proboszcz

proboszcz (język polski)

proboszcz (1.1) i biskup

wymowa:

IPA: [ˈprɔbɔʃt͡ʃ], AS: [probošč]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) kośc. ksiądz zarządzający parafią; zob. też proboszcz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	proboszcz	proboszczowie
dopełniacz	proboszcza	proboszczów
celownik	proboszczowi	proboszczom
biernik	proboszcza	proboszczów
narzędnik	proboszczem	proboszczami
miejscownik	proboszczu	proboszczach
wołacz	proboszczu	proboszczowie
depr. M. i W. lm: (te) proboszcze

przykłady:

(1.1) Na żywieckim rynku Trzech Króli, reprezentujących poszczególne parafie żywieckie, przywita burmistrz miasta oraz proboszczowie żywieccy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ustanowić / wprowadzić proboszcza

synonimy:

(1.1) przest. paroch, pleban; gw. (Górny Śląsk) farorz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ksiądz, zarządca

hiponimy:

holonimy:

(1.1) parafia

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. probostwo n, probościna m, proboszczówka ż, Proboszczów m, Proboszczewice nmos, Proboszczowice nmos

przym. proboszczowski, proboszczowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.czes. probošt < śwn. probost < śr.łac. propositus

uwagi:

niepoprawna jest forma D. lm „proboszczy”

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) parish priest, amer. pastor
• baskijski: (1.1) erretore
• białoruski: (1.1) пробашч m
• czeski: (1.1) farář m
• esperanto: (1.1) paroĥestro
• francuski: (1.1) curé m
• hiszpański: (1.1) párroco m
• łaciński: (1.1) parochus m, praepositus m
• niderlandzki: (1.1) pastoor m, parochiepriester m
• nowogrecki: (1.1) παπάς της ενορίας m
• portugalski: (1.1) pároco m
• rosyjski: (1.1) приходско́й свяще́нник m, настоя́тель m
• słowacki: (1.1) farár m
• ukraiński: (1.1) настоятель m, парох m
• węgierski: (1.1) plébános
• wilamowski: (1.1) plejbon m, pruø̄bøšč m, priöebość m
• włoski: (1.1) parroco m, curato m, pievano m

źródła: