prefiks

Ordet prefiks blir òg nytta om del av kode eller liknande som står framfor resten. For eksempel er 00 utanlandsprefikset når ein skal ringje til utlandet.

I norsk blir prefiks berre brukte i avleiing, ikkje i bøying, mens vi brukar suffiks i både avleiing og bøying – som i ordet utrulegast, superlativ av utruleg:

Tysk brukar òg prefiks mest i avleiing, men prefikset ge- i perfektum partisipp ge-fund-en 'funne' er bøying. Mange av prefiksa vi finn i norske ord, er av tysk opphav, som an- i anfall, be- i bedekkje og ge- i geledd.

Framandord frå gresk og latin inneheld mange prefiks. Her er nokre latinske eksempel:

• ab- 'av, bort' i absolutt
• ad- 'til, ved' i advokat
• de- 'bort, ned' i deduksjon
• in- 'inn, i' i integrere
• inter- 'mellom' i internasjonal
• per- 'gjennom' i perfekt
• pre- 'føre' i predikat
• re- 'igjen' i refleks.

Det finst mange språk som brukar prefiks mykje meir enn dei germanske språka. I swahili og andre bantuspråk skjer det meste av bøyinga med prefiks, som i swahili nakupenda 'eg elskar deg':

• suffiks
• avleiing