Being John Malkovich (1999)

Sterke film, vaker gezien... de meeste van de lage beoordelingen waarover ik lees lijken me toch duidelijk meer een mankement van de kijker zelf die het niet kan volgen, dan dat je het kan afschrijven als een te vage film.

Absurd en vaag is niet hetzelfde, sommige mensen begrijpen de betekenis van absurdisme misschien niet maar bij daadwerkelijke vaagheid moeten we toch veronderstellen dat de maker zelf niet eens weet welke betekenissen hij is aan het geven.

Je kan niet zomaar aannemen dat als je het zelf niet kan volgen, niemand het kan volgen.

Het kan toch ook zo zijn dat sommigen gewoon niet van vage films houden? Of je het nou snapt of niet.

Poeh! Hier moet je wel voor open durven te staan, maar wanneer je hem met open armen onthaald zul je daar ook absoluut een spijt van krijgen. Fantastisch origineel verhaal die bij vlagen een glimlach op je gelaat tovert. Af en toe gaat de absurditeit wel ten koste van de rode draad en in het tweede deel van de film lijken veel dingen met enorm veel vaart te gaan. Desalniettemin een pluim voor het script.

Ik heb van nature moeite met films waar abstractie en absurditeit centraal staan. Vaak doe ik ze af als 'het op papier kalken van een hersenspinsel' waarbij het lijkt alsof de bedenker juist GEEN inspiratie had voor een goed verhaal.

In dit geval heeft het positief uitgepakt, vermakelijke film! kappeuter wil ik bedanken voor deze tip!

“Meet you in Malkovich in one hour.”

Being John Malkovich is een film met een absurd uitgangspunt, maar ook een film met een erg persoonlijk en menselijk verhaal. Want hoe ver wil je gaan naar je zucht naar het eeuwige leven? En als je zelf ongelukkig bent met je leven, hoe ver ga je dan om iemand anders leven binnen te dringen? En wat heeft dat voor een effect op de mensen om je heen?

Prima vragen, die in Being John Malkovich op een humorvolle, zwartgallige en uiteindelijk ook tragische manier worden gesteld, met een script waarin je duidelijk de hand van Kaufman ziet. Kaufman kan nog zo'n absurd verhaal neerpennen, hij zet uiteindelijk toch altijd de personages centraal. En Spike Jonze weet dat goed te vertalen naar het witte doek. Cusack en Diaz zijn goed, maar Malkovich en Keener geven hier echt een masterclass acteren. Vooral Keener is een openbaring. Being Joh Malkovich is een grappige maar tegelijkertijd ook deprimerende filmervaring. Een vreemde combinatie, maar in de handen van deze vakmensen werkt het.

Voelde voor mij niet meer als een droge en licht absurde film. En daar gaat het voor mij eigenlijk al een beetje mis. De film teert op het uitgangspunt en absurde scènes, maar wanneer je daar aan gewend bent kijk je daar dwars doorheen. Het wordt trager en saai, het voelt gewoontjes. Buiten dit heeft deze film niets te bieden. Cusack acteert sowieso als een natte dweil en visueel is het maar lelijk. Jammer, want normaal gesproken liggen dit soort films mij wel, maar uiteindelijk is het me dan toch niet gek genoeg.

2,5*

Being John Malkovich is een degelijke film waarbij een gebuisd poppenspeler in het hoofd kruipt van de grote John Malkovich. Een absurd en surrealistisch uitgangspunt, maar wel vrij origineel te noemen. Wat betekent het om de controle van iemand anders over te nemen? Wat doet het met je als je voelt én denkt als iemand anders? En wat als je die beheerst en kan sturen? Interessante vragen die tijdens deze film aan bod komen, het zij op een luchtige komische manier. Mocht de film duisterder geweest zijn, had ik hem wellicht nog meer kunnen appreciëren. Identiteit staat centraal in deze film. Het is een beetje als een nieuw leven, een nieuwe start. In de huid van een ander kan je misschien alsnog je dromen waarmaken.

Ik hou er wel van om als kijker uitgedaagd te worden voor iets wat verder staat van onze realiteit. Zeker wanneer het algemeen kader je wel vertrouwd voorkomt. Zo vindt Craig op zijn nieuwe saaie baan een geheime doorgang die recht uit Alice in Wonderland lijkt te komen. Maar hoe langer de film duurt, hoe meer absurd hij wordt. Jammer, want ik verloor er zo de aandacht wat bij. Bij momenten is het te gek voor woorden.

John Malkovich zelf doet het uitstekend en speelt de diverse (opgelegde) persoonlijkheden met verve. Ook de anderen kwijten zich uitstekend van hun rol. Leuk om eens gezien te hebben!

Ik blijf er gemengde gevoelens bij houden.

Enerzijds: Heerlijk droge humor en een zeer origineel uitgangspunt. Nu is Malkovich zelf al - los van de titel - de perfecte acteur voor zo'n rol, met zijn immer geërgerde uitdrukking. Maar in combinatie met de titel/het uitgangspunt is het natuurlijk helemaal briljant.

Het punt is alleen dat Being John Malkovich bij vlagen domweg saai is. Het weet geen kleine twee uur te vermaken en de drama had van mij grotendeels achterwege mogen blijven. In het licht van het concept begrijp ik Jonzes keuze wel, maar de film is te absurdistisch om ook nog eens te kunnen ontroeren. En dan wordt zo'n laatste halfuur vooral ontzettend stroperig.

Blijft een degelijke 7 over, die best misplaatst voelt bij zo'n bijzondere film.

Heerlijke absurdistische film met Malkovich, Cusack, Diaz en Keener op topniveau. Charlie Sheen mag ook nog even aanschuiven. Laatste kwartier met daarin de 'afwikkeling' van de context is wat minder en de film is hier en daar wat preuts in het geforceerd niet tonen van vrouwelijk naakt. Daarom niet de volle vijf punten.

Erg moeilijk om deze film te beoordelen. Ik heb me er niet mee verveeld, maar ik kon er niet makkelijk inkomen. Het begint namelijk al redelijk absurd en het duurt een tijdje voordat John Malkovich daadwerkelijk in the picture komt. Pas op dat moment wordt het eigenlijk pas boeiend, want daarvoor ben je voornamelijk naar John Cusack aan het kijken en dat is niet echt spannend. Het karakter van Cusack is echt een lapzwans.

Als ze in de portal van John Malkovich terecht komen wordt het allemaal wel interessanter door de relaties die daarin ontstaan. Het verhaal blijft echter goed te volgen en blijft dan wel boeiend tot het eind. Op het gedeelte van Lester en het gebruik van de portal om zijn leven te verlengen na dan: ik begrijp dat dit een groot onderdeel van het verhaal is, maar ik kon hier wat minder mee.

Moeilijk om te zeggen wat ik van deze bijzondere film vind. Gematigd positief zullen we dan maar zeggen. *3

Huurders kunnen niet rechtop staan in illegale mini-kamers New York | Bizar | AD.nl

Wellicht het meest absurde script ooit.

En meteen daarbij ook nog eens de meest weirde rol voor Malkovich - en dan zeker die scene waar hij in zijn eigen hoofd zit - of hoe druk je dat uit. Je moet er maar opkomen. En, als je me dan twintig jaar geleden gevraagd had wat ik van de film vond, had ik ongetwijfeld onmiddelijk woorden als 'meesterwerk' en 'geniaal' gebruikt.

Maar aan de andere kant is de film ook wel wat dun - zonder de Malkovich gimmick blijft er niet zoveel over. Qua cinematografie is het allemaal wat mager, er is nauwelijks sprake van een soundtrack, en - wellicht sta ik daar alleen in - van het acteren was ik nou ook niet zo kapot. Diaz krijgt wat bonuspuntjes omdat ze zo onherkenbaar blijft, maar de rest? Keener doet het voor mij echt niet, Cusack dobbert maar een beetje net als zijn karakter, en Malkovich - tsja, waar ga je dat aan meten om te bepalen of hij het goed deed. Hij overtuigt als Malkovich, maar ja, dat lijkt me ook wel het minste.

En wellicht nog als belangrijkste overweging, ik vind het er altijd wel bijhoren voor een goede film dat je die ook meerdere keren zien kan. Maar met deze valt dat toch tegen - als de verrassing er af is, blijft er vooral een lange zit over.

Je hebt bizar. Je hebt absurd. En dan heb je Charlie Kaufman. Waar hij zijn gekke ideeën vandaan haalt, is een mysterie. Een nog veel groter mysterie is hoe hij dit scenario ooit verkocht kreeg. Tijdens de aftiteling kwam maar één gedachte in me op: ‘Waar heb ik nu twee uur naar zitten kijken?’ Anyway, fijn dat men hier alsnog 13 miljoen dollar voor over had. Het was de gok zeker waard.

Ik kan eigenlijk weinig negatiefs zeggen over deze film. De locaties, de cast (met een bijna onherkenbare Cameron Diaz), de cynische grappen, de fotografie, zelfs de poster… Het klopt allemaal. Alleen is het soms gewoon saai. Op den duur viel de film toch net iets te veel in herhaling.

3,5*

John Malkovich on Being John Malkovich - A conversation with John Hodgman - YouTube

Wat verbaasde ik mij heel lang terug over deze film in de negatieve zin. Grappig? Comedy? Een hele goede film? Waar dan? Verschillende nominaties ten spijt kon ik vrijwel niets met deze film. Iets dat nu wel anders is.

Wie met Being John Malkovich een 'normale' film of 'grappige' comedy verwacht staat iets totaal anders te wachten. En een eerste kijkbeurt zal slechts verbazing wekken. Want wat is er normaal aan deze film? Vrijwel niets. Een onverzorgde poppenspeler die op zijn doorbraak wacht. Een al net zo onverzorgde vriendin die bezorgder is om haar 'chimp' dan haar zelf of haar relatie. Een even bizar kantoor tussen verdiepingen, vreemde spraakgebreken, een nog even vager tunneltje met de beleving Malkovich te zijn...enige wat normaal lijkt is de ongrijpbare Maxine. Hilarische en absurdistische momenten volgen elkaar op met de ruzie en strijd wie Malkovich mag zijn als gevolg.

Boeiender dan de film en het verhaal zelf is eigenlijk de achterliggende gedachte, de filosofie van het geheel. Ik proef een beetje uitbuiting en vercommercialisering, maar tevens ook een stukje ethiek en zelf gefabriceerde reïncarnatie. Maar bovenal lijkt de film te gaan om de twijfel en angst onbelangrijk te zijn. Het zijn van níemand, wat een ideale vlucht is het dan John Malovich te zijn. Nu niet bepaald de meest doorsnee acteur maar ook een beetje een vreemde eend in de bijt. Vooral 'onbelangrijkheid' lijkt een cruciale rol te spelen in alle ontwikkelingen. Laten we eerlijk zijn, hoe belangrijk kan een bedrijf en de werkzaamheden zijn als het tussen twee verdiepingen in zit? Wat er precies gedaan wordt nooit duidelijk. Misschien ook wel een verhulde aanklacht richting het gewicht dat soms wel op dergelijke zaken gelegd wordt. Maar hoe belangrijk is het nu? Wat voor status wordt er door sommigen van geleend? Iets dat Craig in ieder geval voorbij gegaan is, net als de rest die zich pas op hun plek lijken te voelen en een identiteit menen te voelen eenmaal in Malkovich. Proef ik daar verafgoding? Idealisering van mensen die echt niet veel beter of anders zijn?

Afijn over BJM kan lang na gesproken worden en veel aspecten en filosofieën komen voorbij of kunnen er op los gelaten worden en dan heb ik meen ik manipulatie nog niet eens genoemd. Bovenal is BJM gewoon een kostelijke en leuke film. Hoe men langs de snelweg gedumpt wordt eenmaal weer uit Malkovich zijn geest een symbool voor ontnuchtering wellicht, of het moment wanneer Malkovich zelf naar binnen gaat en de restaurant scene volgt, het is allemaal even bijzonder en humorisisch. BJM is dan ook zonder meer een apart filmpje te noemen met prima acteerprestaties van vooral Cusack, en Malkovich die zich zelf kan zijn, tot hij natuurlijk overgenomen wordt, iets dat hij prima doet.

Grappige film, leuke film en vooral een intrigerende film die zeker meerdere keren gezien moet worden om het hele concept te omvatten.

Met de humor zit het wel goed hier. Zeker de eerste helft is werelds, daar zit het ook qua absurditeit nog geniaal in elkaar. Als de poort er is, volgen er minder interessante ontwikkelingen. Ik voelde de aandacht naar het einde toe echt wegebben. Dat was wel teleurstellend, want in de basis is het uitgangspunt natuurlijk geweldig.

Halve ster minder, al was het maar om die film van die belachelijk hoge score af te helpen. De enige reden waarom deze niet op nummer 1 maar op 2 staat in mijn lijstje van slechtste films ooit (aangevoerd door Eraserhead) is dat Cameron Diaz erin meespeelt

Wat een fijne argumenten!

De film is dan ook geen enkele argumentatie waard. Ik had misschien beter geschreven dat het een kutfilm is want er is niets maar dan ook niets dat de moeite loont om naar dit onding te kijken. Nu tevreden?

Had de film in geen tijden meer gezien, maar wel enige tijd geleden de blu ray van Arrow aangeschaft. Vandaag was het moment daar dat ik zin had in herziening. En dat beviel erg goed.

Briljante absurdistische komedie die eigenlijk alles goed doet. Ik weet dat ik m bij eerdere kijkbeurten als wat afstandelijk ervoer, maar daar had ik nu geen enkele last van. Wat een heerlijke emotionele rollercoaster vol geniale wendingen en vondsten.

Verhoogd naar 4,5.

Blu ray zag er prachtig uit.

Leuk.

Deze film heb ik nogal lang uitgesteld omdat ik nooit de kans kreeg om hem te zien. Dit was geen film die bepaald haast had, en dus ging ik er nooit achteraan. Toen werd de film me echter aangeraden voor een filmevenement en was uitstellen of wachten niet langer meer een optie. Ik moet zeggen, dit was een erg leuke film.

Voor Malkovich is dit uiteraard alvast een unieke kans om zichzelf een beetje in de maling te nemen. Gezien de film letterlijk over de persoon John Malkovich gaat, althans, soort van, is het een lekkere kans voor geslaagde zelfspot en die zit hier zeker in. Echt briljant grappig is het nergens, maar ik kan het altijd wel waarderen als acteurs of actrices wat (zelf)humor kennen.

Het concept voor deze film klinkt dwaas, maar het werkt zeker. Het verhaal is namelijk slimmer uitgedacht dan dat je vooraf zou denken. De combinatie tussen fantasy en komedie is eigenlijk perfect en kan niet beter. De genres zelf hadden beide wat beter uitgewerkt mogen worden, maar samen gaan ze heel goed. Het jammere is dat de film wat detail mist qua fantasy en echt geslaagde en scherpe humor qua komedie.

Wat de film overigens wel goed doet is de personages uitwerken. Iedereen speelt oprecht een erg geslaagde rol en die maken de film al snel kijkbaar. Keener, Cusack en Malkovich stralen volop. Diaz doet het ook goed, maar kan zich helaas niet meteen met de drie eerdergenoemde namen. Toch is er geen rol die ik echt slecht vond, en dat is zeker een groot compliment.

Qua fantasy, zoals ik al eerder zei, mis ik soms wat detail en uitwerking. Wanneer het echt op de gekke dingen aankomt, mis ik wat. Het ziet er wat kaal uit, en dat is jammer, want dit kon makkelijk een erg goede film worden met wat meer fantasy. Verder is dit een leuke, vlotte en soms grappige film waar ik zonder al te veel problemen doorheen kwam. Leuk concept, leuke uitwerking, eigenlijk weinig mis mee.

Na jaren weer eens herzien. Ontzettend origineel script die me alleen halverwege altijd een beetje kwijt raakt. In het eerste deel zit enorm veel humor en op een gegeven moment heeft de film zijn punt wel gemaakt en vind ik het niet zo interessant meer. Toch wel een kleine voldoende voor zoveel originaliteit

Blijft leuk en apart.

Wist eigenlijk niet zo heel veel meer van deze film, is ook echt al jaren geleden dat dat ik hem gezien had. Misschien omdat Jonze de laatste jaren wat achteruit is gegaan, maar ergens vreesde ik ook wel wat voor een herziening. Compleet onnodig blijkbaar, want dit is nog eens een wacky high-concept filmpje dat hoe langer hoe meer doldraait.

Net zoals de meeste 90s US films ziet het allemaal net iets te grijs en grauw uit, maar verder weet Jonze wel wat leuke visuele vondsten in z'n film te verwerken. De soundtrack is ook wat teveel op de achtergrond, zeker voor iemand die uit de videoclip wereld komt, maar er is ook niks ondermaats of slecht. Ik had gewoon op iets meer gehoopt.

Het concept blijft hilarisch, daarnaast ook voldoende grappige vondsten, er wordt goed geacteerd en het is amper te voorspellen welk traject deze film zal volgen. De 4-way relatie is hilarisch, het tweede deel van de film kakt niet in en de finale mag er ook gewoon zijn. Gewoon erg sterk, en no two films like it.

4.0* en een uitgebreide review

Vreemd dat sommige commentaren één naam niet noemen nl scenarist Charlie Kaufman. Volgens mij heeft hij toch het grootste aandeel in de film gehad. Misschien daarom dat een latere Jonze zoals Her die het moet doen zonder de geniale verbeelding van Kaufman niet door iedereen wordt geapprecieerd. Maar het is ook het scenario dat uit de bocht gaat. Ik vraag me af : is dit origineel of te gek voor woorden ? Het scenario gaat maar door, stapelt meer en meer absurditeiten op tot het misschien te flauw wordt (de finale waarin alle oudjes naar de vessel JM uitkijken bv of de ontvoering van Keener). Alsof Kaufman dacht : nog een stapje verder ... én dan nog één. Maar het begint zeer intrigerend en zeer grappig waarin wordt verwezen naar de poppenspeler die op een hoek van de straat anoniem een poppentoneel brengt. Later zal hij hetzelfde doen maar dan met mensen. Kaufman gooit in de eerste act zijn thema's te grabbel. Onbereikbare liefde (ook al in het poppenspel op straat), de identiteit (woe ben ik ), ijdelheid natuurlijk. Maar Kaufman maakt geen conclusies. Er zitten zeker klasse scenes in waar ook het talent van Spike Jonze naar boven komt (bv de jeugdtrauma’s van Malkovich zijn prachtig in beeld gezet, als Diaz Keener achtervolgt met het pistool en als Malkovich zelf in de portal kruipt en zichzelf vermenigvuldigt ziet). Idee en uitvoering (met een wervelende montage van Eric Zumbunnen en vloeiend camerawerk van Lance Acord, vaste medewerkers trouwens van Jonze in de video clip wereld) ten top. Maar de finale stelt teleur. Een absurditeit te veel.

9de film van de Cameron Diaz marathon!

Een film die echt al heel lang op mijn lijstje stond en dan nu eindelijk gekeken! Een mooie, artistieke en fijne film om naar te kijken. Absurd, maar daar hou ik wel van. De film overtuigt door de cast. Diaz (iets totaal anders dan ze hiervoor gedaan heeft) en John Cusack zijn best aandoenlijk. Ook Keener en Malkovich zijn een goede toevoeging. Leuk origineel verhaal en verveelt geen seconde. Aan het einde nog even een twist waarvan het puzzelstukje later pas viel.

Heerlijke film. Goed spel ook. snap alleen niet hoe het idee zou gaan dat al die mensen in een lichaam tegelijk gaan.