Rien à Foutre (2021)

Slow burner wat voornamelijk een kijkje in het leven als stewardess zijnde geeft. Vrij saai en nergens echt pakkend genoeg. Ook bevat de film veel close-up beelden wat wel begint te irriteren. Acteerwerk is daarentegen wel vrij naturel en góed.

*2.75

Een nogal deprimerende film waarin Cassandra (Exarchopoulos) zich probeert staande te houden in een maatschappij die alleen uit lijkt te zijn op exploitatie. En dat valt niet echt mee. Ongemakkelijke echos voor iedereen die wel eens een functioneringsgesprek meegemaakt heeft - maakt niet echt uit van welke kant eigenlijk, de ledigheid en onoprechtheid spettert er aan alle kanten vanaf. Wellicht vooral daardoor ook dat het einde nogal uitzichtloos overkomt, met een andere opbouw zou je daar iets anders in kunnen zien wellicht.

De stijl waarmee het narratief gebracht wordt moet je wel liggen - voor mij was het wat te documentair. En Exarchopoulos ligt me ook nooit zo, hoewel zeker gezegd moet dat ze hier wel weer een prima rol neerzet. Voor de andere rollen is weinig ruimte. Cinematografisch vind ik het allemaal eigenlijk vooral lelijk, maar dat kan natuurlijk een bewuste keuze ter ondersteuning van het narratief zijn. Maar dat maakt het in mijn ogen nog niet tot een mooie film.

Droevige film over een stewardess die ondanks alle reizen die ze maakt, een vrij monotoom leven leidt dat haar afstompt.

Het beroep stewardess wordt zo glamourloos getoond als maar kan. Het beeld dat in deze film geschetst wordt, is dat een stewardess bij een budget vliegmaatschappij een hondenbaan is. De smalle plek waar de stewardessen kunnen zitten is niet meer dan anderhalve kledingkast.

Smerige vliegtuigen, lastige passagiers en harde verkooptargets. Continu een glimlach tonen is hier echt een wereldprestatie. Wanneer Cassandre een fout maakt dreigt dit keihard afgestraft te worden. Gelukkig is zij niet op haar mondje gevallen en weet ze dich danig te verweren.

Het camerawerk is nogal statisch met extreem veel close-ups. Dit vergroot het claustrofobische effect. De wereld van Cassandre lijkt nu nog eendimensionaler dan deze al is.

De laatste driekwartier ontwikkelt de film zich tot een familiedrama. Hier wordt duidelijk wat Cassandre en haar familie hebben meegemaakt.

De film wordt naar het einde toe zo mogelijk nog treuriger, maar de familiebanden blijken tegelijkertijd ook hechter dan aanvankelijk gedacht.

Toegegeven, ook ik ben, net als zo'n beetje iedereen, deze film gaan kijken vanwege Adèle Exarchopoulos, maar buiten dat blijkt het ook nog een prima film te zijn over rouwverwerking en een niet zo fraaie inkijk over hoe er met stewardessen wordt omgegaan. Een vreselijke toxic wereld lijkt me dat voor vrouwen. Zelfs een beetje menselijkheid wordt meteen afgestraft als het niet in het protocol staat.

Naar mijn gevoel begon deze film van lieverlee gelijkenis te vertonen met een langeafstandsvlucht; er lijkt geen einde aan te komen en onderweg gebeurt er nauwelijks iets. Pas in het laatste deel sluipt er wat drama in het verhaal, maar het is te laat en te weinig; Adèle E. ten spijt.

Uitstekende film over een vrouw die als stewardess werkt voor een goedkope vliegtuigmaatschappij. Een slice-of-life film over de minder glamoureuze kant van het bestaan als stewardess. Een bijna documentaire-achtige aanpak met ook natuurlijke dialogen. Het hoofdpersonage wordt mooi neergezet door Adèle Exarchopoulos en zij weet de aandacht goed vast te houden.

De uitzichtloosheid van het bestaan gekoppeld aan de baan van een stewardes, goed spel van Exarchopoulos, die het liefst onder de radar blijft, totdat het lot haar een andere kant op doet bewegen. Dit gekoppeld aan persoonlijk drama met betrekking tot kerst en haar telefoonabonnement, alsmede haar sociaal emotionele gedrag wat haar bijna te duur doet komen te staan, brengt haar in een dal waar ze dankzij een goede vriendin, qua werk, weer uitkomt. Uiteindelijk blijft de 'leegte van het zijn' in een pijnlijk endshot met doeltreffende bijpassende muziek van Alan Walker. Een switch van carrière zou beter zijn geweest, nederigheid maakt haar klein, doch zover is ze nog niet. Goede productie. Kanttekening: Absoluut geen komedie. Drama(dy) past beter.