Black Snake Moan (2006)

Leuke kennismaking met de Blues.

Interessant en muzikaal drama gedragen door twee heerlijke acteerprestaties van L. Jackson en Ricci. Van eerstgenoemde wisten we natuurlijk al hoe goed hij was, Christina Ricci blies mij omver met haar performance. Wat een rol zeg! Ze heeft haar uiterlijk natuurlijk niet tegen, maar dit was echt goed.

Black Snake Moan zuigt je binnen no-time in het broeierige Tennessee en alsof dat al niet genoeg is voor een heerlijk warm sfeertje gooit Brewer er nog eens een fijne soundtrack tegenaan waardoor het zelfs voor de tv zweten geblazen is. En na een erg sterk eerste half uur lijkt het niet meer mis te kunnen gaan. Toch gaat het vanaf het moment dat de hoofdpersonen bij elkaar komen iets minder. De verlossing cq genezing waar de film om draait had wel wat beter uitgewerkt mogen worden. Er wordt wel degelijk geprobeerd om diep te gaan, dit lukt echter niet helemaal. En het einde is dan eigenlijk ook net wat te zoet.

Toch is de setting al zó fijn, en de Blues zó lekker (in Jackson blijkt overigens een prima Blues zanger te schuilen) dat dit een heel fijn filmpje genoemd mag worden.

3,5*

Opnieuw bekeken, en voor de muziek alleen al is hij het zeker waard, maar blijf het scenario zwak vinden.

beetje vreemde film

heb 'm uitgekeken,maar verwachtte een betere film met zo'n crew

ook een raar einde,nee niet mijn ding.

toch echt meer drama dan romantiek

Drama/romantiek. Dan verwacht je toch wat anders

Best vermakelijke dorpsklucht, maar zowel 'the blues' van Samuel

als de paniekaanvallen van JT helpen de geloofwaardigheid om zeep

(mijn 6000ste MM stem).

Gisteren BSM weer eens gezien, ik ga mijn stem bijstellen van 3,5* naar4*. Wat is dit toch een fantastische film. Doet echt niet onder voor een goede Tarantino.

Ik weet niet meer welke blueslegende het zei, maar ik heb ooit een uitspraak gelezen dat God de man en de vrouw schiep, en daarmee ook de blues.

Deze film doet in ieder geval de blues eer aan. De muziek is erg fijn, en tot mijn verrassing kan Samuel L. Jackson ook zingen en spelen. Het plot mag niet heel veel om het lijf hebben, het kijkt allemaal wel prettig weg, en mede dankzij de muziek is het geheel erg sfeervol. Verder prima acteerwerk van Ricci en Jackson, en Timberlake valt ook honderd procent mee.

De uitwerking kan een film als deze maken of kraken. In dit geval helpt de sterke broeierige sfeer enorm. 3*.

Misschien bedoel je de tekst van de blues song "On the 7th Day" (o.a. vertolkt door Etta James) ?

Etta James - On The 7th Day Lyrics | MetroLyrics

Dank je! Ik meen het in een interview gelezen te hebben, maar misschien heeft die persoon eigenlijk dit nummer geciteerd.

Aardige film. Niet erg geloofwaardig. De scene dat het liedje 'black Snake Moan' wordt gespeeld (met op de achtergrond het onweer) is fantastisch !!

In 2006 was ik nog te jong om de blues te appreciëren, dus een herziening was zeker de moeite waard

Aan het begin en einde van de film zie je een fragment van blues legende Son House, die deze uitspraak doet.

Ook de titel Black Snake Moan komt van een oude blues song.

Toch iets anders.

Keek deze film voornamelijk vanwege het absurde concept en de verwachtingen van een Grindhouse-achtige film. Zeker de poster doet wat vermoeden dat je naar zo'n type film gaat kijken. Uiteindelijk veel het best mee op dat gebied en kregen we een veel humanere film.

Jammer dat het daarmee wel een minder leuke film is geworden. Je kan me wel wakker maken voor een gek verhaal maar als ik had geweten dat van het vastketenen maar ongeveer 30-45 minuten van sprake was dan had ik wel twee keer nagedacht voordat ik de film opnam. Het is wel jammer eigenlijk, dat is nu juist waar de film op kan scoren.

Acteerwerk is in ieder geval bovengemiddeld. Jackson kan dit ondertussen wel met zijn ogen dicht. Het blijft een goed acteur. Schrok ook best van Ricci. Dit lijkt me nu niet meteen het type rol dat ze normaal speelt gezien haar onschuldige uitstraling. Maar ze doet het in ieder geval met verve.

Uiteindelijk duurt de film vooral te lang. De regie mist wat pit. Wat nudity hier en daar om nog wat spierballen achter de regie te laten zien maar ook dat blijft tamelijk braaf. Het geweld is ook niks om over naar huis te schrijven. Die 16+ is dan ook redelijk misleidend. Verwacht beslist geen gewelddadige wegkijker.

Het drama is degelijk. Het is alleen te standaard. Want ondanks dat het concept nog wel origineel is blijven de drama elementen te braaf en daarmee te onopvallend. De drama zelf had ook wel wat degelijker uitgewerkt kunnen worden. Iets meer focus en minder focus op andere bijzaken die er uiteindelijk niet veel toedoen.

Het is niet slecht, maar duurt toch echt te lang en de regie zingt nog een toontje te laag. Dit soort concepten hebben wat viezigheid nodig, en dit ziet er te schoon uit.

Het bluesgedeelte bijna op het eind blijf ik legendarisch vinden. Naast de goede muziek is dat gedeelte ook smaakvol gefilmd.

Ruime 3. Het begin is me veel te rommelig. Daarna stukken beter, zeker de muzikale delen. . Helaas is Timberlake vrij slecht en dat is storend.

Film die op voorhand een semi flauwe bedoening lijkt met een onwaarschijnlijk duo, maar zich toch ontwikkelt tot een film met inhoud rond trauma, verwerking en liefde voor de medemens.

Zonder een hele preek op te steken over de vluchtige contacten van deze tijd, de afstand tussen mensen en veelal het fysieke contact te verwarren met emotionele binding, zijn de problemen rond Rae net zo schrijnend als symptomatisch. Een probleem wiens oorzaak veel eerder gezocht moet worden. De problemen lijken echter de pan uit te rijzen tot ze gevonden worden door Lazurus, iemand wiens leven ook niet de wind mee heeft, die uitermate kort door de bocht kan zijn, maar ook verzorgend.

Wat eerst een humoristische gimmick lijkt, een halfnaakte sexverslaafde blondine aan de radiator geketend, verandert, na de introductie van de al behoorlijk oude term 'Black Snake Moan', de film toch in een serieuzer stuk over trauma en verwerking. Dwangmatige handelingen en verlossing zijn ook herkenbare elementen en vooral het tegenkomen van een medemens die herkent, hulp biedt, aanhoudt en ouderwetse naastenliefde toont zonder eigenbelang, maakt deze film tot veel meer dan de kolderieke trailer doet vermoeden.

Blake Snake Moan is daarmee een uitermate interessante, boeiende en humoristische film te noemen. Timberlake voegt op zijn beurt niets toe maar de muziek maakt daar tegen weer heel veel goed.

Heb ik ook nog ergens liggen, toch weer es checken...?

De titel Black Snake Moan is ontleend aan een bluesnummer van Blind Lemon Jefferson. Een nummer dat is doorzeefd met seksuele toespelingen. Een tekst als: „Black snake crawlin' in my room / And some pretty mama had better come and get this black snake soon" spreekt expliciete boekdelen. In de film wordt het thema van de zinnelijkheid succesvol vorm gegeven door Christina Ricci in haar rol van Rae. Een white trash girl met een probleem dat nymfomanie wordt genoemd. De streng gelovige Lazarus (Samuel L. Jackson) kruist toevallig haar pad en besluit in haar slonzige leefwijze wat waardigheid te injecteren.

Vanuit deze constellatie ontspint zich een boeiend drama dat zich met verlossing, zelfontplooiing en zelfinzicht bezig houdt. Een verhaal waarin de cultuur van Mississippi voor een heerlijke achtergrond zorgt. De sterke religieuze grondtonen die overal in doorklinken, het simpele landleven en natuurlijk de Blues.

In de film bestaat de score uit fijne bluesmuziek. In een paar nummers speelt Jackson een aardig stukje bluesgitaar mee. Het schijnt dat Jackson een half jaar lang elke dag intensief op de gitaar heeft geoefend om een aantal blues riffs onder de knie te krijgen. Met succes. Het klinkt goed.

Ricci speelt geen gitaar, maar valt op met geweldig acteerwerk. Ze voorziet haar personage van een enorme lading energie die haar in staat stelt om een onuitstaanbaar lid van de white trash gemeenschap uit te beelden. Een drugsgebruikende nymfomane, die zichzelf verkwanselt en door mannen als oud vuil wordt behandeld. De botsing tussen haar wereld en die van Lazarus is een heftige.

Black Snake Moan is een realistisch verhaal over de omgang met verantwoordelijkheid en onverantwoordelijkheid. Aan het eind verliest de film iets van zijn realistische gehalte als het verhaal een weeïge weg inslaat die het heerlijke melancholieke bluesgevoel dat de film meestentijds oproept, geheel wegvaagt en de kijker uitnodigt mee te gaan in zoetige contemplatie. Nee, dat laatste kwartiertje voelde goedkoop en niet goed aan.

Ik kwam er niet door heen.

"Blues is voor losers en jazz voor winners"""..hahaha... Dat blues voor losers is bewijst deze krampachtige film. Bizar verhaal ,waar ik na 40 min. mee gestopt ben , het begon mij te ergeren en te vervelen..Prachtrol van Ricci trouwens , als de personificatie van een armoedig jong misbruikt meisje ,waarna in haar leven alles fout gaat...vandaar de blues.

Note; Mochten hier bleusliefhebbers zijn ,moet je zeker eens op Youtube Joanna Connor opzoeken. Wijfie van 120 kilo , die de blues ( rock ) er uit scheurt..Vanuit haar hart , en of ze nou op een BBQ speelt in een tuin, of een optreden voor 3000 pop , het maakt haar niks uit...Scheuren, gieren de bleus en rock...

frans123

Bluesliefhebber wel, bluesliefhebber niet

Blues-rockliefhebber iets minder.

Waar komt die uitspraak: "Blues is voor losers en jazz voor winners"eigenlijk vandaan

Als ik zie hoe enorm veel optredens van bluesbands er in dit land zijn, in verhouding tot de jazzensembles, lijken de bluesmuzikanten mij allerminst de losers te zijn op dat gebied.

Stalk jij mij??? .De uitspraak is van mij...hahah ,maar neem het niet zo serieus Brix , ik schrijf vaak met een knip oog... Ik ben een blues liefhebber maar realiseer mij dat 'blues er vol veel mensen als ''troost is. ""Have you ever loved a woman- than you know what I am talking about." ""There is a red house over yonder, there where my baby stays----Het red huis is leeg en verlaten, baby is weg, en een scheurende solo ( Hendrix) vol pijn en droefenis volgt.

Blues is ontstaan bij de slaven op de cottonfields . Ze zetten hun droefheid, pijn , lijden om in drie akkoorden . De meeste teksten lopen niet over van vrolijkheid. Ook na de slavernij. Drank, drugs, verloren liefde , noem maar op. Losers...

Jazz het ontstaan er van is vaak die van vrolijkheid , New Orléans. Mensen met een vrolijker kijk op het leven en vaak min of meer "geslaagd . Op VVD congressen / bijeenkomsten is er jazz/ dixieland muziek.

"The blues had a baby and they called it rock and roll".

Blues is vanaf de jaren zestig vercommercialiseerd.

Probeer Joanna Connor!!! 120 kilo bluespower!!

frans123

(Stalk jij mij???) Nee hoor, maar toevallig zijn westerns en de Blues (ik schrijf het graag met hoofdletter ) twee van mijn (vele ) passies.

Zelf al sinds 1969 actief als muzikant in dat genre, en door diepe dalen gegaan, waar die muziek mij weer uit heeft getrokken, vandaar.

"The Blues had a baby..." (Muddy Waters & Johnny Winter) stond ooit ook op het repertoire van mijn eigen band.

Ik weet waar je het over hebt.

Dank voor de toelichting.

The Blues is here to stay! (zei Eddie Boyd al)

Keep on rockin"!!

Ik vond het toch wel een lekker filmpje voornamelijk door het acteerwerk van Christina Ricci en Samuel L. Jackson. Fijn zwoel sfeertje en lekkere blues muziek. En ook nog eens genoeg diversiteit maar gebaseerd op kwaliteit in plaats van omdat het moet dus niemand wat te klagen.

Fijne film, vooral het 2de gedeelte waar de Blues helemaal naar voren komt.