İçeriğe atla

Dionisia

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Yunanistan'ın Güney Ege bölgesindeki Delos'taki (bir zamanlar Atina tarafından kontrol edilen) Dionysos Evi'nden, tanrı Dionysos'u bir kaplana binen kanatlı bir daimon olarak tasvir eden Helenistik bir Yunan mozaiği, MÖ 2. yüzyılın sonlarında, Delos Arkeoloji Müzesi

Dionysia (Yunanca: Διονύσια), antik Atina'da tanrı Dionysos onuruna verilen, trajedilerin teatral gösterimlerinin yapıldığı büyük bir festivaldir. MÖ 487'den sonra komediler de gösterilere eklenmiştir. Panathenaia'dan sonra en önemli ikinci festivaldir.

Dionysia, yılın farklı zamanlarında gerçekleşen Kırsal Dionysia ve Kentsel Dionysia olmak üzere birbiriyle ilişkili iki festivalden oluşuyordu. Bu etkinlikler aynı zamanda Dionysos Gizemlerinin önemli bir parçasıydı.

Kırsal Dionysia

[değiştir | kaynağı değiştir]

Dionysia aslen Eleutherae, Attika'da bir kırsal festivaldi, muhtemelen asma yetiştiriciliği kutlanırdı. Çok eski bir festivaldi, belki de orijinal olarak Dionysos ile ilişkili değildi. Bu "kırsal Dionysia" kış boyunca, Poseideon ayında (kış gündönümünün iki yanında yer alan ay, yani aralık-ocak) yapılırdı. Ana etkinlik pompe adı verilen alaydır ve phalloi (fallus), phallophoroi tarafından taşınırdı. Ayrıca diğer Pompe katılımcıları kanephoroi (κανηφόροι - sepet taşıyan genç kızlar), obeliaphoroi (ὀβελιαφόροι - uzun somun ekmek taşıyan), skaphephoroi (σκαφηφόροι - başka adaklar taşıyan kişi), hydriaphoroi (ὑδριαφόροι - su taşıyan) veaskophoroi (ἀσκοφόροι - şarap kavanozları taşıyan)dır.

Pompe alayı tamamlandıktan sonra, dans ve şarkı yarışmaları yapılırdı ve koro (bir koregos tarafından yönetilen) dithyramb (bir tür şarkı) söylerdi. Bazı festivaller, muhtemelen önceki yıl Kentsel Dionysia'da sergilenmiş olan trajedi ve komedilerin dramatik performanslarını içermiş olabilir. Bu, Pire ve Eleusis gibi daha büyük şehirlerde daha yaygındı.

Attika'nın çeşitli kasabaları farklı günlerde şenliklerini düzenlediğinden, seyircilerin sezon başına birden fazla festivali ziyaret etmesi mümkün olmuştur. Aynı zamanda, yılın geri kalanında fırsat bulamadıkları takdirde Atina vatandaşlarının şehir dışına seyahat etmeleri için bir fırsattı. Bu aynı zamanda gezici oyuncuların festival süresince birden fazla kasabada performans göstermesine de sebep oldu.[1]

Komedi oyun yazarı Aristophanes, Akhalar adlı oyununda Kırsal Dionysia'nın parodisini yaptı.

Kentsel Dionysia

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kökeni

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kentsel Dionysia (Büyük Dionysia olarak da bilinir), şehirde düzenlenirdi ve muhtemelen MÖ 6. yüzyılda Peisistrat tiranlığı sırasında başlamıştı. Bu festival muhtemelen Elaphebolion[2] ayının 10'undan 16'sına kadar (ilkbahar ekinoksunun iki yanında yer alan ay, yani Mart. Güneş takviminde Nisan), Kırsal Dionysia'dan üç ay sonra, muhtemelen kışın sonunu ve yılın mahsulünün hasat edilmesini kutlamak için yapılırdı. Geleneğe göre festival, Attika ve Boeotia arasındaki sınırda bir kasaba olan Eleutherae'nin Attika'nın bir parçası olmayı seçmesinden sonra başladı. Eleutherean halkı, Atina'ya başlangıçta Atinalılar tarafından reddedilen bir Dionysos heykeli getirdi. Dionysos daha sonra Atinalıları erkek cinsel organını etkileyen bir veba ile cezalandırdı ve Atinalılar Dionysos kültünü kabul ettiğinde hastalıkları tedavi edildi. Bu olay, her festivalde fallus taşıyan vatandaşlar tarafından hatırlatıldı.

Kentsel festival nispeten daha yeni bir etkinlikti.

Pompe ve Proagon

[değiştir | kaynağı değiştir]

Arkon (antik Atina'da yüksek mahkeme yargıcı), seçilir seçilmez, festivalin düzenlenmesine yardımcı olması için iki páredroi (πάρεδροι, "kasaba heyeti başkanı") ve on epimelētai (ἐπιμεληταί, "küratör") seçerek Kentsel Dionysia için hazırlık yapardı. Festivalin ilk gününde, Atina kolonilerinden vatandaşların, yabancıların ve temsilcilerin Akropolis'in güney yamacındaki Dionysos Tiyatrosu'na yürüdükleri ponpon ("ihtişam", "alay") düzenlenirdi. Dionysos Eleuthereus'un heykeli taşınırdı. Kırsal Dionysia'da olduğu gibi, tahtadan veya bronzdan yapılmış fallusu sırıklar üzerinde havada taşıyorlardı ve bir araba çok daha büyük bir fallusu çekerdi. Kırsal Dionysia'da olduğu gibi burada da pompe alayına sepet taşıyıcıları ile su ve şarap taşıyıcıları katılırdı.

MÖ 5. yüzyılın ortalarında Atina İmparatorluğu'nun zirvesi sırasında, Atina'nın gücünü gösteren çeşitli hediyeler ve silahlar da alay esnasında taşındı. Tiyatroda kurban edilecek boğalar da alaya dahil edildi. Alayın en göze çarpan üyeleri, en pahalı ve süslü giysiler giymiş olan chorēgoí (χορηγοί, "sponsorlar", kelimenin tam anlamıyla: "koro liderleri") idi. Pompe alayından sonra; chorēgoíler kendi korolarını yarışmalarda yönetirdi. Bu yarışmalar son derece rekabetçiydi ve en iyi flütçüler ve ünlü şairler (Simonides ve Pindaros gibi ) müzikal ve lirik faaliyetlerini sundular. Bu yarışmalardan sonra boğalar kurban edilirdi ve Atina'nın tüm vatandaşları için bir şölen düzenlenirdi. Komos (κῶμος) isimli İkinci geçit sokaklar boyunca içkili bir alemdi ve daha sonra yapılırdı.

Ertesi gün, oyun yazarları oynanacak oyunların isimlerini açıklarlardı ve jüri üyeleri kura ile seçilirdi: "proagōn" (προαγών, "yarışma öncesi"). Proagon'un orijinal olarak nerede gerçekleştiği bilinmemektedir, ancak MÖ 5. yüzyılın ortalarından sonra Akropolis'in eteklerinde Perikles'in Odeon'unda yapılmıştır. Proagōn ayrıca, yıl boyunca Atina'ya yararlı bir şekilde hizmet etmiş olan önemli vatandaşlara veya genellikle yabancılara övgüde bulunmak için kullanıldı. Peloponez Savaşı sırasında, savaşta öldürülenlerin yetim çocukları da muhtemelen babalarını onurlandırmak için Odeon'da geçit töreni yapardı. Proagon diğer duyurular için de kullanılırdı; M.Ö 406'da oyun yazarı Euripides'in ölümü orada duyuruldu.

Dramatik Performanslar

[değiştir | kaynağı değiştir]

Pompe alayından sonra Dionysos Tiyatrosu bir boğa kurban edilerek arındırılırdı. Geleneğe göre, Dionysia'daki ilk trajedi performansı, 534'te oyun yazarı ve aktör Thespis (" thespian/tiyatrocu" kelimesini aldığımız kişi ) tarafından yapıldı. Ödülü, Dionysos için ortak bir sembol olan bir keçiydi ve bu "ödül" muhtemelen "trajedi" ("keçi şarkısı" anlamına geliyor) kelimesinin kökeninidir.

MÖ 5. yüzyılda, bilim insanları her gün tam olarak ne gösterildiği konusunda anlaşamasa da, festivalin beş günü gösteriler için ayrılırdı. En az üç tam gün trajik oyunlara ayrılırdı ve üç oyun yazarının her biri birbirini izleyen günlerde üç trajedi ve bir satirikon drama sunardı.[3] Aeschylus, Euripides ve Sophokles'inkiler de dahil olmak üzere, günümüze ulaşan Yunan trajedilerinin çoğu, Dionysos Tiyatrosu'nda oynandı. Arkon, küratörler ve yargıçlar oyunları ön sıradan izledi.

Festivalin diğer iki günü muhtemelen MÖ. 487/6 tarihine kadar şarkı yarışmalarına ayrılmıştı. Komik şairler resmen agonlara kabul edildiğinde ve kendi ödüllerini almaya hak kazanırdı.[4] Beş komedi yazarının her biri tek bir oyun sunardı (sadece üç oyunun oynandığı Peloponez Savaşı hariç), ancak bunların bir günde mi yoksa beş günlük festival boyunca mı oynandıkları bilinmemektedir. MÖ. 449'a kadar, Agon'da sadece dramatik eserler ödüllendirildi, ancak o zamandan sonra aktörler de tanınmaya başlandı. Komedilerin ikincil öneme sahip olduğu inancına rağmen, Kentsel Dionysia'da komedi ödülünü kazanmak büyük bir onur olarak kabul edilirdi. Yılın başlarında düzenlenen Lenaia festivalinde, MÖ 442'de daha belirgin bir şekilde komedi performanslar yer aldı ve performanslar ödül verildi.[3]

Etkileyici trajedi oyunları, MÖ 4.yüzyılın ilk üç çeyreği boyunca ara vermeden devam etti ve bazı bilim insanları bu zamanı klasik dönemin devamı olarak görmektedir. Bu döneme ait eserlerin çoğu ya kaybolmuş ya da unutulmuş olsa da, oyun yazarı Euripides'e çok şey borçlu olduğu düşünülmektedir. Diğer MÖ 5. yüzyıl yazarlarıyla birlikte oyunları bu dönemde sıklıkla yeniden sahnelendi. Kentsel Dionysia'da her yıl en az bir yeniden canlandırması sunuldu. İzleyicilerin, kalitesi şüpheli yeni oyunları finansal olarak desteklemektense, tanınmış oyunların yeniden sahnelenmesini tercih etmiş olabilecekleri öne sürülmüştür; ya da alternatif olarak, bu yeniden canlandırmalar, Peloponnesos Savaşı'nın yıkımından önce Atina'nın görkemine yönelik bir nostaljiyi temsil ediyordu. Bununla birlikte, hem komedi hem de trajedinin yeni eserleri MÖ 2. yüzyıla kadar yazılmaya ve oynanmaya devam etti. Bu noktadan sonra drama üretilmeye devam edildi, ancak eserleri sergilenen uzun süre önce ölmüş oyun yazarlarından ziyade zengin yapımcılara ve ünlü oyunculara ödüller verildi.[3]

Yargıçların trajedi ve komedi gösterilerinin kazananlarını seçtiği son gün başka bir tören alayı ve kutlama düzenlenirdi. Kazanan oyun yazarlarına bir sarmaşık çelengi verilirdi.

Kentsel Dionysia'nın bilinen kazananları

[değiştir | kaynağı değiştir]

Trajedi

[değiştir | kaynağı değiştir]

(? = tam yıl bilinmiyor)

Komedi

[değiştir | kaynağı değiştir]

(? = tam yıl bilinmiyor)

  • MÖ 486 – Chionides
  • MÖ 472 – Magnes
  • MÖ 458 – Euphonius
  • MÖ 450 – Kasalar
  • MÖ 446 – Kallias
  • 43? M.Ö. - Kratinus
  • MÖ 437 – Ferecrates
  • MÖ 435 - Hermippus
  • MÖ 427 - Bilinmiyor; Aristophanes Banqueters ile 2. oldu
  • MÖ 426 - Aristophanes (Babilliler)
  • MÖ 423 - Cratinus (Hasır Şişe)
  • MÖ 422 - Cantharus
  • MÖ 421 – Atinalı Eupolis, Kolakes (Flatteres) adlı oyunuyla 1. oldu; Aristophanes Barış ile 2. oldu
  • MÖ 414 – Ameipsias (Alaycılar), Aristophanes "Kuşlar" (Όρνιθες), Phrynichos "Yalnız" (Μονότροπος)
  • MÖ 410 – Komik Platon (Πλάτων Κωμικός)
  • MÖ 402 – Cephisodoros
  • MÖ 290 – Poseidippus
  • MÖ 278 – Filimon
  • MÖ 185 – Laines
  • MÖ 183 – Filimon
  • MÖ 154 – Başkanlık

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Atina festivalleri
  • anthesteria
  • Bacchanalia
  • Ganaçakra
  • Lenaia
  • panathenaia

Notlar

[değiştir | kaynağı değiştir]

 

Kaynakça

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ History of the Theatre. Boston: Allyn & Bacon. 1968. ss. 18-26. 
  2. ^ Mikalson, s. 137 13 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  3. ^ a b c History of the Theatre. Boston: Allyn & Bacon. 1968. ss. 18-25.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Brockett 1968 18–25" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  4. ^ Mastromarco, Giuseppe: (1994) Introduzione a Aristofane (Sesta edizione: Roma-Bari 2004). 88-420-4448-2 p. 3
  5. ^ Masterpieces of Classic Greek Drama. Greenwood. 2005. s. 1. ISBN 978-0-313-33268-5. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Dionisia&oldid=32761157" sayfasından alınmıştır