uczenie

uczenie (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈt͡ʃɛ̃ɲɛ], AS: [učẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przekazywanie innym wiedzy

przysłówek

(2.1) w sposób uczony

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	uczenie
dopełniacz	uczenia
celownik	uczeniu
biernik	uczenie
narzędnik	uczeniem
miejscownik	uczeniu
wołacz	uczenie

przykłady:

(1.1) Pan Ireneusz to stary belfer, uczenie jest pasją jego życia.

(2.1) Przemawiał zbyt uczenie, połowa go nie zrozumiała.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nauczanie

(2.1) mądrze, naukowo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. uczelnia ż, uczona ż, nauka ż, nauczyciel mos, nauczycielka ż, uczeń mos, uczony mos

czas. uczyć ndk., uczyć się ndk.

przym. uczony, wyuczalny, uczniowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) teaching; (2.1) learnedly
• arabski: (1.1) تعلم
• chiński standardowy: (1.1) 学习 (xuéxí)
• łaciński: (2.1) erudite
• niemiecki: (1.1) Unterrichten n, Lehren n; (2.1) gebildet, gelehrt
• sanskryt: (1.1) आभिजात्य

źródła: