Factotum (2005)

Aardige film, maar nergens meer dan dat. Vooral de voice over haalt veel tempo uit de film en daarom kabbelt en kabbelt het maar. De dames Taylor en Tomei overklassen Dillon (hetgeen niet verbazingwekkend is), maar zo'n loser als Dillon past natuurlijk wel bij de Bukowski figuur.

Het boek is briljant, en bij vlagen hard - de film, na herhaaldelijk kijken, meer dan aardig, maar 'soft'. Alsof men niet al teveel durf had bij het maken, alsof ze op 'safe' wilde spelen.

Matt Dillon is zondermeer goed als Chinaski, beter zelfs dan de overschatte rol van Mickey Rourke in Barfly - Barfly was echt niet goed ondanks het originele scenario van Bukowski zelf.

Factotum slaagt in het tonen van leegte en verveling, zonder zelf leeg of vervelend te worden (dat is moeilijker dan je denkt). Het harde leven aan de zelfkant blijft helaas grotendeels achterwege en daar was Bukowski nu juist meester in. Ellende zonder pathetisch te worden.

Het verhaal in deze film kabbelt voort gelijk de slome, bedachtzame tred van Chinaski zelf.

Charles Bukowski is zondermeer de boeiendste schrijver die ik ken, hard, gemeen, stijlvol, bezopen, vloekend, liederlijk, bij vlagen klootzakkerig en hilarisch.

Lees zijn voortreffelijke romandebuut Post office (Postkantoor), Factotum (Duivelstoejager) en Women (Vrouwen). Lees zijn korte verhalen zoals in South of no north (niet vertaald), The most beautiful women in town (niet vertaald) of Tales of ordinary madness (Verhalen van alledaagse waanzin).

Straight from the gut, straight from the gutter...

De film sluit vrij goed aan bij de sfeer die in het boek gecreëerd wordt; het probleem is dat het fragmentarisch karakter bij een boek (dat ik in dit geval ook geen superboek vond, maar misschien had ik te hoge verwachtingen) beter werkt dan bij de film. Het is jammer wanneer een film niet opbouwt naar een climax, zodat je gewoon wat staat te staren naar de film wanneer er niet veel bijzonders te zien valt voor de rest. Niet dat ik te streng wil zijn, want Dillon speelt erg goed en de film bevat enkele leuke droge momenten. Maar echt beklijven doet het nooit; échte leegheid overbrengen via film lijkt me een bijzonder hachelijke operatie te zijn. Want wie weet slaagt Factotum hier wel in, maar bijzonder veel kijkplezier levert het niet op. Een dikke 3*

3*

Ik ben eigenlijk een onnozel figuur dat deze film in mijn top 10 staat. Er is zoveel beters gemaakt dan dit. Toch verdiende hij het omdat ik deze film zonder morren 7 keer in 2 weken heb gezien. En ik zou hem zo weer kijken als het aan mij lag. Prettige sfeer.

Dit is niet hoe Charles Bukowski het zou willen. veel te mieterig voor zijn doen. toch 3 sterren voor de sfeer.

Niet echt geslaagd in mijn ogen, vond het wat te afstandelijk en het rauwe dat de film enigszins probeert over te brengen komt ook maar geforceerd over. Het kabbelt allemaal wat voort, maar weet nergens te raken en dan zijn die 90 minuten een lange zit. Saai.

Prachtige film, werkelijk prachtige muziek. Matt Dillon is weer eens geweldig. Een van de weinige films die overeind blijven na het lezen van het boek. Beste film ooit over het leven van een alcoholist. Film om elk jaar een keer te bekijken.

Leuke film met enkele bijzonder grappige momenten. Eigenlijk gebeurt er helemaal niets in de film, maar het wordt allemaal zo prettig weergegeven, dat het totaal niet stoort. Het acteerwerk is niet heel erg sterk, maar ruim voldoende. De muziek is daarentegen geweldig, pluim daarvoor! Ook het einde vond ik fantastisch en liet me met een grote glimlach op mijn gezicht achter. Had de film er wat mooier uitgezien - het doet nu wat lowbudgetterig aan -, dan had er nog een halfje meer in gezeten. Maar met deze score mag Factotum ook meer dan tevreden zijn.

3,5*

Vermakelijke en goede film over de nutteloosheid van het leven. Zeer goed acteerwerk, en interessante personages.

Het verhaal van een "schrijver" die de tijd doorkomt met voornamelijk drank, diverse baantjes en een aantal vrouwen.

Het kabbelt allemaal lekker door maar het kijkt wel aangenaam weg. Geen verdere bijzonderheden.

Aardige rol van Dillon als jobhopper en fulltime mislukkeling. Heb enkele malen een glimlach niet kunnen onderdrukken. Het genre houdt dan ook meer het midden tussen een drama en een zwartgallig komedie.

Het blijft alleen allemaal een beetje van hetzelfde. Weinig afwisseling, nieuwe baan, nieuwe fles bier. De lengte is precies goed. Ach ja, prima te pruimen voor een lome doordeweekse avond.

Langzame en slome film maar dan in de goede zin van het woord.

Matt Dillon zet erg overtuigend een alcoholist neer en weet goed om te gaan met sarcastische grapjes.

Factotum is niet heel erg bijzonder en ook helemaal niet snel, maar zet wel op een erg doeltreffende manier het leven van een bepaalde alcoholist neer.

3,5*

Tijdens het kijken kom je er al snel achter dat het nergens naar gaat leiden en dat de karakters geen ontwikkeling door gaan maken; ze zijn zoals ze zijn. Vrij uniek, maar vooral gewoon goed gedaan.

Het is lastig om de juiste balans te vinden zonder al te veel (melo)drama. Dat is hier goed gelukt, vooral dankzij de zwarte humor en het karakter Henry (goed gespeeld door Dillon) die vrede met zichzelf heeft.

Als de 'goot' zo mooi en schoon zou zijn als in Factotum getoond wordt, begrijp ik niet dat er niet veel meer mensen kiezen voor de 'zelfkant' van de samenleving. Keurig gestreken overhemden, een nette pantalon, strak getrimd baardje, de haren vet goed gecoiffeerd. Wat een nette kerel is die Henry. De kroegen gehuld in schreeuwerige neonlichten, elke bar ontdaan van ieder gespuis, de hotels neigend tot een 4 sterren onderkomen. In niets herken ik de sfeer van Bukowski, behalve de diepzinnige inktzwarte beschouwingen, die als flarden poëzie door het veel te fragmentarische verhaal werden versneden, die Dillon gelukkig wel raak weet te declameren; iedere zin eindigend als ware het een lang gerekte kreun.

In mijn ogen kan Factotum in de verste verte niet staan in de schaduw van Barfly

Wie de echte Bukowski wenst te zien en/of te horen als referentiekader kan zijn heil zoeken op Youtube.

Deze Factotum vandaag voor de tweede keer gezien en het blijft een erg aangenaam filmpje, dat voor mij misschien toch net iets mist om écht memorabel te zijn. Dit deed me trouwens ook heel erg denken aan Broken Flowers. Een schijnbaar lusteloos hoofdpersonage dat zich weinig of niets aantrekt van de wereld rondom zich, een rustig tempo en een verzorgde look. Hierdoor ontstaat ook hier een leuk, nonchalant sfeertje. Matt Dillon is erg goed als lethargische zatlap en Factotum is wat onderkoelder dan Barfly. Deze beviel me dan ook nog een beetje beter.

Fijn dus, maar toch ook niet helemaal geweldig. 3,5*

Drie boeken van Bukowski had ik gelezen, waarvan Factotum de laatste was. Ik vond het allemaal best aardig, maar literatuur….. niet echt, en alles maar steeds hetzelfde en steeds meer.

Toch de film Factotum maar gekeken, en een nieuwe wereld ging voor me open; het boek wordt meer dan redelijk bijna letterlijk gevolgd, en dan blijkt het ineens een ineenschakeling van subtiele scènes te zijn! Net zo fragmentarisch als de boeken, maar dat werkte hier wonderwel. Wel was alles een min of meer beetje netjes of ‘klinischer’ dan in de boeken, maar dat stoorde me niet.

Natuurlijk speelt Matt Dillon een onvergetelijke rol, maar de pure literatuur die uit de boeken van Buskowski spreekt ontdekte ik pas bij deze film.

Meestal zijn literaire verfilmingen een ramp, maar hier gebeurde voor mij het omgekeerde!

Waarbij het absolute einde mij ook nog ff ontzettend aan het denken zette over mn eigen leven.

Charles motherfuckin' Bukowski... een van de meest briljante schrijvers ooit!

Of het 'echte' literatuur is? Het zal de echte die-hard fan een motherfuckin' worst zijn...

Vond het maar een slaapverwekkend geheel. Ik vind Matt Dillon absoluut niet de man om deze rol te spelen. Ook de rest van de cast komt niet goed over. Waar wil de film nou eigenlijk heen? Ook de poëtische levenslessen tussendoor werken niet. Het afglijden in de samenleving blijft veel te braaf en oppervlakkig. Geen moment medelijden gehad met de hoofdpersonen. Zoals eerder vermeld had hij het nog niet zo slecht. Ook de sex-scenes zijn te braaf voor woorden. Taylor heeft kennelijk in haar contract staan dat ze ten allen tijden haar kleding mag aanhouden. Het komt hierdoor te gemaakt en nep over allemaal. Had het wat rauwer en grimmiger gemaakt en met andere acteurs en er had misschien nog wel iets moois van gemaakt kunnen worden.

dit klopt dan wel als een bus etc. Bukowski's stijl is zelf ook ruwer, rauwer, grimmiger...

Overigens: de meest geslaagde Bukowskiverfilming blijft uiteraard Crazy love van Dominique Deruddere. Ik geloof dat zelfs Bukowski ontroerd werd van deze film - die behoorlijk grimmig is, maar in de kern wel een hart van goud heeft.

Na Rourke als Chinaski gezien te hebben in Barfly, is Dillon nogal tenenkrommend. Rourke wás Chinaski, Dillon probeerde hem alleen maar na te spelen.

Driemaal raden hoe Bukowski nu in z'n graf ligt.

3* voor het verhaal.

Bukowski zelf was niet te spreken over het spel van Mickey Rourke in Barfly. (Ik trouwens ook niet.)

Matt Dillon speelt hier net iets meer ingetogener met amper de neiging naar karikatuur, daar waar Rourke dus wel over de schreef ging.

Ik kan goed begrijpen dat Rourke te confronterend was voor Bukowski.

Wat een geweldige film! In 2007 voor de eerste keer gezien en vorige week weer! Vind het einde bijzonder tof. Geeft wel een hele goede boodschap vind ik.

Mwah. Gek genoeg oogt Dillon als een prima Chinaski, maar weet hij de film uiteindelijk toch niet te dragen. Hij is te lief en te netjes voor een Bukowski personage. Daarnaast werkt het boek en de short stories van Bukowski in dit geval beter op papier dan in dezelfde vorm in film. Net wat te veel los zand om te blijven boeien.

2,5*

Een matig komisch drama. De cast doet het prima maar het trage verhaal is helaas niet bijster interessant en mist een beetje pit. Het einde is onbevredigend.

Ook 7 en half jaar later de moeite waard, dit vooral door Matt Dillon die deze rol overtuigend weet neer te zetten.

Het verhaal is sloom maar dat geeft wel des te meer een impressie van het leven van Chinaski, wat mij betreft hadden sommige scenes(vooral van 1 van zijn baantjes) best wat langer mogen duren, maar als geheel blijft de film toch wel een interessante invalshoek.

3,5 sterren blijven staan.

Deze viel mij zeker niet tegen. Ik houd wel van dit soort films. Het verhaal is realistisch, recht voor zijn raap, en de acteurs spelen goed. De humor beviel mij en de gebeurtenissen hielden mij geboeid. 4*

Vermakelijke film. Dillon is een uitstekende Henry Chinaski alias Charles Bukowski. Ondanks alle ellende blijft hij doorzetten en het positieve eruit halen, vaak met een poëtische blik. Gelukkig bevat de film ook veel humor.

Ik had denk ik te hoge verwachtingen voor deze film. Ik vond het boek Factotum van Bukowski fantastisch, maar in deze film kwam zo'n beetje iedere scène en iedere dialoog over alsof het script nog voor de neus lag. Dat een boek en een film niet hetzelfde zijn, en ook niet hetzelfde kunnen zijn, spreekt voor zich, maar ik had geen enkel moment zoiets van 'Wauw, Matt Dillon tovert Chinaski om tot ware sloeber en antiheld.'

Nee. Allesbehalve.

Hij doet zijn best, vast en zeker (zoals het hoort!) maar het kwam totaal niet over helaas.

Heb deze nu minimaal 10 keer gezien en het blijft genieten. Ik heb maar 1 boek van Bukowski gelezen (niet Factotum) en ik probeer maar niet te veel te vergelijken. Dillon doet het geweldig, Taylor ook en dan zijn er nog memorabele bijrollen van Tomei en Fisher Stevens. Het sfeertje is dik in orde en de soundtrack ook nog eens heerlijk.

Volle mep derhalve.