Gian Carlo Wick

Gian Carlo Wick
Gian Carlo Wick
Doğum	15 Ekim 1909; Torino, İtalya
Ölüm	20 Nisan 1992 (82 yaşında); Torino, İtalya
Milliyet	İtalyan
Vatandaşlık	İtalya
Mezun olduğu okul(lar)	Turin Üniversitesi, ; Göttingen Üniversitesi, ; Leipzig Üniversitesi
Ödüller	Heineman Ödülü, 1967; Ettore Majorana Ödülü, 1968
Kariyeri
Dalı	Teorik fizik, Kuantum fiziği
Çalıştığı kurumlar	Roma La Sapienza Üniversitesi, ; Palermo Üniversitesi, ; Padova Üniversitesi, ; Notre Dame Üniversitesi, ; Kaliforniya Üniversitesi, Berkeley, ; Carnegie Teknoloji Enstitüsü, ; Princeton İleri Araştırmalat Enstitüsü, ; CERN Laboratuvarı, ; Columbia Üniversitesi, ;
Doktora; danışmanı	Gleb Wataghin
Etkilendikleri	Werner Heisenberg, ; Enrico Fermi
	en.wikipedia'daki fotoğraf

Gian Carlo Wick (15 Ekim 1909 - 20 Nisan 1992), İtalyan teorik fizikçi. Kuantum Alan Teorisi'ne önemli katkılarda bulundu. Wick rotasyonu, Wick daralması, Wick teoremi ve Wick ürünü önemli çalışmalarıdır.^[1]

Yaşamı

İsviçre ve Avusturya'dan İtalya'ya göç eden br ailenin üçüncü kuşağı olarak 1909 yılında Torino'da doğmuştur. Babası bir kimya mühendisi, annesi Barbara Allason (1877-1968) tanınmış bir yazar ve anti-faşistir. 1930 yılında Turin Üniversitesi'nde Gleb Wataghin yönetiminde metallerin elektronik teorisi üzerine yazdığı tezle doktorasını tamamlamış ve ardından Fizik okumak üzere Almanya'ya önce Göttingen Üniversitesi'ne sonra da Leipzig Üniversitesi'ne gitmiştir. Werner Heisenberg'in öğrencisi olmuştur.^[2] Wick İtalya'ya döndükten sonra 1932'de Roma'da Enrico Fermi'nin asistanlığını yapmaya başlamış, 1937'de Palermo'da Teorik fizik profesörü olmuştur. 1946'da Fermi'nin peşinden Birleşik Devletlere gitmiş, önce Notre Dame Üniversitesi, sonra da Berkeley Üniversitesi'nde çalışmıştır. McCarthy döneminde annesinden miras olarak aldığı güçlü liberal fikirleri nedeniyle yemin etmeyi reddetmiştir. 1951'den 1957'ye kadar Pittsburg'daki Carnegie Teknoloji Enstitüsü'inde, Princeton İleri Araştırmalar Enstitüsü ve Genevre'deki CERN Laboratuvarlarında çalışır. 1957 yılında Brookhaven Ulusal Laboratuvarı'nda teori bölümü şefi olur. 1965 yılında ben Tsung-Dao Lee ile işbirliği New York, Columbia Üniversitesi'nde kadrolu profesör oldu; 1965'te Columbia Üniversitesi'nde Tsung-Dao Lee ile çalıştıktan sonra emekli olarak İtalya'ya döner, bir süre Pisa'daki "Scuola Normale Superiore"'de (Üstü zekalılar okulu) ders verir.^[1] Wick'in iki kez evenmiştir ve iki oğlu olmuştur. Dağcılık sporuna meraklıdır. 1968'de Heinemann Ödülü'nü, 1968'de Ettore Majorana Ödülü'nü kazanmıştır. ABD Ulusal Bilimler Akademisi üyesidir.^[1]

Çalışmaları

Roma'da Fermi'nin grubunun bir üyesi olarak, grubun teorik yöntemleri ile hidrojen molekülünün manyetik momentini hesaplanmıştır. Fermi'nin beta bozunma teorisi'ne pozitron emisyonu ve eksicik yakalanması ve bir kuvvet serisi ve kuvvet taşıyıcı parçacığın kütlesi arasındaki ilişkiyi açıklama konularında katkıda bulunmuştur. Gilberto Bernardini liderliğinde Müon'un ömrünü ölçen bir İtalyan fizikçi grubuna katılarak maddedeki nötronların yavaşlaması üzerinde çalıştı.^[1]

Birleşik Devletler'deyken, Wick'in Kuantum Alan Teorisi'ne katkıları olmuştur. 1950'deki Wick teoremi ve Wick rotasyonu bunlardandır.^[3] Geoffrey Chew ile birlikte helicity formulasyonunu geliştirdi. Mezon teorisinin fiziksel ilkeleri ile kuantum alan teorisinin çekim yapıları üzerinde çalıştı.^[1]

Seçilmiş eserleri

Über die Wechselwirkung zwischen Neutronen und Protonen, Zeitschrift für Physik 84, #11–12 (1933), pp. 799–800, DOI:10.1007/BF01330504.
The Evaluation of the Collision Matrix, Physical Review 80 (1950), pp. 268–272, DOI:10.1103/PhysRev.80.268.
Properties of Bethe-Salpeter Wave Functions, Physical Review 96 (1954), pp. 1124–1134, DOI:10.1103/PhysRev.96.1124 (Wick rotasyonu tanıtılır)^[3]
Introduction to Some Recent Work in Meson Theory, Reviews of Modern Physics 27 (1955), pp. 339–362, DOI:10.1103/RevModPhys.27.339.
(Maurice Jacobile birlikte) On the general theory of collisions for particles with spin, Annals of Physics 7, #4 (August 1959), pp. 404–428, DOI:10.1016/0003-4916(59)90051-X.
(Arthur Wightman ve Eugene P. Wigner ile birlikte) Superselection Rule for Charge, Physical Review D 1 (1970), pp. 3267–3269, DOI:10.1103/PhysRevD.1.3267.
(Tsung-Dao Lee ile birlikte) Vacuum stability and vacuum excitation in a spin-0 field theory, Physical Review D 9 (1974), pp. 2291–2316, DOI:10.1103/PhysRevD.9.2291.

Kaynakça

^ ^a ^b ^c ^d ^e Gian Carlo Wick, October 15, 1909—April 20, 1992, Maurice Jacob 11 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., biographical memoir, National Academies Press. Accessed on line October 6, 2009.
^ Gian Carlo Wick, The Catcher was a Spy,Nicholas Dawidoff, New York 1994 p.178
^ ^a ^b The Wick rotation, D. M. O'Brien, Australian Journal of Physics 28 (February 1975), pp. 7–13, Bibcode: 1975AuJPh..28....7O.

Dış bağlantılar

National Academies Press web sitesinde Wick'in byografisi11 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

[nap-1] Gian Carlo Wick, October 15, 1909—April 20, 1992, Maurice Jacob 11 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., biographical memoir, National Academies Press. Accessed on line October 6, 2009.

[2] Gian Carlo Wick, The Catcher was a Spy,Nicholas Dawidoff, New York 1994 p.178

[M._O'Brien,_1975_pp._7-3] The Wick rotation, D. M. O'Brien, Australian Journal of Physics 28 (February 1975), pp. 7–13, Bibcode: 1975AuJPh..28....7O.

[1]

[2]

[3]

g t d Matteucci Madalyası
1851 - 1900	Hermann Helmholtz (1868) Henri Victor Regnault (1875) William Thomson, 1st Baron Kelvin (1876) Gustav Kirchhoff (1877) Gustav Wiedemann (1878) Wilhelm Weber (1879) Antonio Pacinotti (1880) Emilio Villari (1881) Augusto Righi (1882) Thomas Edison (1887) Heinrich Rudolph Hertz (1888) John Strutt, 3rd Baron Rayleigh (1894) Henry Augustus Rowland (1895) Wilhelm Conrad Röntgen / Philipp Lenard (1896)
1901 - 1950	Guglielmo Marconi (1901) Albert A. Michelson (1903) Marie Curie / Pierre Curie (1904) Henri Poincaré (1905) James Dewar (1906) William Ramsay (1907) Antonio Garbasso (1908) Orso Mario Corbino (1909) Heike Kamerlingh Onnes (1910) Jean Perrin (1911) Pieter Zeeman (1912) Ernest Rutherford (1913) Max von Laue (1914) Johannes Stark (1915) William Henry Bragg / Lawrence Bragg (1915) Antonino Lo Surdo (1917) Robert W. Wood (1918) Henry Gwyn-Jeffreys Moseley (1919) Albert Einstein (1921) Niels Bohr (1923) Arnold Sommerfeld (1924) Robert Andrews Millikan (1925) Enrico Fermi (1926) Erwin Schrödinger (1927) Venkata Raman Chandrasekhara (1928) Werner Heisenberg (1929) Arthur Compton (1930) Franco Rasetti (1931) Frédéric Joliot / Irène Joliot-Curie (1932)
1951 - 2000	Wolfgang Pauli (1956) Bruno Touschek (1975) Abdus Salam (1978) Luciano Maiani (1979) Giancarlo Wick (1980) Rudolf Peierls (1982) Hendrik Casimir (1985) Pierre-Gilles De Gennes (1987) Lev Okun (1988) Freeman Dyson (1989) Jack Steinberger (1990) Bruno Rossi (1991) Anatole Abragam (1992) John Archibald Wheeler (1993) Claude Cohen-Tannoudji (1994) Tsung-Dao Lee (1995) Wolfgang K.H. Panofsky (1996) Oreste Piccioni (1998)
2001 -	Theodor W. Hänsch (2001) Nicola Cabibbo (2002) Manuel Cardona (2003) David Ruelle (2004) John Iliopoulos (2005) Giorgio Bellettini (2006) Adalberto Giazotto (2016) Marco Tavani (2017) Gianluigi Fogli (2018) Federico Capasso (2019) Massimo Inguscio (2020) Amos Maritan (2021) Jocelyn Bell Burnell (2022)