trefl

trefl (język polski)

trefle (1.1)

wymowa:

IPA: [trɛfl̥], AS: [trefl̦], zjawiska fonetyczne: wygł. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) karc. kolor w kartach oznaczony czarną koniczynką; karta tego koloru

w użyciu przymiotnikowym

(2.1) należący do trefli (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trefl	trefle
dopełniacz	trefla	trefli
celownik	treflowi	treflom
biernik	trefla	trefle
narzędnik	treflem	treflami
miejscownik	treflu	treflach
wołacz	treflu	trefle

(2.1) lp trefl m, trefl ż, trefl n; lm trefl mos, trefl nmos; nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Miałem w ręku pięć trefli.

(2.1) Dołożyłem dwójkę trefl.

składnia:

kolokacje:

(1.1) grać / wistować / wyjść w trefle • mały trefl

(2.1) as / dwójka / trójka / walet / dama / król trefl

synonimy:

(1.1) żołądź, reg. śl. krojc

(2.1) treflowy, żołędny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. treflik mrz, trefelek

przym. treflowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. trèfle → koniczyna

uwagi:

(2.1) zawsze po rzeczowniku/liczebniku

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) club; (2.1) of clubs
• baskijski: (1.1) hirusta; (2.1) hirusta
• esperanto: (1.1) trefo
• japoński: (1.1) クラブ
• jidysz: (1.1) צלם m (cejlem)
• kataloński: (1.1) trèvol m
• niemiecki: (1.1) Kreuz n, Treff n, Eichel lm
• nowogrecki: (1.1) σπαθί
• rosyjski: (1.1) трефы lm; (2.1) трефовый
• słowacki: (1.1) tref m, kríž m; (2.1) trefový
• włoski: (1.1) fiori m lm

źródła: