Grote Volksverhuizing
Zie ook 
De Grote Volksverhuizing begon rond het jaar 375. Het Romeinse Keizerrijk was al een tijdlang aan het verzwakken. Vooral de soldatenkeizers uit de derde eeuw waren daar schuldig aan. In plaats van het Rijk goed te besturen, waren ze bezig elkaar te bestrijden. Daardoor stroomde het West-Europese deel van het Romeinse Rijk langzaam leeg en ging men meer in het Oostelijke deel wonen (Oost-Romeinse Rijk). Toen keizer Constantijn de Grote vervolgens Rome als hoofdstad verving door Constantinopel, lag de weg definitief open voor burgers om te verhuizen naar het Oostelijk deel. De opvolgers wisten daarom niet zo goed hoe ze de grenzen van hun eens zo imposante rijk moesten beschermen. Volkeren zoals Goten en Germanen mochten daarom binnen het rijk verblijven. De hoop was dat zij het Rijk zouden beschermen. Het probleem was echter dat de belastingen hoog waren en de onvrede ook onder deze volkeren steeg.
Paniek en plunderingen
Toen de Hunnen vanuit Azië kwamen, brak er paniek uit onder de Oost-Goten. Ze mochten Donau over en binnen het Rijk komen. De Hunnen gingen plunderend in de richting van de West-Goten. Ook andere volkeren raakten in paniek. Veel dorpen werden verwoest, veel bibliotheken verbrand, veel mooie gebouwen gingen verloren, veel mannen werden vermoord en veel vrouwen verkracht. De West-Goten hebben zich in Spanje gevestigd en plunderden in 410 Rome. De Vandalen gingen richting Afrika en richtten daar plunderingen aan. Het woord "vandalisme' is echter niet helemaal juist, omdat veel van die gebouwen al vervallen waren. Er was in de tijd ervoor bijna geen geld om ze te onderhouden.
In 452 kwamen de Hunnen met hun plundertocht tot diep in Frankrijk. Hun leider heette Attila de Hun. Hij wilde naar Rome, maar daar zag hij vanaf na een ontmoeting met paus Leo I. Waarschijnlijk was er een pestepidemie uitgebroken onder zijn mannen. Toen hij in 453 alsnog probeerde Rome te veroveren, stierf hij tijdens het drinkgelag ten behoeve van een huwelijk.
Het ene na het andere volk verhuisde uit angst voor de Hunnen. Maar ze vochten ook met elkaar, op zoek naar een nieuwe plek. Uiteindelijk is het West-Romeinse Rijk in 476 na Christus ten onder gegaan toen de Germaanse leider Odoaker Rome veroverde en de keizer afzette.
Kort overzicht
- De Vandalen trokken vanuit de Oostzee naar Spanje en Afrika. Vandaaruit gingen ze Italië aanvallen
- De Franken trokken vanuit Noordwest Duitsland Nederland, België en Frankrijk in
- De Bourgondiërs gingen vanuit Oost-Europa naar Frankrijk tussen de Seine en de Loire
- De Gothen splitsten in West- en Oost Gothen. Het Oost-Romeinse Rijk met Constantinopel was goed verdedigd, dus gingen ze Westwaarts.
- De Angelen en de Saksen gingen ook Westwaarts, de Angelen vestigden zich op het Britse eiland. Daar waren de Kelten en de Scoten.
- De Hunnen waren de grootste angstzaaiers.
- De Longobarden trokken Slavië en Kroatië in
- Het Oost-Romeinse Rijk zou als Byzantijnse Rijk nog blijven bestaan tot 1453.
West-Europa werd vele eeuwen teruggeworpen in de tijd. Alleen de Katholieke Kerk wist te overleven en zou voor de komende 1000 jaar een belangrijke kracht worden om in Europa vooruitgang te bewerkstelligen na de zware terugval.