele personages die zich schuilhouden onder een viaduct. Verder een prachtige aanblik van een file, geschoten vanaf het hoogste punt waardoor de auto `s kop over kop omhoog lijken te schuiven. Het is allemaal niet zo rechtlijnig geanimeerd en daardoor ook nauwelijks verouderd.

Kon hier veel meer mee dan met Ghost in the Shell. Waarschijnlijk doordat deze film wat minder abstract is. De mensheid speelt een belangrijke rol in deze film en spectaculaire al dan niet Science Fiction elementen als Labors en vliegtuigen worden als middel ingezet i.p.v. als doel. Dit zorgt naast het nodige vermaak ook voor wat rake, filosofische eye openers. Zo wordt er bv. gesproken over het voeren van een oorlog en wat daarvan de consequenties kunnen zijn, zonder dat er veel militairen aan te pas komen.

Scènes zijn ook qua muziek zeer gevarieerd. Soms geven ze het gevoel dat er gevaar loert en soms krijg je een wat ambient achtige muziek voorgeschoteld. Altijd in evenwicht met de desbetreffende scènes. Kreeg nooit het gevoel dat de muziek een scène moest maken, het gaf vooral wat extra `s mee. Geweldig stukje ook bij dat aquarium, met bijbehorende muziek. Leek net alsof men onder water sprak, dankzij dat geblub.

Verder soms ook nog wat grappige verwijzingen naar de 1ste Patlabor. Het vissen en de tomaten....Alleen hier was er slechts sporadisch de tijd om hobby `s te beoefenen. Daardoor misschien ook allemaal net wat effectiever en mooier. Na Avalon en The Red Spectacles weer een geweldige Oshii! 4,5*

Beter dan het eerste deel maar ook hier moest ik me door het verhaal heen worstelen. Personages waren ook hier bijzonder oninteressant.

Audiovisueel valt er ook weinig te beleven op een paar scenes na. Het zijn die scenes die deze film voor mij redden van een onvoldoende.

3*

De BluRay-set ziet er prachtig uit: Link.

Het is dat die krengen zo duur zijn.

Wat ik bij die BluRay dingen wel vaker heb is dat het beeld veel te scherp lijkt. Vooral bij die sneeuwscene wordt het zo wel een pak lelijker. Is dat nu echt de bedoeling of zijn ze iets te ver gegaan in het digitaal opkuisen. Ook de kleurtonen worden blijkbaar drastisch gewijzigd.

De set ziet er mooi uit ja, maar dat is dan ook alles. Het boekje is Japans, dus voor de meesten hier niet leesbaar. Verder is de beeldkwaliteit van de dvd als ik op je link af moet gaan veel beter dan de Blu-Ray. Je kunt dus veel beter voor deze set gaan.

Dat bedoel ik inderdaad.

Het neigt naar het overschrijden van grenzen. Er worden definities gemaakt door de makers, waardoor alles nep gaat lijken. Straks wil iedereen de oude methode weer terug

Eens.

Zag onlangs Van Helsing op HD kwaliteit, de CGI stak enorm af tegen de "echte" beelden. Ben nog niet overtuigd.

De CGI steekt ook zonder HD nogal af bij de echte beelden in Van Helsing.

Zag de film op het grote doek en toen viel het me een stuk minder op. Het contrast was volgens mij een stuk minder.

Zal de dvd en de hd versie eens vergelijken als ik de kans krijg.

Had hem voor 3 euro op de gok meegepikt en dat bleek een goeie gok: een waanzinnig goede anime met een erg meeslepend en goed uitgewerkt verhaal zonder een overkill aan filosofisch geneuzel. Ook nog eens een aantal keren moeten lachen om droge one-liners. Alweer 15 jaar oud, maar qua animatie nog steeds dik in orde. Klein minpuntje voor de wat teleurstellende climax, maar kan hem aan iedereen aanbevelen. Prima te volgen zonder het eerste deel gezien te hebben trouwens.

Naar 4,5* gezet. En misschien wel naar aanleiding van zo'n kleine discussie bij de nieuwste Pixar-film.

Het is toch ongelooflijk dat Oshii mij in een animatiefilm over mecha in bepaalde scenes bijna tot tranen kan roeren, zonder dat die scenes betrekking hebben op plot of dramatische ontwikkeling? Echt weergaloos.

In Patlabor 2 doet Oshii dat oa met de bootscene in de sneeuw, in GitS doet ie het in de scene waar Hong Kong getoond wordt en in GitS 2 verplettert ie mij met de festival-scene. Perfecte symbioses tussen beeld en geluid.

Visueel verbluffend (sneeuw en tunnel scène zijn geweldig) en veel sfeervoller krijg je ze niet. Kawai overtreft zichzelf hier andermaal, wat een score

Wel jammer van iets te veel politiek gezwam. Vijf sterren zal Oshii ook nooit gaan halen bij mij, ben ik net even iets te anti-filosoof voor. Dit is eigenlijk wel de eerste keer dat ik geneigd ben om de serie te gaan kijken. Ik zal er nog eens over nadenken.

4.5* beste Oshii tot nu toe, zo zien we het graag.

Veel beter dan deel 1.

Dit is daadwerkelijk een boeiende film geworden, met veel sfeer en uitstekende animaties. Zitten een aantal prachtige scenes in, vooral met die sneeuwval. Verder is het verhaal gewoon een stuk interessanter, en heeft het wat minder die 'een stel agenten beleven avonturen'-gevoel wat in deel 1 overheerste. Maar bovenal is de soundtrack in dit deel veel beter, al zat er af en toe wel een twijfelachtige compositie in, maargoed het was al een hele opluchting dat het vaak daadwerkelijk sfeerverhogend werkte.

Helaas ook niet altijd even lekker te volgen, er zitten zo nu en dan ook scenes in die behoorlijk langs je heen gaan, maar als geheel een boeiende en sfeervolle film.

3.5*

Oshii maakt hier de belofte van de eerste film volledig waar: nog meer sfeer dan in de eerste deel, de muziek is nog sterker, de beelden zijn schitterend en de slapstick is minimaal gebleven.

Hoewel het verhaal iets minder is dan dat in de eerste film, is deze film me zeker beter bevallen. Opvallend dat Clancy geheel ontbrak en grappig dat Tsuge inderdaad erg op Miyazaki lijkt. Dat is weer eens wat anders dan elkaar afzeiken op een hiphop album.

Waar Patlabor 1 meer een solide actiefilm met detective elementen is. beweegt deze film zich vooral rond de actie heen en zijn er meerdere scenes waarin er filosofisch gemijmerd wordt over de termen oorlog en vrede, onder begeleiding van prachtige muziek en sfeervolle beelden van de stad. Helaas haalt dit wel af en toe het tempo uit de film, waardoor mijn aandacht verslapte en het slot vond ik ook een beetje teleurstellend, Karakters van m.n. Goto zijn weer sterk. Alleen jammer dat de labor piloten weinig screentijd hebben. Maar bij elkaar genomen toch een fascinerende film, met erg sterke scenes halverwege de film.

Blijft geniaal.

De eerste film waar Oshii z'n eigen stijltje vindt. Niet dat hij zich hieraan zou vastklampen in al z'n latere werk, maar de films en projecten voor Patlabor waren toch erg random allemaal. Films met een zeer sterke, unieke visie, maar moeilijk te herleiden naar één regisseur.

In Patlabor 2 waagt Oshii zich aan wat direct filosofisch gemijmer, politieke plotlijntjes, plotloze cutscenes en natuurlijk een aantal honden. Visueel blijft het indrukwekkend, opvallend gedetailleerd en mooie, subtiele animatie. Ook de soundtrack is nagenoeg perfect. Voor het eerst vinden Kawai en Oshii elkaar echt, volgens mij ook een reden voor Oshii's typische cutscenes.

Patlabor 2 blijft een geniale film. Heerlijk rustig, sterk verhaal, boeiende filosofie en audiovisueel ijzersterk.

5.0* en een uitgebreide review

Dit is inmiddels de zevende film van Oshii die ik gezien heb en net zoals bij Patlabor 1 lukte het mij niet om ook van deze film onder de indruk te raken. Dit soort actie animatiefilms liggen mij op de een of andere manier niet. Het verhaal in deze film sprak mij gewoon niet aan en daar komt ook nog eens bij dat ik van de animaties niet bepaald onder de indruk was. Wat mij ondanks deze negatieve punten er van weerhoudt deze film een onvoldoende te geven is de schitterende score van Kenji Kawai. Vooral de muziek tijdens de aftiteling is wonderschoon. Met Joe Hisaishi behoort Kawai voor mij tot de absolute top van de Japanse filmmuziek componisten.

3,0* dankzij de score van Kawai

Onlangs weer eens herzien naar aanleiding van een recente herziening van Ghost in the Shell. Het Opmerkelijk dat ik die laatste film volgens eigen telling zeker zeven keer gezien heb, terwijl ik Patlabor 2, die niet of nauwelijks voor Ghost in the Shell onderdoet, nu pas voor de tweede keer gezien heb. De eerste kijkbeurt was bijna precies zeven jaar geleden, dus het was wel weer eens tijd voor een herziening.

Destijds heb ik eerst de OVA en de eerste film gezien voor me aan deze film te wagen, vandaar dat ik veel vertrouwder was met het universum en de personages dan deze keer. Er is nogal wat weggezakt, maar dat geeft me meer de mogelijkheid om te zien hoezeer deze film op zichzelf staat.

Dat valt niet tegen. Natuurlijk sneeuwen er bepaalde personages een beetje onder en is het niet helemaal duidelijk (meer) wat hun rol in het team is. De focus ligt met name op de personages Goto en Nagumo, en die hebben wel degelijk een interessante rol in het verhaal. Net als bij Ghost in the Shell is het verhaal aanvankelijk een beetje lastig te volgen, maar uiteindelijk wordt de hoofdlijn wel duidelijk. Interessant en grappig is dat de antagonist is gemodelleerd naar Hayao Miyazaki. In dezelfde lijn als de volgende quote van Oshii die ik tegengekomen ben:

De sfeer van de film is geweldig. De beelden zijn erg gedetailleerd, zowel in de karakterontwerpen als qua achtergronden. Er is vaak sprake van interessant lichtspel, bijvoorbeeld tijdens de scène in de auto, en de subtiele soundtrack van Kawai versterkt de sfeer alleen maar nog meer. Sowieso één van de sterkste soundtracks die ik ken, al verkies ik uiteindelijk wel die van Ghost in the Shell boven deze. Net als in de laatstgenoemde film tijd voor scenes waar eigenlijk weinig gebeurt behalve een dialoog of een monoloog, en waar het vooral om de sfeer lijkt te draaien, zoals tijdens de auto scène en nog veel meer tijdens de boot scène.

Uiteindelijk niet veel actie. Ik moet zeggen dat ik over het algemeen niet heel veel op heb met het mecha genre, maar voor het Patlabor universum (okee, en ook voor Full Metal Panic) maak ik een uitzondering. Het komt denk ik vooral omdat het Patlabor universum erg realistisch overkomt. Nochtans vind ik het niet erg dat de Patlabors pas op het einde uit de kast komen, waardoor de film grotendeels in een echt realistische setting speelt.

Wellicht is deze film visueel en qua sfeer nog net wat beter dan Ghost in the Shell, die in mijn top 10 staat. Toch verkies ik die film net wat meer dan Patlabor 2 vanwege de filosofie die me wat meer aanspreekt, de score die ik daar net iets mooier vind, maar misschien nog wel het meest vanwege nostalgische redenen. Nochtans is Patlabor 2 één van de sterkste films die ik ken, zeker als we ons beperken tot animatie. De 5* blijven ruimschoots overeind.

Iets beter dan Patlabor 1, maar dan nog kan ik er niet echt van genieten. Wat ik ook al bij die film schreef, doe mij maar een films als Oshii's eerdere Tenshi no Tamago (1985). Dit interesseert me simpelweg niet, en ook in de animatie, stijl en muziek kan ik persoonlijk weinig échte schoonheid ontdekken, al ziet het er allemaal niet onaardig uit.

Misschien is het dat ik geen anime adept ben, maar die andere film wist dat probleemloos te overstijgen. Zo niet hier, helaas.