turniej

turniej (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. rozgrywki lub zawody sportowe; zob. też turniej w Wikipedii

(1.2) hist. średniowieczne zawody rycerskie; zob. też turniej rycerski w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	turniej	turnieje
dopełniacz	turnieju	turniejów
celownik	turniejowi	turniejom
biernik	turniej	turnieje
narzędnik	turniejem	turniejami
miejscownik	turnieju	turniejach
wołacz	turnieju	turnieje

przykłady:

(1.1) Niemcy i Szwedzi weszli dzisiaj do półfinału turnieju piłki ręcznej mężczyzn w Niemczech.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Turniej Czterech Skoczni • rozegrać / wygrać turniej • odbierać nagrodę w turnieju • teleturniej

synonimy:

(1.1) konkurs, współzawodnictwo, zmagania

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. turniejowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.pol. turnir < niem. Turnier

uwagi:

niezalecana forma dopełniacza lm: „turniei”

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tournament; (1.2) tournament
• białoruski: (1.1) турнір m; (1.2) турнір m
• bułgarski: (1.1) турнир m; (1.2) турнир m
• duński: (1.1) turnering w; (1.2) turnering w, ridderturnering w
• esperanto: (1.1) turniro; (1.2) turniro
• hiszpański: (1.1) torneo m; (1.2) torneo m, justa ż
• niemiecki: (1.1) Turnier n
• norweski (bokmål): (1.1) turnering m/ż; (1.2) turnering m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) turnering ż; (1.2) turnering ż
• nowogrecki: (1.1) τουρνουά n; (1.2) κονταρομαχία ż, κονταροχτύπημα n, τζόστρα ż
• rosyjski: (1.1) турнир m; (1.2) турнир m
• ukraiński: (1.1) турнір m; (1.2) турнір m

źródła: