The Virgin Suicides (1999)

The Virgen Suicides is een film met een krachtig verhaal waarbij de uitwerking op alle fronten moet kloppen om het te doen slagen. Hier slaat het mijns inziens toch de plank finaal mis. Ergens wordt het drama en daarbij behorende sentiment te weinig aan mij als kijker over gebracht om de acties die er uit voortvloeien voor waar aan te nemen. Dit maakt het dat ik niet mee leef met wat ik zie en er ook helemaal niets mee kon. Beetje gemiste kans zeg maar.

Hmm, wat ik ervan begrijp is dat de film het boek vrij nauwkeurig volgt: we krijgen het verhaal van de 5 zusjes opgediend vanuit het retrospectief van de jongens. Zoals eerder opgemerkt, komt de emotionele lading (aanleiding) van het drama amper uit de verf; waarschijnlijk gierden hormonen en verlangens dusdanig door de puberlichamen van de jongens dat verlangens, waan en werkelijkheid door elkaar heen liepen. Uitermate vreemd is de ontknoping. Lux opent de deur om de jongens te ontvangen om samen volgens plan te vluchten, terwijl haar zusjes hun laatste adem al hadden uitgeblazen, op een manier alsof er niets aan de hand was. Ergens tussen shock en "misschien al veel langer het contact met de werkelijkheid verloren" zet ze ondertussen de hand aan zichzelf door zich in de auto te vergassen. De jongens waren bij het zien van de dode lichamen enkel nog in staat om keihard weg te rennen.

Al met al een intrigerend verhaal met jammergenoeg te weinig diepgang en emotionele expressie, desalniettemin liet de jonge Kirsten Dunst al iets van haar acteertalent zien. De rest was nogal doorsnee, bijna clichématig.

Deze hoort in de categorie zeikfilms. Mooie beelden van de jaren 70 en een prachtige Kirsten Dunst kunnen het saaie verhaal geen cachet geven. Alle meiden uit een gezin plegen zelfmoord, maar waarom? Als alle mooie meisjes met een overbezorgde moeder suïcide zouden zijn dan bleven er alleen nog lelijke dames over. Aan de zelfmoord van de eerste dochter wordt nauwelijks aandacht geschonken. Ja pubers hebben problemen en af en toe pleegt er een zelfmoord, zelfs uit de beste families. Heel tragisch, echter blijft de tragiek in deze film van Coppola geheel onderbelicht, nergens voel je de ellende en misère van de pubers. En dat de zussen zichzelf ineens allemaal tegelijk van het leven beroven maakt het er niet geloofwaardiger op.

Deze lag al erg lang op de stapel. De eerste langspeelfilm van Sofia Coppola? Toch wel een sterke ietwat onbehaaglijke mysterieuze film over een overbeschermd gezin met 4 prachtige dochters. Ze zitten in een familiaal keurslijf welk hun sociale relaties hypotheceert.

Niet met alles tevreden en de dood van het eerste meisje wordt nogal kil opgevangen. Voor emoties of rauw is weinig plaats of er is in de film althans geen ruimte voor. Maar zeker wel graag naar gekeken. Het is een soort van coming of age met een luguber kantje.

Prima rol overigens van Kirsten Dunst wiens personage van de zussen het meest wordt belicht. Een film om even bij stil te staan al had ik het eerlijk gezegd nog iets scherper en sterker verwacht. Goede film, maer dat tikkeltje meer ontbrak toch.