The Deer Hunter (1978)

Oef , ik zie dat ik hier nog nooit een bericht van gemaakt heb..wat was me dit toen een film zeg!!

(via de videotheek natuurlijk )

Misschien wel de beste die ik ooit gezien had voor die tijd.

En natuurlijk vooral dat Russisch roulette ,dat was toch spannend,en wat een top acteurs met vooral Christoffer Walken

het is wel super lang,maar daarom des te mooier in de tweede gedeelte

4.5 sterren ( Ik stem voor zoals ik 'm in die tijd beleefde)

Klopt misschien wel,je moet 'm eigenlijk stemmen met het idee van de jaren tachtig toen je 'm beleefde

“I'm thinking about the deer. Going to 'Nam. I like the trees, you know? I like the way that the trees are on mountains, all the different... the way the trees are.”

Je kunt er niet snel omheen dat dit een prachtige film is. Ondanks dat de lengte van de film me een beetje tegen zat heb ik me aardig weten te vermaken. Ik heb de film echter wel in twee dagen tijd gekeken, dit puur omdat ik toch na een kleine twee uur en veertig minuten erg moe was en niet meer zuiver verder kon kijken. Toch had ik wel iets meer van deze film verwacht als ik heel eerlijk moet zijn, zeker met een vrij hoge score, de lovende woorden van de mensen hier in de comment sectie en toch wel de prachtige cast.

De film was best boeiend en vooral in het begin had hij een erg leuke sfeer. Ik moest wel even nadenken welk geloof hier nou werd gebruikt maar na wat research en goed op te letten was het wel duidelijk dat het de orthodoxe kerk was en volgens mij dan het christendom. Wel interessant aangezien dit veel bij Russische mensen geldt en we in Amerika zitten, heel tegenstrijdig eigenlijk ook wel een beetje. Enfin, het feest van de trouwerij was leuk en je kon zien dat er wel een vriendschap heersde. Jongemannen in de bloei van hun leven die met de vrouwtjes aanpappen en werkzaam zijn in een grote staalfabriek.

Tijdens de Vietnamoorlog meldden drie gasten uit de vriendengroep zich aan mee te vechten in de oorlog. Nadat de trouwerij is geweest is er nog een traditionele jacht gepland en dat waren prachtige scenes. Vervolgens zitten we als een ‘bom’ in de oorlog en is er weinig overlapping. Hier gaat het eigenlijk gelijk er keihard aan toe waar de drie vrienden elkaar weer vinden. Ze worden gevangengenomen door de Vietnamezen en worden naar een kleine kamp overgeplaatst en zitten vervolgens vast in het water, onder de hut. Ze worden één voor één naar boven gehaald en moeten Russisch Roulette spelen. Dit overleven ze en vervolgens vluchten ze uit het kamp om iedereen daar neer te schieten en hun vriend te redden die was overgezet in een kooi nog dieper in het water vol met ratten.

Daarna begint de film misschien wel mooier te worden als we gaan volgen hoe ieder uit de oorlog is gekomen, met uiteraard ‘DeNiro’ aan het roer. Hij probeert echter wel zijn maten te vinden na de oorlog en begint een zoektocht, waar hij als eerst uit komt bij ‘Steven’ die beiden benen mist en nu in een revalidatiecentrum zit. Na een ontmoeting kiest hij ervoor om terug te keren naar Vietnam waar Amerika heeft verloren en zich klaar maakt te vertrekken, hier wilt hij ‘Nick’ zoeken een verloren vriend om deze terug te nemen naar Amerika. Helaas is ‘Nick’ doorgedraaid en ziet niet meer in wat de wereld is en wie zijn vrienden zijn, hij denkt alleen nog maar aan het Russisch Roulette. Dit speelt hij vervolgens tegen ‘Mike’ en schiet zichzelf helaas door het hoofd, nu neemt ‘Mike’ hem wel mee naar Amerika, helaas niet meer levend.

Ik had persoonlijk toch gehoopt op wat meer actie en beelden of in Vietnam waar de film zich maar een kleine twintig minuten afspeelt of dat we meer beelden zien van het jagen, iets wat ik wel had verwacht bij het lezen van titel, het plot en het zien van de cover. Toch neemt het niet weg dat de film een mooie boodschap achter laat en zich eigenlijk volledig focust op het veranderen van de mens zeker na zo’n situatie, iets wat psychologisch zwaar valt voor velen soldaten en/of veteranen. Ik heb er diep respect voor en vind daarom de boodschap erg sterk in deze film.

Helaas, zoals ik al zei had ik totaal andere verwachtingen van de film. Wellicht kom ik daardoor een beetje bedrogen uit de film, ook al is hij gewoon goed en sterk ik moest wel even moeite doen soms om door te kunnen kijken aangezien het dan wat inzakt. Toch waren er supersterk rollen te zien in de film, en ik vond dan helemaal niet dat ‘De Niro’ het zo goed deed, hij speelde erg leuk daar kun je niet om heen. Maar voor mij, gaan de complimenten toch naar ‘Christopher Walken’ die als ‘Nick’ voor de oorlog en zeker na de oorlog een fantastische personage neer zet, en ook ‘Meryl Streep’ deed het erg gaaf. Dan kan je niks anders dan toch deze film een flinke pluim te geven maar, hij is in de toekomst wel toe aan een herziening omdat ik dan wellicht wat anders naar deze film ga kijken en hem misschien nog meer kan waarderen.

4.0*

Ontgoochelend. Het drieluik blijft me parten spelen. Het eerste deel (laten we dit ‘de bruiloft’ noemen) is te lang voor introductie scene. Ook in het interview in de extra's op mijn DVD heeft Cimino toe (met zonnebril, kettingroken, beetje arrogant) dat hij dit deed omdat het nog nooit werd gedaan zo’n lange introductie. Voor mij nooit een valabele reden om een film te motiveren. Het middengedeelte (de Vietnam sequentie) is fantastisch, confronterend en een uitermate boeiende invalshoek van de Vietnam oorlog. Het is volgens mij één van de eerste ‘kritische’ Vietnam films. In de jaren ’80 met Hamburger hill (een favoriet van mij), Full metal Jacket, Platoon, Born on the fourth of july) waren dit soort films in opmars. Het laatste deel (de 'coming home' gedeelte) is ietwat documentair gestructureerd wat een oorlog kan doen. De Niro die niet het banale alledaagse leventje kan opnemen, Saxon die natuurlijk fysisch en geestelijk gebroken is en dan Walken die … tja, wat is het ? De kick van flirten met de dood die hij nodig heeft of het trauma van de gebeurtenis waardoor hij verlammend en op ‘repeat’ door het leven gaat ? Het is mij dus niet duidelijk wat het personage van Walken motiveert om te doen wat hij doet. Om nog maar te zwijgen van die insteek dat hij geld zou hebben gestuurd (toch een rationele handeling) naar Saxon terwijl hij zijn verleden in Pennsylvania niet meer (wil, kan ?) herinneren. Het is dan ook een drie luik die verschillende thema’s toont zonder dat die per se gekoppeld aan elkaar moeten worden. Maw het zijn op zich zelf staande 3 stukken wat voor mij een samenhang ontbreekt; De troosteloze routine waardoor een oorlog als een verademing kan worden gevoeld, Oorlog als persoonlijke hel en dan de gevolgen van PPS. Je kan niet zeggen dat de film over dit of over dat gaat. Door die 3 afzonderlijke thema’s te nemen is het drieluik zowel in stijl als inhoudelijk te sterk geïsoleerd. Het zijn drie films in één. Daardoor kan ik mij maar halvelings de film beleven maar ik vind wel dat de drie stukken op zich knap en vakkundig zijn gemaakt; De setting van het industrie dorpje is geniaal, de score is ionisch, de fotografie magistraal. Maar het gaat over zo veel, waardoor ik thematisch de draad kwijt was. Stoofpotje was nooit mijn favoriet gerecht.

Nog steeds een zeer heftige film op het menselijke vlak. Heb hem al een aantal keren gezien in de vorige eeuw, maar ik blijf hem heftig vinden: die jonge jongens die de oorlog in moesten, hetgeen hun aller leven tekenden en ook van de vrouwen en hun familie. Een monument, deze film.

Deze film lang geleden al gezien maar te lang geleden om een betekenisvolle waardering achter te laten. De gelegenheid maar genomen om hem nog eens rustig van A tot Z te bekijken. Je moet er wel even voor gaan zitten want het is lange film en ook op momenten erg trage film. De regisseur had er geen moeite mee om minutenlang dansende mensen op een bruiloft in beeld in brengen zonder noemenswaardige conversaties. Met de ogen van nu zou je dat saai kunnen noemen, maar dit is een film uit 1978. Je moet deze film ook qua onderwerp toch met de ogen uit die tijd kunnen zien (de Vietnam-oorlog lag nog erg gevoelig en vers in het geheugen). Het is nauwelijks een oorlogsfilm te noemen trouwens gelet op het ontbreken van gevechtshandelingen. Wat wel opvalt is de centrale rol die de Russische roulette speelt in deze film. Niet 1 keer maar wel 4 keer (incl. die ene keer in de VS met zijn vriend tijdens een jacht). Dit was mij niet bijgebleven. Dit gegeven is derhalve behoorlijk uitgemolken. De film moet het niet hebben van diepgaande conversaties of karakter uitdieping. Dat is toch een gemiste kans als je ziet hoe lang de film duurt. Het geheel is vrij somber, donker en machteloos (de onmacht van de vriendengroep om iets van het leven te maken of controle over eigen leven te krijgen). Is het een meesterwerk ? Nee. Wel een goede (sterren)cast maar het verhaal is wat oppervlakkig en blijft grotendeels onbesproken. Anderen zullen daar juist de kracht van de film inzien.

Dank je voor je mooie recensie van deze inmiddels oude legendarisch film! Waardevol. Ik ga hem binnenkort na 15 jaar ook maar eens herzien.

Een aangrijpende en overdonderende verfilming van een gitzwarte bladzijde uit de geschiedenis van de VS. Bijna meer documentaire dan film, want het zou zo maar gebeurd kunnen zijn en nog veel erger. De film is opgebouwd in een drieluik, waarvan de bruiloft de veel te lange intro is ( achteraf gaf de regisseur dat zelf toe). Het geeft de ongedwongen sfeer van een vriendengroep weer. Vervolgens komt Vietnam aan de beurt..gruwelijkheden , sadisme en gekte vieren hoogtij. Levens tellen niet wat onderstreept wordt door het spelen van Russisch roulette. Voor een VS soldaat geldt maar 1 ding ; overleven en terug naar huis. "'Its not my war". Dan is er de ''homecoming". Beschadigd, lichamelijk en /of geestelijk probeert men de draad krampachtig weer op te nemen. Er is te veel gebeurd , om verder te gaan zoals het was.

The Deer Hunter is een filmisch, cinematografisch hoogtepunt van een tijdsbeeld. Een monument. Er zijn meer "Nam 'films maar die halen het niet bij deze film. De film heeft, behalve de veel te lange bruiloft, geen enkel minpunt. Het vliegt niet uit de bocht zoals Apocalypse Now en is zeer geloofwaardig en aangrijpend. Niet in de laatste plaats door de geweldige acteurs : De Niro, Walken , Streep, Savage ea. Niet 1 zwakke rol.

De ondertoon van de film , "wat moest de VS in godsnaam in Vietnam?' " is niet opdringerig, als kijker stel je zelf die vraag. Een zinloze dood van met name vele jongeren die zich elke minuut afvroegen wat ze daar deden. Over de nasleep was geen ruimte in de film. De vele lichamelijke en geestelijk beschadigde soldaten (PTSS) werden volkomen aan hun lot overgelaten. In de VS was een aversie ontstaan met alles wat met "Nam te maken had . De teruggekeerde militairen werden gemeden. Vietnam was een dreun in het gezicht van de VS. De VS stond voor joker.

Een Amerikaanse generaal verwoordde het in die tijd als volgt ; "You can't beat guerrila and you cant beat stupidity" Het laatste verwijzend naar de mensen op regerings - en ook militair niveau , die geen notie hadden van wat VS militairen daar te wachten stond in de bush..

Er zijn meen ik 50000 VS militairen gesneuveld...voor niks. Later heeft men toegegeven dat men nooit een 'grondgevecht- man tegen man - had moeten houden.

Na Apocalypse Now gezien te hebben, meteen deze erachteraan gekeken (niet 1e keer overigens). Mij pakt the Deer Hunter dan toch meer! In deze film richt men zich op de PTSS die de hoofdrolspelers, allen op eigen manier, ervaren. Het verhaal wordt ook mooi verteld, een groep van 6 vrienden waarvan er 3 naar Vietnam gaan en allen hun eigen "reis" maken zogezegd. Ook de thuisblijvers worden beinvloed, dat vond ik wel goed weergegeven.

Deer Hunter is geen oorlogsfilm mi maar een drama die probeert de gevolgen van oorlog op persoonlijk vlak weer te geven.

4*

Deze film van Cimino is geen pretje uiteraard. Donkere prent die wat flauwtjes begint met een wel zeer lange trouwpartij, maar samen met de jacht en de scène in Vietnam helemaal losbarst. 'The game' die Michael en Nick gedwongen tegen elkaar moeten spelen, is een historische scène. Waanzinnig, gruwelijk en traumatiserend. Pijnlijk realistisch hoe de drie hoofdpersonages - De Niro, Walken en Savage - allemaal op hun eigen manier niet meer in staat zijn om terug te keren naar hun gemoedelijke leventje. Hoe Nick uiteindelijk aan zijn eind komt, is ook ronduit pijnlijk. Een jonge soldaat, die niet goed wist waar hij aan begon, helemaal opgevreten door het brute geweld en de traumatiserende gebeurtenissen. Geweldige filmervaring, Cimino speelt een ster kwijt omdat enkele scènes wat te lang aanmodderden in het eerste deel van de film en ook bij de terugkeer.

Goh ja, voor een film van 45 jaar geleden . Zal hem voor de extreme uitstellers zo aanduiden!

Ik blijf wat moeite hebben met de lange speelduur. Dat eerste uur is gewoon te lang al snap ik wel de bedoelingen van Cimino om het zo te doen. Wij zijn verondersteld om de hechte band van een groep vrienden aan te voelen vooraleer het onomkeerbare begint. We zijn vooral toeschouwer van hun vreugdes en het moet ook wel een bedoeling hebben dat de gemeenschap Russisch orthodox is. De bruiloft speelt zich af daags voor het vertrek van drie vrienden naar Vietnam.
Daarna het tweede deel. Ze worden gevangengenomen door de VC en worden gedwongen om deel te nemen aan een potje russische roulette waar ze niet ongeschonden uit komen. Vooral Nick heeft er PTSS aan overgehouden en knakt mentaal. Christopher Walken vertolkt de sterkste rol in de film als een ronduit tragisch en overgetelijk personage.
Cimino mijdt een zuivere oorlogsfilm en belichtte met Deer Hunter de humane kant van het verhaal, waarin de gevolgen van de oorlog voor de soldaten zelf maar ook voor hun geliefden en familie, diepe littekens achterlaten. Daar gaat het derde uur over. Een sterk en indringend drama met geweldig acteerwerk.

De eerste keer dat ik de film zag, ondertussen zo'n kleine 20 jaar geleden denk ik, was ik niet helemaal overtuigd. Nu bij herziening toch wel diep onder de indruk van The Deer Hunter.

De eerste 2 akten vond ik geweldig. Het jacht-/trouwgedeelte voelde voor mij eigenlijk helemaal niet traag aan, zeer sfeervol neergezet in de bergen en dat industriële dorp met de grote fabriek. Het stuk in Vietnam vind ik ook top, bij momenten zelfs van fenomenaal niveau. Het laatste gedeelte zakt de film voor mij een beetje in, en begint het vooral net na de thuiskomst ietwat te slepen.

Niettemin een krachtige film met een goede De Niro en Walken, en vooral een geweldige sfeer. 4*