Przejdź do zawartości

tajemniczość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tajemniczość (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˌtajɛ̃mʲˈɲit͡ʃɔɕt͡ɕ], AS[tai ̯ẽmʹńičość], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest tajemnicze, zagadkowe, niejasne
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) zagadkowość
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) niezwykłość
hiponimy:
(1.1) baśniowość, ezoteryczność, metafizyka, mistyka
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tajemnica ż, tajemność ż
przym. tajemniczy, tajemny
przysł. tajemniczo, tajemnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2], Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tajemniczość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „tajemniczość” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.