gloriya
Apparence
Etimolodjeye 1
[candjî]Sipotchî calcaedje do latén d’ eglijhe « gloria » (gloire), çou ki dene on mot avou l’ cawete « -a ».
Prononçaedje
[candjî]- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɡlɔ.ʀi.ˈja/ /ɡlɔ.ʀɪ.ˈja/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɡlɔ.ʀi.ˈja/
- Ricepeures : glo·ri·ya
Sustantif
[candjî]singulî | pluriyal |
---|---|
gloriya | gloriyas |
gloriya omrin (djinre diferin do sfwait mot e francès)
- (e l’ eglijhe catolike) priyire crustinne, ki cmincive e latén pa "Gloria".
- Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
- (mocreçmint) tchant di glwere, di triyonfe.
- Tes omes k' ont passé cial come on côp d' aloumire
Ha ! Ha !
Çou k' i nos ont fwait rire avou leu gloriya !— Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 120 (fråze rifondowe).
- Tes omes k' ont passé cial come on côp d' aloumire
Parintaedje
[candjî](minme sourdant etimolodjike)
Mots vijhéns
[candjî]Ortografeyes
[candjî]Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- gloriya : LLag
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- 1 :
Ratournaedjes
[candjî]tchant di glwere, di triyonfe
- Francès : chanson fanfaronne, chanson de triomphe